ДАВУД ПЕЈҒӘМБӘР она сары гачан әсҝәрләри јарыб кечмәјә чалышыр. Дөјүш мејданындан гачан бу әсҝәрләрин горхудан ҝөзләри бәрәлиб. Ҝөрәсән онлар нәдән горхуб? Давуд ҝөрүр ки, онларын һамысы тәшвиш ичиндә бир пәһләванын адыны чәкир. Бу пәһләван дәрәдә мәғрурҹасына дајаныб. Онун боју о гәдәр уҹадыр ки, Давуд өмрүндә бу бојда адам ҝөрмәјиб.

Бу пәһләванын ады Ҹалутдур. Давуд инди баша дүшүр, әсҝәрләр Ҹалутдан нијә горхур: о, һәддән артыг һүндүр, неҹә дејәрләр, «дағ бојдадыр». Онун чәкиси исә о гәдәр ағырдыр ки, һәтта ики ағыр чәкили инсаны бирләшдирсән, онун чәкисиндән јүнҝүл ҝәләр. Үстәлик, о, тәпәдән дырнағадәк силаһланыб. Ҹалут чох ҝүҹлү вә тәҹрүбәли дөјүшчүдүр. Өзүнә һәдсиз әминлији олан бу ҹәнҝавәр Исраил ордусуна мејдан охујур. О, вар ҝүҹү илә гышгырараг дөјүшү тәкбәтәк һәлл етмәк үчүн кимисә гаршысына чыхмаға чағырыр. Ҹалут Исраил ордусуна вә Талут падшаһа истеһза едәркән нәрилтисинин дағларын јамаҹында неҹә әкс-сәда вердијини тәсәввүрүнүздә ҹанландырын (1 Ишмуил 17:4—10).

Исраиллиләр тәшвиш ичиндәдир. Елә Талут падшаһ да. Бу вәзијјәт бир ајдыр ки давам едир: Ҹалут һәр ҝүн чыхыб Исраил алајларына мејдан охујур. Һәм филиштлиләрин, һәм дә исраиллиләрин ордусу исә вәзијјәтин нә илә гуртараҹағыны ҝөзләјир. Давуд дилхор олуб: падшаһын, әсҝәрләрин, о ҹүмләдән өзүндән бөјүк үч гардашынын горхудан әсдијини ҝөрмәк онун үчүн биабырчылыгдыр. Давуда ҝөрә, Ҹалут Исраил халгыны јох, бу халгын Аллаһы олан Јеһованы тәһгир едир. Бәс јенијетмә јашларында олан Давуд пејғәмбәр бу вәзијјәтдә нә едә биләрди? Ән әсасы исә, биз онун иманындан нә өјрәнә биләрик? (1 Ишмуил 17:11—14).

Ҝәлин бир нечә ај әввәлә гајыдаг. Гаш гаралырды. Давуд Бејтләһмин јахынлығындакы јамаҹларда атасынын сүрүсүнү отарырды. О, алјанаг, ҝөзләри ҝөзәл, гәшәнҝ оғлан иди. Бош вахтларында арфа чалмағы хошлајырды. Аллаһын јаратдыгларындан илһам алараг нәғмәләр бәстәләјирди. О гәдәр арфа чалырды ки, артыг бу сәнәтин инҹәликләринә јијәләнмишди. Амма бу ҝеҹә ону евдән чағырырлар: атасы ону тәҹили ҝөрмәк истәјир (1 Ишмуил 16:12).

Давуд евә чатанда ҝөрүр ки, атасы Јәссә гоҹа бир киши илә сөһбәт едир. Бу киши Ишмуил пејғәмбәрдир. Јеһова Аллаһ ону ҝөндәриб ки, Јәссәнин оғулларындан бирини Исраилин нөвбәти падшаһы кими мәсһ етсин. Давуд ҝәләнә гәдәр пејғәмбәр артыг онун једди бөјүк гардашыны ҝөрүб, амма Јеһова ачыг-ајдын билдириб ки, онларын һеч бирини сечмәјиб. Давуд ҝәләндә Аллаһ Ишмуил пејғәмбәрә дејир: «Дур ону мәсһ елә, бу, одур!» Буну ешидән пејғәмбәр Давудун гардашларынын ҝөзү гаршысында ичиндә хүсуси јағ олан бујнузу ачыб һәмин јағы Давудун башына төкәрәк ону мәсһ едир. О ҝүн-бу ҝүн Давуд пејғәмбәрин һәјаты бүтүнлүклә дәјишир. Мүгәддәс Китабда дејилир ки, «һәмин ҝүндән башлајараг Јеһованын руһу Давудун үзәринә енди» (1 Ишмуил 16:1, 5—11, 13).

Ҝөрәсән, бу һадисәдән сонра Давуд падшаһлыг етмәјә ҹан атды? Хејр. О ҝөзләјирди ки, һакимијјәтә башлајаҹағы вахты Аллаһын руһу она әјан  етсин. Бу вахт әрзиндә исә о, тәвазөкарлыгла чобанлыг етмәјә давам едирди. Давуд бу иши бөјүк фәдакарлыгла вә ҹәсарәтлә јеринә јетирирди. О, атасынын сүрүсүнү бир дәфә ширин, бир дәфә исә ајынын һүҹумундан горумушду. Онлары узагдан-узаға горхудараг говмамышды. О, атасынын көмәксиз гузуларыны горумаг үчүн бу вәһши һејванларла әлбәјаха дөјүшмүшдү. Һәр ики вәзијјәтдә дә онлары јалын әлләрлә өлдүрмүшдү (1 Ишмуил 17:34—36; Әшија 31:4).

Бир дәфә Давуду јенидән чағырырлар. Бу дәфә ону чағыран Талут падшаһдыр. Давудун сәс-сорағы онун да гулағына чатыб. Талут падшаһ һәлә дә ҝүҹлү дөјүшчү олса да, Јеһова Аллаһын ҝөстәришләрини рәдд етдији үчүн Онун лүтфүнү итирмишди. Аллаһ бу падшаһдан Өз руһуну ҝөтүрмүшдү. О, шәр руһун, јәни пис әһвал-руһијјәсинин тәсири алтына дүшдүјү үчүн онда гәзәб, шүбһә вә гәддарлыг кими мәнфи хүсусијјәтләр үзә чыхмышды. Она јалныз бир шеј сакитлик верирди — мусиги. Талутун әјанларындан бәзиләри Давудун һәм јахшы бир мусигичи, һәм дә иҝид бир дөјүшчү олдуғуну ешитмишди. Мәһз елә буна ҝөрә Давуду чағырмышдылар. Тезликлә Давуд Талут падшаһын сарај мусигичиләриндән бири олду. Талут падшаһ һәмчинин ону өзүнүн силаһдары етди (1 Ишмуил 15:26—29; 16:14—23).

Давудун белә вәзијјәтләрдә ҝөстәрдији иманындан хүсусилә ҹаванлар чох шеј өјрәнә биләр. Диггәт јетирин ки, о, бош вахтларында ону Јеһова Аллаһа јахынлашдыран ишләрлә мәшғул олурду. О, практики вә ҝәләҹәкдә онун карына чатаҹаг баҹарыглара јијәләнмишди. Һәр шејдән әввәл, Давуд пејғәмбәр Аллаһын руһунун ҝөстәрдији јолла ҝедирди. Һәгигәтән дә, һәр биримизин ондан өјрәнәҹәји чох шеј вар (Ваиз 12:1).

Давуд пејғәмбәр Талут падшаһын јанында хидмәт етсә дә, тез-тез атасынын сүрүләрини отармаға ҝедирди. Бәзән о, атасыҝилдә узун мүддәт галырды. Бир ҝүн атасы пејғәмбәрә тапшырыр ки, ҝедиб гардашларына баш чәксин. Онун өзүндән бөјүк үч гардашы Талут падшаһын ордусунда хидмәт едирди. Пејғәмбәр атасынын сөзүнү јерә салмајыб гардашлары үчүн һазырланмыш азугәни дә ҝөтүрәрәк Илаһ дәрәсинә јолланыр. Дәрәјә чатанда Давуд пејғәмбәр мәгаләнин әввәлиндә тәсвир олунан һадисәни — ики орду арасында јаранмыш ҝәрҝин вәзијјәти ҝөрүр. Бу ики орду дағларын јамаҹында гаршы гаршыја сәф гуруб (1 Ишмуил 17:1—3, 15—19).

Давуд пејғәмбәр үчүн бу вәзијјәт дөзүлмәздир. Неҹә ола биләр ки, вар олан Јеһова Аллаһын алајлары ади бир инсандан, бүтпәрәстдән горхуб гачсын! Давуд пејғәмбәр Ҹалутун бу тәһгирләрини бирбаша Аллаһа едилән тәһгир кими гәбул едир. Буна ҝөрә дә әсҝәрләрлә Ҹалуту мәғлуб етмәк һагда данышмаға башлајыр. Бу сөзләри ешидән бөјүк гардашы Әлјаб дөјүш мејданына ҝәлдијинә ҝөрә Давуду данлајыр. Анҹаг Давуд гардашына белә дејир: «Нә еләмишәм ки? Бир сөз сорушдум да!» Сонра о, башгасына тәрәф чеврилиб Ҹалуту мәғлуб етмәк һагда даһа инамла данышыр. Ахырда Давудун бу сөзләрини ҝедиб Талута чатдырырлар. Талут падшаһ әмр едир ки, Давуду онун һүзуруна ҝәтирсинләр (1 Ишмуил 17:23—31).

Давуд бөјүк ҹәсарәтлә падшаһ Талута бу сөзләри дејир: «Гој һеч ким ондан горхмасын». Падшаһ Талут вә адамлары Ҹалутдан јаман горхмушдулар. Ҝөрүнүр, онлар бу нәһәнҝ адамы өзләри илә мүгајисә етмишдиләр. Јәгин онлар дүшүнүрдүләр ки, Ҹалутун  ајағы бојдадырлар, бирини вурса, јерләриндә галаҹаглар. Онларын сәһвләри дә елә бунда иди. Давуд исә белә дүшүнмүрдү, нөвбәти абзасларда ҝөрәҹәјик ки, о, вәзијјәтә тамамилә башга ҹүр бахырды. Елә буна ҝөрә дејир ки, Ҹалутла өзү дөјүшәҹәк (1 Ишмуил 17:32).

Анҹаг Талут падшаһ етираз едир: «Сән бу филиштли илә баҹара билмәзсән, сән һәлә ушагсан, о исә ҝәнҹлијиндән дөјүш мејданындадыр». Талут дүз дејирди? Давуд һәгигәтән дә ушаг иди? Хејр. Садәҹә, онун ордуја гошулмаг үчүн јашы чатмырды. Ола билсин, үздән дә ушаға охшајырды. Амма һамы Давуду иҝид бир дөјүшчү кими таныјырды вә еһтимал ки, о, һәмин вахт јенијетмә иди (1 Ишмуил 16:18; 17:33).

Давуд пејғәмбәр Талут падшаһа атасынын сүрүсүнү отаран заман шири вә ајыны неҹә өлдүрдүјүнү данышыб ону разы салды. Давуд буна ҝөрә өзү илә өјүнүрдү? Әсла! О, бу вәһши һејванлары кимин сајәсиндә өлдүрдүјүнү дәрк едирди. Буна ҝөрә Талута белә дејир: «Мәни ширин, ајынын пәнҹәсиндән гуртаран Јеһова бу филиштлинин дә әлиндән гуртараҹаг». Нәһајәт, Талут падшаһ Давуда белә ҹаваб верир: «Ҝет, гој Јеһова сәнә јар олсун!» (1 Ишмуил 17:37).

Истәјәрдиниз, иманыныз Давуд пејғәмбәрин иманы кими олсун? Бир шеји гејд етмәк лазымдыр ки, Давудун Ҹалуту мәғлуб едәҹәјинә иманы әсассыз дејилди. Онун Аллаһа иманы билијә вә тәҹрүбәјә әсасланырды. О инанырды ки, Јеһова халгынын мүдафиәсинә галхан вә вәдләринә садиг Аллаһдыр. Бу ҹүр имана саһиб олмаг истәјириксә, Мүгәддәс Китабдан Аллаһ һаггында даһа чох өјрәнмәлијик. Өјрәндијимизә ујғун јашајанда бунун ҝөзәл бәһрәләрини ҝөрәҹәјик вә беләҹә, иманымыз ҝүҹләнәҹәк (Ибраниләрә 11:1).

Талут падшаһ өз дөјүш палтарыны Давуда ҝејиндирир. Бу, Ҹалутун ҝејиминә бәнзәр мисдән һазырланмыш пулҹуглу бөјүк зиреһ иди. Давуд ағыр силаһ-сурсатла јүкләнмиш бу бөјүк палтары ҝејиниб јеримәк истәјир, амма баҹармыр. О, әсҝәр кими тәлим кечмәдији үчүн бу ҹүр ҝејимә өјрәшмәјиб; о ки галды, Исраилдә һамыдан һүндүр олан Талут падшаһын ҝејиминә! (1 Ишмуил 9:2). Давуд пејғәмбәр онлары әјниндән чыхардыр вә сүрүнү отаран заман ҝејиндији палтары ҝејинир (1 Ишмуил 17:38—40).

О, дәјәнәјини ҝөтүрүр, чобан дағарҹығыны чијнинә кечирир вә әлинә сапанд алыр. Индики дөврдә сапанд ади бир шеј олса да, о дөвр үчүн тәһлүкәли силаһ иди. Сапанд орта һиссәси енли олан узун дәри ипдир. Бу, чобан үчүн ән әлверишли силаһ иди. О, сапандын енли һиссәсинә бир даш гојурду, сонра бөјүк сүрәтлә башы үзәриндә фырладырды, ахырда сапандын бир уҹуну бурахыб дашы дәгигликлә истәдији истигамәтә атырды. Сапанд елә лазыми силаһ иди ки, гәдим ордуларда сапандчылар олурду.

Давуд дүшмәнин гаршысына чыхмаға тәләсир. Онун дәрәјә ениб чајлагдан беш балаҹа һамар даш ҝөтүрдүјүнү вә бу заман неҹә һәрарәтлә дуа етдијини тәсәввүр един. Бундан сонра о, дәрһал дөјүш мејданына тәрәф гачыр.

Ҹалут рәгибини ҝөрәндә нә дүшүндү? Мүгәддәс Китабдан охујуруг ки, Ҹалут гаршысында «алјанаг, гәшәнҝ бир оғланы ҝөрәндә һәгарәтлә ҝүлдү». О, нәрилти илә деди: «Мәҝәр мән итәм ки, үстүмә дәјәнәклә ҝәлирсән?» Ҝөрүнүр, Ҹалутун диггәти Давудун дәјәнәјиндә олдуғундан онун әлиндәки сапанда фикир вермәмишди. О, Давуду филиштлиләрин аллаһларынын ады илә ләнәтләди вә анд ичди ки, онун мејитини ҝөјүн гушларына вә чөл һејванларына јем едәҹәк (1 Ишмуил 17:41—44).

Бу ҝүнүн өзүндә дә, Давудун Ҹалута вердији ҹаваб иманын мөһтәшәм бәјәнаты сајылыр. Јенијетмәнин нәһәнҝ Ҹалута вердији ҹаваба бахын: «Сән мәним үстүмә гылынҹ, низә вә мизрагла ҝәлирсән, мән исә сәнин үстүнә мејдан охудуғун Исраил алајларынын Аллаһы, ордулар Аллаһы Јеһованын ады илә ҝәлирәм». Давуд билирди ки, инсан ҝүҹү вә силаһ-сурсат елә дә бөјүк рол ојнамыр. Ҹалут Јеһова Аллаһы тәһгир етмишди. Ҹавабыны да Јеһова Аллаһ верәҹәкди. Давудун да дедији кими, «бу дөјүш Јеһованындыр» (1 Ишмуил 17:45—47).

Давуд Ҹалутун нә бојда олдуғуну вә силаһ-сурсатыны ҝөрүрдү. Бунунла белә, о јол вермәди ки, бу кими шејләр ону горхутсун. О, Талутун вә онун ордусунун сәһвини тәкрарламады. Давуд Ҹалутун ҝүҹүнү өз ҝүҹү илә јох, Јеһованын ҝүҹү илә мүгајисә  етди. Дүздүр, үч метрә јахын боју олан Ҹалут бүтүн инсанлардан һүндүр ола биләрди. Анҹаг онун бөјүклүјү Јеһова Аллаһын бөјүклүјү илә мүгајисәјә белә ҝәлә билмәзди. Диҝәр инсанлар кими, Ҹалут ади һәшәратдан бир балаҹа бөјүк иди. Вә Јеһова ону мәһв етмәк нијјәтиндә иди.

Давуд ҹәлд дүшмәнинә тәрәф гачыр, әлини дағарҹығына атыб бир даш ҝөтүрүр. Дашы сапанда гојур вә башы үзәриндә сапандын сәси ешидиләнә кими фырладыр. Ҹалут Давуда сары ҝедир. Еһтимал ки, Ҹалут галханыны дашыјан силаһдарынын архасынҹа ҝәлирди. Ҹалутун бојунун һүндүр олмасы әслиндә Давуда сәрф едирди. Чүнки галхан дашыјан силаһдарын нормал бојуну нәзәрә алсаг, о, чәтин ки, бу нәһәнҝин башыны горуја биләрди. Давуд исә дүз ораны нишан алмышды (1 Ишмуил 17:41).

Давуд сапанды фырладыб дашы атыр. Даш өз үнванына доғру учур. Сөзсүз ки, Јеһова елә етди ки, Давудун башга дашдан истифадә етмәсинә еһтијаҹ галмады. Даш дүз һәдәфә дүшүр — Ҹалутун алнына батыр. Бу нәһәнҝ үзүстә јерә сәрилир. Онун галханыны дашыјан силаһдары исә чох јәгин ки, горхусунда башыны ҝөтүрүб гачыр. Давуд јахынлашараг Ҹалутун гылынҹыны гынындан сыјырыр вә онун башыны кәсир (1 Ишмуил 17:48—51).

Бундан сонра Талут вә ордусу үрәкләнирләр. Онлар нәрә чәкәрәк филиштлиләрә һүҹум едирләр. Бу дөјүш Давудун Ҹалута дедији кими дә гуртарыр: Јеһова филиштлиләрин һамысыны онлара тәслим едир (1 Ишмуил 17:47, 52, 53).

Бу ҝүн Аллаһа ибадәт едән инсанлар дөјүшмүрләр. Биз инди башга дөврдә јашајырыг (Мәтта 26:52). Буна бахмајараг, Давудун иманындан өрнәк алмалыјыг. Онун кими, биз дә Јеһова Аллаһын варлығына иман етмәли, јалныз Она ибадәт етмәли вә јалныз Ондан горхмалы олдуғумузу дәрк етмәлијик. Һәрдән проблемләримиз о гәдәр бөјүк ола биләр ки, онларын гаршысында өзүмүзү аҹиз һисс едә биләрик. Анҹаг проблемләримиз Јеһова Аллаһын һәдсиз ҝүҹү илә мүгајисәдә һеч нәдир. Әҝәр Јеһованы Аллаһымыз кими гәбул етсәк вә Давуд кими Она иман етсәк, онда һеч бир чәтинликдән, һеч бир проблемдән горхмаға еһтијаҹ јохдур. Јеһованын һәдсиз ҝүҹү гаршысында һеч нә вә һеч ким дајана билмәз!