YARADILIŞ 22:6 ayəsində İbrahim peyğəmbərin yaşadığı yerdən uzaqda qurban gətirməsi ilə bağlı yazılıb: «İbrahim yandırma qurbanı üçün götürdüyü odunu oğlu İshaqın kürəyinə şələlədi. Özü isə odu və bıçağı götürdü və birlikdə getdilər».

Qədimdə insanların odu necə əldə etdiyi ilə bağlı Müqəddəs Kitabda heç nə yazılmayıb. Ən azı bir dinşünasın fikrincə İbrahimlə İshaqın uzun səfərə özləri ilə yanar od götürməsi məntiqli deyil, çünki o boyda yolu od dayanmadan yana bilməz. Çox ehtimal ki, İbrahim od yox, od qalamaq üçün bir vasitə götürmüşdü.

Başqa alimlər isə qədimdə od qalamağın çətin bir proses olduğunu iddia edirlər. İnsanlar üçün qonşudan od almaq daha asan idi, nəinki od qalamaq. Bir çox alim isə düşünür ki, od deyəndə İbrahimin özü ilə qab, çox ehtimal ki, qulpu zəncirdən olan küp götürdüyü nəzərdə tutulur. Onların fikrincə küpün içində axşamkı ocaqdan götürdükləri köz olub (Əşy. 30:14). Közü bu üsulla daşımağın sayəsində uzun səfərə çıxan insan yolda istədiyi vaxt od qalaya bilərdi.