Sa ilang pagbiyahe gikan sa Judea padulong sa Galilea, si Jesus ug ang iyang mga tinun-an miagi sa distrito sa Samaria. Gikapoy sila sa ilang biyahe. Pagkaudto, mihapit sila duol sa siyudad sa Sikar aron mopahulay sa atabay nga lagmit gikalot o gipakalot ni Jacob gatosan ka tuig na ang milabay. Kini nga atabay makita gihapon karon duol sa siyudad sa Nablus.

Samtang nagpahulay si Jesus duol sa atabay, ang iyang mga tinun-an miadto sa siyudad aron mopalit ug pagkaon. Paglakaw nila, usa ka babayeng Samarianhon ang miadto sa atabay aron mokalos ug tubig. Si Jesus miingon: “Palihog, hatagi kog mainom.”—Juan 4:7.

Ang mga Hudiyo ug Samarianhon naglikay sa usag usa tungod sa nakagamot nga diskriminasyon. Maong natingala ang babaye ug nangutana: “Nganong nangayo ka nakog mainom, nga Hudiyo man ka ug ako babayeng Samarianhon?” Si Jesus mitubag: “Kon nahibalo pa ka sa walay bayad nga gasa sa Diyos ug kon kinsa kining nangayo nimog tubig, mangayo unta ka niyag tubig ug hatagan ka niyag buhi nga tubig.” Siya miingon kaniya: “Senyor, wala gani kay timba, ug lawom ang atabay. Diin man nimo kuhaa kanang buhi nga tubig? Labaw pa ba ka sa among katigulangan nga si Jacob, nga mihatag kanamo niining atabay ug miinom gikan niini lakip ang iyang mga anak ug kahayopan?”—Juan 4:9-12.

Si Jesus miingon: “Kadtong moinom niining tubiga uhawon pa pag-usab. Apan kadtong moinom sa tubig nga akong ihatag kaniya dili na gyod uhawon pa, ug ang tubig nga akong ihatag mahisama unyag tuboran sa tubig diha kaniya nga magabugwak aron mohatag ug kinabuhing walay kataposan.” (Juan 4:13, 14) Bisag gikapoy si Jesus, andam niyang ipaambit sa babayeng Samarianhon ang makaluwas nga mga pulong sa kamatuoran.

Dayon ang babaye miingon: “Senyor, hatagi ko nianang tubiga aron dili na ko uhawon ug dili na magsigeg anhi dinhi sa pagkalos.” Morag giusab ni Jesus ang topiko nga ilang gihisgotan ug miingon sa babaye: “Lakaw, tawga ang imong bana ug balik dinhi.” Ang babaye mitubag: “Wala koy bana.” Pero seguradong nakurat siya dihang si Jesus miingon: “Husto ang imong giingon nga wala kay bana. Kay lima na ang imong nabana, ug kanang imong gikaipon karon dili nimo bana.”—Juan 4:15-18.

Sa gipamulong ni Jesus, nasabtan sa babaye nga dili ordinaryong tawo si Jesus, ug siya miingon: “Senyor, sa akong tan-aw propeta ka.” Dayon iyang gipakita nga interesado siya sa espirituwal nga mga butang. Sa unsang paagi? Siya miingon: “Ang among mga katigulangan [mga Samarianhon] nagsimba dinhi niining bukira [Bukid sa Gerizim nga naa sa duol], apan nag-ingon mo [mga Hudiyo] nga didto sa Jerusalem angayng mosimba ang mga tawo.”—Juan 4:19, 20.

Pero gipatin-aw ni Jesus nga dili importante ang dapit sa pagsimba. Siya miingon: “Moabot ang panahon nga kamo mosimba sa Amahan, dili dinhing bukira o sa Jerusalem.” Dayon iyang giingnan ang babaye: “Duol na ang panahon, ug gani nagsugod na karon, nga ang matuod nga mga magsisimba magsimba sa Amahan  sa espiritu ug kamatuoran, kay sa pagkatinuod, ang Amahan nangitag mga tawo nga ingon niini sa pagsimba kaniya.”—Juan 4:21, 23, 24.

Dili importante sa Amahan kon asang dapita magsimba ang iyang mga alagad, kondili kon giunsa nila siya pagsimba. Nakadayeg ang babaye ug miingon: “Nahibalo ko nga moanhi ang Mesiyas, kinsa gitawag nga Kristo. Inig-abot niya, ipahayag niya kanamo sa dayag ang tanang butang.”—Juan 4:25.

Dayon gipadayag ni Jesus ang importanteng kamatuoran: “Ako nga nakigsulti kanimo mao siya.” (Juan 4:26) Tiaw mo na! Ang babayeng Samarianhon nga igo lang nagkalos ug tubig anang udtoha, gihatagan ni Jesus ug espesyal nga pribilehiyo. Gisulti ni Jesus ang kamatuoran nga wala pa niya direktang isulti sa ubang tawo—nga siya ang Mesiyas.

Nakabalik na ang mga tinun-an ni Jesus gikan sa Sikar nga nagdalag pagkaon. Ilang nakita si Jesus nga didto gihapon sa atabay, pero duna nay kaestoryang babayeng Samarianhon. Pagduol sa mga tinun-an, gibiyaan sa babaye ang iyang banga ug miadto sa siyudad.

Pag-abot sa babaye didto sa Sikar, giestorya niya sa mga tawo ang gipamulong ni Jesus kaniya. Wala siya magduhaduha sa pagsulti kanila: “Dali mo, tan-awa ang tawo nga nagsulti kanako sa tanan nakong gihimo.” Dayon, aron tingali mas mainteres ang mga tawo, siya miingon: “Dili kaha siya ang Kristo?” (Juan 4:29) Mao nay gustong mahibaloan sa mga tawo sukad pa sa panahon ni Moises. (Deuteronomio 18:18) Maong gusto sa mga tawo sa siyudad nga makita si Jesus.

Nianang higayona, gidapit sa mga tinun-an si Jesus nga mokaon sa ilang dalang pagkaon. Pero siya miingon: “Duna koy pagkaon nga wala ninyo mahibaloi.” Naglibog ang mga tinun-an, ug nagsultihanay: “Dili ba wala may nagdala kaniyag pagkaon?” Si Jesus malumong nagpatin-aw kanila pinaagig mga pulong nga importante kaayo alang sa tanan niyang sumusunod: “Ang akong pagkaon  mao ang pagbuhat sa kabubut-on sa usa nga nagpadala kanako ug ang paghuman sa iyang buluhaton.”—Juan 4:32-34.

Ang buluhaton nga gipasabot ni Jesus dili literal nga pagpangani, nga magsugod mga upat ka bulan sa ulahi. Ang iyang gipasabot mao ang espirituwal nga pagpangani, kay siya miingon: “Lantawa ang kaumahan. Kini hinog na aron anihon. Ang mangangani nagadawat na ug suhol ug nagatigom na sa bunga. Ang bunga mao kadtong makapanunod ug kinabuhing walay kataposan. Busa ang magpupugas ug ang mangangani duyog nga magsadya.”—Juan 4:35, 36.

Lagmit nakita ni Jesus ang epekto sa iyang pagpakig-estorya sa babayeng Samarianhon. Daghang taga-Sikar ang mituo kang Jesus tungod sa gisulti sa babaye kanila: “Gisultihan ko niya sa tanan nakong gihimo.” (Juan 4:39) Busa, pag-abot sa mga taga-Sikar sa atabay, ilang gihangyo si Jesus nga magpabilin ug makig-estorya pa kanila. Misugot si Jesus, ug nagpabilin siya sa Samaria sulod sa duha ka adlaw.

Dihang naminaw ang mga Samarianhon kang Jesus, midaghan pa ang mituo kaniya. Ilang giingnan ang babaye: “Kami nagtuo dili na tungod sa imong gisulti; kay kami mismo nakadungog, ug kami nahibalo nga kining tawhana mao gayod ang manluluwas sa kalibotan.” (Juan 4:42) Maayong ehemplo ang babayeng Samarianhon kon unsaon pagsangyaw bahin kang Kristo—pukawa ang interes sa kaestorya nga mokat-on pag dugang.

Hinumdomi nga upat ka bulan pa una magsugod ang pagpangani—lagmit pagpangani sa sebada nga himoon sa Marso o Abril. Busa niining panahona tingali Nobyembre o Disyembre pa. Nagpasabot ni nga human sa Paskuwa sa 30 C.E., si Jesus ug ang iyang mga tinun-an nanudlo ug namawtismo sa Judea sulod sa walo ka bulan o kapin pa. Panahon na nga mopauli sila sa Galilea. Unsay naghulat nila didto?