Sugilanon sa Kinabuhi

Ang “Kinabuhi Karon”—Pagtagamtam Niini sa Bug-os!

SUMALA SA GIASOY NI TED BUCKINGHAM

Ako nag-alagad ingong bug-os-panahon nga ministro sa unom na ka tuig ug minyo sa unom na ka bulan sa dihang ako kalit napolyo. Kadto maoy tuig 1950, ug ako 24 anyos lang. Ang pagkaospital sulod sa siyam ka bulan naghatag kanakog daghang panahon sa pagpalandong sa akong kinabuhi. Sanglit baldado na, unsa kahay kaugmaon nga naghulat kanako ug sa akong asawa nga si Joyce?

SA 1938 ang akong amahan, nga dili relihiyosong tawo, nakadawat ug kopya sa libro nga Government. a Ang kagubot sa politika ug ang kalagmitan sa gubat mao tingaliy nakaaghat kaniya sa pagkuha sa libro. Sumala sa akong nasayran, wala gayod niya kadto basaha, apan ang akong relihiyosa kaayo nga inahan mibasa niadto. Misanong dayon siya sa mensahe niini. Mibiya siya sa Church of England, ug bisan pa sa pagsupak sa akong amahan, siya nahimong matinumanong Saksi ni Jehova hangtod siya namatay niadtong 1990.

Ang una nakong pagtambong ug Kristohanong tigom maoy sa dihang gidala ako ni Mama sa usa ka Kingdom Hall sa Epsom, habagatan sa London. Ang kongregasyon nagtigom diha sa usa ka tinukod nga tindahan kanhi, ug kami naminaw sa usa ka rekording sa pakigpulong ni J.  F.  Rutherford, kinsa nagdumala sa buluhaton sa mga Saksi ni Jehova niadtong panahona. Natandog gayod ako niadto.

Ang grabeng pagpamomba sa mga ayroplano didto sa London nagpatunghag dugang kapeligrohan. Busa sa 1940 ang akong amahan midesidir sa pagbalhin sa among pamilya sa mas luwas nga dapit—sa Maidenhead, usa ka gamayng lungsod mga 45 kilometros kasadpan sa London. Dako kadto  nga bentaha, sanglit ang 30 ka mga membro sa kongregasyon didto nakahatag ug dakong kadasig kanamo. Si Fred Smith, usa ka maunongong Kristohanon nga nabawtismohan sa 1917, naghatag ug dakong pagtagad kanako ug nagbansay kanako sa pagkahimong mas epektibong magwawali. Hangtod karon, mapasalamaton kaayo ako kaniya tungod sa iyang maayong panig-ingnan ug mahigugmaong tabang.

Pagsulod sa Bug-os-Panahong Pag-alagad

Sa 1941, sa edad nga 15, sa usa ka bugnawng adlaw sa Marso, ako nabawtismohan sa suba sa Thames. Niadtong panahona, ang akong magulang nga si Jim usa na ka bug-os-panahong magwawali. Karon, siya ug ang iyang asawa nga si Madge nagpuyo sa Birmingham, human makagugol ug taas nga panahon sa pag-alagad kang Jehova ingong magtatan-aw sa sirkito ug distrito sa tibuok Britanya. Ang akong manghod nga si Robina ug ang iyang bana nga si Frank nagpabilin usab nga matinumanong mga alagad ni Jehova.

Nagtrabaho ako ingong accountant sa usa ka kompaniya nga tiggamag sinina. Usa ka adlaw niana, ang tagdumala nagpatawag kanako sa iyang opisina aron tanyagan ako ug maayo kaayong trabaho ingong tigpamalit alang sa kompaniya. Apan, dugay na nakong gihunahuna ang pagsunod sa panig-ingnan sa akong magulang nga lalaki, busa matinahoron nakong gibalibaran ang tanyag sa akong amo, nga gipatin-aw ang rason kon ngano. Sa akong katingala, gidayeg niya ako pag-ayo tungod sa akong tinguha nga buhaton ang maong mapuslanong Kristohanong buluhaton. Busa human sa distritong kombensiyon sa Northampton sa 1944, ako nahimong bug-os-panahong magwawali.

Ang akong unang asaynment mao ang Exeter, sa distrito sa Devon. Niadtong panahona, kining siyudara hinayhinay pang nagpasig-uli gikan sa kadaot nga gipahinabo sa mga pagpamomba panahon sa gubat. Miestar ako sa usa ka apartment nga gipuy-an na sa duha ka payunir, si Frank ug Ruth Middleton, nga parehong buotan kaayo kanako. Ako 18 anyos lang niadto ug dili pa kaayo makamaong manglaba ug magluto, apan miarang-arang ra ang akong kahimtang sa dihang naugmad nako ang akong mga katakos.

Ang akong kauban sa pagsangyaw mao ang 50-anyos nga si Victor Gurd, usa ka igsoong taga-Irlandia nga nagwali na sukad pa sa katuigang 1920. Gitudloan ko niya sa pag-eskedyul sa akong panahon sa mapuslanong paagi, sa pag-ugmad ug dakong interes sa pagbasa sa Bibliya, ug sa pagpabili sa lainlaing mga hubad sa Bibliya. Niadtong mga tuiga nga nagsugod pa lang ako, ang makapalig-ong panig-ingnan ni Victor mao gayod ang akong gikinahanglan.

Ang Hagit sa Pagpabiling Neyutral

Ang gubat talitapos na, apan ang mga awtoridad padayon gihapong nagrekluta ug batan-ong mga lalaki alang sa serbisyo militar. Miatubang ako sa hukmanan sa Maidenhead sa 1943, diin klaro nakong gipahayag ang akong kaso alang sa eksemsiyon ingong ministro sa Ebanghelyo. Bisan tuod gibalibaran ang akong apelasyon, midesidir ako sa pag-adto sa akong asaynment sa Exeter. Busa didto sa Exeter nga ako sa wala madugay gitaral atubangan sa lokal nga korte. Sa dihang gisentensiyahan ako sa mahistrado ug unom ka bulan sa bug-at nga trabaho sa bilanggoan, siya miingon nga gusto unta niya nga hatagan ako ug mas taas pa nga sentensiya. Human sa unom ka bulan nga pagkabilanggo, ako gibilanggo pag-usab ug dugang upat ka bulan.

Sanglit ako lang ang Saksi sa bilanggoan, ang mga magbalantay sa bilanggoan nagtawag kanakog Jehova. Gil-asan kaayo ako sa dihang kinahanglan kong motubag inigtawag nianang ngalana panahon sa pagpanawag sa mga ngalan, apan nalipay ako sa pagkadungog sa ngalan sa Diyos nga gitawag kada adlaw! Tungod niana, nasayran sa ubang mga piniriso nga ako nabilanggo tungod sa akong lig-ong baroganan ingong usa ka Saksi ni Jehova. Sa ulahi, si Norman Castro gibalhog usab sa samang bilanggoan, ug nabag-o ang pagtawag kanako. Kami gitawag nag Moises ug Aaron.

Ako gibalhin gikan sa Exeter ngadto sa Bristol ug sa kataposan ngadto sa bilanggoan sa Winchester. Dili gayod maayo ang mga  kahimtang, apan nakatabang ang pagbaton sa katakos sa pagpangomedya. Kami ni Norman nalipay sa pagsaulog sa Memoryal samtang didto sa Winchester. Si Francis Cooke, nga miduaw kanamo sa bilanggoan, naghatag ug maayong pakigpulong alang kanamo.

Mga Kausaban sa mga Tuig Human sa Gubat

Sa kombensiyon sa Bristol niadtong 1946, diin giluwatan ang giya sa pagtuon sa Bibliya nga “Pasagdi ang Diyos Maminatud-on,” nahibalag nako ang usa ka maanyag nga batan-ong babaye, si Joyce Moore, kinsa nagpayunir usab sa Devon. Milambo ang among panaghigalaay, ug kami naminyo upat ka tuig sa ulahi sa Tiverton, diin ako nagpuyo sukad pa sa 1947. Nagpuyo kami sa usa ka inabangang kuwarto nga gipletehan namo ug 15 shilling ($1.10, T.B.) matag semana. Malipayon kaayo kami!

Sa unang tuig sa among kaminyoon, mibalhin kami sa habagatan sa Brixham, usa ka nindot nga lungsod nga may pantalan diin ang mga paagi sa pagpamaling unang naugmad. Apan, bag-o pa lang kami didto sa dihang ako napolyo samtang nagbiyahe paingon sa kombensiyon sa London. Nakoma ako. Sa ulahi, gipagula ra ako sa ospital—human sa siyam ka bulan, sumala sa gihisgotan sa sinugdan niini nga artikulo. Naapektohan pag-ayo ang akong tuong kamot ug duha ka tiil—bisan hangtod gani karon—ug ako kinahanglang mogamit ug sungkod. Ang akong minahal nga asawa mao gayod ang akong masayahon nga kauban ug tinubdan sa kadasig, ilabina kay siya nagpadayon gihapon sa bug-os-panahong pag-alagad. Apan unsay among buhaton karon? Wala magdugay nasayran nako nga ang kamot ni Jehova dili gayod mubo.

Sa pagkasunod tuig, mitambong kami sa usa ka asembliya sa Wimbledon, London. Nianang higayona, makalakaw na ako nga walay sungkod. Didto nahibalag namo si Pryce Hughes, nga maoy nagdumala sa buluhaton sa Britanya. Iya dayon akong giingnan: “Uy! Gusto ka namong himoong magtatan-aw sa sirkito!” Mao gayod kadto ang kinadak-ang pagdasig nga akong nadawat! Makasugakod kaha ang akong panglawas? Nagduhaduha kami ni Joyce bahin niana, apan human sa usa ka semana nga pagbansay ug pagbaton ug bug-os nga pagsalig kang Jehova, kami mibiyahe balik sa habagatan-kasadpan nga bahin sa Inglaterra, diin ako giasayn ingong magtatan-aw sa sirkito. Ako 25 anyos lang niadto, apan mahinumdom gihapon ako uban ang dakong pasalamat sa kaayo ug pailob niadtong mga Saksi nga matinabangon kaayo kanako.

 Sa tanan namong naagian nga teokratikanhong kalihokan, nakaplagan namo ni Joyce nga ang pagduaw sa mga kongregasyon mao ang nagpasuod kaayo kanamo sa among Kristohanong mga igsoon. Wala kamiy kotse, busa kami mobiyahe pinaagig tren o bus. Bisan tuod nagpasibo pa lang ako kaniadto sa mga limitasyon nga gipahinabo sa akong sakit, natagamtam namo ang among mga pribilehiyo hangtod sa 1957. Matagbawon kadto nga paagi sa pagkinabuhi, apan dihay miabot nga dugang mahagitong buluhaton niadtong tuiga.

Misyonaryong Pag-alagad

Nalipay kaayo kami sa dihang nadawat namo ang imbitasyon sa pagtungha sa ika-30 nga klase sa Gilead. Wala na kaayo ako malisdi sa akong pisikal nga kabilinggan, busa malipayon namong gidawat ni Joyce ang imbitasyon. Nasayran namo sumala sa kasinatian nga si Jehova mohatag gayod ug kusog kon kita maningkamot sa pagbuhat sa iyang kabubut-on. Daw dali rang milabay ang lima ka bulan sa mabug-osong pagbansay sa Watchtower Bible School of Gilead, nga nahimutang sa nindot nga South Lansing, New York, T.B.A. Ang mga estudyante pulos mga magtiayon diha sa nagapanawng buluhaton. Sa dihang ang mga estudyante gipangutana kon aduna bay gustong moalagad ingong misyonaryo sa langyawng dapit, usa kami sa dihadihang miboluntaryo. Asa kami moadto? Sa Uganda, sa Sidlakang Aprika!

Sanglit ang buluhaton sa mga Saksi ni Jehova gidili man sa Uganda niadtong panahona, gisultihan ako sa pagpabilin sa nasod ug sa pagpangitag sekular nga trabaho. Human sa dugayng pagbiyahe sa tren ug barko, kami nakaabot sa Kampala, Uganda. Ang mga opisyal sa imigrasyon wala malipay sa among pag-abot ug gitugtan kami sa pag-estar sa pipila lang ka bulan. Dayon ila kaming gipapahawa. Agig pagsunod sa instruksiyon sa hedkuwarter, mibiyahe kami paingon sa Northern Rhodesia (karon Zambia). Nalipay kaayo mi sa dihang nakita namo didto ang upat sa among mga klasmet sa Gilead—si Frank ug Carrie Lewis ug Hayes ug Harriet Hoskins. Gikan didto, kami wala madugay gibalhin sa Southern Rhodesia (karon Zimbabwe).

Mibiyahe kami pinaagig tren ug nakita namo sa unang higayon ang nindot kaayo nga Victoria Falls ayha kami nakaabot sa Bulawayo. Miestar kami ug pipila ka panahon uban sa pamilyang McLuckie, nga usa sa unang mga Saksi nga mipuyo didto. Nalipay gayod kami sa pagpakigsuod kanila sa misunod nga 16 ka tuig.

Nagpasibo sa mga Kausaban

Human sa duha ka semana nga pagbansay aron masinati ang teritoryo sa Aprika, ako natudlo ingong magtatan-aw sa distrito. Sa dihang magsangyaw sa kalibonan sa Aprika, kami magdala ug tubig, pagkaon, katulganan, sinina, prodyektor sa pelikula ug generitor sa koryente, dakong telon, ug ubang mga kinahanglanon. Kining tanan gisakay namo sa usa ka lig-on nga trak nga arang makasugakod sa batsi kaayo nga dalan.

 Naggugol akog panahon uban sa Aprikanong mga magtatan-aw sa sirkito samtang si Joyce malipayong nakigtambayayong sa ilang mga asawa ug mga anak nga kauban usab nila. Ang pagbaktas diha sa kasagbotan sa Aprika makakapoy, ilabina ubos sa naglagiting nga kainit sa adlaw, apan namatikdan nako nga ang akong pisikal nga kabilinggan dili kaayo lisod dumalahon sa ingon niini nga klima, ug ako mapasalamaton tungod niini.

Kadaghanang tawo maoy kabos. Daghan kanila ang naimpluwensiyahan pag-ayo sa mga tradisyon ug patuotuo ug nagbatasan ug poligamiya; apan sila nagpakitag dakong pagtahod sa Bibliya. Sa pipila ka dapit, ang mga tigom sa kongregasyon gipahigayon ubos sa landong sa dagkong mga kahoy, ug sa gabii, ang nagbitay nga mga lampara magdan-ag niana. Mahingangha gayod kami sa dihang magtuon kami sa Pulong sa Diyos ubos sa daghag-bituon nga kalangitan, nga usa sa nindot kaayo niya nga kalalangan.

Ang pagpasalida sa mga pelikula sa Watch Tower Society diha sa reserbadong mga puy-anan sa Aprika maoy lain pang halandomong kasinatian. Ang usa ka kongregasyon mahimong aduna lamay 30 ka Saksi, apan sa panahon sa mga pagpasalida, nasayod kami nga makadahom gayod kami ug 1,000 o kapin pang mga tumatambong!

Siyempre, sa mga lugar sa tropiko, ang usa magsakit panagsa, apan hinungdanon ang pagbaton kanunay ug positibong panglantaw. Kami ni Joyce nakakat-on kon unsaon kana pagdumala—nakasagubang ra ako sa popanahon nga mga atake sa malarya, ug nasagubang ra ni Joyce ang sakit gumikan sa mga amoeba.

Sa ulahi, kami giasayn ngadto sa sangang buhatan sa Salisbury (karon Harare), diin nakapribilehiyo kami sa pag-alagad uban sa matinumanong mga alagad ni Jehova, lakip nila ni Lester Davey ug George ug Ruby Bradley. Gitudlo ako sa gobyerno ingong mangangasal, nga nagpaarang kanako sa pagdumala sa mga kasal sa Aprikanong mga igsoon, sa ingon nagpalig-on sa bugkos sa Kristohanong kaminyoon sulod sa mga kongregasyon. Pipila ka tuig sa ulahi, nakadawat ako ug laing pribilehiyo. Naasayn ako sa pagduaw sa tanang kongregasyon sa nasod nga dili Bantu ug pinulongan. Sulod sa kapig napulo ka tuig, nalipay kami ni Joyce nga nailaila namo ang mga igsoon pinaagi niining buluhatona, ug kami nagmaya sa among espirituwal nga pag-uswag. Niadtong panahona, giduaw usab namo ang among mga igsoon sa Botswana ug Mozambique.

Mibalhin na Usab

Human sa daghang malipayong tuig sa habagatang Aprika, kami gibalhin niadtong 1975 sa Sierra Leone, Kasadpang Aprika. Kami gipapuyo dayon sa sangang buhatan aron buhaton ang among bag-ong buluhaton, apan wala kini magdugay. Ako nasakit ug naluya tungod sa grabeng atake sa malarya, ug sa ngadtongadto ako kinahanglang tambalan sa London, diin ako gitambagan nga dili na pabalikon sa Aprika. Kami naguol niini, apan kami ni Joyce mainitong gidawat sa pamilyang Bethel sa London. Ang daghang Aprikanong mga igsoon sa daghang kongregasyon sa London nag-abiabi usab kanamo. Sa dihang miarang-arang ang akong panglawas, nagpasibo na usab kami sa lain pang rutina, ug ako gihangyo sa pag-atiman sa Purchasing Department. Tungod sa kusog nga pag-uswag nga nahitabo sa misunod nga mga tuig, kining buluhatona nahimong makaiikag kaayo.

Sa unang bahin sa katuigang 1990, ang akong minahal nga si Joyce natakboyan ug sakit sa motor neuron, ug siya namatay sa 1994. Siya maoy usa gayod ka mahigugmaon, maunongon, ug kasaligan nga asawa, nga andam kanunay nga mopasibo sa lainlaing mga kahimtang nga giatubang namong duha. Aron masagubang ang grabeng kasubo, nakaplagan nako nga hinungdanon ang paghupot ug tin-awng espirituwal nga panglantaw ug sa pagpadayon sa pagtan-aw sa unahan. Ang pag-ampo alang sa tabang nga makahupot ug maayong eskedyul sa pag-alagad, lakip na sa pagsangyaw, nakatabang usab kanako sa paghimo sa akong hunahuna nga okupado.—Proverbio 3:5, 6.

Ang pag-alagad sa Bethel maoy usa ka pribilehiyo ug usa ka maayong paagi sa kinabuhi. Daghan kaayo akog makauban nga mga batan-on sa trabaho ug daghang malipayong kasinatian nga ikapaambit. Ang usa ka panalangin mao ang daghang bisita nga moduaw dinhi sa London. Usahay mahibalag nako ang akong minahal nga mga higala gikan sa mga dapit diin ako naasayn sa Aprika, ug mobalik sa akong panumdoman ang among malipayong mga kaagi. Kining tanan nakatabang kanako sa pagpadayon sa pagtagamtam sa bug-os sa “kinabuhi karon” ug sa pagpalandong uban ang pagsalig ug paglaom sa kinabuhi “sa umaabot.”—1 Timoteo 4:8.

[Footnote]

[Hulagway sa panid 25]

Uban sa akong inahan sa 1946

[Hulagway sa panid 26]

Uban ni Joyce sa adlaw sa among kasal, 1950

[Hulagway sa panid 26]

Sa kombensiyon sa Bristol sa 1953

[Mga hulagway sa panid 27]

Pag-alagad sa usa ka nahilit nga grupo (ibabaw) ug usa ka kongregasyon (wala) sa Southern Rhodesia, karon Zimbabwe