Ερευνητές λένε ότι οι σκύλοι μπορούν να προσδιορίσουν την ηλικία, το φύλο και τη διάθεση άλλων σκύλων με την όσφρησή τους. Οι σκύλοι μπορούν ακόμη και να εκπαιδευτούν για να ανιχνεύουν εκρηκτικές ύλες και ναρκωτικά. Ενώ οι άνθρωποι εξερευνούν το περιβάλλον τους κυρίως με την όραση, οι σκύλοι χρησιμοποιούν την όσφρησή τους. Η μύτη τους είναι τα «μάτια» τους.

 Σκεφτείτε: Η όσφρηση του σκύλου είναι χιλιάδες φορές πιο ευαίσθητη από τη δική μας. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο των Ηνωμένων Πολιτειών για τα Πρότυπα και την Τεχνολογία, ο σκύλος «μπορεί να ανιχνεύσει ορισμένες ουσίες σε μέρη ανά τρισεκατομμύριο. Αυτό είναι τόσο εντυπωσιακό όσο το να μπορεί να γευτεί κανείς τη ζάχαρη αν διαλύσουμε ένα τέταρτο του μικρού κουταλιού ζάχαρη σε μια πισίνα Ολυμπιακών διαστάσεων».

 Γιατί είναι η όσφρηση του σκύλου τόσο καλύτερη από τη δική μας;

•   Η μύτη του σκύλου είναι υγρή, οπότε μπορεί να συλλαμβάνει σωματίδια οσμών ευκολότερα.

•   Η μύτη του σκύλου έχει δύο αεραγωγούς—έναν για να αναπνέει και έναν για να οσφραίνεται. Όταν ο σκύλος μυρίζει κάτι, ο αέρας διοχετεύεται στο τμήμα της ρινικής κοιλότητας όπου βρίσκονται οι οσφρητικοί υποδοχείς.

•   Η οσφρητική περιοχή της μύτης του σκύλου μπορεί να φτάσει τα 130 τετραγωνικά εκατοστά ή και περισσότερο, ενώ του ανθρώπου φτάνει μόνο τα 5 τετραγωνικά εκατοστά.

•   Ο σκύλος μπορεί να έχει μέχρι και 50 φορές περισσότερα κύτταρα-υποδοχείς οσμών από εμάς.

 Όλα αυτά δίνουν τη δυνατότητα στον σκύλο να προσδιορίζει τα διαφορετικά συστατικά μιας σύνθετης οσμής. Για παράδειγμα, κάποιοι ειδικοί λένε πως, ενώ εμείς μυρίζουμε απλώς μια σούπα, ο σκύλος μπορεί να ανιχνεύσει κάθε υλικό της συνταγής.

 Ερευνητές στο Ίδρυμα Πάιν Στριτ, ένα ινστιτούτο έρευνας για τον καρκίνο, αναφέρουν ότι η συνεργασία του εγκεφάλου και της μύτης του σκύλου αποτελεί «ένα από τα πιο προηγμένα μέσα ανίχνευσης οσμών στον πλανήτη». Οι επιστήμονες σχεδιάζουν ηλεκτρονικές «μύτες» που εντοπίζουν εκρηκτικές ύλες, λαθραία αντικείμενα και ασθένειες, μεταξύ αυτών και τον καρκίνο.

 Ποια είναι η άποψή σας; Αποτελεί η όσφρηση του σκύλου προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως αποτελεί προϊόν σχεδιασμού;