ΣΤΙΣ πρωτότυπες γλώσσες της, η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί την εβραϊκή λέξη σιεόλ και την αντίστοιχη ελληνική λέξη ἅδης 70 και πλέον φορές. Και οι δύο αυτές λέξεις σχετίζονται με το θάνατο. Μερικές μεταφράσεις της Γραφής τις αποδίδουν ως «τάφος», «κόλαση» ή «λάκκος». Ωστόσο, στις περισσότερες γλώσσες δεν υπάρχουν λέξεις που να μεταδίδουν την ακριβή έννοια αυτών των λέξεων της εβραϊκής και της ελληνικής. Ως εκ τούτου, η Μετάφραση Νέου Κόσμου χρησιμοποιεί τις λέξεις «Σιεόλ» και «Άδης». Τι σημαίνουν πράγματι αυτές οι λέξεις; Ας προσέξουμε πώς χρησιμοποιούνται σε διάφορες Γραφικές περικοπές.

Το εδάφιο Εκκλησιαστής 9:10 δηλώνει: «Δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ, τον τόπο όπου πηγαίνεις». Μήπως αυτό σημαίνει ότι η λέξη «Σιεόλ» αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο, ατομικό τάφο όπου ίσως έχουμε θάψει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο; Όχι. Όταν η Γραφή αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο τάφο, χρησιμοποιεί άλλες εβραϊκές και ελληνικές λέξεις, όχι τους όρους σιεόλ και ἅδης. (Γένεση 23:7-9· Ματθαίος 28:1) Επίσης, η Γραφή δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «Σιεόλ» αναφερόμενη σε κάποιον τάφο όπου είναι θαμμένα πολλά άτομα, όπως είναι ο οικογενειακός ή ο ομαδικός τάφος.—Γένεση 49:30, 31.

Σε τι είδους τόπο αναφέρεται, λοιπόν, η λέξη «Σιεόλ»; Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι ο «Σιεόλ», ή αλλιώς «Άδης», αναφέρεται σε κάτι πολύ περισσότερο ακόμη και από έναν μεγάλο ομαδικό τάφο. Λόγου χάρη, το εδάφιο Ησαΐας 5:14 τονίζει ότι ο Σιεόλ είναι “ευρύχωρος και άνοιξε διάπλατα το στόμα του πέρα από τα όρια”. Αν και ο Σιεόλ έχει ήδη καταπιεί, σαν να λέγαμε, αναρίθμητους νεκρούς, φαίνεται ότι πάντα πεινάει για ακόμα περισσότερους. (Παροιμίες 30:15, 16) Ανόμοια με οποιονδήποτε κατά γράμμα τόπο ταφής, ο οποίος μπορεί να χωρέσει περιορισμένο αριθμό νεκρών, “ο Σιεόλ δεν χορταίνει”. (Παροιμίες 27:20) Αυτό σημαίνει ότι ο Σιεόλ δεν γεμίζει ποτέ. Δεν έχει όρια. Άρα λοιπόν, ο Σιεόλ, ή αλλιώς Άδης, δεν είναι πραγματικό μέρος σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Απεναντίας, είναι ο κοινός τάφος της νεκρής ανθρωπότητας, η συμβολική τοποθεσία όπου το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας κοιμάται τον ύπνο του θανάτου.

 Η Γραφική διδασκαλία της ανάστασης μας βοηθάει να αποκτήσουμε επιπρόσθετη ενόραση στη σημασία των λέξεων «Σιεόλ» και «Άδης». Ο Λόγος του Θεού συνδέει τον Σιεόλ και τον Άδη με το είδος του θανάτου από το οποίο θα υπάρξει ανάσταση. * (Ιώβ 14:13· Πράξεις 2:31· Αποκάλυψη 20:13) Ο Λόγος του Θεού δείχνει επίσης ότι σε εκείνους που βρίσκονται στον Σιεόλ, ή αλλιώς Άδη, περιλαμβάνονται όχι μόνο όσοι έχουν υπηρετήσει τον Ιεχωβά αλλά και πολλοί που δεν τον έχουν υπηρετήσει. (Γένεση 37:35· Ψαλμός 55:15) Γι’ αυτό, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι θα γίνει «ανάσταση δικαίων και αδίκων».—Πράξεις 24:15.