1, 2. Πώς βλέπουν πολλοί άνθρωποι την εργασία τους;

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ καθορίζουν αρκετές φορές την αξία τους με βάση την εργασία που κάνουν. Για πολλούς, η δουλειά ή η θέση ορίζει το πόση αυτοεκτίμηση έχει κάποιος. Σε ορισμένους πολιτισμούς, όταν δυο άνθρωποι συστήνονται, ένα από τα πρώτα πράγματα που ρωτούν είναι: «Τι δουλειά κάνεις;»

² Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας πρέπει να τα εκτιμούμε.

3. Γιατί υπάρχει ανάγκη να εκπαιδεύουν οι μεγαλύτεροι τους νεότερους; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

³ Πολλοί από εμάς αγαπάμε τους θεοκρατικούς διορισμούς μας και θα θέλαμε να συνεχίσουμε να τους έχουμε για πάντα. Δυστυχώς, όμως, από τις ημέρες του Αδάμ, η κάθε γενιά γερνάει και την αντικαθιστά μια άλλη. (Εκκλ. 1:4) Τα πρόσφατα χρόνια, αυτή η μετάβαση  παρουσιάζει τις δικές της ιδιαίτερες δυσκολίες για τους αληθινούς Χριστιανούς. Το έργο του λαού του Ιεχωβά έχει αυξηθεί σε εύρος και πολυπλοκότητα. Καθώς καταπιανόμαστε με καινούρια εγχειρήματα, υιοθετούνται καινούριοι τρόποι για να γίνονται τα πράγματα—τρόποι οι οποίοι συχνά περιλαμβάνουν τη χρήση τεχνολογίας που αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Κάποια μεγαλύτερα άτομα ίσως δυσκολεύονται να συμβαδίζουν με αυτές τις εξελίξεις. (Λουκ. 5:39) Αλλά ακόμα και όταν δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι νεότεροι μπορεί να έχουν μεγαλύτερη δύναμη και ενεργητικότητα από τα μεγαλύτερα άτομα. (Παρ. 20:29) Γι’ αυτό, είναι και στοργικό και πρακτικό να προετοιμάζουν οι μεγαλύτεροι τους νεότερους ώστε να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες.—Διαβάστε Ψαλμός 71:18.

4. Γιατί είναι δύσκολο για μερικούς να αναθέτουν εξουσία; (Βλέπε το πλαίσιο « Γιατί Μερικοί Δεν Μεταβιβάζουν Αρμοδιότητες».)

⁴ Εκείνοι που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας ίσως δυσκολεύονται να μεταβιβάζουν αρμοδιότητες στους νεότερους. Μερικοί φοβούνται μήπως χάσουν μια θέση που αγαπούν. Άλλοι ανησυχούν μήπως χάσουν τον έλεγχο, πεπεισμένοι ότι οι νεότεροι δεν μπορούν να κάνουν τα πράγματα τόσο καλά. Μερικοί ίσως ισχυρίζονται ότι δεν έχουν χρόνο να εκπαιδεύσουν κάποιον άλλον. Από την άλλη πλευρά, οι νεότεροι πρέπει να προσέχουν ώστε να μη γίνονται ανυπόμονοι όταν δεν τους δίνονται περισσότερα να κάνουν.

5. Ποιες ερωτήσεις θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

⁵ Ας εξετάσουμε το θέμα της μεταβίβασης αρμοδιοτήτων από δύο διαφορετικές γωνίες. Πρώτον, πώς μπορούν οι μεγαλύτεροι να βοηθούν τους νεότερους να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες, και γιατί είναι σημαντικό αυτό; (2 Τιμ. 2:2) Δεύτερον, γιατί είναι σημαντικό να διατηρούν οι νεότεροι τη σωστή στάση καθώς βοηθούν πιο έμπειρους αδελφούς και παράλληλα μαθαίνουν από αυτούς; Κατ’ αρχάς, ας δούμε πώς εξόπλισε ο Βασιλιάς Δαβίδ τον γιο του για να αναλάβει μια σημαντική ευθύνη.

6. Τι ήθελε να κάνει ο Βασιλιάς Δαβίδ, και ποια ήταν η αντίδραση του Ιεχωβά;

⁶ Αφού ο Δαβίδ έζησε επί χρόνια ως φυγάς, έγινε βασιλιάς και κατοίκησε σε μια  άνετη κατοικία. Νιώθοντας απογοητευμένος επειδή δεν υπήρχε “οίκος”, ή ναός, αφιερωμένος στον Ιεχωβά, ήθελε να χτίσει εκείνος έναν οίκο. Είπε λοιπόν στον Νάθαν τον προφήτη: «Δες! Εγώ κατοικώ σε κατοικία κέδρινη, αλλά η κιβωτός της διαθήκης του Ιεχωβά βρίσκεται κάτω από υφάσματα σκηνής». Ο Νάθαν απάντησε: «Ό,τι βρίσκεται στην καρδιά σου κάνε το, γιατί ο αληθινός Θεός είναι μαζί σου». Ωστόσο, η οδηγία του Ιεχωβά ήταν διαφορετική. Είπε στον Νάθαν να αναφέρει τα εξής στον Δαβίδ: «Δεν είσαι εσύ αυτός που θα μου χτίσει τον οίκο στον οποίο θα κατοικήσω». Παρότι ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε στοργικά τον Δαβίδ ότι θα συνέχιζε να τον ευλογεί, έδωσε την οδηγία να χτίσει τον ναό ο γιος του, ο Σολομών. Πώς αντέδρασε ο Δαβίδ;—1 Χρον. 17:1-4, 8, 11, 12· 29:1.

7. Πώς αντέδρασε ο Δαβίδ στην κατεύθυνση του Ιεχωβά;

⁷ Ο Δαβίδ δεν αρνήθηκε να υποστηρίξει τον Σολομώντα, βασανίζοντας το μυαλό του με το ενδεχόμενο να μη λάβει ο ίδιος την αναγνώριση για την κατασκευή του ναού. Μάλιστα, το οικοδόμημα έγινε γνωστό ως ο ναός του Σολομώντα, όχι του Δαβίδ. Ενώ ο Δαβίδ μπορεί να απογοητεύτηκε επειδή δεν θα εκπλήρωνε την επιθυμία της καρδιάς του, υποστήριξε πλήρως το έργο. Οργάνωσε πρόθυμα ομάδες εργασίας και συγκέντρωσε σίδερο, χαλκό, ασήμι, χρυσό, καθώς και ξύλα κέδρου. Επιπρόσθετα, ενθάρρυνε τον Σολομώντα λέγοντας: «Λοιπόν, γιε μου, είθε ο Ιεχωβά να είναι μαζί σου, και εσύ να έχεις επιτυχία και να χτίσεις τον οίκο του Ιεχωβά του Θεού σου, όπως είπε εκείνος σχετικά με εσένα».—1 Χρον. 22:11, 14-16.

8. Γιατί μπορεί να είχε συμπεράνει ο Δαβίδ ότι ο Σολομών ήταν ανεπαρκής, αλλά τι έκανε;

⁸ Διαβάστε 1 Χρονικών 22:5. Ο Δαβίδ μπορεί να είχε συμπεράνει ότι ο Σολομών δεν είχε τα προσόντα για να επιβλέψει ένα τόσο σημαντικό έργο. Εξάλλου, ο ναός έπρεπε να είναι «ασύγκριτα μεγαλοπρεπής», και ο Σολομών ήταν «νεαρός και τρυφερός» εκείνη την περίοδο. Εντούτοις, ο Δαβίδ γνώριζε ότι ο Ιεχωβά θα εξόπλιζε τον Σολομώντα ώστε να χειριστεί το έργο που του είχε ανατεθεί. Έτσι λοιπόν, ο Δαβίδ επικεντρώθηκε στο τι μπορούσε να κάνει ο ίδιος για να βοηθήσει, ετοιμάζοντας υλικά σε μεγάλη ποσότητα.

9. Πώς μπορούν οι μεγαλύτεροι να βρίσκουν ικανοποίηση όταν παραδίδουν τις ευθύνες τους; Δώστε παράδειγμα.

⁹ Οι μεγαλύτεροι αδελφοί δεν πρέπει να αποκαρδιώνονται όταν γίνεται απαραίτητο να παραδώσουν τους διορισμούς τους σε νεότερους άντρες. Αντίθετα, είναι προς όφελος του έργου το να εκπαιδεύονται οι νεότεροι για να χειρίζονται ευθύνες. Οι διορισμένοι άντρες πρέπει να νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση όταν οι νεότεροι, τους οποίους έχουν εκπαιδεύσει, αποκτούν τα προσόντα για να αναλάβουν το έργο. Για παράδειγμα, σκεφτείτε έναν πατέρα που θέλει να βοηθήσει το παιδί του να μάθει να οδηγεί αυτοκίνητο. Όταν το αγοράκι είναι μικρό, απλώς παρατηρεί τον πατέρα του. Όταν μεγαλώσει κάπως, ο πατέρας του τού εξηγεί τι κάνει. Έπειτα, όταν ο γιος ενηλικιωθεί και αποκτήσει άδεια οδήγησης, αρχίζει να οδηγεί το αυτοκίνητο, αλλά ίσως ο πατέρας του συνεχίσει να του δίνει περαιτέρω  κατεύθυνση. Κάποιες φορές μπορεί να οδηγούν εναλλάξ, αλλά τελικά, καθώς ο πατέρας του μεγαλώνει, ο γιος είναι αυτός που οδηγεί περισσότερο, αν όχι συνέχεια. Ο σοφός πατέρας χαίρεται που ο γιος του παίρνει τη θέση του και δεν θεωρεί ότι πρέπει να έχει εκείνος τον έλεγχο. Με παρόμοιο τρόπο, οι μεγαλύτεροι νιώθουν περήφανοι όταν έχουν εκπαιδεύσει τους νεότερους έτσι ώστε να αναλάβουν θεοκρατικές ευθύνες.

10. Πώς έβλεπε ο Μωυσής τη δόξα και την εξουσία;

¹⁰ Ως μεγαλύτεροι, πρέπει να προφυλασσόμαστε από τη ζήλια. Προσέξτε πώς αντέδρασε ο Μωυσής όταν κάποιοι μέσα στο στρατόπεδο του Ισραήλ άρχισαν να ενεργούν ως προφήτες. (Διαβάστε Αριθμοί 11:24-29) Ο Ιησούς του Ναυή, ο βοηθός του, θέλησε να τους εμποδίσει. Προφανώς σκέφτηκε ότι μείωναν την εξοχότητα και την εξουσία του Μωυσή. Αλλά ο Μωυσής απάντησε: «Νιώθεις ζηλοτυπία για λογαριασμό μου; Απεναντίας, μακάρι όλος ο λαός του Ιεχωβά να ήταν προφήτες, επειδή ο Ιεχωβά θα έβαζε το πνεύμα του πάνω τους!» Ο Μωυσής διέκρινε το χέρι του Ιεχωβά σε αυτό το ζήτημα. Απαρνούμενος την τιμή για τον εαυτό του, εξέφρασε την επιθυμία να δοθούν τα ίδια πνευματικά δώρα σε όλους τους υπηρέτες του Ιεχωβά. Όπως ο Μωυσής, δεν χαιρόμαστε και εμείς όταν οι άλλοι λαβαίνουν προνόμια που διαφορετικά μπορεί να παίρναμε εμείς;

11. Τι είπε ένας αδελφός για το ότι παρέδωσε τις ευθύνες του;

¹¹ Σήμερα, υπάρχουν πολλά παραδείγματα αδελφών που έχουν εργαστεί δραστήρια επί δεκαετίες και έχουν προετοιμάσει άλλους για να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες. Λόγου χάρη, ένας αδελφός ονόματι Πίτερ υπηρέτησε 74 και πλέον χρόνια στην ολοχρόνια υπηρεσία, 35 από τα οποία σε ένα γραφείο τμήματος στην Ευρώπη. Μέχρι πρόσφατα, ήταν ο επίσκοπος του Τμήματος Υπηρεσίας. Τώρα, ο Πολ, ένας νεότερος αδελφός που είχε εργαστεί δίπλα στον Πίτερ επί πολλά χρόνια, φροντίζει για αυτή την ευθύνη. Όταν ρώτησαν τον Πίτερ πώς αισθάνθηκε για την αλλαγή διορισμού του, είπε: «Είμαι πολύ χαρούμενος για το ότι υπάρχουν αδελφοί που έχουν εκπαιδευτεί ώστε να δέχονται μεγαλύτερες ευθύνες και που τα καταφέρνουν περίφημα στη φροντίδα του έργου».

12. Ποιο δίδαγμα πρέπει να πάρουμε από τη Γραφική αφήγηση για τον Ροβοάμ;

¹² Όταν πέθανε ο Σολομών, έγινε βασιλιάς ο γιος του ο Ροβοάμ. Όταν ο Ροβοάμ χρειάστηκε συμβουλή για το πώς να χειρίζεται τις ευθύνες του, ρώτησε αρχικά τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Αλλά απέρριψε τη συμβουλή τους! Αντίθετα, άκουσε τη συμβουλή νεότερων αντρών με τους οποίους είχε μεγαλώσει και τώρα ήταν υπηρέτες του. Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. (2 Χρον. 10:6-11, 19) Το δίδαγμα; Είναι σοφό να ζητάμε και να σκεφτόμαστε προσεκτικά τη συμβουλή μεγαλύτερων, έμπειρων ατόμων. Αν και οι νεότεροι δεν πρέπει να νιώθουν περιορισμένοι από το πώς γίνονταν παλιά τα πράγματα, δεν πρέπει να σπεύδουν να απορρίπτουν τη συμβουλή των μεγαλύτερων ατόμων.

13. Πώς πρέπει να συνεργάζονται οι νεότεροι με τους μεγαλύτερους αδελφούς;

¹³ Μερικοί νεότεροι ίσως τώρα να συντονίζουν δραστηριότητες στις οποίες περιλαμβάνονται και μεγαλύτεροι αδελφοί. Αν και ο ρόλος αυτών των νεότερων ατόμων έχει αλλάξει, θα ήταν καλό να ωφελούνται από τη σοφία και την πείρα των μεγαλύτερων αδελφών πριν πάρουν αποφάσεις. Ο Πολ, που αναφέρθηκε νωρίτερα, και αντικατέστησε τον Πίτερ ως επίσκοπος ενός τμήματος του Μπέθελ, είπε: «Αφιέρωνα χρόνο για να ζητάω συμβουλές από τον Πίτερ, και παρότρυνα και άλλους στο τμήμα να κάνουν το ίδιο».

14. Τι μαθαίνουμε από τη συνεργασία μεταξύ του Τιμόθεου και του αποστόλου Παύλου;

¹⁴ Ο Τιμόθεος, ένας νεότερος άντρας, εργάστηκε στο πλάι του αποστόλου Παύλου  επί πολλά χρόνια. (Διαβάστε Φιλιππησίους 2:20-22) Ο Παύλος είχε γράψει στους Κορινθίους: «Σας στέλνω τον Τιμόθεο, ο οποίος είναι αγαπητό και πιστό παιδί μου όσον αφορά τον Κύριο· και αυτός θα σας θυμίσει τις μεθόδους μου σχετικά με τον Χριστό Ιησού, όπως διδάσκω παντού σε κάθε εκκλησία». (1 Κορ. 4:17) Αυτή η σύντομη δήλωση δείχνει τη στενή συνεργασία μεταξύ των δύο αντρών. Ο Παύλος είχε αφιερώσει χρόνο για να διδάξει στον Τιμόθεο “τις μεθόδους του σχετικά με τον Χριστό”. Ο Τιμόθεος έμαθε καλά όσα διδάχτηκε και είχε κερδίσει τη στοργή του Παύλου. Ο δε Παύλος ήταν πεπεισμένος ότι ο Τιμόθεος θα φρόντιζε για τις πνευματικές ανάγκες των Χριστιανών της Κορίνθου. Τι εξαίρετο παράδειγμα μίμησης για τους πρεσβυτέρους σήμερα καθώς εκπαιδεύουν άλλους άντρες για να αναλαμβάνουν την ηγεσία στην εκκλησία!

15. Πώς πρέπει να μας βοηθάει η συμβουλή του Παύλου προς τους Ρωμαίους Χριστιανούς όταν επηρεαζόμαστε από τις αλλαγές;

¹⁵ Ζούμε σε συναρπαστικούς καιρούς. Το επίγειο τμήμα της οργάνωσης του Ιεχωβά αυξάνεται με πολλούς τρόπους, αλλά η αύξηση καθιστά αναγκαίο να γίνουν αλλαγές. Καθώς αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν εμάς προσωπικά, είθε να είμαστε ταπεινοί, και να μας απασχολούν τα συμφέροντα του Ιεχωβά, όχι τα δικά μας. Αυτό προάγει την ενότητα. Ο Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς στη Ρώμη: «Λέω σε όποιον είναι ανάμεσά σας να μη σκέφτεται για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτεται· αλλά να σκέφτεται έτσι ώστε να έχει σωφροσύνη, ο καθένας ανάλογα με το μέτρο πίστης που του έχει μοιράσει ο Θεός. Διότι όπως έχουμε σε ένα σώμα πολλά μέλη, αλλά τα μέλη δεν έχουν όλα την ίδια λειτουργία, έτσι και εμείς, αν και πολλοί, είμαστε ένα σώμα σε ενότητα με τον Χριστό».—Ρωμ. 12:3-5.

16. Τι μπορούν να κάνουν οι μεγαλύτεροι, οι νεότεροι, καθώς και οι γυναίκες τους, για να διατηρούν την ειρήνη και την ενότητα της οργάνωσης του Ιεχωβά;

¹⁶ Όποιες και αν είναι οι περιστάσεις μας, λοιπόν, ας εργαζόμαστε όλοι μας για να προωθούμε τα συμφέροντα της μεγαλειώδους Βασιλείας του Ιεχωβά. Εσείς μεγαλύτεροι, εξοπλίστε τους νεότερους ώστε να κάνουν αυτά που κάνετε εσείς. Εσείς νεότεροι αδελφοί, να δέχεστε ευθύνες, να είστε μετριόφρονες και να εκδηλώνετε σεβασμό προς τους μεγαλύτερους αδελφούς. Και εσείς, γυναίκες, να μιμείστε τη σύζυγο του Ακύλα, την Πρίσκιλλα, η οποία συνόδευε και υποστήριζε πιστά τον Ακύλα καθώς οι περιστάσεις τους άλλαζαν.—Πράξ. 18:2.

17. Ποια πεποίθηση είχε ο Ιησούς στους μαθητές του, και για ποιο έργο τους εκπαίδευσε;

¹⁷ Στο ζήτημα της εκπαίδευσης άλλων για να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες, δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τον Ιησού. Εκείνος γνώριζε ότι η επίγεια διακονία του θα έφτανε στο τέλος της και ότι κάποιοι άλλοι θα συνέχιζαν το έργο του. Παρότι οι μαθητές του ήταν ατελείς, τους εμπιστευόταν και τους είπε ότι θα έκαναν έργα μεγαλύτερα από τα δικά του. (Ιωάν. 14:12) Τους εκπαίδευσε διεξοδικά, και εκείνοι διέδωσαν τα καλά νέα σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο.—Κολ. 1:23.

18. Ποιες προοπτικές ανοίγονται μπροστά μας, και τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;

¹⁸ Μετά τον θυσιαστικό του θάνατο, ο Ιησούς αναστήθηκε στον ουρανό όπου του δόθηκε περισσότερο έργο να κάνει με εξουσία «πολύ πιο πάνω από κάθε κυβέρνηση και εξουσία και δύναμη και κυριότητα». (Εφεσ. 1:19-21) Αν εμείς πεθάνουμε πιστοί πριν από τον Αρμαγεδδώνα, θα αναστηθούμε σε έναν δίκαιο νέο κόσμο, και εκεί θα υπάρχει άφθονο έργο που θα μας γεμίζει ικανοποίηση. Τώρα όμως, υπάρχει ένα έργο ζωτικής σημασίας στο οποίο όλοι μας μπορούμε να συμμετέχουμε—το κήρυγμα των καλών νέων και η μαθήτευση. Είθε όλοι μας, νέοι ή ηλικιωμένοι, να συνεχίσουμε να “έχουμε πολλά να κάνουμε στο έργο του Κυρίου”.—1 Κορ. 15:58.