Η ΒΙΒΛΙΚΗ αφήγηση που υπάρχει στο εδάφιο Γένεση 22:6 δηλώνει ότι, προκειμένου να προετοιμαστεί ο Αβραάμ για να προσφέρει θυσία σε κάποια μακρινή τοποθεσία, «πήρε τα ξύλα του ολοκαυτώματος και τα έβαλε πάνω στον Ισαάκ το γιο του· και πήρε στα χέρια του τη φωτιά και το μαχαίρι της σφαγής, και προχώρησαν και οι δύο μαζί».

Δεν γίνεται καμιά αναφορά στις Γραφές για τη μέθοδο με την οποία άναβαν φωτιά στην αρχαιότητα. Αναφορικά με τη συγκεκριμένη αφήγηση, τουλάχιστον ένας σχολιαστής πιστεύει ότι η φλόγα θα ήταν «σχεδόν αδύνατον να κρατηθεί αναμμένη καθ’ όλη τη διάρκεια του μακρινού ταξιδιού» που έκαναν ο Αβραάμ και ο Ισαάκ. Συνεπώς, σε αυτή την περίπτωση μπορεί να γίνεται αναφορά στον εξοπλισμό που ήταν απαραίτητος για το άναμμα φωτιάς.

Άλλοι επισημαίνουν, όμως, ότι δεν ήταν απλό πράγμα να ανάψει κάποιος φωτιά στην αρχαιότητα. Ήταν πιο εύκολο για τους ανθρώπους, όποτε ήταν δυνατόν, να πάρουν ένα καυτό κάρβουνο από κάποιον γείτονά τους παρά να προσπαθήσουν να ανάψουν φωτιά μόνοι τους. Έτσι λοιπόν, αρκετοί λόγιοι πιστεύουν ότι αυτό που είχε μαζί του ο Αβραάμ ήταν κάποιο σκεύος—πιθανώς ένα τσουκάλι που κρεμόταν από μια αλυσίδα—το οποίο περιείχε αναμμένα πετροκάρβουνα ή ξυλοκάρβουνα που είχαν μαζέψει από τη φωτιά της προηγούμενης νύχτας. (Ησ. 30:14) Η πυρακτωμένη ανθρακιά που μεταφερόταν με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εύκολα μαζί με προσάναμμα για να αναζωπυρωθεί η φωτιά σε οποιοδήποτε σημείο του ταξιδιού.