«ΕΙΜΑΙ κοντά στα 40 τώρα», λέει η Αϊλίν. * «Και μολονότι το πρόβλημά μου ανέκυψε πριν από 30 και πλέον χρόνια, εξακολουθεί να με βασανίζει. Ο θυμός, η ενοχή, τα προβλήματα στο γάμο μου! Οι άλλοι προσπαθούν να με καταλάβουν, αλλά δεν μπορούν». Ποιο είναι το πρόβλημα της Αϊλίν; Έπεσε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική της ηλικία, και οι συνέπειες αποδείχτηκαν γι’ αυτήν μακροχρόνιες.

Σίγουρα η Αϊλίν δεν είναι η μόνη. Διάφορες έρευνες δείχνουν ότι ένας ανησυχητικά μεγάλος αριθμός γυναικών—και αντρών—έχουν υποστεί τέτοιου είδους κακομεταχείριση. * Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών δεν είναι απλώς σπάνια εκδήλωση έκτροπης συμπεριφοράς, αλλά αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη συμφορά, η οποία έχει διεισδύσει σε κάθε κοινωνική, οικονομική, θρησκευτική και φυλετική ομάδα.

Ευτυχώς, η τεράστια πλειονότητα των αντρών και των γυναικών ούτε καν θα σκέφτονταν ποτέ να κακομεταχειριστούν ένα παιδί μ’ αυτόν τον τρόπο. Όμως υπάρχει μια επικίνδυνη μειονότητα που έχει αυτή τη νοσηρή τάση. Και σε αντίθεση με την εικόνα την οποία έχει στο μυαλό του ο κόσμος γενικά, ελάχιστοι απ’ αυτούς που κακοποιούν παιδιά είναι ανισόρροποι μανιακοί οι οποίοι διακατέχονται από δολοφονικές τάσεις και έχουν τη συνήθεια να καραδοκούν σε παιδικές χαρές. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι άτομα που έχουν καλλιεργήσει ένα πειστικό επίχρισμα φυσιολογικής προσωπικότητας. Ικανοποιούν τους διεστραμμένους πόθους τους βάζοντας στόχο τα αφελή, απροστάτευτα παιδιά που τους δείχνουν εμπιστοσύνη—συνήθως τις ίδιες τους τις κόρες. * Μπροστά στον κόσμο, αυτοί μπορεί να συμπεριφέρονται στα παιδιά με ευγένεια και τρυφερότητα. Όταν είναι μόνοι μαζί τους, τα απειλούν, τους φέρονται βίαια και τα υποβάλλουν σε εξευτελιστικές και εξαχρειωτικές μορφές σεξουαλικής επίθεσης.

Ομολογουμένως, είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς ότι αυτές οι φρικιαστικές πράξεις είναι δυνατό να λαβαίνουν χώρα σε τόσο πολλά σπιτικά που, φαινομενικά, είναι αξιοσέβαστα. Εντούτοις, ακόμα και στους Βιβλικούς χρόνους, τα παιδιά χρησιμοποιούνταν «για τη στιγμιαία ικανοποίηση . . . σεξουαλικού πάθους». (Το Διεθνές Κριτικό Σχολιολόγιο [The International Critical Commentary]· παράβαλε Ιωήλ 3:3.) Η Αγία Γραφή πρόβλεψε: ‘Αλλά να ξέρεις τούτο, ότι στις έσχατες μέρες θα υπάρχουν εδώ κρίσιμοι καιροί, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους. Επειδή οι άνθρωποι θα αγαπούν τον εαυτό τους . . . δεν θα έχουν φυσική αγάπη . . . [θα είναι] χωρίς αυτοέλεγχο, άγριοι, χωρίς αγάπη για την καλοσύνη’. Συνεπώς, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι σήμερα κακοποιούνται παιδιά σε μεγάλη κλίμακα.—2 Τιμόθεον 3:1, 3, 13, ΜΝΚ.

Η κακοποίηση στην παιδική ηλικία ίσως να μην αφήσει σημάδια στο σώμα. Και ούτε όλες οι ενήλικες γυναίκες που υπήρξαν τέτοιου είδους θύματα στην παιδική τους ηλικία είναι εμφανώς καταβεβλημμένες. Αλλά όπως παρατήρησε μια αρχαία παροιμία: «Έτι και εις τον γέλωτα πονεί η καρδία». (Παροιμίαι 14:13) Ναι, πολλά θύματα έχουν βαθιά συναισθηματικά σημάδια—κρυφά τραύματα που υποβόσκουν μέσα τους. Γιατί, όμως, προξενεί τόσο μεγάλη βλάβη σε μερικά άτομα η κακοποίηση που υπέστησαν στην παιδική ηλικία; Γιατί το πέρασμα του χρόνου δεν αρκεί πάντοτε για να γιατρευτούν τα τραύματα που προκαλούνται; Η έκταση αυτού του θλιβερού προβλήματος απαιτεί την προσοχή μας. Είναι αλήθεια πως ίσως σας είναι δυσάρεστο να διαβάσετε ορισμένα από τα ακόλουθα—ιδιαίτερα αν έχετε πέσει θύμα κακοποίησης στην παιδική σας ηλικία. Αλλά να είστε σίγουρες ότι υπάρχει ελπίδα, ότι μπορείτε να αναρρώσετε.