Αγάπη στην Πράξη​—Μαραθώνιος Παροχής Βοήθειας

Ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΒΑΡΑ, έμπειρος συντάκτης της εφημερίδας Χιούστον Κρόνικλ (Houston Chronicle), δεν εντυπωσιάζεται εύκολα, αλλά πέρσι συνέβη κάτι που τον εντυπωσίασε. «Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο!» αναφώνησε. «Δεν μπορώ να το πιστέψω». Παρόμοια αισθήματα ένιωσε ο Λι Π. Μπράουν, ο δήμαρχος του Χιούστον, στο Τέξας των ΗΠΑ, ο οποίος είπε: «Εύχομαι να μπορούσαν να δουν όλοι στο Χιούστον αυτό που έχετε επιτελέσει. Μου έκανε τρομερή εντύπωση». Για ποιο πράγμα μιλούσαν; Ο συντάκτης και ο δήμαρχος σχολίαζαν ένα έργο παροχής βοήθειας το οποίο ανέλαβαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Χιούστον. Τι περιλάμβανε αυτό το έργο; Γιατί ήταν απαραίτητο; Και τι ήταν αυτό που το έκανε τόσο εντυπωσιακό; Για να απαντήσουμε, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πρωτοφανής Πλημμύρα

Στις αρχές Ιουνίου του 2001, μια σφοδρή τροπική καταιγίδα, με το όνομα Άλισον, έπληξε την πεδινή περιοχή του νοτιοανατολικού Τέξας. Τελικά, την Παρασκευή 8 Ιουνίου, μέσα σε 24 ώρες, η καταιγίδα Άλισον προκάλεσε στο Χιούστον​—την τέταρτη σε μέγεθος πόλη της χώρας a—​καταρρακτώδη βροχή που έφτασε σε ύψος το ένα μέτρο. Μέσα σε λίγη ώρα, το νερό που ανέβαινε εισέβαλε σε καταστήματα, γραφεία και δεκάδες χιλιάδες σπίτια. Οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας γύρω από την πόλη μετατράπηκαν σε μανιασμένα ποτάμια παρασύροντας ακινητοποιημένα αυτοκίνητα και μεγάλα φορτηγά. Η υψηλή στάθμη του νερού δεν επέτρεπε ακόμη και στα πυροσβεστικά και στα άλλα οχήματα διάσωσης να περάσουν από μερικούς πλημμυρισμένους δρόμους. Κλήθηκαν ελικόπτερα και βαριά στρατιωτικά οχήματα για να σώσουν ανθρώπους.

Τελικά, όταν ο ουρανός καθάρισε τη Δευτέρα 11 Ιουνίου, έγινε φανερό ότι η καταιγίδα Άλισον είχε προξενήσει ανθρώπινες απώλειες και σοβαρές ζημιές. Είκοσι δύο άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, περιλαμβανομένων δύο Μαρτύρων του Ιεχωβά: του Τζέφρι Γκριν, ενός Χριστιανού πρεσβυτέρου, και της κουνιάδας του, της Φρίντα Γουίλις. b Επιπλέον, αυτή η πλημμύρα ήταν μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές που έπληξαν ποτέ την ευρύτερη περιοχή μιας μεγαλούπολης καθώς υπέστησαν ζημιές περίπου 70.000 σπίτια. Μάλιστα, η καταιγίδα Άλισον προξένησε ζημιές ύψους σχεδόν 5 δισεκατομμυρίων ευρώ σε περιουσίες, γεγονός που την κατέστησε την πιο δαπανηρή τροπική καταιγίδα στην ιστορία των ΗΠΑ.

Πλημμύρα από Εθελοντές

Οι άνθρωποι ήταν συγκλονισμένοι. Κάποιος που παρείχε βοήθεια είπε: «Τα κρεβάτια τους ήταν μούσκεμα. Η μοκέτα τους ήταν μούσκεμα. Οι παιδικές φωτογραφίες τους είχαν καταστραφεί». Πολλοί από τους 16.000 και πλέον Μάρτυρες του Ιεχωβά που ζουν στην περιοχή του Χιούστον υπέστησαν απώλειες. Οχτώ Αίθουσες Βασιλείας και εκατοντάδες σπίτια Μαρτύρων έπαθαν ζημιές. Μερικά από αυτά τα σπίτια πλημμύρισαν με αρκετά εκατοστά νερό. Σε άλλα, το νερό έφτανε μέχρι τη σκεπή. Συνολικά, πλήγηκαν 80 και πλέον εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ωστόσο, αυτά τα θύματα δεν αφέθηκαν αβοήθητα. Μέσα σε μερικές ημέρες μια πλημμύρα​—αυτή τη φορά από εθελοντές—​ήρθε να τους βοηθήσει. Πώς συνέβη αυτό;

Πριν ακόμη αρχίσουν να υποχωρούν τα νερά, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι των εκκλησιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Χιούστον ανέλαβαν αμέσως δράση. «Τηλεφωνήσαμε στους αδελφούς και στις αδελφές μας και τους επισκεφτήκαμε», είπε ένας πρεσβύτερος. «Έπειτα εκτιμήσαμε τις ζημιές, και μέχρι τη Δευτέρα 11 Ιουνίου είχαμε συντάξει μια πλήρη έκθεση με τα θύματα, τον αριθμό των σπιτιών που είχαν υποστεί ζημιές και την έκταση των ζημιών. Αυτή η έκθεση στάλθηκε στα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν  της Νέας Υόρκης». Λίγες ημέρες αργότερα, το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις ΗΠΑ συγκρότησε μια επιτροπή παροχής βοήθειας αποτελούμενη από οχτώ Χριστιανούς πρεσβυτέρους από το Χιούστον και πρόσφερε υλική βοήθεια. Ποιο ήταν το έργο που ανατέθηκε στην επιτροπή; Να βοηθηθούν τα θύματα να αναρρώσουν συναισθηματικά καθώς και να επιδιορθωθούν τα σπίτια των Μαρτύρων που υπέστησαν ζημιές​—τα οποία ήταν πάνω από 700!

“Πώς μπορούμε να φέρουμε σε πέρας αυτή τη γιγάντια επιχείρηση;” αναρωτήθηκαν τα μέλη της νεοσύστατης «Επιτροπής Παροχής Βοήθειας 2001 των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Χιούστον». Δαπάνησαν πολλές ώρες τα βράδια διαμορφώνοντας ένα αρχικό σχέδιο και κάλεσαν τις 160 και πλέον εκκλησίες των Μαρτύρων της περιοχής του Χιούστον να βοηθήσουν. «Η ανταπόκριση ήταν συγκλονιστική», είπε ο εισηγητής της επιτροπής. «Πάνω από 11.000 Μάρτυρες προσφέρθηκαν, διαθέτοντας το χρόνο τους, την προσωπική τους εργασία και τις ικανότητές τους αφιλοκερδώς».

Μούχλα Εναντίον Εθελοντών

Λίγες ημέρες μετά την πλημμύρα, εθελοντές εργάστηκαν στα σπίτια των θυμάτων, αφαιρώντας βρεγμένες μοκέτες, κατεστραμμένα πατώματα και τοίχους, μουλιασμένα ντουλάπια, σκεβρωμένες πόρτες και οτιδήποτε άλλο είχε λερώσει το μολυσμένο από τις αποχετεύσεις νερό. «Θέλαμε όχι μόνο να επιδιορθώσουμε τα σπίτια των αδελφών μας», είπε ένας εθελοντής, «αλλά και να προστατέψουμε την υγεία τους». Επειδή σύντομα η τοξική μούχλα θα άρχιζε να αναπτύσσεται πίσω από τοίχους και μέσα σε ντουλάπια, αρχικά υπήρξε η ανάγκη να απολυμανθούν τα σπίτια σχολαστικά.

 Για να μάθουν πώς να κάνουν με ασφάλεια αυτή την εργασία, αρκετοί Μάρτυρες ζήτησαν από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αντιμετώπισης Έκτακτων Αναγκών (FEMA), έναν κυβερνητικό φορέα που ειδικεύεται στην αντιμετώπιση καταστροφών, να τους εκπαιδεύσει. Έπειτα από αυτό, κάθε Μάρτυρας που είχε εκπαιδευτεί από τη FEMA προσκάλεσε δέκα εθελοντές να πάνε μαζί του σε κάποιο σπίτι που είχε υποστεί ζημιές, όπου τους εκπαίδευσε πώς να το απολυμάνουν σωστά. Την επομένη ο καθένας από αυτούς τους δέκα νεοεκπαιδευμένους εθελοντές πήρε με τη σειρά του άλλους δέκα εθελοντές μαζί του. «Μέσα σε λίγες ημέρες», αφηγήθηκε ένας εθελοντής, «εκείνοι που ήξεραν πώς να κάνουν αυτή την εργασία ήταν αρκετές εκατοντάδες». Η εξαπλούμενη μούχλα δεν μπορούσε να τα βάλει με τον αυξανόμενο αριθμό των εθελοντών! Συνταξιούχοι και έφηβοι που είχαν διακοπές από το σχολείο εργάζονταν στη διάρκεια της ημέρας. Τη νύχτα, άλλοι εθελοντές έπαιρναν τη θέση τους και έπιαναν δουλειά. Μέσα σε έξι εβδομάδες όλα τα σπίτια των Μαρτύρων τα οποία είχαν μολυνθεί ήταν καθαρά και ασφαλή.

Ένα Κέντρο και Εφτά Παραρτήματα

Στο μεταξύ, η επιτροπή παροχής βοήθειας αγόρασε μεγάλες ποσότητες γυψοσανίδων και τόνους άλλων οικοδομικών υλικών. Αλλά πού θα τα αποθήκευαν; «Όταν ο διευθυντής κάποιας εταιρίας έμαθε για τις ανάγκες μας», είπε ο εκπρόσωπος της  επιτροπής παροχής βοήθειας, «μας πρόσφερε μια αποθήκη​—έκτασης 5.000 τετραγωνικών μέτρων—​δωρεάν!» Εκεί, όχι μόνο αποθηκεύτηκαν οικοδομικά υλικά, αλλά υπήρχε χώρος και για γραφεία. Σε λίγο, η αποθήκη έγινε το διοικητικό κέντρο του έργου παροχής βοήθειας, όπου 200 ως 300 εθελοντές εργάζονταν μέρα νύχτα καθώς και τα σαββατοκύριακα.

Εφόσον τα σπίτια που είχαν υποστεί ζημιές βρίσκονταν σε μια τεράστια περιοχή, ιδρύθηκαν παραρτήματα, ή περιφερειακά κέντρα παροχής βοήθειας, σε εφτά Αίθουσες Βασιλείας. Τα σαββατοκύριακα κάθε παράρτημα ήταν γεμάτο εθελοντές. (Βλέπε το πλαίσιο «Παράρτημα που Σφύζει από Δραστηριότητα».) Πολλοί από αυτούς είχαν συνεργαστεί παλιότερα στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, βοήθησαν εθελοντές από 11 διαφορετικές Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης του Αρκάνσας, της Λουιζιάνας, της Οκλαχόμα και του Τέξας οι οποίοι είχαν πείρα στις οικοδομικές εργασίες. c Σε κάθε παράρτημα, ξυλουργοί, ελαιοχρωματιστές, υδραυλικοί και άλλοι έμπειροι εργάτες αναλάμβαναν την ηγεσία και εκπαίδευαν άλλους.​—Βλέπε το πλαίσιο «Εκπαιδευτικά Προγράμματα».

Σχέδιο και Βάση Δεδομένων

Οι εθελοντές ακολούθησαν ένα κατασκευαστικό σχέδιο το οποίο περιλάμβανε εφτά στάδια. Τα οικοδομικά υλικά μεταφέρονταν στα σπίτια σε τέσσερις φάσεις και προγραμματίστηκε ώστε οι επισκευές σε κάθε σπίτι να γίνουν μέσα σε τρία σαββατοκύριακα. Με αυτόν τον τρόπο όλο το έργο παροχής βοήθειας θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε έξι περίπου μήνες.

Για να πετύχει το σχέδιο η επιτροπή οργάνωσε 22 τμήματα, μεταξύ των οποίων ήταν τα τμήματα διαχείρισης, αγορών, καταλυμάτων και μεταφορών. Όλα τα τμήματα υποστηρίζονταν από πληροφορίες οι οποίες περιέχονταν σε μια εκτεταμένη βάση δεδομένων που έφτιαξαν οι εθελοντές. Προτού αρχίσουν οι επισκευές, εθελοντές καταχώριζαν πληροφορίες επί δέκα ημέρες. «Ήταν ένας μαραθώνιος καταχώρισης πληροφοριών», παρατήρησε κάποιο δημοσίευμα. Ωστόσο, στο τέλος αυτού του «μαραθώνιου», ήταν διαθέσιμος ένας θησαυρός χρήσιμων στοιχείων. Με ένα κλικ στο ποντίκι, η βάση δεδομένων έδειχνε πότε θα ήταν διαθέσιμοι οι 11.000 εθελοντές, ποια ήταν η ειδικότητά τους και πώς μπορούσε κάποιος να επικοινωνήσει μαζί τους. Με ένα άλλο κλικ, έδειχνε το στάδιο στο οποίο βρίσκονταν οι επισκευές, τις άδειες οικοδόμησης που χρειάζονταν και άλλες λεπτομέρειες σχετικά με τα σπίτια που είχαν υποστεί ζημιές. Η βάση δεδομένων έγινε γνωστή ως «η καρδιά του έργου παροχής βοήθειας».

Συγκινημένοι και Ευγνώμονες

Εθελοντές έμπειροι στην οικοδόμηση σπιτιών επισκέπτονταν τα σπίτια που είχαν απαλλαχτεί από τη μούχλα και είχαν στεγνώσει προκειμένου να διαπιστώσουν τι θα χρειαζόταν για την επισκευή των ζημιών. «Αυτοί οι εθελοντές κατέγραφαν τα υλικά που θα χρειάζονταν, ακόμη και τον αριθμό των καρφιών», σχολίασε ο εκπρόσωπος. «Δεν θέλαμε να σπαταλήσουμε χρήματα ή υλικά που είχαν προσφερθεί». Παράλληλα, άλλοι εθελοντές έπαιρναν τις απαραίτητες οικοδομικές άδειες από τις αρχές της πόλης.

Έπειτα, οι πληγείσες οικογένειες προσκαλούνταν στην αποθήκη για να διαλέξουν από μια  περιορισμένη ποσότητα μοκετών, ντουλαπιών, πατωμάτων από βινύλιο και άλλων αντικειμένων προκειμένου να αντικαταστήσουν τα πράγματα που είχαν χάσει. Οι πλημμυροπαθείς συγκινούνταν και συχνά έκλαιγαν όταν έβλεπαν όλα όσα ήταν διαθέσιμα για αυτούς. Επίσης, έλαβαν συμβουλές από εθελοντές οι οποίοι είχαν πείρα σε θέματα ασφάλισης και κυβερνητικών κανονισμών. Στη συνέχεια, τα σπίτια έμπαιναν στο πρόγραμμα των επισκευών, και ακριβώς την ημέρα την οποία τα συνεργεία χρειάζονταν οικοδομικά υλικά, εθελοντές οδηγοί φορτηγών τα μετέφεραν εκεί. Κάποιος που δεν ήταν Μάρτυρας, του οποίου το σπίτι είχε υποστεί ζημιές και επισκευαζόταν, είπε στη σύζυγό του που είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά: «Οι αδελφοί σου είναι θαυμάσιοι. Μόλις φεύγει το ένα συνεργείο, έρχεται το άλλο. Εργάζονται σαν μυρμήγκια!»

Απαιτήθηκαν περίπου τρία σαββατοκύριακα για να γίνουν οι βασικές επισκευές σε κάθε σπίτι. «Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, χρειάστηκαν πέντε ή ακόμη και οχτώ εβδομάδες», είπε ο εισηγητής της επιτροπής. Όταν γκρέμιζαν τοίχους σε παλιότερα σπίτια, οι εθελοντές συχνά διέκριναν προγενέστερες ζημιές και δεν ήθελαν να φτιάξουν νέους τοίχους προτού διορθώσουν εκείνα τα παλιά προβλήματα. Ένας εθελοντής τεχνίτης είπε: «Μερικές φορές βλέπαμε ορθοστάτες γεμάτους τερμίτες, και έτσι φροντίζαμε να τους εξολοθρεύσουμε. Κάναμε πολλές επισκευές στις δοκούς δόμησης. Αφήναμε τα σπίτια σε καλή κατάσταση». Κάποιος πλημμυροπαθής εξέφρασε τα αισθήματα πολλών οικοδεσποτών όταν είπε με ευγνωμοσύνη σε έναν επισκέπτη: «Τώρα το σπίτι μου είναι σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι ήταν όταν το αγόρασα!»

 Γρήγορα Γεύματα

Προκειμένου να εξασφαλιστεί τροφή για τους πολλούς εθελοντές, μια ομάδα Μαρτύρων μετέτρεψε κάποια αποθήκη πίσω από μια Αίθουσα Βασιλείας σε κέντρο παρασκευής και διανομής φαγητού. Μάρτυρες από όλη τη χώρα πρόσφεραν ψυγεία, καταψύκτες, πλυντήρια πιάτων, ηλεκτρικές κουζίνες και άλλα είδη εξοπλισμού κουζίνας. Κάθε Σάββατο και Κυριακή, 11 μάγειρες και 200 περίπου άλλοι εθελοντές ετοίμαζαν χιλιάδες γεύματα στο κέντρο. Ο εθελοντής που ήταν υπεύθυνος σε αυτή την κουζίνα είπε: «Ετοιμάζουμε γεύματα για προγράμματα οικοδόμησης Αιθουσών Βασιλείας εδώ και 19 χρόνια, αλλά αυτό το πρόγραμμα ξεπερνούσε κάθε φαντασία».

Τα γεύματα συσκευάζονταν σε 120 μεγάλα κιβώτια. Αυτά φορτώνονταν σε 60 οχήματα που περίμεναν και τα οποία μετέφεραν τα γεύματα σε όλα τα παραρτήματα και στο διοικητικό κέντρο. Στο μεταξύ, κάθε συνεργείο που εργαζόταν σε κάποιο σπίτι έστελνε έναν εθελοντή στο παράρτημα στο οποίο ήταν διορισμένο για να πάρει τα γεύματα όλου του συνεργείου. Οι εθελοντές έτρωγαν τα γεύματά τους στα σπίτια και επέστρεφαν αμέσως στην εργασία τους.

Αποστολή Εξετελέσθη!

Τελικά, τον Απρίλιο του 2002, οι 11.700 εθελοντές έφτασαν στη γραμμή του τερματισμού μιας από τις πιο μακροχρόνιες εκστρατείες παροχής βοήθειας που έχουν αναλάβει ποτέ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι εθελοντές δαπάνησαν 1.000.000 ώρες για να επισκευάσουν και να ανοικοδομήσουν συνολικά 8 Αίθουσες Βασιλείας και 723 σπίτια. Κάποιος πλημμυροπαθής είπε με δάκρυα ευγνωμοσύνης στα μάτια του εκπροσωπώντας πολλούς άλλους: «Ευχαριστώ τον Ιεχωβά και τους εθελοντές για όλη τη βοήθεια που έχουν παράσχει. Είναι μεγάλη παρηγοριά το να ανήκεις σε μια στοργική αδελφότητα!»

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 21]

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΟΥ ΣΦΥΖΕΙ ΑΠΟ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Είναι Σάββατο, 7:00 π.μ., στο Παράρτημα Αρ. 4, στο βορειοανατολικό Χιούστον. Οι εθελοντές κάνουν παρέα στην Αίθουσα Βασιλείας, μιλώντας, γελώντας, αργοπίνοντας καφέ και τρώγοντας ντόνατς. Μερικοί έχουν διανύσει με το αυτοκίνητο εκατοντάδες χιλιόμετρα για να έρθουν από την πόλη τους. Αλλά στις 7:30 π.μ., οι ζωηρές συζητήσεις παύουν και ο επίσκοπος του παραρτήματος διεξάγει το εδάφιο της ημέρας. Επίσης ανακοινώνει ότι θα διεξαχθεί η Μελέτη Σκοπιάς την Κυριακή στις 7:30 π.μ., προτού κατευθυνθούν οι εθελοντές στους χώρους εργασίας τους, και παροτρύνει όλους να συμμετάσχουν στη μελέτη σχολιάζοντας είτε στην αγγλική είτε στην ισπανική. Μεταβιβάζει ένα μήνυμα από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, το οποίο γίνεται δεκτό με παρατεταμένα χειροκροτήματα.

Στη συνέχεια ο επίσκοπος του παραρτήματος ενημερώνει τους εθελοντές για το έργο παροχής βοήθειας και τους ευχαριστεί θερμά για το πρόθυμο πνεύμα τους. Κατόπιν ρωτάει: «Μήπως κάποιος από εδώ δεν ξέρει τι να κάνει ή πού να πάει σήμερα;» Δεν σηκώνεται κανένα χέρι. «Πόσα γεύματα χρειαζόμαστε;» Όλοι σηκώνουν το χέρι τους αμέσως και ξεσπούν σε γέλια. Στο τέλος, γίνεται προσευχή, και οι 250 εθελοντές​—άντρες, γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι—​ξεκινούν, έτοιμοι για μια ακόμη μεγάλη ημέρα σκληρής εργασίας.

Το ίδιο σκηνικό λαβαίνει χώρα στα άλλα έξι παραρτήματα και στην αποθήκη. Στο μεταξύ, άλλοι εθελοντές που εργάζονται στην κεντρική κουζίνα έχουν αρχίσει ήδη να ανακατεύουν το φαγητό στις κατσαρόλες​—ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα το μεσημέρι πάνω από 2.000 πεινασμένοι εθελοντές σε όλο το Χιούστον θα περιμένουν ένα ζεστό γεύμα!

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 22]

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Ενόσω εξελισσόταν το έργο παροχής βοήθειας, εθελοντές τεχνίτες παρέδιδαν μαθήματα για την εκπαίδευση ανειδίκευτων εθελοντών σε συγκεκριμένες εργασίες. Μερικοί εκπαιδεύτηκαν να απολυμαίνουν σπίτια. Άλλοι έμαθαν πώς να τοποθετούν τοίχους και ντουλάπια. Άλλοι πάλι έμαθαν να σοβατίζουν και να βάφουν. Αυτά τα Σεμινάρια Ειδικευμένων Εργατών βιντεοσκοπήθηκαν, και οι βιντεοκασέτες χρησιμοποιήθηκαν κατόπιν στα παραρτήματα για να εκπαιδευτούν επιπρόσθετοι εθελοντές. «Με αυτά τα σεμινάρια», παρατήρησε ένα μέλος της επιτροπής παροχής βοήθειας, «εξασφαλίσαμε την υψηλή ποιότητα των επισκευών».

[Εικόνα]

Τεχνίτες παραδίδουν μαθήματα

[Πλαίσιο στη σελίδα 24]

«ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΘΕΪΚΗ ΠΡΑΞΗ»

«Οι ασφαλιστικές εταιρίες αποκαλούν τις φυσικές καταστροφές θεϊκές πράξεις ή θεομηνίες», ανέφερε ένα μέλος της επιτροπής παροχής βοήθειας. «Εντούτοις», πρόσθεσε, «οι εθελοντές που εργάστηκαν εδώ όλους αυτούς τους μήνες είναι η πραγματική θεϊκή πράξη. Η αδελφότητά μας αποτελεί θαύμα!» Σε αυτό το έργο παροχής βοήθειας, 2.500 και πλέον εθελοντές έρχονταν τα σαββατοκύριακα για να εργαστούν. Ο εισηγητής της επιτροπής είπε: «Εκείνοι οι άμισθοι εθελοντές ματαίωσαν προγραμματισμένες διακοπές, κατέστρωσαν από την αρχή τα οικογενειακά τους σχέδια και έβαλαν στην άκρη άλλες προσωπικές υποθέσεις προκειμένου να συμβάλουν σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα παροχής βοήθειας που έχουν επιχειρήσει ποτέ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Η μακροχρόνια εκστρατεία παροχής βοήθειας απαιτούσε θυσίες. Κάποιος εθελοντής ο οποίος υποστήριξε το έργο από την αρχή μέχρι το τέλος είχε μια εργασία που τον απασχολούσε 50 ώρες την εβδομάδα. Ωστόσο, δαπανούσε 40 ώρες κάθε εβδομάδα στο έργο παροχής βοήθειας. «Ο Ιεχωβά μού έδωσε τη δύναμη», είπε ο ίδιος. «Οι γνωστοί μου με ρωτούν: “Πληρώνεσαι για αυτό;” Τους λέω: “Όσα και αν μου έδιναν, δεν θα έκανα κάτι τέτοιο”». Τα σαββατοκύριακα, έπειτα από μια πλήρη εβδομάδα εργασίας, κάποια οικογένεια από την πολιτεία της Λουιζιάνας ταξίδευε με το αυτοκίνητο 800 χιλιόμετρα για να συμβάλει στο έργο παροχής βοήθειας και κατόπιν να επιστρέψει. Πολλοί εργάζονταν από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση του και έπειτα επέστρεφαν στα σπίτια τους με το αυτοκίνητο. Μια ομάδα 30 έμπειρων εθελοντών, οι οποίοι χρειαζόταν να ταξιδεύουν εφτά ως δέκα ώρες, χωρίς την επιστροφή, είπαν: «Αξίζει τον κόπο». Μια άλλη εθελόντρια έφευγε από την εργασία της στις 3:30 μ.μ. και στη συνέχεια εργαζόταν εθελοντικά στο διοικητικό κέντρο μέχρι τις 10:00 μ.μ. Επίσης βοηθούσε τα σαββατοκύριακα. «Είναι ανταμειφτικό», είπε η ίδια.

Πράγματι, αυτοί και όλοι οι άλλοι εθελοντές ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν επειδή είχαν αδελφική αγάπη​—το διακριτικό γνώρισμα των γνήσιων Χριστιανών. (Ιωάννης 13:35) Αφού επισκέφτηκε το διοικητικό κέντρο του έργου παροχής βοήθειας, ο δήμαρχος του Χιούστον υποκινήθηκε να πει σε μια ομάδα Μαρτύρων: «Εσείς πιστεύετε πως πρέπει να κάνουμε ό,τι μας λέει ο Θεός. Κάνετε πράξη τις πεποιθήσεις σας».

[Εικόνα στη σελίδα 20, 21]

Τα νερά εισβάλλουν στο Χιούστον, 9 Ιουνίου 2001

[Ευχαριστίες]

© Houston Chronicle

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας μετατράπηκαν σε ποτάμια

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Το νερό πλημμύρισε τα σπίτια

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Μερικοί από τους χιλιάδες Μάρτυρες οι οποίοι υπηρέτησαν ως εθελοντές

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Η ομάδα της κουζίνας ετοίμασε πάνω από 250.000 γεύματα!

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 19]

NOAA