Κάτι Καλύτερο από τα «Τέλεια Κύματα»

Αφήγηση από τον Καρλ Χάιντς Σγουόρερ

Γεννήθηκα το 1952 στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβανίας, στις ΗΠΑ, αλλά μεγάλωσα στο Νιου Σμύρνα Μπιτς της Φλόριντα. Ως έφηβος, ανέπτυξα έντονο πάθος για το σέρφινγκ. Μάλιστα, αυτό έγινε το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου.

ΤΟ 1970, μπήκα στο Πανεπιστήμιο Αεροναυτικής του Έμπρι-Ριντλ, στην Ντεϊτόνα Μπιτς της Φλόριντα, με σκοπό να γίνω πιλότος της πολιτικής αεροπορίας. Ωστόσο, απογοητευόμουν όλο και περισσότερο με την κυβέρνηση, η οποία τότε διεξήγε έναν άδικο, όπως πίστευα, πόλεμο στο Βιετνάμ. Αηδιασμένος από ολόκληρο το σύστημα πραγμάτων, όπως και άλλοι νεαροί της εποχής, σταμάτησα τη σχολή και άρχισα να ζω ως χίπις. Άφησα τα μαλλιά μου μακριά και έπαιρνα ναρκωτικά.

Σύντομα γνώρισα τη Σούζαν, που της άρεσε η περιπέτεια και είχε μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική και στη φωτογραφία. Υπολόγισα ότι, αν διατηρούσαμε τη ζωή μας απλή, μπορούσα να εργάζομαι σε οικοδομές έξι με οχτώ μήνες στη Φλόριντα, και να περνάμε τον υπόλοιπο χρόνο κατασκηνώνοντας σε παραλίες των ακτών του Ειρηνικού στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική.

Συναισθανόμαστε την Πνευματική μας Ανάγκη

Η ανέμελη ζωή σε όμορφες τροπικές παραλίες​—με τη Σου να ζωγραφίζει και να βγάζει φωτογραφίες και εμένα να κάνω σέρφινγκ—​ήταν ασφαλώς πολύ απολαυστική. Ύστερα όμως από ένα δυο χρόνια, συνειδητοποιήσαμε ότι η ζωή μας δεν είχε νόημα. Φαινόταν πως κάτι έλειπε. Έτσι λοιπόν, στα μέσα του 1975, ενώ μέναμε στην Ακτή του Ειρηνικού στην Κόστα Ρίκα, άρχισα να αναζητώ πνευματική διαφώτιση. Διάβαζα βιβλία σχετικά με Ανατολικές θρησκείες και φιλοσοφίες, οι οποίες ήταν δημοφιλείς εκείνον τον καιρό.

Εφόσον τα βιβλία που διάβαζα παρέθεταν συχνά από την Αγία Γραφή ως απόδειξη για την αξιοπιστία των διδασκαλιών τους, συμπέρανα ότι η Αγία Γραφή θα έπρεπε να είναι η βάση για την αλήθεια. Έτσι λοιπόν, αντάλλαξα μερικά παραισθησιογόνα μανιτάρια με μια παλιά Γραφή, μια Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Κάθε απόγευμα, αφού είχα κάνει σέρφινγκ όλο το πρωί, καθόμουν και τη διάβαζα. Αλλά παρά το μεγάλο μου ενθουσιασμό για τη Γραφή, η κατανόησή μου για αυτήν ήταν περιορισμένη.

«Μήπως Έχετε Κάποια Γραφικά Ερωτήματα;»

Καθώς πηγαίναμε από την Κόστα Ρίκα στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Αύγουστο του 1975, η Σου και εγώ σταματήσαμε σε ένα φαρμακείο στο Ελ Σαλβαδόρ για να αγοράσουμε μερικά φάρμακα. Επειδή δυσκολευόμασταν να συνεννοηθούμε με το φαρμακοποιό, μια πελάτισσα, η Τζένι, προσφέρθηκε να μας βοηθήσει. Ήταν μια 16χρονη Αμερικανίδα η οποία μιλούσε άπταιστα την ισπανική. Ανέφερε ότι εκείνη και οι γονείς της ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά και ότι είχαν μετακομίσει στο Ελ Σαλβαδόρ για να διδάξουν στους ανθρώπους τη Γραφή.

Η Τζένι με ρώτησε: «Μήπως έχετε κάποια Γραφικά ερωτήματα;»

«Ναι, έχω!» απάντησα. Παρά τη χίπικη εμφάνισή μας, η Τζένι μάς προσκάλεσε αμέσως στο σπίτι της για να γνωρίσουμε τους γονείς της, τον Τζο και τη Νάνσι Τρέμπλι. Δεχτήκαμε την πρόσκλησή της.  Περάσαμε όλο το απόγευμα κάνοντας Γραφικά ερωτήματα, και εντυπωσιαστήκαμε πολύ από τον τρόπο με τον οποίο ο Τζο και η Νάνσι απαντούσαν στις απορίες μας. Πάντοτε, έλεγαν: «Γυρίστε τη Γραφή σας σε αυτό το εδάφιο και διαβάστε το».

Πριν το καταλάβουμε είχε νυχτώσει για τα καλά, και έτσι μας πρότειναν να διανυκτερεύσουμε στο σπίτι τους. Εντούτοις, δεν επέτρεψαν στη Σου και σε εμένα να κοιμηθούμε στο ίδιο υπνοδωμάτιο εφόσον δεν ήμασταν παντρεμένοι. Τη νύχτα, η Σου και η Τζένι έμειναν ξάγρυπνες επί ώρες εξετάζοντας πολλά Γραφικά θέματα​—από τον Αδάμ μέχρι τον Αρμαγεδδώνα.

Η Πράσινη Γραφή

Την επομένη, προτού αναχωρήσουμε από την πόλη, ο Τζο και η Νάνσι μάς έδωσαν πολλά αντίτυπα των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα!, μερικά βιβλία και μια Γραφή. Η Γραφή ήταν η Μετάφραση Νέου Κόσμου, η οποία τότε εκδιδόταν με πράσινο σκληρό εξώφυλλο. Ο Τζο μάς πήγε επίσης να δούμε την Αίθουσα Βασιλείας. Ήταν ένα απλό, απέριττο κτίριο όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συναθροίζονται για τη μελέτη της Γραφής. “Τι αντίθεση”, σκέφτηκα, “με τις φανταχτερές εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου όπου οι άνθρωποι μαθαίνουν τόσο λίγα από την Αγία Γραφή!”

Αργότερα εκείνη την ημέρα, όταν σταματήσαμε στα σύνορα προτού μπούμε στη Γουατεμάλα, η πράσινη Γραφή προκάλεσε αναστάτωση στους υπαλλήλους. Απόρησαν επειδή ήξεραν ότι αυτή χρησιμοποιείται συνήθως από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωστόσο, σίγουρα εμείς δεν μοιάζαμε με Μάρτυρες. Παρά την εμφάνισή μας, οι υπάλληλοι μας επέτρεψαν να φύγουμε έπειτα από λίγα λεπτά. Αυτό μας προβλημάτισε επειδή συνήθως έψαχναν το αυτοκίνητο και τα πράγματά μας για ναρκωτικά ή λαθραία. Αρχίσαμε λοιπόν να βλέπουμε την πράσινη Γραφή ως φυλαχτό ή γούρι.

Καθώς συνεχίζαμε να διαβάζουμε τη Γραφή και τα βοηθήματα μελέτης της, πειστήκαμε ότι είχαμε βρει την αλήθεια για τον Θεό. Καθώς διασχίζαμε οδικώς το Μεξικό, περίμενα με λαχτάρα τις δύο εβδομάδες που θα έκανα σέρφινγκ στο Πουέρτο Εσκοντίντο​—το αγαπημένο μου μέρος για σέρφινγκ. Αφού θα απολάμβανα εκείνα τα «τέλεια κύματα», ήμουν αποφασισμένος να επιστρέψω στη Φλόριντα και να γίνω υπηρέτης του Ιεχωβά.

Τις επόμενες δύο εβδομάδες περνούσα τα πρωινά κάνοντας σέρφινγκ. Τα απογεύματα στην παραλία, διάβαζα τη Γραφή μου και τα βοηθήματα μελέτης της. Η πράσινη Γραφή τράβηξε την προσοχή ενός οχτάχρονου κοριτσιού, το οποίο επέμενε να μας πάει κάπου το βράδυ. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πού ήθελε να πάμε, αλλά καταλάβαμε ότι το μέρος αυτό είχε κάποια σχέση με την πράσινη Γραφή. Αρνηθήκαμε, αλλά εκείνη εξακολούθησε να μας προσκαλεί. Τελικά, ύστερα από μερικές ημέρες αποφασίσαμε να πάμε μαζί της. Μας πήγε στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, μια μικρή κατασκευή από μπαμπού με αχυροσκεπή. Όλοι μας χαιρετούσαν διά χειραψίας και μας αγκάλιαζαν σαν να ήμασταν φίλοι από παλιά.

Εντυπωσιαστήκαμε από τη γεμάτη σεβασμό συμπεριφορά όλων των παρόντων. Κάποια παιδιά μάς κοίταζαν επίμονα την ώρα της συνάθροισης,  ίσως επειδή δεν είχαν δει ποτέ ανθρώπους με τόσο μακριά ξανθά μαλλιά. Οι γονείς τους αναγκάζονταν να τους υπενθυμίζουν συνεχώς ότι έπρεπε να είναι συγκεντρωμένα στη συνάθροιση. Και όμως, ο Ιεχωβά είχε χρησιμοποιήσει ένα μικρό παιδί σαν αυτά για να μας φέρει στην πρώτη μας συνάθροιση.

Αποφασισμένοι να Υπηρετούμε τον Ιεχωβά

Αφού απόλαυσα τα τέλεια κύματα επί δύο εβδομάδες, πούλησα τις σανίδες του σερφ και ξεκινήσαμε κατευθείαν για τη Φλόριντα. Εκεί αρχίσαμε να μελετάμε τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και να παρακολουθούμε όλες τις συναθροίσεις. Αποφασισμένοι να υπηρετούμε τον Ιεχωβά, πάψαμε να συζούμε καθώς και να έχουμε στενές συναναστροφές με πρώην φίλους μας. Ξύρισα τα γένια μου και έκοψα τα μαλλιά μου, και η Σου αγόρασε μερικά φορέματα. Τέσσερις μήνες αργότερα παντρευτήκαμε, και τον Απρίλιο του 1976 βαφτιστήκαμε συμβολίζοντας έτσι την αφιέρωση που κάναμε να υπηρετούμε τον Θεό.

Τώρα η ζωή μας είχε σκοπό. Ευγνώμονες στον Ιεχωβά για όλες τις ευλογίες μας, λαχταρούσαμε να επιστρέψουμε σε μια ισπανόφωνη χώρα προκειμένου να κηρύξουμε τα καλά νέα για τη Βασιλεία του Θεού. Αλλά οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι της εκκλησίας μας μάς συμβούλεψαν: «Μην πάτε ακόμη. Πρώτα, ενισχύστε την πνευματικότητά σας, ώστε να έχετε να προσφέρετε κάτι εκεί». Δεχτήκαμε τη συμβουλή τους, και έκτοτε ο στόχος μας ήταν να γίνουμε σκαπανείς, όπως αποκαλούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τους ολοχρόνιους διακόνους.

Η Σου άρχισε το σκαπανικό τον Ιανουάριο του 1978. Ήθελα και εγώ να κάνω σκαπανικό, αλλά ήμουν βυθισμένος στα χρέη για τα δίδακτρα του πανεπιστημίου. Σκέφτηκα μια απλή λύση. Θα κήρυττα πτώχευση και θα ήμουν ελεύθερος να κάνω σκαπανικό.

Οι πρεσβύτεροι, όμως, με συμβούλεψαν σοφά να μην εφαρμόσω εκείνο το σχέδιο, εξηγώντας ότι δεν θα ήταν σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές, οι οποίες απαιτούν να είμαστε “έντιμοι σε όλα”. (Εβραίους 13:18) Συνέχισα λοιπόν να εργάζομαι για να αποπληρώσω τα χρέη μου. Τελικά, το Σεπτέμβριο του 1979, πέτυχα το στόχο μου να συμμετέχω και εγώ μαζί με τη Σου στο έργο σκαπανέα. Από τότε, διατηρώντας τη ζωή μας απλή, χρειαζόταν να εργάζομαι μόνο λίγες ημέρες την εβδομάδα για να βγάζω τα προς το ζην.

Υπηρεσία στο Μπέθελ του Μπρούκλιν

Τον Απρίλιο του 1980, προτού κλείσουμε έναν χρόνο στην υπηρεσία σκαπανέα μαζί, μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Νωρίτερα, ανταποκρινόμενοι σε κάποια πρόσκληση για εργάτες στο έργο οικοδόμησης, είχαμε υποβάλει αιτήσεις για υπηρεσία στο Μπέθελ, στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Τώρα λάβαμε πρόσκληση να πάμε σε 30 ημέρες! Είχαμε ανάμεικτα συναισθήματα, επειδή απολαμβάναμε πάρα πολύ την υπηρεσία μας ως σκαπανείς. Καθώς δεν ήμασταν βέβαιοι για το τι να κάνουμε, συζητήσαμε το ζήτημα με δύο πρεσβυτέρους οι οποίοι μας βοήθησαν να αντιληφθούμε το μεγάλο προνόμιο που μας προσφερόταν. Μας συμβούλεψαν: «Πηγαίνετε, δοκιμάστε την υπηρεσία Μπέθελ για έναν χρόνο». Έτσι λοιπόν, πουλήσαμε όλα όσα είχαμε και πήγαμε στο Μπρούκλιν.

Αφού εργαστήκαμε στην οικοδόμηση δύο χρόνια, εγώ προσκλήθηκα να εργαστώ στο Γραφείο Σχεδιασμού και Οικοδόμησης όπου εκπαιδεύτηκα στο δομικό σχέδιο. Η Σου εργάστηκε στο Βιβλιοδετείο για έναν χρόνο και έπειτα προσκλήθηκε στο Γραφοτεχνικό Τμήμα. Κάθε χρόνο, στην επέτειο του γάμου μας, αναλογιζόμασταν τη χρονιά που πέρασε, αξιολογούσαμε τις περιστάσεις μας και τις επιθυμίες μας και ανανεώναμε την απόφασή μας να συνεχίσουμε να υπηρετούμε στο Μπέθελ.

Με το πέρασμα των ετών, αποκτήσαμε κάποιους υπέροχους στενούς φίλους. Επιπλέον, εφόσον το Μπέθελ μάς επέτρεπε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά και την παγκόσμια αδελφότητά μας με έναν πολύ ικανοποιητικό τρόπο, εμμείναμε στην απόφασή μας να συνεχίσουμε την υπηρεσία μας εκεί. Το 1989 αρχίσαμε να μαθαίνουμε την ισπανική, πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να διοριστούμε σε ισπανόφωνη εκκλησία στο Μπρούκλιν. Ως αποτέλεσμα, νιώθαμε ότι είχαμε την ευκαιρία να υπηρετούμε σε δύο υπέροχους τομείς δραστηριότητας​—στο Μπέθελ και σε ξενόγλωσση εκκλησία.

Κάποτε, η Τζένι, στην οποία προαναφέρθηκα, μας επισκέφτηκε στο Μπέθελ του Μπρούκλιν, και ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε από τη δική της πλευρά τι είχε συμβεί εκείνη την ημέρα που συναντηθήκαμε στο Ελ Σαλβαδόρ. Η Τζένι βρισκόταν σε μια Γραφική μελέτη και άρχισε να μη νιώθει καλά. Καθώς πήγαινε στο σπίτι της, αποφάσισε να σταματήσει και να αγοράσει ένα φάρμακο. Για κάποιον  λόγο δεν πήγε στο φαρμακείο στο οποίο πήγαινε συνήθως αλλά σε εκείνο όπου ήμασταν εμείς.

Υπηρεσία σε Άλλες Χώρες

Μια μέρα το 1999, ο επίσκοπός μου στο Μπέθελ με αιφνιδίασε ρωτώντας με: «Θα ήσουν πρόθυμος να πας στο γραφείο τμήματος της Αυστραλίας και να εργαστείς σε κάποιο οικοδομικό πρόγραμμα στο Περιφερειακό Τεχνικό Γραφείο για τρεις μήνες;»

«Ναι», αποκρίθηκα χωρίς δισταγμό. Σύντομα ξεκινήσαμε για την Αυστραλία, όπου υπηρετήσαμε τρία χρόνια. Ήταν χαρά μας να βοηθήσουμε στο σχεδιασμό των εγκαταστάσεων γραφείων τμήματος για αρκετές χώρες στην Άπω Ανατολή και στο Νότιο Ειρηνικό. Όταν επιστρέψαμε στο Μπρούκλιν το 2003, μας περίμενε μια ακόμη έκπληξη. Προσκληθήκαμε σε έναν άλλον διορισμό στο εξωτερικό​—να υπηρετήσουμε στο Περιφερειακό Γραφείο Αιθουσών Βασιλείας που βρίσκεται στο γραφείο τμήματος στη Βραζιλία, το οποίο δεν απέχει πολύ από τη μεγάλη πόλη του Σάο Πάολο.

Εδώ βρισκόμαστε μέχρι τώρα. Το γραφείο επιβλέπει την οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Ο διορισμός μου περιλαμβάνει το να ταξιδεύω για να βοηθάω σε τέτοιου είδους οικοδομικά έργα και να ενθαρρύνω εκείνους που εργάζονται στα πολλά οικοδομικά προγράμματα​—και η Σου μπορεί να με συνοδεύει.

Διατηρούμε τις Προτεραιότητές Μας

Πρέπει να πω ότι το σέρφινγκ εξακολουθεί να μου αρέσει, αλλά έχω βρει κάτι καλύτερο από τα «τέλεια κύματα». Έτσι λοιπόν, έχω διατηρήσει το σέρφινγκ στη θέση που του αρμόζει, ως είδος αναψυχής. Με τη στοργική υποστήριξη της Σου, έχω επικεντρωθεί σε κάτι πιο σημαντικό, στην υπηρεσία του στοργικού μας Θεού, του Ιεχωβά.

Το κύριο μέλημά μας τώρα είναι να χρησιμοποιούμε τη ζωή μας και τις επιδεξιότητές μας στην επέκταση των συμφερόντων της Βασιλείας και να προωθούμε την αγνή λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Έχουμε μάθει ότι το πιο σπουδαίο πράγμα είναι, όχι το πού υπηρετούμε τον Ιεχωβά, αλλά το να τον υπηρετούμε ολόψυχα οπουδήποτε και αν βρισκόμαστε.​—Κολοσσαείς 3:23.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 25]

«Το σέρφινγκ εξακολουθεί να μου αρέσει, αλλά έχω βρει κάτι καλύτερο από τα “τέλεια κύματα”»

[Εικόνα στη σελίδα 22, 23]

Φωτογραφία όπου φαίνομαι να κάνω σέρφινγκ, η οποία χρησιμοποιήθηκε σε αφίσα για κάποιο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ Σερφ

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Σε ηλικία 13 χρονών

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Διαπίστωσα ότι ο τρόπος ζωής μου ως χίπις δεν είχε νόημα

[Εικόνες στη σελίδα 25]

Επάνω: Βοηθώντας στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας

Δεξιά: Με τη Σου σήμερα