Ας Διακηρύττουν Όλοι τη Δόξα του Ιεχωβά

«Αποδώστε στον Ιεχωβά δόξα και ισχύ. Αποδώστε στον Ιεχωβά τη δόξα που ανήκει στο όνομά του».​—ΨΑΛΜΟΣ 96:7, 8.

1, 2. Από πού προέρχεται ο αίνος που αποδίδεται στον Ιεχωβά, και ποιοι παροτρύνονται να ενώσουν τη φωνή τους;

Ο ΔΑΒΙΔ, ο γιος του Ιεσσαί, μεγάλωσε ως νεαρός ποιμένας στην περιοχή της Βηθλεέμ. Πόσο συχνά πρέπει να ατένιζε τους αχανείς έναστρους ουρανούς μέσα στη γαλήνη της νύχτας ενόσω πρόσεχε τα ποίμνια του πατέρα του σε εκείνα τα μοναχικά βοσκοτόπια! Αναμφίβολα, τέτοιες ζωηρές εντυπώσεις έρχονταν στο μυαλό του όταν, υπό την έμπνευση του αγίου πνεύματος του Θεού, συνέθεσε και έψαλε τα εξαίσια λόγια του 19ου Ψαλμού: «Οι ουρανοί διακηρύττουν τη δόξα του Θεού, και για το έργο των χεριών του μιλάει το εκπέτασμα. Σε όλη τη γη έφτασε το μετρικό τους σχοινί και ως τα πέρατα των παραγωγικών εδαφών τα λόγια τους».—Ψαλμός 19:1, 4.

² Χωρίς να ακούγονται λόγια ή λέξεις ή φωνή, οι ουρανοί του Ιεχωβά, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί με τρόπο που εμπνέει δέος, διακηρύττουν τη δόξα του, τη μια ημέρα μετά την άλλη, τη μια νύχτα μετά την άλλη. Η δημιουργία ποτέ δεν παύει να διακηρύττει τη δόξα του Θεού, και νιώθει κανείς ταπεινός καθώς συλλογίζεται πώς αυτή η σιωπηλή μαρτυρία φτάνει «σε όλη τη γη» ώστε να τη βλέπουν όλοι οι κάτοικοί της. Ωστόσο, η σιωπηλή μαρτυρία της δημιουργίας δεν είναι αρκετή. Οι πιστοί άνθρωποι παροτρύνονται να ακολουθήσουν και αυτοί ώστε να ακουστεί η φωνή τους. Κάποιος ανώνυμος ψαλμωδός απευθύνθηκε στους πιστούς λάτρεις με τα εξής θεόπνευστα λόγια: «Αποδώστε στον Ιεχωβά δόξα και ισχύ. Αποδώστε στον Ιεχωβά τη δόξα που ανήκει στο όνομά του». (Ψαλμός 96:7, 8) Όσοι έχουν στενή σχέση με τον Ιεχωβά ανταποκρίνονται με ενθουσιασμό σε αυτή την προτροπή. Τι περιλαμβάνεται, όμως, στο να αποδίδουμε δόξα στον Θεό;

3. Γιατί αποδίδουν οι άνθρωποι δόξα στον Θεό;

³ Απαιτούνται περισσότερα από απλά λόγια. Οι Ισραηλίτες των ημερών του Ησαΐα δόξαζαν τον Θεό με τα χείλη τους, αλλά οι περισσότεροι δεν ήταν ειλικρινείς. Μέσω του Ησαΐα, ο Ιεχωβά είπε: «Αυτός ο λαός με πλησίασε με το στόμα του και με δόξασε μόνο με τα χείλη του και απομάκρυνε πολύ την καρδιά του από εμένα». (Ησαΐας 29:13) Οποιοσδήποτε αίνος και αν εκφραζόταν από τέτοια άτομα ήταν άνευ ουσίας. Για να είναι ουσιαστικός ο αίνος, πρέπει να πηγάζει  από μια καρδιά γεμάτη αγάπη για τον Ιεχωβά και από ειλικρινή αναγνώριση της απαράμιλλης δόξας του. Ο Ιεχωβά και μόνο είναι ο Δημιουργός. Εκείνος είναι ο Παντοδύναμος, ο Δίκαιος, η προσωποποίηση της αγάπης. Είναι η πηγή της σωτηρίας μας και ο δικαιωματικός Κυρίαρχος στον οποίο κάθε ζωντανό ον στον ουρανό και στη γη οφείλει υποταγή. (Αποκάλυψη 4:11· 19:1) Αν τα πιστεύουμε πράγματι αυτά, ας τον δοξάζουμε με όλη μας την καρδιά.

4. Ποιες οδηγίες έδωσε ο Ιησούς όσον αφορά το πώς να δοξάζουμε τον Θεό, και πώς μπορούμε εμείς να τις τηρούμε;

⁴ Ο Ιησούς Χριστός μάς είπε πώς να δοξάζουμε τον Θεό: «Με αυτό δοξάζεται ο Πατέρας μου, με το να κάνετε πολύ καρπό και να αποδεικνύεστε μαθητές μου». (Ιωάννης 15:8) Πώς κάνουμε πολύ καρπό; Πρώτον, συμμετέχοντας ολόψυχα στο κήρυγμα των “καλών νέων της βασιλείας” και ενώνοντας έτσι τη φωνή μας με όλα τα δημιουργήματα στο να “μιλάμε” για τις «αόρατες ιδιότητες» του Θεού. (Ματθαίος 24:14· Ρωμαίους 1:20) Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο, όλοι συμμετέχουμε—άμεσα ή έμμεσα—στη μαθήτευση και άλλων ατόμων οι οποίοι επαυξάνουν τη χορωδία που αινεί τον Ιεχωβά Θεό. Δεύτερον, καλλιεργούμε τους καρπούς που παράγει σε εμάς το άγιο πνεύμα και αγωνιζόμαστε να μιμούμαστε τις θεσπέσιες ιδιότητες του Ιεχωβά Θεού. (Γαλάτες 5:22, 23· Εφεσίους 5:1· Κολοσσαείς 3:10) Ως αποτέλεσμα, η καθημερινή μας διαγωγή δοξάζει τον Θεό.

«Σε Όλη τη Γη»

5. Εξηγήστε πώς τόνισε ο Παύλος την ευθύνη που έχουν οι Χριστιανοί να δοξάζουν τον Θεό μεταδίδοντας την πίστη τους σε άλλους.

⁵ Ο Παύλος, στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, τόνισε την ευθύνη που έχουν οι Χριστιανοί να δοξάζουν τον Θεό μεταδίδοντας την πίστη τους σε άλλους. Βασικό θέμα αυτής της επιστολής είναι ότι μόνο όσοι ασκούν πίστη στον Ιησού Χριστό μπορούν να σωθούν. Στο 10ο κεφάλαιο της επιστολής του, ο Παύλος έδειξε ότι ο φυσικός Ισραήλ των ημερών του προσπαθούσε ακόμη να αποκτήσει δίκαιη υπόσταση ακολουθώντας το Μωσαϊκό Νόμο, ενώ «ο Χριστός [ήταν] το τέλος του Νόμου». Γι’ αυτό, ο Παύλος λέει: «Αν διακηρύξεις δημόσια αυτόν “το λόγο που βρίσκεται στο στόμα σου”, ότι ο Ιησούς είναι Κύριος, και ασκήσεις πίστη μέσα στην καρδιά σου για το ότι ο Θεός τον ήγειρε από τους νεκρούς, θα σωθείς». Έκτοτε, «δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα, γιατί υπάρχει ο ίδιος Κύριος πάνω σε όλους, ο οποίος είναι πλούσιος προς όλους όσους τον επικαλούνται. Διότι “όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί”».—Ρωμαίους 10:4, 9-13.

6. Πώς εφάρμοσε ο Παύλος το εδάφιο Ψαλμός 19:4;

⁶ Κατόπιν ο Παύλος ρωτάει λογικά: «Πώς θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν έχουν θέσει πίστη; Και πώς θα θέσουν πίστη σε εκείνον για τον οποίο δεν έχουν ακούσει; Και πώς θα ακούσουν αν δεν τους κηρύξει κάποιος;» (Ρωμαίους 10:14) Σχετικά με τον Ισραήλ, ο Παύλος λέει: «Δεν υπάκουσαν όλοι στα καλά νέα». Γιατί δεν υπάκουσε ο Ισραήλ; Η έλλειψη ανταπόκρισης που επέδειξαν οφειλόταν σε έλλειψη πίστης, όχι σε έλλειψη ευκαιριών. Ο Παύλος το δείχνει αυτό παραθέτοντας το εδάφιο Ψαλμός 19:4 και εφαρμόζοντάς το στο Χριστιανικό έργο κηρύγματος και όχι στη σιωπηλή μαρτυρία της δημιουργίας: «Στην πραγματικότητα, “σε όλη τη γη έφτασε ο ήχος τους και ως τα πέρατα της κατοικημένης γης τα λόγια τους”». (Ρωμαίους 10:16, 18) Ναι, όπως η άψυχη δημιουργία δοξάζει τον Ιεχωβά, έτσι και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα κήρυτταν τα καλά νέα της σωτηρίας παντού, αινώντας με αυτόν τον τρόπο τον Θεό σε «όλη τη γη». Στην επιστολή του προς τους Κολοσσαείς, ο Παύλος περιέγραψε επίσης πόσο πολύ είχαν διαδοθεί τα καλά νέα. Είπε ότι τα καλά νέα είχαν κηρυχτεί «σε όλη τη δημιουργία που είναι κάτω από τον ουρανό».—Κολοσσαείς 1:23.

 Ζηλωτές Μάρτυρες

7. Σύμφωνα με τον Ιησού, ποια ευθύνη έχουν οι Χριστιανοί;

⁷ Πιθανότατα, ο Παύλος έγραψε την επιστολή του προς τους Κολοσσαείς περίπου 27 χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού Χριστού. Πώς μπορούσε το έργο κηρύγματος να έχει φτάσει μέχρι τις Κολοσσές σε τόσο σύντομο, σχετικά, διάστημα; Αυτό συνέβη επειδή οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα ήταν ζηλωτές, και ο Ιεχωβά ευλογούσε το ζήλο τους. Ο Ιησούς είχε προείπει ότι οι ακόλουθοί του θα ήταν δραστήριοι κήρυκες όταν δήλωσε: «Σε όλα τα έθνη πρέπει πρώτα να κηρυχτούν τα καλά νέα». (Μάρκος 13:10) Σε εκείνη την προφητεία, ο Ιησούς πρόσθεσε την εντολή που είναι καταγραμμένη στα τελικά εδάφια του Ευαγγελίου του Ματθαίου: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθαίος 28:19, 20) Λίγο καιρό μετά την ανάληψη του Ιησού στον ουρανό, οι ακόλουθοί του άρχισαν να εκπληρώνουν εκείνα τα λόγια.

8, 9. Σύμφωνα με τις Πράξεις, πώς ανταποκρίθηκαν οι Χριστιανοί στις εντολές του Ιησού;

⁸ Μετά την έκχυση του αγίου πνεύματος την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., το πρώτο πράγμα που έκαναν οι όσιοι ακόλουθοι του Ιησού ήταν να βγουν και να κηρύξουν, μιλώντας στα πλήθη στην Ιερουσαλήμ «για τα μεγαλεία του Θεού». Το κήρυγμά τους ήταν αποτελεσματικότατο, και «περίπου τρεις χιλιάδες ψυχές» βαφτίστηκαν. Οι μαθητές εξακολούθησαν να αινούν τον Θεό δημόσια και με ζήλο, με καλά αποτελέσματα.—Πράξεις 2:4, 11, 41, 46, 47.

⁹ Η δράση εκείνων των Χριστιανών δεν άργησε να τραβήξει την προσοχή των θρησκευτικών ηγετών. Ενοχλημένοι από την παρρησία του Πέτρου και του Ιωάννη, πρόσταξαν τους δύο αποστόλους να σταματήσουν να κηρύττουν. Οι απόστολοι αποκρίθηκαν: «Δεν μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε για αυτά που είδαμε και ακούσαμε». Αφού τους απείλησαν, κατόπιν τους άφησαν ελεύθερους, και τότε ο Πέτρος και ο Ιωάννης επέστρεψαν στους αδελφούς τους και προσευχήθηκαν όλοι μαζί στον Ιεχωβά. Παρακάλεσαν με θάρρος τον Ιεχωβά: «Αξίωσε τους δούλους σου να εξακολουθήσουν να αναγγέλλουν το λόγο σου με κάθε τόλμη».—Πράξεις 4:13, 20, 29.

10. Ποια εναντίωση άρχισε να εκδηλώνεται, και πώς αντέδρασαν οι αληθινοί Χριστιανοί;

¹⁰ Εκείνη η προσευχή ήταν σε αρμονία με το θέλημα του Ιεχωβά, όπως έγινε φανερό ύστερα από μικρό χρονικό διάστημα. Οι απόστολοι συνελήφθησαν και κατόπιν ελευθερώθηκαν θαυματουργικά από έναν άγγελο. Ο άγγελος τους είπε: «Πηγαίνετε και σταθείτε στο ναό, και να λέτε στο λαό όλα τα λόγια σχετικά με αυτή τη ζωή». (Πράξεις 5:18-20) Επειδή οι απόστολοι υπάκουσαν, ο Ιεχωβά εξακολούθησε να τους ευλογεί. Έτσι λοιπόν, «κάθε ημέρα στο ναό και  από σπίτι σε σπίτι συνέχισαν αδιάκοπα να διδάσκουν και να διακηρύττουν τα καλά νέα για τον Χριστό, τον Ιησού». (Πράξεις 5:42) Σαφώς, η σκληρή εναντίωση ήταν εντελώς ανίκανη να εμποδίσει τους ακολούθους του Ιησού να αποδίδουν δόξα στον Θεό δημόσια.

11. Ποια ήταν η στάση των πρώτων Χριστιανών απέναντι στο έργο κηρύγματος;

¹¹ Σύντομα, ο Στέφανος συνελήφθη και λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου. Ο φόνος του έδωσε το έναυσμα για να ξεσπάσει σφοδρός διωγμός στην Ιερουσαλήμ, και όλοι οι μαθητές, εκτός από τους αποστόλους, αναγκάστηκαν να διασκορπιστούν σε άλλες περιοχές. Μήπως αποθαρρύνθηκαν από το διωγμό; Κάθε άλλο. Διαβάζουμε: «Εκείνοι που είχαν διασκορπιστεί διάβηκαν τη χώρα διακηρύττοντας τα καλά νέα του λόγου». (Πράξεις 8:1, 4) Αυτός ο ζήλος για τη διακήρυξη της δόξας του Θεού έγινε φανερός επανειλημμένα. Στο 9ο κεφάλαιο των Πράξεων διαβάζουμε ότι ο Φαρισαίος Σαύλος από την Ταρσό, ενώ ταξίδευε προς τη Δαμασκό για να ξεκινήσει διωγμό εναντίον των μαθητών του Ιησού εκεί, είδε σε όραμα τον Ιησού και τυφλώθηκε. Στη Δαμασκό, ο Ανανίας θεράπευσε θαυματουργικά την τύφλωση του Σαύλου. Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε ο Σαύλος—ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως ο απόστολος Παύλος; Το υπόμνημα λέει: «Αμέσως στις συναγωγές άρχισε να κηρύττει τον Ιησού, ότι Αυτός είναι ο Γιος του Θεού».—Πράξεις 9:20.

Όλοι Συμμετείχαν στο Κήρυγμα

12, 13. (α) Σύμφωνα με διάφορους ιστορικούς, τι το αξιοσημείωτο χαρακτήριζε την πρώτη Χριστιανική εκκλησία; (β) Πώς συμφωνούν τόσο το βιβλίο των Πράξεων όσο και τα λόγια του Παύλου με τις δηλώσεις των ιστορικών;

¹² Είναι ευρέως παραδεκτό ότι όλοι στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία συμμετείχαν στο έργο κηρύγματος. Σχετικά με τους Χριστιανούς εκείνων των ημερών, ο Φίλιπ Σαφ γράφει: «Κάθε εκκλησία ήταν μια κοινωνία ιεραποστόλων και κάθε Χριστιανός πιστός ήταν ιεραπόστολος». (Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας [History of the Christian Church]) Ο Γ. Σ. Γουίλιαμς αναφέρει: «Η γενική μαρτυρία δείχνει ότι όλοι οι Χριστιανοί στην αρχική Εκκλησία, ιδιαίτερα εκείνοι που είχαν το χάρισμα [δώρα του πνεύματος], κήρυτταν το ευαγγέλιο». (Η Ένδοξη Διακονία των Λαϊκών [The Glorious Ministry of the Laity]) Ο ίδιος υποστηρίζει επίσης ότι «το κήρυγμα ποτέ δεν προοριζόταν από τον Ιησού Χριστό να είναι αποκλειστικό προνόμιο συγκεκριμένων επισκοπικών τάξεων». Ακόμη και ο Κέλσος, ένας αρχαίος εχθρός της Χριστιανοσύνης, έγραψε: «Υφαντές, παπουτσήδες, βυρσοδέψες, οι πιο αγράμματοι και άξεστοι άνθρωποι, ήταν ζηλωτές κήρυκες του ευαγγελίου».

¹³ Η ακρίβεια αυτών των δηλώσεων φαίνεται στο ιστορικό υπόμνημα των Πράξεων. Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., μετά την έκχυση του αγίου πνεύματος, όλοι οι μαθητές, άντρες και γυναίκες, διακήρυξαν δημόσια τα μεγαλεία του Θεού. Μετά το διωγμό που ακολούθησε το φόνο του Στεφάνου, όλοι οι Χριστιανοί που διασκορπίστηκαν διέδωσαν τα καλά νέα εκτενέστατα. Περίπου 28 χρόνια αργότερα, ο Παύλος έγραφε σε όλους τους Εβραίους Χριστιανούς, όχι σε μια μικρή τάξη κληρικών, όταν είπε: «Μέσω αυτού ας προσφέρουμε πάντοτε στον Θεό θυσία αίνου, δηλαδή τον καρπό των χειλιών που κάνουν δημόσια διακήρυξη για το όνομά του». (Εβραίους 13:15) Περιγράφοντας το πώς έβλεπε ο ίδιος το έργο κηρύγματος, ο Παύλος είπε: «Αν διακηρύττω τα καλά νέα, αυτό δεν είναι λόγος για να καυχιέμαι, γιατί έχει τεθεί πάνω μου ανάγκη. Πραγματικά, αλίμονο σε εμένα αν δεν διακηρύξω τα καλά νέα!» (1 Κορινθίους 9:16) Σαφώς, όλοι οι πιστοί Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα είχαν την ίδια άποψη.

14. Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην πίστη και στο κήρυγμα;

¹⁴ Πράγματι, ο γνήσιος Χριστιανός πρέπει να συμμετέχει στο έργο κηρύγματος επειδή αυτό συνδέεται άρρηκτα με την πίστη. Ο Παύλος είπε: «Με την καρδιά ασκεί κανείς πίστη για δικαιοσύνη, αλλά με το στόμα κάνει δημόσια διακήρυξη για σωτηρία». (Ρωμαίους 10:10) Μήπως μόνο μια μικρή ομάδα στην εκκλησία—σαν μια τάξη κλήρου—ασκεί πίστη έχοντας έτσι και την ευθύνη να κηρύττει; * Και βέβαια  όχι! Όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί καλλιεργούν ζωντανή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και υποκινούνται να κάνουν δημόσια διακήρυξη αυτής της πίστης σε άλλους. Διαφορετικά, η πίστη τους είναι νεκρή. (Ιακώβου 2:26) Επειδή όλοι οι όσιοι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας καταδείκνυαν την πίστη τους με αυτόν τον τρόπο, ακουγόταν μεγάλη κραυγή αίνου για το όνομα του Ιεχωβά.

15, 16. Δώστε παραδείγματα που δείχνουν ότι το έργο κηρύγματος προόδευε παρά τα προβλήματα.

¹⁵ Τον πρώτο αιώνα, ο Ιεχωβά ευλόγησε το λαό του με αύξηση παρά τα προβλήματα που υπήρχαν εντός και εκτός της εκκλησίας. Παραδείγματος χάρη, το 6ο κεφάλαιο των Πράξεων καταγράφει μια διαφωνία ανάμεσα στους εβραιόφωνους και στους ελληνόφωνους πιστούς. Οι απόστολοι χειρίστηκαν το πρόβλημα. Ως αποτέλεσμα, διαβάζουμε: «Ο λόγος του Θεού συνέχισε να αυξάνει, και ο αριθμός των μαθητών πλήθαινε στην Ιερουσαλήμ πάρα πολύ· και μεγάλο πλήθος ιερέων άρχισε να υπακούει στην πίστη».—Πράξεις 6:7.

¹⁶ Αργότερα, δημιουργήθηκε πολιτική ένταση ανάμεσα στον Βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα της Ιουδαίας και στο λαό της Τύρου και της Σιδώνας. Οι κάτοικοι εκείνων των πόλεων έκαναν κάποια κολακευτικά διαβήματα ειρήνης, και ο Ηρώδης, ανταποκρινόμενος, έβγαλε λόγο δημόσια. Το συγκεντρωμένο πλήθος άρχισε να φωνάζει: «Θεού φωνή και όχι ανθρώπου!» Ευθύς, ο άγγελος του Ιεχωβά πάταξε τον Ηρώδη Αγρίππα, και εκείνος πέθανε «επειδή δεν έδωσε τη δόξα στον Θεό». (Πράξεις 12:20-23) Πόσο συγκλονίστηκαν αυτοί που έλπιζαν σε ανθρώπινους άρχοντες! (Ψαλμός 146:3, 4) Οι Χριστιανοί, όμως, συνέχισαν να δοξάζουν τον Ιεχωβά. Ως εκ τούτου, «ο λόγος του Ιεχωβά συνέχισε να αυξάνει και να διαδίδεται» παρά την πολιτική αστάθεια.—Πράξεις 12:24.

Τότε και Τώρα

17. Τον πρώτο αιώνα, σε ποια ενέργεια συμμετείχαν ολοένα και περισσότερα άτομα;

¹⁷ Ναι, η παγκόσμια Χριστιανική εκκλησία τον πρώτο αιώνα αποτελούνταν από ζηλωτές, δραστήριους υμνητές του Ιεχωβά Θεού. Όλοι οι όσιοι Χριστιανοί συμμετείχαν στη διάδοση των καλών νέων. Μερικοί συναντούσαν δεκτικά άτομα και, όπως είπε ο Ιησούς, τα δίδασκαν να υπακούν σε όλα όσα είχε παραγγείλει εκείνος. (Ματθαίος 28:19, 20) Ως αποτέλεσμα, η εκκλησία μεγάλωνε, και ολοένα και περισσότερα άτομα ένωναν τις φωνές τους με τη φωνή του αρχαίου Βασιλιά Δαβίδ για την απόδοση αίνου στον Ιεχωβά, καθώς όλοι απηχούσαν τα θεόπνευστα λόγια: «Σε εξυμνώ, Ιεχωβά Θεέ μου, με όλη μου την καρδιά, και θα δοξάζω το όνομά σου στον αιώνα, γιατί είναι μεγάλη η στοργική σου καλοσύνη απέναντί μου».—Ψαλμός 86:12, 13.

18. (α) Ποια διαφορά επισημαίνεται ανάμεσα στη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα και στο σημερινό Χριστιανικό κόσμο; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Με βάση τα παραπάνω, τα λόγια του καθηγητή θεολογίας Άλισον Α. Τράιτς δίνουν τροφή για σκέψη. Αντιπαραβάλλοντας το σύγχρονο Χριστιανικό κόσμο με τη Χριστιανοσύνη του πρώτου αιώνα, είπε: «Οι εκκλησίες σήμερα αναπτύσσονται συνήθως με βιολογικό τρόπο (όταν τα παιδιά κάποιας τοπικής οικογένειας της εκκλησίας κάνουν προσωπική ομολογία πίστης) ή μέσω μεταφοράς (όταν κάποιος νεοφερμένος μεταφέρει την ιδιότητά του ως μέλους από άλλη τοπική εκκλησία). Στις Πράξεις, όμως, η ανάπτυξη επιτελούνταν μέσω μεταστροφής, διότι η εκκλησία μόλις τότε άρχιζε το έργο της». Μήπως σημαίνει αυτό ότι η αληθινή Χριστιανοσύνη δεν αναπτύσσεται πλέον με τον τρόπο με τον οποίο είπε ο Ιησούς ότι θα έπρεπε να αναπτύσσεται; Κάθε άλλο. Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα είναι τόσο ζηλωτές καθώς αποδίδουν δημόσια αίνο στον Θεό όσο ήταν και οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα. Θα το δούμε αυτό στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Με ποιους τρόπους δοξάζουμε τον Θεό;

• Πώς εφάρμοσε ο Παύλος το εδάφιο Ψαλμός 19:4;

• Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην πίστη και στο κήρυγμα;

• Τι το αξιοσημείωτο χαρακτήριζε τη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

Οι ουρανοί δίνουν διαρκώς μαρτυρία για τη δόξα του Ιεχωβά

[Ευχαριστίες]

Ευγενής παραχώρηση από Anglo-Australian Observatory, φωτογραφία από David Malin

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Το έργο κηρύγματος και η προσευχή συνδέονται στενά μεταξύ τους