«Η Βοήθειά μου Έρχεται από τον Ιεχωβά»

Η Αυτοθυσία Φέρνει την Ευλογία του Ιεχωβά

ΚΑΠΟΙΟΣ ταξιδεύει με ποδήλατο στα πυκνά δάση του Καμερούν. Επί ώρες, ποδηλατεί σε πλημμυρισμένους δρόμους και μέσα στις λάσπες, αντιμετωπίζοντας κινδύνους προκειμένου να ενισχύσει άλλους. Για να διδάξουν έναν απομονωμένο όμιλο, κάποια άτομα στη Ζιμπάμπουε περπατούν 15 χιλιόμετρα και διασχίζουν πλημμυρισμένα ποτάμια ισορροπώντας τα ρούχα και τα παπούτσια τους στο κεφάλι για να μη βραχούν. Κάπου αλλού, μια γυναίκα ξυπνάει στις τέσσερις τα χαράματα προκειμένου να επισκεφτεί και να διδάξει κάποια νοσοκόμα η οποία μπορεί να διαθέσει μόνο μία ώρα νωρίς το πρωί.

Τι κοινό έχουν οι άνθρωποι που καταβάλλουν τέτοιες προσπάθειες; Όλοι τους είναι ολοχρόνιοι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίοι συμμετέχουν στο έργο διδασκαλίας της Γραφικής αλήθειας. Μεταξύ αυτών είναι τακτικοί και ειδικοί σκαπανείς, ιεραπόστολοι, περιοδεύοντες επίσκοποι και χιλιάδες εθελοντές σε οίκους Μπέθελ ανά τον κόσμο. Η αυτοθυσία είναι το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα. a

Ορθό Κίνητρο

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δίνουν προσοχή στη νουθεσία του αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου επιδοκιμασμένο στον Θεό, εργάτη που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται, που χειρίζεται το λόγο της αλήθειας ορθά». (2 Τιμόθεο 2:15) Αλλά τι υποκινεί εκατοντάδες χιλιάδες Μάρτυρες να υπηρετούν ως ολοχρόνιοι διάκονοι;

Όταν ρωτούν τους ολοχρόνιους υπηρέτες γιατί αγωνίζονται τόσο σθεναρά στην υπηρεσία του Ιεχωβά, εκείνοι αναφέρουν μεταξύ άλλων την αγάπη για τον Θεό και τους συνανθρώπους τους. (Ματθαίος 22:37-39) Αυτό είναι πολύ κατάλληλο διότι, χωρίς την αγάπη ως κίνητρο, οποιεσδήποτε προσπάθειες θα ήταν μάταιες.—1 Κορινθίους 13:1-3.

Αυτοθυσιαστική Υπηρεσία

Όλοι οι αφιερωμένοι Χριστιανοί έχουν δεχτεί το κάλεσμα του Ιησού: «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το ξύλο του βασανισμού του και ας με ακολουθεί συνεχώς». (Ματθαίος 16:24) Το να απαρνηθούμε τον εαυτό μας σημαίνει ότι υποτασσόμαστε πρόθυμα στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό, δεχόμενοι να ανήκουμε σε αυτούς και να καθοδηγούμαστε από αυτούς. Για πολλούς, αυτό έχει οδηγήσει σε αυτοθυσιαστική υπηρεσία στην ολοχρόνια διακονία.

Πολλοί Μάρτυρες καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να επεκτείνουν την υπηρεσία τους προς τον Ιεχωβά. Πάρτε για παράδειγμα την 56χρονη Ζούλια, μια τακτική σκαπάνισσα στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. «Κάποιος Κινέζος αδελφός τηλεφώνησε και με ρώτησε αν ήμουν πρόθυμη να μάθω την κινεζική», θυμάται η ίδια. «Λόγω της ηλικίας μου, δεν είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο να μάθω μια καινούρια γλώσσα. Αλλά ύστερα από μερικές μέρες, αποφάσισα να προσπαθήσω. Σήμερα, μπορώ να κάνω Γραφικές παρουσιάσεις στην κινεζική».

Το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Περού αναφέρει: «Τα πρόσφατα χρόνια,  εκατοντάδες τακτικοί σκαπανείς έχουν μετακομίσει σε μη ανατεθειμένους τομείς, εκδηλώνοντας θαρραλέο και αυτοθυσιαστικό πνεύμα. Μετακομίζουν σε απομακρυσμένες κωμοπόλεις όπου δεν υπάρχουν βασικές υπηρεσίες και οι ευκαιρίες για εργασία είναι περιορισμένες. Αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε χρειάζεται για να παραμείνουν στους διορισμούς τους. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η δράση τους στη διακονία αποτελεί ευλογία στον έναν τόπο μετά τον άλλον. Περιοδεύοντες επίσκοποι αναφέρουν ότι νέοι όμιλοι έχουν σχηματιστεί με τη βοήθεια αυτών των αυτοθυσιαστικών τακτικών σκαπανέων».

Μερικοί Χριστιανοί έχουν διακινδυνεύσει τη ζωή τους για να βοηθήσουν ομοπίστους τους. (Ρωμαίους 16:3, 4) Ένας επίσκοπος περιοχής σε κάποιο μέρος της Αφρικής που σπαράσσεται από τον πόλεμο αναφέρει: «Προτού φτάσουμε στο τελευταίο μπλόκο ανάμεσα στις κατεχόμενες από τους αντάρτες περιοχές και σε εκείνες που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, τέσσερις διοικητές του στρατού των ανταρτών και οι σωματοφύλακές τους περικύκλωσαν εμένα και τη σύζυγό μου και ρώτησαν ποιοι είμαστε. Καθώς έλεγχαν τις ταυτότητές μας, διαπίστωσαν ότι προερχόμασταν από την περιοχή που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης και τα νεύρα τους τεντώθηκαν. Με κατηγόρησαν πως ήμουν κατάσκοπος. Ως εκ τούτου, αποφάσισαν να με ρίξουν σε έναν λάκκο. Τους εξήγησα ποιοι ήμασταν και τελικά μας άφησαν να φύγουμε». Πόσο ευγνώμονες ήταν οι εκκλησίες για το ότι εκείνο το αυτοθυσιαστικό ζευγάρι κατάφερε να τις επισκεφτεί!

Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, οι τάξεις αυτών των ολοχρόνιων διακόνων διευρύνονται παγκόσμια. (Ησαΐας 6:8) Αυτοί οι επιμελείς εργάτες θεωρούν πολύτιμο το προνόμιο που έχουν να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Με παρόμοιο πνεύμα αυτοθυσίας, εκατομμύρια άλλα άτομα αινούν τώρα τον Ιεχωβά. Εκείνος, με τη σειρά του, τους ευλογεί άφθονα. (Παροιμίες 10:22) Πεπεισμένοι για τη συνεχιζόμενη ευλογία και υποστήριξή του, τέτοιοι φιλόπονοι εργάτες αντανακλούν τη στάση του ψαλμωδού ο οποίος έψαλε: «Η βοήθειά μου έρχεται από τον Ιεχωβά».—Ψαλμός 121:2.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 9]

«Ο λαός σου θα προσφέρει πρόθυμα τον εαυτό του την ημέρα της στρατιωτικής σου δύναμης».​—ΨΑΛΜΟΣ 110:3

[Πλαίσιο στη σελίδα 8]

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΩΡΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ

«Γίνεστε σταθεροί, αμετακίνητοι, έχοντας πάντοτε πολλά να κάνετε στο έργο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος σε σχέση με τον Κύριο».​—1 Κορινθίους 15:58.

«Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του».​—Εβραίους 6:10.