«Μας Ανάγκασε να Πάμε»

Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ είναι παροιμιώδης στις χώρες της Ανατολής. Παραδείγματος χάρη, στην Ινδία μια οικογένεια μπορεί ακόμη και να μείνει νηστική για να προσφέρει τροφή σε κάποιον απρόσμενο επισκέπτη. Μια μητέρα στο Ιράν γεμίζει πάντοτε το ψυγείο της με τρόφιμα ώστε να είναι σε θέση να φιλοξενήσει απρόσμενους επισκέπτες.

Αυτό το πνεύμα γενναιοδωρίας το εκδήλωναν πολλοί άνθρωποι που αναφέρονται στη Γραφή. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι η Λυδία, προφανώς προσήλυτη στον Ιουδαϊσμό που ζούσε στους Φιλίππους, την εξέχουσα πόλη της περιφέρειας της Μακεδονίας. Κάποιο Σάββατο, ο απόστολος Παύλος και οι συνταξιδιώτες του βρήκαν τη Λυδία και μερικές άλλες γυναίκες συγκεντρωμένες δίπλα σε έναν ποταμό έξω από τους Φιλίππους. Ο Ιεχωβά άνοιξε την καρδιά της καθώς ο Παύλος μιλούσε σε εκείνη την περίπτωση. Ως αποτέλεσμα, βαφτίστηκε η ίδια καθώς και μέλη του σπιτικού της. Κατόπιν ικέτευσε τους ταξιδιώτες: «Αν έχετε κρίνει ότι είμαι πιστή στον Ιεχωβά, μπείτε στο σπίτι μου». Ο συνεργάτης του Παύλου ο Λουκάς σχολιάζει: «Μας ανάγκασε να πάμε».—Πράξεις 16:11-15.

Σαν τη Λυδία, οι Χριστιανοί σήμερα προσφέρουν φιλοξενία σε ομοπίστους, όπως είναι οι περιοδεύοντες επίσκοποι και οι σύζυγοί τους. Οι οικοδεσπότες “τούς αναγκάζουν να πάνε”. Με τη σειρά τους, αυτοί που προσφέρουν φιλοξενία ευλογούνται με εποικοδομητικές συζητήσεις και πνευματική συναναστροφή. Μολονότι οι περισσότεροι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν περιορισμένους πόρους, “ακολουθούν την πορεία της φιλοξενίας”. (Ρωμαίους 12:13· Εβραίους 13:2) Το πνεύμα γενναιοδωρίας που εκδηλώνουν τους κάνει ευτυχισμένους. Ασφαλώς ο Ιησούς είχε δίκιο όταν είπε: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει».—Πράξεις 20:35.