«Έχεις το σκελετό της γνώσης και της αλήθειας που βρίσκονται στο Νόμο».​—ΡΩΜ. 2:20.

1. Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει η κατανόηση της σημασίας του Μωσαϊκού Νόμου;

 ΑΝ ΔΕΝ υπήρχαν τα θεόπνευστα συγγράμματα του αποστόλου Παύλου, θα ήταν δύσκολο να καταλάβουμε τη σημασία πολλών πτυχών του Μωσαϊκού Νόμου. Για παράδειγμα, στην επιστολή του προς τους Εβραίους, ο Παύλος διευκρινίζει ότι ο Ιησούς, ως «πιστός αρχιερέας», μπορούσε να προσφέρει μία φορά για πάντα «εξιλαστήρια θυσία», δίνοντας τη δυνατότητα σε όσους θα ασκούσαν πίστη σε αυτήν να εξασφαλίσουν «αιώνια απελευθέρωση». (Εβρ. 2:17· 9:11, 12) Ο Παύλος εξήγησε ότι η σκηνή της μαρτυρίας δεν ήταν παρά «σκιά των ουράνιων πραγμάτων» και ότι ο Ιησούς έγινε ο Μεσίτης «μιας καλύτερης διαθήκης» από αυτήν που είχε μεσίτη τον Μωυσή. (Εβρ. 7:22· 8:1-5) Την εποχή του Παύλου, αυτές οι επεξηγήσεις γύρω από το Νόμο ήταν ανεκτίμητες για τους Χριστιανούς, το ίδιο ισχύει δε και σήμερα. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε πληρέστερα την αξία των προμηθειών που έχει κάνει ο Θεός για εμάς.

2. Ποιο πλεονέκτημα είχαν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί έναντι των Εθνικών;

² Όταν ο Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της Ρώμης, απηύθυνε μερικά από τα λόγια του σε μέλη της εκκλησίας που ήταν Ιουδαίοι στην καταγωγή και είχαν διδαχτεί το Μωσαϊκό Νόμο. Αναγνώρισε ότι αυτοί, λόγω της εξοικείωσής τους με εκείνον το θεϊκό Νόμο, διέθεταν ένα πλεονέκτημα: είχαν «το σκελετό της γνώσης και της αλήθειας» για τον Ιεχωβά και τις δίκαιες αρχές του. Η κατανόηση αυτού του “σκελετού της αλήθειας” και ο εγκάρδιος σεβασμός για αυτόν βοηθούσαν τους Ιουδαίους Χριστιανούς, όπως και τους πιστούς Ιουδαίους προγενέστερων εποχών, να καθοδηγούν, να διδάσκουν και να διαφωτίζουν εκείνους που είχαν άγνοια του Νόμου τον οποίο είχε δώσει ο Ιεχωβά στο λαό του.​—Διαβάστε Ρωμαίους 2:17-20.

 ΣΚΙΕΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

3. Πώς μας ωφελεί η μελέτη των αρχαίων Ιουδαϊκών θυσιών;

³ Ο σκελετός της αλήθειας στον οποίο αναφέρθηκε ο Παύλος εξακολουθεί να είναι σημαντικός προκειμένου να κατανοήσουμε τους σκοπούς του Ιεχωβά. Οι αρχές που διαπνέουν το Μωσαϊκό Νόμο δεν έχουν χάσει τη σημασία ή την αξία τους. Έχοντας αυτό υπόψη, ας εξετάσουμε μία μόνο πτυχή του Νόμου​—το πώς διάφορες θυσίες και προσφορές οδηγούσαν τους ταπεινούς Ιουδαίους στον Χριστό και τους βοηθούσαν να καταλάβουν τι απαιτούσε ο Θεός από αυτούς. Και εφόσον οι βασικές απαιτήσεις του Ιεχωβά για τους υπηρέτες του δεν αλλάζουν ποτέ, θα δούμε επίσης ότι οι νόμοι τους οποίους έδωσε ο Θεός στους Ισραηλίτες για τις θυσίες και τις προσφορές μπορούν να μας βοηθήσουν να αναλύσουμε την ποιότητα της δικής μας ιερής υπηρεσίας.​—Μαλ. 3:6.

4, 5. (α) Τι υπενθύμιζε στο λαό του Θεού ο Μωσαϊκός Νόμος; (β) Σε τι έστρεφε την προσοχή ο νόμος του Θεού για τις θυσίες;

⁴ Οι αρχαίοι Ιουδαίοι ασφαλώς θα είχαν προσέξει ότι πολλές πτυχές του Μωσαϊκού Νόμου τόνιζαν την αμαρτωλότητά τους. Λόγου χάρη, όποιος άγγιζε ανθρώπινο πτώμα απαιτούνταν να υποβληθεί σε καθαρισμό. Γι’ αυτόν το σκοπό, έσφαζαν μια υγιή κόκκινη αγελάδα και την έκαιγαν. Τις στάχτες τις φύλαγαν και τις χρησιμοποιούσαν για το “νερό που ήταν για καθαρισμό”, με το οποίο το άτομο που είχε μολυνθεί ραντιζόταν την τρίτη και την έβδομη ημέρα. (Αριθ. 19:1-13) Επίσης, ως υπενθύμιση του γεγονότος ότι η ατέλεια και η αμαρτία του ανθρώπου μεταδίδονταν με την αναπαραγωγή, απαιτούνταν από κάθε γυναίκα που γεννούσε να τηρήσει μια περίοδο ακαθαρσίας, έπειτα από την οποία θα πρόσφερε μια θυσία για εξιλέωση.​—Λευιτ. 12:1-8.

⁵ Και σε πολλές άλλες καταστάσεις της καθημερινής ζωής απαιτούνταν θυσίες ζώων με σκοπό την εξιλέωση για τις αμαρτίες. Είτε το καταλάβαινε ο λάτρης είτε όχι, αυτές οι θυσίες​—και οι θυσίες που προσφέρονταν μεταγενέστερα στο ναό του Ιεχωβά—​αποτελούσαν «σκιά» της τέλειας θυσίας του Ιησού.​—Εβρ. 10:1-10.

ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΠΝΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΘΥΣΙΩΝ

6, 7. (α) Τι έπρεπε να λαβαίνουν υπόψη οι Ισραηλίτες όταν διάλεγαν τις θυσιαστικές τους προσφορές, και τι προσκίαζε αυτό; (β) Ποιες ερωτήσεις είναι καλό να υποβάλουμε στον εαυτό μας;

⁶ Ένας θεμελιώδης κανόνας αναφορικά με οποιοδήποτε ζώο θυσιαζόταν για τον Ιεχωβά ήταν ότι έπρεπε να είναι «υγιές» από κάθε άποψη​—να μην είναι τυφλό, τραυματισμένο, παραμορφωμένο ή άρρωστο. (Λευιτ. 22:20-22) Όταν οι Ισραηλίτες πρόσφεραν καρπούς ή σιτηρά στον Ιεχωβά, έπρεπε να δίνουν «τους πρώτους καρπούς», «το καλύτερο» από τις σοδειές τους. (Αριθ. 18:12, 29) Ο Ιεχωβά δεν δεχόταν προσφορές δεύτερης διαλογής. Η σημαντική απαίτηση που αφορούσε τις θυσίες ζώων εξεικόνιζε το γεγονός ότι η θυσία του Ιησού θα ήταν χωρίς κηλίδες και ψεγάδια, καθώς και ότι ο Ιεχωβά θα θυσίαζε ό,τι πιο καλό και αγαπητό είχε για να απολυτρώσει την ανθρωπότητα.​—1 Πέτρ. 1:18, 19.

⁷ Αν αυτός που πρόσφερε τη θυσία ήταν πραγματικά ευγνώμων στον Ιεχωβά για όλη την αγαθότητά Του, δεν θα διάλεγε μετά χαράς το καλύτερο που είχε; Η ποιότητα της προσφοράς ήταν θέμα δικής του απόφασης. Εντούτοις, γνώριζε ότι ο Θεός δεν θα ευαρεστούνταν με μια ελαττωματική προσφορά, επειδή αυτό θα έδειχνε ότι εκείνος που πρόσφερε τη θυσία τη θεωρούσε τυπική πράξη, ακόμη και βάρος. (Διαβάστε Μαλαχίας 1:6-8, 13) Αυτό πρέπει να μας κάνει να αναλογιστούμε τη δική μας  υπηρεσία προς τον Θεό: “Με τι πνεύμα υπηρετώ εγώ τον Ιεχωβά; Μήπως χρειάζεται να επανεξετάσω την ποιότητα της υπηρεσίας μου και τα κίνητρα με τα οποία τον υπηρετώ;”

8, 9. Γιατί πρέπει να δώσουμε προσοχή στο πνεύμα με το οποίο πρόσφεραν οι Ισραηλίτες τις θυσίες τους;

⁸ Αν ένας Ισραηλίτης πρόσφερε θυσία εθελοντικά, είτε για να εκφράσει την ειλικρινή του ευγνωμοσύνη προς τον Ιεχωβά είτε για να ζητήσει την επιδοκιμασία του, όπως συνέβαινε με την προσφορά κάποιου ολοκαυτώματος, πιθανότατα δεν θα του ήταν δύσκολο να διαλέξει το κατάλληλο ζώο. Ο λάτρης θα έδινε μετά χαράς στον Ιεχωβά ό,τι καλύτερο είχε. Σήμερα, οι Χριστιανοί δεν προσφέρουν τις κατά γράμμα θυσίες που όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος. Εντούτοις, προσφέρουν θυσίες, με την έννοια ότι χρησιμοποιούν το χρόνο, τις δυνάμεις και τους πόρους τους για να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Ο απόστολος Παύλος είπε ότι η «δημόσια διακήρυξη» της Χριστιανικής ελπίδας και το “να κάνουμε το καλό και να μοιραζόμαστε πράγματα με άλλους” είναι θυσίες που ευαρεστούν τον Θεό. (Εβρ. 13:15, 16) Το πνεύμα με το οποίο ενασχολούνται με αυτές τις δραστηριότητες οι υπηρέτες του Ιεχωβά φανερώνει πόση ευγνωμοσύνη και εκτίμηση νιώθουν για όλα όσα τους έχει δώσει Εκείνος. Επομένως, υπάρχει ένα παράλληλο ανάμεσα στη στάση και στα κίνητρα που εκδηλώνουν όσοι ενασχολούνται με τη Χριστιανική υπηρεσία σήμερα και σε αυτά που εκδήλωναν εκείνοι που πρόσφεραν εθελοντικές θυσίες στους αρχαίους χρόνους.

⁹ Τι μπορεί να λεχθεί, όμως, για τις περιπτώσεις στις οποίες ο Μωσαϊκός Νόμος απαιτούσε από ένα άτομο προσφορά για αμαρτία ή για ενοχή εξαιτίας κάποιας παράβασης που διέπραξε; Μήπως το γεγονός ότι η θυσία ήταν υποχρεωτική θα επηρέαζε την προθυμία και τη στάση του ατόμου που την πρόσφερε; Μήπως θα έκανε με βαριά καρδιά τέτοιου είδους θυσίες; (Λευιτ. 4:27, 28) Όχι, αν επιθυμούσε ειλικρινά να διατηρήσει μια καλή σχέση με τον Ιεχωβά.

10. Ποιες «θυσίες» ίσως χρειαστεί να κάνουν οι Χριστιανοί για να αποκαταστήσουν τραυματισμένες σχέσεις;

¹⁰ Παρόμοια και σήμερα, ίσως αντιληφθείτε ότι άθελά σας, ή ενεργώντας αστόχαστα ή απρόσεκτα, έχετε αδικήσει κάποιον αδελφό. Η συνείδησή σας ίσως σας λέει ότι η συμπεριφορά σας ήταν εσφαλμένη. Οποιοσδήποτε παίρνει στα σοβαρά την υπηρεσία του στον Ιεχωβά θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να επανορθώσει, έτσι δεν είναι; Αυτό ίσως σημαίνει ότι πρέπει να ζητήσει ειλικρινά συγνώμη από το αδικημένο άτομο ή, σε περίπτωση σοβαρής αδικοπραγίας, να στραφεί στους στοργικούς Χριστιανούς επισκόπους για πνευματική βοήθεια. (Ματθ. 5:23, 24· Ιακ. 5:14, 15) Συνεπώς, το να επανορθώσουμε σε περίπτωση που αμαρτήσαμε εναντίον κάποιου συνανθρώπου μας ή εναντίον του ίδιου του Θεού έχει κάποιο τίμημα. Παρ’ όλα αυτά, όταν κάνουμε τέτοιες «θυσίες», αποκαθιστούμε τη σχέση μας με τον Ιεχωβά και με τον αδελφό μας και αποκτούμε καθαρή συνείδηση. Αυτό, με τη σειρά του, μας διαβεβαιώνει ότι ο τρόπος ενέργειας  που υποδεικνύει ο Ιεχωβά είναι πάντα ο καλύτερος.

11, 12. (α) Τι περιλαμβανόταν στις θυσίες συμμετοχής; (β) Πώς συσχετίζονται οι θυσίες συμμετοχής με την αγνή λατρεία στην εποχή μας;

¹¹ Κάποιες θυσίες που όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος χαρακτηρίζονταν προσφορές συμμετοχής. Αυτές δήλωναν ειρήνη με τον Ιεχωβά. Το άτομο που έκανε μια τέτοια προσφορά και η οικογένειά του έτρωγαν το κρέας του θυσιασμένου ζώου, ίσως σε κάποια από τις τραπεζαρίες του ναού. Ο ιερέας που έκανε τη θυσία έπαιρνε μια μερίδα από το κρέας, όπως και οι υπόλοιποι ιερείς που υπηρετούσαν στο ναό. (Λευιτ. 3:1, υποσ. στη ΜΝΚ· 7:31-33) Ο λάτρης πρόσφερε τη θυσία του υποκινούμενος αποκλειστικά και μόνο από την επιθυμία του να απολαμβάνει καλή σχέση με τον Θεό. Αυτός, η οικογένειά του, οι ιερείς και ο ίδιος ο Ιεχωβά ήταν σαν να μοιράζονταν ένα ευχάριστο γεύμα με ειρήνη.

¹² Θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερο προνόμιο από το να προσκαλέσει κανείς, με συμβολικό τρόπο, τον Ιεχωβά σε ένα τέτοιο γεύμα και Εκείνος να δεχτεί την πρόσκληση; Όπως είναι φυσικό, ο οικοδεσπότης θα ήθελε να προσφέρει ό,τι καλύτερο είχε σε έναν τέτοιον αξιότιμο καλεσμένο. Η προμήθεια των θυσιών συμμετοχής, ως μέρος του σκελετού της αλήθειας που βρισκόταν στο Νόμο, έστρεφε την προσοχή στο γεγονός ότι, μέσω της μεγαλύτερης θυσίας του Ιησού, όλοι οι άνθρωποι που επιθυμούν να αποκτήσουν στενή, ειρηνική σχέση με τον Δημιουργό τους μπορούν να το πετύχουν αυτό. Σήμερα, μπορούμε να απολαμβάνουμε τη φιλία και τη συντροφιά του Ιεχωβά καθώς θυσιάζουμε εθελοντικά τους πόρους και τις δυνάμεις μας στην υπηρεσία του.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ

13, 14. Γιατί δεν ήταν ευπρόσδεκτη στον Ιεχωβά η θυσία που σκόπευε να προσφέρει ο Βασιλιάς Σαούλ;

¹³ Εύλογα λοιπόν, για να γίνονται δεκτές από τον Ιεχωβά οι θυσίες που καθόριζε ο Μωσαϊκός Νόμος, έπρεπε να προσφέρονται με το σωστό πνεύμα και τη σωστή κατάσταση καρδιάς. Ωστόσο, η Αγία Γραφή περιέχει προειδοποιητικά παραδείγματα για θυσίες που δεν ήταν ευπρόσδεκτες στον Θεό. Τι τον έκανε να τις απορρίψει; Ας εξετάσουμε δύο περιπτώσεις.

¹⁴ Ο προφήτης Σαμουήλ είπε στον Βασιλιά Σαούλ ότι είχε έρθει ο καιρός να εκτελέσει ο Ιεχωβά κρίση εναντίον των Αμαληκιτών. Ως εκ τούτου, ο Σαούλ έπρεπε να εξολοθρεύσει αυτό το εχθρικό έθνος μαζί με τα ζώα του. Μετά τη νίκη του, όμως, ο Σαούλ επέτρεψε στους στρατιώτες του να κρατήσουν στη ζωή τον Αγάγ, το βασιλιά των Αμαληκιτών. Επίσης, άφησε ζωντανά και τα καλύτερα από τα ζώα τους, θεωρώντας ότι θα μπορούσαν να θυσιαστούν στον Ιεχωβά. (1 Σαμ. 15:2, 3, 21) Πώς αντέδρασε ο Ιεχωβά; Απέρριψε τον Σαούλ εξαιτίας της ανυπακοής του. (Διαβάστε 1 Σαμουήλ 15:22, 23) Τι μαθαίνουμε εμείς από αυτό; Ότι για να είναι  μια θυσία ευπρόσδεκτη στον Θεό, πρέπει να συνοδεύεται από υπακοή στις εντολές του.

15. Τι έδειχνε η κακή διαγωγή ορισμένων Ισραηλιτών που πρόσφεραν θυσίες την εποχή του Ησαΐα;

¹⁵ Στο βιβλίο του Ησαΐα βρίσκουμε ένα παρόμοιο παράδειγμα. Την εποχή του Ησαΐα, οι Ισραηλίτες πρόσφεραν θυσίες στον Ιεχωβά ακολουθώντας τους τύπους. Ωστόσο, η κακή τους διαγωγή καθιστούσε άκυρες τις θυσίες τους. «Τι με ωφελούν οι πολλές θυσίες σας;» ρώτησε ο Ιεχωβά. «Χόρτασα από ολοκαυτώματα κριαριών και από το πάχος των καλοθρεμμένων ζώων· και στο αίμα των νεαρών ταύρων και των αρσενικών αρνιών και των τράγων δεν βρήκα ευχαρίστηση. . . . Σταματήστε να φέρνετε πια προσφορές σιτηρών που δεν έχουν αξία. Θυμίαμα​—μου είναι απεχθές». Ποιο ήταν το πρόβλημα; Ο Θεός τούς είπε: «Αν και κάνετε πολλές προσευχές, δεν ακούω· με αιματοχυσία έχουν γεμίσει τα χέρια σας. Πλυθείτε· καθαριστείτε· αφαιρέστε την κακία των ενεργειών σας μπροστά από τα μάτια μου· πάψτε να κάνετε το κακό».​—Ησ. 1:11-16.

16. Από τι εξαρτάται το αν μια θυσία είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό;

¹⁶ Ο Ιεχωβά δεν ευαρεστούνταν με τις θυσίες που πρόσφεραν οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Αλλά οι προσευχές και οι προσφορές εκείνων που αγωνίζονταν ειλικρινά να ζουν σε αρμονία με τις εντολές του ήταν ευπρόσδεκτες σε αυτόν. Ο σκελετός του Νόμου δίδασκε σε αυτά τα άτομα ότι ήταν αμαρτωλοί και ότι χρειάζονταν συγχώρηση. (Γαλ. 3:19) Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος δημιουργούσε κατάλληλα μέσα τους αισθήματα βαθιάς λύπης. Παρόμοια και σήμερα, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε τη θυσία του Χριστού, η οποία έχει πραγματικά τη δύναμη να παράσχει εξιλέωση για τις αμαρτίες. Αν το κατανοούμε και το εκτιμούμε αυτό, τότε ο Ιεχωβά θα “ευχαριστείται” με όλα όσα του προσφέρουμε καθώς τον υπηρετούμε με αφοσίωση.​—Διαβάστε Ψαλμός 51:17, 19.

ΝΑ ΑΣΚΕΙΤΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!

17-19. (α) Με ποιον κατάλληλο τρόπο μπορούμε να δείξουμε στον Ιεχωβά την ευγνωμοσύνη μας για τη λυτρωτική θυσία του Ιησού; (β) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁷ Το πλεονέκτημα που έχουμε σε σχέση με τα άτομα τα οποία έζησαν στην προχριστιανική εποχή είναι ότι εμείς δεν χρειάζεται πια να βλέπουμε απλώς μια «σκιά» των σκοπών του Θεού. (Εβρ. 10:1) Οι νόμοι που αφορούσαν τις θυσίες υποκινούσαν τους Ιουδαίους να αναπτύξουν μια στάση που θα τους βοηθούσε να αποκτήσουν καλή σχέση με τον Θεό​—στάση που χαρακτηριζόταν από γνήσια ευγνωμοσύνη για αυτόν, από την επιθυμία να του προσφέρουν ό,τι καλύτερο είχαν και από την αναγνώριση της ανάγκης για απολύτρωση. Χάρη στις επεξηγήσεις των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι, μέσω του λύτρου, ο Ιεχωβά θα εξαλείψει για πάντα τις συνέπειες της αμαρτίας και ότι ακόμη και τώρα μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε αγαθή συνείδηση ενώπιόν του. Η λυτρωτική θυσία του Ιησού είναι μια υπέροχη προμήθεια!​—Γαλ. 3:13· Εβρ. 9:9, 14.

¹⁸ Φυσικά, για να ωφεληθούμε από τη λυτρωτική θυσία, δεν αρκεί απλώς να κατανοούμε τη σημασία της. «Ο Νόμος έγινε ο παιδαγωγός μας που οδήγησε στον Χριστό, για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι λόγω πίστης», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Γαλ. 3:24) Και αυτή η πίστη πρέπει να συνοδεύεται από έργα. (Ιακ. 2:26) Γι’ αυτό, ο Παύλος παρότρυνε τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα οι οποίοι είχαν το σκελετό της γνώσης που βρισκόταν στο Μωσαϊκό Νόμο να θέσουν αυτή τη γνώση σε εφαρμογή. Κάνοντάς το αυτό, θα εναρμόνιζαν τη διαγωγή τους με τις θεϊκές αρχές τις οποίες δίδασκαν.​—Διαβάστε Ρωμαίους 2:21-23.

¹⁹ Αν και οι Χριστιανοί σήμερα δεν έχουν την υποχρέωση να τηρούν το Μωσαϊκό Νόμο, πρέπει ωστόσο να προσφέρουν θυσίες που είναι ευπρόσδεκτες στον Ιεχωβά. Το επόμενο άρθρο θα εξετάσει πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό.

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 17]

Οι βασικές απαιτήσεις του Ιεχωβά για τους υπηρέτες του δεν αλλάζουν ποτέ

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Ποιο ζώο θα προσφέρατε εσείς στον Ιεχωβά;

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Όσοι προσφέρουν ευπρόσδεκτες θυσίες στον Ιεχωβά έχουν την επιδοκιμασία του