ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ συμπόσια στο τραπέζι του Ιεχωβά ήταν ανέκαθεν ξεχωριστές θεοκρατικές περιστάσεις για τον λαό του Θεού. Η ευκαιρία που συνήθως έχουμε να απολαμβάνουμε μαζί και υλική τροφή συμβάλλει στη χαρά μας.

Τον Σεπτέμβριο του 1919, οι Σπουδαστές της Γραφής διεξήγαγαν μια οχταήμερη συνέλευση στο Σίνταρ Πόιντ του Οχάιο, στις ΗΠΑ. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να παράσχουν τα ξενοδοχεία τροφή και στέγη στους εκπροσώπους, αλλά κατέφθασαν χιλιάδες περισσότεροι από ό,τι αναμενόταν. Βλέποντας όλη αυτή την κοσμοσυρροή, οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες το έβαλαν στα πόδια ομαδικά. Απελπισμένος, ο υπεύθυνος της καφετέριας ρώτησε αν κάποιοι από τους νεαρούς εκπροσώπους θα μπορούσαν να βοηθήσουν, και πολλοί ανταποκρίθηκαν πρόθυμα. Ανάμεσά τους ήταν και η Σέιντι Γκριν. «Ήταν η πρώτη φορά που έκανα τη σερβιτόρα», είπε, «αλλά περάσαμε καλά».

Στις συνελεύσεις που έγιναν τα επόμενα χρόνια, οι διευθετήσεις για τη λειτουργία καφετέριας έδωσαν την ευκαιρία σε αναρίθμητους χαρούμενους εθελοντές να υπηρετήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Η συνεργασία με ομοπίστους βοήθησε επίσης πολλούς νεαρούς να θέσουν πνευματικούς στόχους. Η Γκλάντις Μπόλτον υπηρέτησε στην καφετέρια σε μια συνέλευση το 1937. «Συνάντησα ανθρώπους από άλλα μέρη», αφηγήθηκε, «και άκουσα πώς ξεπερνούσαν εκείνοι τα προβλήματά τους. Τότε γεννήθηκε για πρώτη φορά μέσα μου η επιθυμία να γίνω σκαπάνισσα».

Η Μπιούλα Κόβι ανέφερε: «Χάρη στην αφοσίωση των εθελοντών, όλα δουλεύουν ρολόι». Ωστόσο, υπήρχαν και δυσκολίες. Το 1969, ο Άντζελο Μανέρα έμαθε ότι είχε διοριστεί υπηρέτης καφετέριας μόλις έφτασε στο Στάδιο Ντότζερ, στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας. «Λίγες φορές έχω νιώσει τέτοιο σοκ στη ζωή μου!» παραδέχτηκε ο ίδιος. Μια από τις εργασίες που έπρεπε να κάνουν οι αδελφοί εκεί ήταν να σκάψουν ένα χαντάκι μήκους 400 μέτρων για να φτάσει η παροχή υγραερίου στην κουζίνα!

Στη Σιέρα Λεόνε το 1982, φιλόπονοι εθελοντές χρειάστηκε να καθαρίσουν πρώτα κάποια χωράφια και μετά να στήσουν την καφετέρια χρησιμοποιώντας ό,τι υλικά είχαν στη διάθεσή τους. Στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, το 1951, εφευρετικοί αδελφοί νοίκιασαν μια  ατμομηχανή που παρείχε ατμό σε 40 καζάνια. Οι εθελοντές σέρβιραν 30.000 πιάτα την ώρα. Για να ελαφρύνουν το φορτίο των 576 αδελφών που φρόντιζαν για το πλύσιμο των πιάτων, οι εκπρόσωποι έφερναν τα δικά τους μαχαιροπίρουνα. Στη Γιανγκόν της Μιανμάρ, οι στοχαστικοί μάγειρες έβαλαν λιγότερες καυτερές πιπεριές στα πιάτα που σέρβιραν στους διεθνείς εκπροσώπους.

Σε μια συνέλευση στις ΗΠΑ το 1950, ενώ η Άνι Πόγκενσι στεκόταν στην ουρά για την καφετέρια κάτω από τον καυτό ήλιο, ευλογήθηκε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Όπως ανέφερε η ίδια: «Είχα απορροφηθεί τελείως από μια συγκινητική συζήτηση ανάμεσα σε δύο αδελφές που είχαν έρθει από την Ευρώπη με πλοίο». Η καθεμιά τους περιέγραφε πώς την είχε βοηθήσει ο Ιεχωβά να παρευρεθεί. «Σε όλη τη συνέλευση, δεν υπήρχαν πιο ευτυχισμένα πρόσωπα από αυτές τις δύο αδελφές», είπε η Άνι. «Όλη αυτή η ουρά—και η ζέστη—δεν τις πείραζαν καθόλου».

Σε πολλές μεγάλες συνελεύσεις, στήνονταν τεράστιες τέντες και σειρές από ψηλούς πάγκους, όπου οι αδελφοί μπορούσαν να τρώνε όρθιοι στα γρήγορα και να δίνουν τη θέση τους στους επόμενους. Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν χιλιάδες άτομα μέσα σε λίγη ώρα; Κάποιος που δεν ήταν Μάρτυρας παρατήρησε: «Τι παράξενη θρησκεία! Αυτοί τρώνε όρθιοι».

Οι στρατιωτικές και οι πολιτικές αρχές θαύμαζαν την αποτελεσματικότητα και την οργάνωση που έβλεπαν. Αφού επισκέφτηκαν την καφετέριά μας στο Στάδιο Γιάνκι της Νέας Υόρκης, κάποιοι εκπρόσωποι του Στρατού των ΗΠΑ συνέστησαν στον Ταγματάρχη Φόκνερ του Υπουργείου Άμυνας της Βρετανίας να κάνει το ίδιο. Έτσι λοιπόν, το 1955 πήγε μαζί με τη σύζυγό του στη Συνέλευση «Θριαμβεύουσα Βασιλεία» στο Τουίκεναμ της Αγγλίας. Όπως είπε ο ίδιος, έβλεπε την αγάπη παντού στην καφετέρια.

Επί δεκαετίες, πρόθυμοι εθελοντές σέρβιραν με αγάπη θρεπτικά και οικονομικά γεύματα σε όσους παρακολουθούσαν τις συνελεύσεις. Ωστόσο, για να γίνει αυτό το τεράστιο έργο, συχνά απαιτούνταν να εργάζονται πολλοί από αυτούς επί ώρες, χάνοντας μέρος του προγράμματος ή και όλο το πρόγραμμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, οι διευθετήσεις για την υπηρεσία τροφίμων απλοποιήθηκαν σε πολλά μέρη. Κατόπιν, από το 1995 και μετά, ζητήθηκε από τους εκπροσώπους να φέρνουν οι ίδιοι το φαγητό τους στις συνελεύσεις. Έτσι λοιπόν, όλοι εκείνοι που προηγουμένως προετοίμαζαν και σέρβιραν την τροφή μπορούσαν πλέον να απολαύσουν το πνευματικό πρόγραμμα και τη Χριστιανική συναναστροφή. *

Πόσο πρέπει να εκτιμάει ο Ιεχωβά όλους αυτούς που εργάστηκαν τόσο σκληρά για να υπηρετήσουν τους ομοπίστους τους! Κάποιοι ίσως θυμούνται με νοσταλγία εκείνες τις χαρούμενες μέρες που εργάζονταν στην καφετέρια. Αλλά ένα είναι βέβαιο: Η αγάπη παραμένει το βασικό συστατικό των συνελεύσεών μας.—Ιωάν. 13:34, 35.