Γνώριζε ο Θεός ότι ο Αδάμ και η Εύα θα Αμάρταναν;

ΠΟΛΛΟΙ κάνουν αυτή την ερώτηση με κάθε ειλικρίνεια. Όταν εγείρεται το ζήτημα του γιατί επιτρέπει ο Θεός την πονηρία, έρχεται αμέσως στο προσκήνιο η αμαρτία του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού στον κήπο της Εδέμ. Το αξίωμα ότι “ο Θεός γνωρίζει τα πάντα” μπορεί να οδηγήσει εύκολα κάποιους στο συμπέρασμα πως ο Θεός πρέπει να ήξερε από πριν ότι ο Αδάμ και η Εύα θα τον παρήκουαν.

Αν πράγματι ο Θεός προγνώριζε ότι εκείνο το τέλειο ζευγάρι θα αμάρτανε, τι θα υποδήλωνε αυτό; Μια τέτοια αντίληψη θα προσέδιδε πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά στον Θεό. Θα σήμαινε ότι είναι άστοργος, άδικος και ανειλικρινής. Ορισμένοι θα θεωρούσαν σκληρό από μέρους του το να εκθέσει τους πρώτους ανθρώπους σε κάτι που προγνώριζε ότι θα είχε άσχημο τέλος. Ο Θεός ίσως φαινόταν υπεύθυνος​—ή τουλάχιστον συνένοχος—​για όλη την κακία και τα παθήματα που επακολούθησαν στη διάρκεια της ιστορίας. Σε μερικούς, ο Δημιουργός μας θα φαινόταν ακόμη και ανόητος.

Ταιριάζει, όμως, στον Ιεχωβά Θεό, όπως αυτός αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή, τέτοια αρνητική περιγραφή; Για να απαντήσουμε, ας εξετάσουμε τι αναφέρει αυτή σχετικά με τα δημιουργικά έργα και την προσωπικότητα του Ιεχωβά.

«Ήταν Πολύ Καλό»

Όσον αφορά τα δημιουργήματα του Θεού, στα οποία συγκαταλέγονταν οι πρώτοι άνθρωποι στη γη, η αφήγηση της Γένεσης αναφέρει: «Ο Θεός είδε καθετί που είχε κάνει, και ήταν πολύ καλό». (Γένεση 1:31) Ο Αδάμ και η Εύα ήταν τέλεια πλασμένοι και ταίριαζαν απόλυτα στο γήινο περιβάλλον τους. Δεν υπήρχε κανένα ψεγάδι στην κατασκευή τους. Εφόσον είχαν δημιουργηθεί “πολύ καλά”, ήταν βεβαίως ικανοί να δείχνουν καλή διαγωγή, όπως αναμενόταν από αυτούς. Είχαν δημιουργηθεί «κατά την εικόνα του Θεού». (Γένεση 1:27) Άρα, διέθεταν την ικανότητα να εκδηλώνουν ως έναν βαθμό τις θεϊκές ιδιότητες της σοφίας, της όσιας αγάπης, της δικαιοσύνης και της αγαθότητας. Χάρη σε αυτές, θα έπαιρναν αποφάσεις που θα τους ωφελούσαν και θα ευαρεστούσαν τον ουράνιο Πατέρα τους.

Ο Ιεχωβά προίκισε αυτά τα τέλεια, νοήμονα πλάσματα με ελεύθερη βούληση. Επομένως, σε καμιά περίπτωση δεν ήταν προγραμματισμένοι​—σαν ρομπότ—​να ευαρεστούν τον Θεό. Σκεφτείτε: Τι θα είχε μεγαλύτερη αξία για εσάς​—ένα δώρο που δίνεται τυπικά ή ένα δώρο που προσφέρεται από καρδιάς; Η απάντηση είναι προφανής. Παρόμοια, αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν επιλέξει να υπακούν στον Θεό οικειοθελώς, η υπακοή τους θα είχε τη μέγιστη αξία για εκείνον. Η ικανότητα της επιλογής έδινε στο πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι τη δυνατότητα να υπακούει στον Ιεχωβά από αγάπη.​—Δευτερονόμιο 30:19, 20.

Δίκαιος και Αγαθός

Η Γραφή μάς αποκαλύπτει τις ιδιότητες του Ιεχωβά. Λόγω αυτών των ιδιοτήτων, είναι αδύνατον να έχει αυτός οποιαδήποτε σχέση με την αμαρτία. Ο Ιεχωβά «αγαπάει τη δικαιοσύνη και την κρίση», λέει το εδάφιο Ψαλμός 33:5. Ως εκ τούτου, το εδάφιο Ιακώβου 1:13 τονίζει: «Ο Θεός δεν μπορεί να δοκιμαστεί με κακά πράγματα ούτε και αυτός δοκιμάζει κανέναν». Ενεργώντας δίκαια και στοχαστικά, Εκείνος προειδοποίησε τον Αδάμ: «Από κάθε δέντρο του κήπου μπορείς να τρως μέχρι να χορτάσεις. Αλλά από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν πρέπει να φας, γιατί την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις». (Γένεση 2:16, 17) Στο πρώτο ζευγάρι δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στην ατελεύτητη ζωή και στο θάνατο. Συνεπώς, δεν θα ήταν υποκριτικό από μέρους του Θεού να τους προειδοποιήσει για κάποια αμαρτία ενώ γνώριζε ήδη την άσχημη κατάληξη; Ο Ιεχωβά «αγαπάει τη δικαιοσύνη και την κρίση», γι’ αυτό και δεν θα πρόσφερε μια επιλογή που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε.

Ο Ιεχωβά έχει επίσης άφθονη αγαθότητα. (Ψαλμός 31:19) Ο Ιησούς περιέγραψε την αγαθότητα του Θεού, λέγοντας: «Ποιος είναι ο άνθρωπος μεταξύ σας από τον οποίο ο γιος του ζητάει ψωμί​—μήπως θα του δώσει πέτρα; Ή, ίσως ζητήσει ψάρι​—μήπως θα του δώσει φίδι; Άρα λοιπόν, αν εσείς, μολονότι είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλά δώρα στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας σας που είναι στους ουρανούς θα δώσει καλά πράγματα σε εκείνους που ζητούν από αυτόν!» (Ματθαίος 7:9-11) Ο Θεός δίνει «καλά πράγματα» στα πλάσματά του. Ο τρόπος με τον οποίο δημιούργησε τους ανθρώπους, καθώς και το παραδεισιακό σπίτι που τους ετοίμασε πιστοποιούν την αγαθότητά Του. Θα ήταν ένας τόσο αγαθός Κυρίαρχος τόσο σκληρός ώστε να τους προσφέρει ένα όμορφο σπίτι το οποίο γνώριζε ότι θα τους έπαιρνε πίσω; Όχι. Ο δίκαιος και αγαθός Πλάστης μας δεν ευθύνεται για το στασιασμό του ανθρώπου.

“Ο Μόνος Σοφός”

Οι Γραφές δείχνουν επίσης ότι ο Ιεχωβά είναι “ο μόνος σοφός”. (Ρωμαίους 16:27) Οι ουράνιοι άγγελοι του Θεού παρέστησαν μάρτυρες πολλών εκδηλώσεων αυτής της απεριόριστης σοφίας. «Άρχισαν να αλαλάζουν επευφημώντας» όταν ο Ιεχωβά έφερε σε ύπαρξη τα επίγεια δημιουργήματά του. (Ιώβ 38:4-7) Αναμφίβολα, αυτά τα νοήμονα πνευματικά πλάσματα παρακολουθούσαν τα γεγονότα στον κήπο της Εδέμ με μεγάλο ενδιαφέρον. Άρα θα ήταν παράλογο να δημιουργήσει ο σοφός Θεός ένα φοβερό σύμπαν και πάμπολλα έξοχα επίγεια έργα, και μετά να φέρει σε ύπαρξη, υπό το βλέμμα των αγγελικών του γιων, δύο μοναδικά δημιουργήματα τα οποία γνώριζε ότι θα αποτύγχαναν. Ασφαλώς, το να σχεδιάσει μια τέτοια καταστροφή θα ήταν πέραν της λογικής.

Ωστόσο, κάποιος ίσως αντιτείνει: “Μα πώς είναι δυνατόν να μην το γνώριζε ένας πάνσοφος Θεός;” Ομολογουμένως, μια πτυχή της μεγάλης σοφίας του Ιεχωβά είναι η ικανότητα που έχει να γνωρίζει «από την αρχή . . . το τέλος». (Ησαΐας 46:9, 10) Εντούτοις, δεν είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί αυτή την ικανότητα, όπως δεν είναι πάντα υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί την  τεράστια δύναμή του στο πλήρες. Ο Ιεχωβά, ασκώντας σοφία, χρησιμοποιεί την ικανότητά του για πρόγνωση επιλεκτικά. Τη χρησιμοποιεί όταν έχει ουσία να το κάνει αυτό και όταν αρμόζει στις περιστάσεις.

Η δυνατότητα που έχει ο Θεός να μη χρησιμοποιεί πρόγνωση καταδεικνύεται με ένα παράδειγμα από τη σύγχρονη τεχνολογία. Όταν κάποιος βλέπει έναν μαγνητοσκοπημένο αγώνα, έχει την επιλογή να δει πρώτα τα τελευταία λεπτά για να μάθει το αποτέλεσμα. Αλλά δεν είναι υποχρεωμένος να αρχίσει έτσι. Τι πιο φυσικό από το να δει ολόκληρο τον αγώνα από την αρχή! Παρόμοια, ο Δημιουργός προφανώς επέλεξε να μη δει πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα. Αντιθέτως, επέλεξε να περιμένει και, καθώς εκτυλίσσονταν τα γεγονότα, να δει πώς θα συμπεριφέρονταν τα επίγεια παιδιά του.

Όπως αναφέρθηκε, ο Ιεχωβά προίκισε στοργικά τους ανθρώπους με ελεύθερη βούληση. Εκείνοι, αν επέλεγαν το σωστό τρόπο ενέργειας, θα εκδήλωναν αγάπη, ευγνωμοσύνη και υπακοή, δίνοντας έτσι μεγαλύτερη χαρά στον εαυτό τους αλλά και στον Ιεχωβά, τον ουράνιο Πατέρα τους.​—Παροιμίες 27:11· Ησαΐας 48:18.

Οι Γραφές δείχνουν ότι σε πολλές περιπτώσεις ο Θεός δεν χρησιμοποίησε την ικανότητά του για πρόγνωση. Για παράδειγμα, όταν ο πιστός Αβραάμ αποπειράθηκε να θυσιάσει τον ίδιο του το γιο, ο Ιεχωβά είπε: «Τώρα ξέρω ότι είσαι θεοφοβούμενος επειδή δεν αρνήθηκες να δώσεις το γιο σου, το μοναδικό παιδί σου, σε εμένα». (Γένεση 22:12) Εκτός αυτού, υπήρξαν περιπτώσεις όπου η κακή διαγωγή συγκεκριμένων ατόμων “λύπησε” τον Θεό. Θα ένιωθε τέτοιον πόνο αν γνώριζε πριν από πολύ καιρό τι θα έκαναν αυτοί;​—Ψαλμός 78:40, 41· 1 Βασιλέων 11:9, 10.

Επομένως, είναι πολύ λογικό να συμπεράνουμε ότι ο πάνσοφος Θεός δεν άσκησε την ικανότητά του για πρόγνωση ώστε να γνωρίζει εκ των προτέρων αν οι πρώτοι μας γονείς θα αμάρταναν. Δεν θα ήταν τόσο ανόητος ώστε να προβεί σε ένα παράδοξο εγχείρημα, χρησιμοποιώντας την ικανότητα που έχει να γνωρίζει από πριν το αποτέλεσμα, και έπειτα να σκηνοθετήσει μια απλή επανεκτέλεση όσων γνώριζε ήδη.

«Ο Θεός Είναι Αγάπη»

Ο αντίδικος του Θεού, ο Σατανάς, ξεκίνησε το στασιασμό στην Εδέμ ο οποίος είχε αρνητικές επιπτώσεις, όπως η αμαρτία και ο θάνατος. Ο Σατανάς, λοιπόν, ήταν «ανθρωποκτόνος». Επίσης, αποδείχτηκε «ψεύτης και ο πατέρας του ψέματος». (Ιωάννης 8:44) Επειδή αυτός ωθείται από κακά κίνητρα, προσπαθεί να αποδώσει κακά κίνητρα και στον στοργικό μας Δημιουργό. Τον βολεύει να ρίχνει το φταίξιμο για την αμαρτία του ανθρώπου στον Ιεχωβά.

Ο ισχυρότερος λόγος για τον οποίο ο Ιεχωβά επέλεξε να μη γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ο Αδάμ και η Εύα θα αμάρταναν είναι η αγάπη, η κύρια ιδιότητα του Θεού. «Ο Θεός είναι αγάπη», λέει το εδάφιο 1 Ιωάννη 4:8. Η αγάπη είναι θετική, όχι αρνητική. Αναζητάει το καλό στους άλλους. Ναι, υποκινούμενος από αγάπη, ο Ιεχωβά Θεός ήθελε το καλύτερο για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι.

 Μολονότι τα επίγεια παιδιά του Θεού είχαν τη δυνατότητα να κάνουν μια άσοφη επιλογή, ο στοργικός μας Θεός δεν είχε την τάση να είναι απαισιόδοξος ή καχύποπτος για τα τέλεια πλάσματά του. Είχε κάνει πλουσιοπάροχες προμήθειες για αυτούς και τους είχε εφοδιάσει με ό,τι χρειάζονταν. Ήταν απόλυτα λογικό να αναμένει σε ανταπόδοση, όχι στασιασμό, αλλά υπακοή με αγάπη. Γνώριζε ότι ο Αδάμ και η Εύα είχαν την ικανότητα να ενεργούν όσια, όπως απέδειξαν αργότερα ακόμη και ατελείς άνθρωποι, λόγου χάρη ο Αβραάμ, ο Ιώβ, ο Δανιήλ και πολλοί άλλοι.

«Για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά», είπε ο Ιησούς. (Ματθαίος 19:26) Τι παρηγορητική σκέψη! Η αγάπη του Ιεχωβά, μαζί με τις άλλες κυρίαρχες ιδιότητές του, τη δικαιοσύνη, τη σοφία και τη δύναμη, εγγυάται ότι στον ορισμένο καιρό αυτός είναι ικανός και αποφασισμένος να εξαλείψει όλες τις συνέπειες της αμαρτίας και του θανάτου.​—Αποκάλυψη 21:3-5.

Σαφώς, ο Ιεχωβά δεν γνώριζε από πριν ότι το πρώτο ζευγάρι θα αμάρτανε. Μολονότι πληγώθηκε από την ανυπακοή του ανθρώπου και από τα επακόλουθα παθήματα, γνώριζε ότι αυτή η προσωρινή κατάσταση δεν θα απέτρεπε την εκπλήρωση του αιώνιου σκοπού του για τη γη και για τους ανθρώπους πάνω σε αυτήν. Θα θέλατε να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτόν το σκοπό και το πώς μπορείτε να ωφεληθείτε από την ένδοξη εκπλήρωσή του; *

[Υποσημείωση]