Ενδιαφέρεται Πράγματι ο Θεός για Εσάς;

ΝΙΩΘΕΤΕ ότι σας αγαπούν; Ή μήπως μερικές φορές έχετε την αίσθηση ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς για εσάς; Σε αυτόν τον κόσμο των γρήγορων ρυθμών και του εγωκεντρισμού, ίσως είναι εύκολο να πιστέψετε ότι είστε εντελώς ασήμαντοι και ανάξιοι προσοχής. Σύμφωνα με όσα προείπε η Αγία Γραφή για τον καιρό μας, πολλοί σήμερα είναι τόσο απασχολημένοι με τον εαυτό τους ώστε η αδιαφορία για τους άλλους είναι διάχυτη.​—2 Τιμόθεο 3:1, 2.

Όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την ηλικία, τον πολιτισμό, τη γλώσσα ή τη φυλή τους, έχουν την έμφυτη ανάγκη να αγαπούν και να αγαπιούνται. Ορισμένα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι το νευρικό μας σύστημα είναι ειδικά σχεδιασμένο έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται την αγάπη και την τρυφερότητα. Ο Ιεχωβά Θεός, εκείνος που μας δημιούργησε, κατανοεί καλύτερα από τον καθένα την ανάγκη που έχουμε να μας αγαπούν και να μας εκτιμούν. Πώς θα νιώθατε αν σας διαβεβαίωνε ότι σας θεωρεί πολύτιμους; Αυτή θα ήταν οπωσδήποτε η πιο σημαντική αναγνώριση που θα μπορούσατε να λάβετε. Είμαστε, όμως, βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για ατελείς ανθρώπους; Νοιάζεται για εμάς ως άτομα; Αν ναι, τι κάνει κάποιον επιθυμητό στα μάτια του;

Ο Ιεχωβά Όντως Ενδιαφέρεται

Πριν από περίπου 3.000 χρόνια, κάποιος θεοφοβούμενος ψαλμωδός πλημμύριζε με δέος όποτε ατένιζε το μεγαλείο του έναστρου νυχτερινού ουρανού. Στο μυαλό του δεν υπήρχε ίχνος αμφιβολίας ότι Εκείνος που είχε δημιουργήσει τα αναρίθμητα άστρα ήταν απείρως ανώτερος σε εξοχότητα. Αναλογιζόμενος τη μεγαλοσύνη του Ιεχωβά και τη μικρότητα του ανθρώπου, εξέφρασε το θαυμασμό του για το στοργικό ενδιαφέρον του Ιεχωβά: «Όταν βλέπω τους ουρανούς σου, τα έργα των δαχτύλων σου, τη σελήνη και τα άστρα που ετοίμασες, τι είναι ο θνητός άνθρωπος και τον θυμάσαι, ή ο γιος του χωματένιου ανθρώπου και τον φροντίζεις;» (Ψαλμός 8:3, 4) Θα ήταν εύκολο να θεωρήσει κάποιος ότι ο Υπέρτατος είναι τόσο μακριά ή τόσο απασχολημένος ώστε δεν δίνει σημασία σε ατελείς ανθρώπους. Ωστόσο, ο ψαλμωδός ήξερε ότι, παρά τη συγκριτικά ασήμαντη και εφήμερη ύπαρξή μας, ο άνθρωπος έχει όντως αξία στα μάτια του Θεού.

Ένας άλλος ψαλμωδός μάς δίνει την εξής διαβεβαίωση: «Ο Ιεχωβά ευαρεστείται σε εκείνους που τον φοβούνται, σε εκείνους που προσμένουν τη στοργική του καλοσύνη». (Ψαλμός 147:11)  Η σκέψη που εκφράζεται και στους δύο αυτούς ψαλμούς είναι συγκινητική. Ο Ιεχωβά, μολονότι εξυψωμένος, δεν έχει απλώς υπόψη του τους ανθρώπους, αλλά “τους φροντίζει” κιόλας και “ευαρεστείται σε αυτούς”.

Το γεγονός αυτό τονίζεται περαιτέρω από μια Γραφική προφητεία που περιγράφει εξελίξεις της εποχής μας. Μέσω του προφήτη Αγγαίου, ο Ιεχωβά έδειξε ότι το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού θα λάβαινε χώρα σε όλο τον κόσμο. Με ποιο αποτέλεσμα; Προσέξτε κάτι που θα ήταν απόρροια αυτού του έργου: «Θα έρθουν τα επιθυμητά πράγματα όλων των εθνών· και θα γεμίσω αυτόν τον οίκο με δόξα».​—Αγγαίος 2:7.

Ποια είναι αυτά «τα επιθυμητά πράγματα» που συλλέγονται από όλα τα έθνη; Δεν πρόκειται βέβαια για υλικά πλούτη. (Αγγαίος 2:8) Η καρδιά του Ιεχωβά δεν χαίρεται με το ασήμι και το χρυσάφι. Εκείνος βρίσκει ευχαρίστηση στους ανθρώπους που, παρά τις ατέλειές τους, τον λατρεύουν από αγάπη. (Παροιμίες 27:11) Αυτοί είναι «τα επιθυμητά πράγματα» που τον δοξάζουν, και εκείνος θεωρεί πολύτιμη την εγκάρδια αφοσίωσή τους και το ζήλο τους στην υπηρεσία του. Συγκαταλέγεστε εσείς σε αυτούς;

Η σκέψη ότι ατελή ανθρώπινα πλάσματα μπορούν να είναι επιθυμητά στα μάτια του Μεγαλειώδους Δημιουργού του σύμπαντος ίσως φαντάζει απίστευτη. Στην πραγματικότητα, όμως, υποκινούμενοι από αυτή την αλήθεια, πρέπει να δεχτούμε τη θερμή πρόσκληση που μας γίνεται να τον πλησιάσουμε.​—Ησαΐας 55:6· Ιακώβου 4:8.

«Είσαι Άτομο Πολύ Επιθυμητό»

Νωρίς κάποιο βράδυ, ο ηλικιωμένος προφήτης Δανιήλ είχε μια πολύ ιδιαίτερη συνάντηση. Ενόσω προσευχόταν, κατέφθασε αναπάντεχα ένας ξεχωριστός επισκέπτης. Λεγόταν Γαβριήλ. Ο Δανιήλ τον είχε ξανασυναντήσει και τον αναγνώρισε​—ήταν άγγελος του Ιεχωβά. Ο Γαβριήλ εξήγησε το λόγο για την αιφνίδια εμφάνισή του: «Δανιήλ, ήρθα τώρα για να σε κάνω να αποκτήσεις ενόραση με κατανόηση . . . επειδή εσύ είσαι άτομο πολύ επιθυμητό».​—Δανιήλ 9:21-23.

Κάποια άλλη φορά, ένας άγγελος του Ιεχωβά απευθύνθηκε στον Δανιήλ με τα λόγια: «Δανιήλ, πολύ επιθυμητέ άνθρωπε». Μετά, για να τον ενισχύσει, ο άγγελος είπε: «Μη φοβάσαι, πολύ επιθυμητέ άνθρωπε. Είθε να έχεις ειρήνη». (Δανιήλ 10:11, 19) Έτσι λοιπόν, ο Δανιήλ περιγράφεται τρεις φορές ως “πολύ επιθυμητός”. Αυτή η έκφραση μπορεί να σημαίνει επίσης «άτομο εξαιρετικά αγαπητό», «άτομο που χαίρει μεγάλης εκτίμησης», ακόμη και «ευνοούμενο άτομο».

Ασφαλώς, ο Δανιήλ ένιωθε ήδη κοντά στον Θεό του και ήταν βέβαιος ότι ο Ιεχωβά επιδοκίμαζε την υπηρεσία που απέδιδε με αφοσίωση. Αλλά αυτή η έκφραση μεγάλης στοργής από μέρους του Θεού, την οποία διαβίβασαν οι ουράνιοι αγγελιοφόροι του, πρέπει να ήταν εξαιρετικά ενθαρρυντική. Δεν είναι άξιο απορίας  που ο Δανιήλ απάντησε: «Με έχεις ενισχύσει».​—Δανιήλ 10:19.

Η συγκινητική αφήγηση σχετικά με τα τρυφερά αισθήματα του Ιεχωβά για τον πιστό προφήτη του έχει καταγραφεί στο Λόγο του Θεού για την ωφέλειά μας. (Ρωμαίους 15:4) Αναλογιζόμενοι το παράδειγμα του Δανιήλ, καταλαβαίνουμε τι κάνει κάποιον επιθυμητό στα μάτια του στοργικού ουράνιου Πατέρα μας.

Να Μελετάτε το Λόγο του Θεού Τακτικά

Ο Δανιήλ ήταν επιμελής μελετητής των Γραφών. Αυτό το γνωρίζουμε επειδή ο ίδιος έγραψε: «Διέκρινα από τα βιβλία τον αριθμό των χρόνων . . . για τη συμπλήρωση των ερημώσεων της Ιερουσαλήμ». (Δανιήλ 9:2) Τα βιβλία που είχε τότε στη διάθεσή του περιλάμβαναν πιθανότατα τα θεόπνευστα συγγράμματα του Μωυσή, του Δαβίδ, του Σολομώντα, του Ησαΐα, του Ιερεμία, του Ιεζεκιήλ και άλλων προφητών. Μπορούμε να φανταστούμε τον Δανιήλ περιτριγυρισμένο από πολλούς ρόλους, βυθισμένο στην ανάγνωση και στην παραβολή των προφητικών εξαγγελιών σχετικά με την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας στην Ιερουσαλήμ. Απερίσπαστος, ίσως στο ανώγειό του, έκανε αναμφίβολα βαθιές σκέψεις γύρω από τη σημασία αυτών των περικοπών. Η ουσιαστική μελέτη του ενίσχυε την πίστη του και τον έφερνε κοντά στον Ιεχωβά.

Η μελέτη του Λόγου του Θεού διαμόρφωσε επίσης την προσωπικότητα του Δανιήλ και επηρέασε ολόκληρη τη ζωή του. Είναι βέβαιο ότι η Γραφική εκπαίδευση που είχε λάβει σε μικρή ηλικία τού έδωσε την αποφασιστικότητα να τηρήσει αργότερα, ως νεαρός, τις διατροφικές διατάξεις του Νόμου του Θεού που ίσχυαν τότε. (Δανιήλ 1:8) Μεταγενέστερα, διακήρυξε άφοβα το άγγελμα του Θεού στους ηγεμόνες της Βαβυλώνας. (Παροιμίες 29:25· Δανιήλ 4:19-25· 5:22-28) Ήταν γνωστός σε όλους για την επιμέλεια, την εντιμότητα και την αξιοπιστία του. (Δανιήλ 6:4) Προπαντός, ο Δανιήλ δεν συμβιβάστηκε για να σώσει τη ζωή του, αλλά εμπιστεύτηκε πλήρως στον Ιεχωβά. (Παροιμίες 3:5, 6· Δανιήλ 6:23) Καθόλου παράξενο που ήταν “πολύ επιθυμητός” ενώπιον του Θεού!

Από κάποιες απόψεις, η μελέτη της Γραφής είναι πιο εύκολη για εμάς σήμερα από ό,τι ήταν για τον Δανιήλ. Οι ογκώδεις ρόλοι έχουν δώσει τη θέση τους σε εύχρηστα βιβλία. Τώρα έχουμε ολόκληρη τη Γραφή, περιλαμβανομένης της γραπτής αφήγησης για το πώς εκπληρώθηκαν μερικές προφητείες του Δανιήλ. Διαθέτουμε δε άφθονα Γραφικά βοηθήματα μελέτης και εργαλεία έρευνας. * Κάνετε εσείς καλή χρήση αυτών των εργαλείων; Προγραμματίζετε τακτικά χρόνο για ανάγνωση της Γραφής και στοχασμό; Αν ναι, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο όπως στην περίπτωση του Δανιήλ. Θα οικοδομήσετε στερεή πίστη και θα κάνετε βαθύτερη τη σχέση σας με τον Ιεχωβά. Ο Λόγος του Θεού θα αποτελεί ασφαλή οδηγό στη ζωή σας, καθώς θα σας παρέχει διαβεβαίωση για το στοργικό ενδιαφέρον του.

Να Εγκαρτερείτε στην Προσευχή

Ο Δανιήλ ήταν άνθρωπος προσευχής. Υπέβαλλε κατάλληλα αιτήματα στον Θεό. Στα νιάτα του, αντιμετώπισε την απειλή της εκτέλεσης αν δεν κατάφερνε να ερμηνεύσει το όνειρο του Βαβυλώνιου Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα. Χωρίς δισταγμό, ο Δανιήλ ικέτευσε τον Ιεχωβά να τον στηρίξει και να τον προστατέψει. (Δανιήλ 2:17, 18) Έπειτα από χρόνια, ο πιστός προφήτης αναγνώρισε ταπεινά την ανθρώπινη ατέλειά του, ομολόγησε την αμαρτία του, καθώς επίσης την αμαρτία του λαού του, και παρακάλεσε τον Ιεχωβά να τους συγχωρήσει. (Δανιήλ 9:3-6, 20) Όταν δεν κατανοούσε όσα λάβαινε μέσω θεϊκής έμπνευσης, ζητούσε τη βοήθεια του Θεού. Σε μια περίπτωση, κάποιος άγγελος, ο οποίος στη συνέχεια τον επισκέφτηκε για να του χορηγήσει περαιτέρω ενόραση, τον διαβεβαίωσε: «Ακούστηκαν τα λόγια σου».​—Δανιήλ 10:12.

Ο πιστός Δανιήλ, όμως, έκανε και κάτι άλλο εκτός από το να υποβάλλει αιτήματα στον Θεό. Το εδάφιο Δανιήλ 6:10 αναφέρει: «Τρεις φορές την ημέρα . . . προσευχόταν και πρόσφερε αίνο ενώπιον του Θεού του, όπως έκανε τακτικά». Ο Δανιήλ έβρισκε πολλούς λόγους για να ευχαριστεί και να αινεί τον Ιεχωβά​—και μάλιστα τακτικά.  Ναι, η προσευχή αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της λατρείας του σε σημείο που κάποτε προτίμησε να διακινδυνεύσει τη ζωή του παρά να πάψει να προσεύχεται. Οπωσδήποτε, αυτή η σταθερότητα τον έκανε αγαπητό στον Ιεχωβά.

Τι υπέροχο δώρο είναι το προνόμιο της προσευχής! Μην αφήνετε να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να μιλήσετε στον ουράνιο Πατέρα σας. Μην ξεχνάτε να τον ευχαριστείτε και να τον αινείτε για όλη την αγαθότητά του. Να εκφράζετε ανεπιφύλακτα τις ανησυχίες και τις έγνοιες σας. Να σκέφτεστε πώς έχουν απαντηθεί τα αιτήματα και οι δεήσεις σας, και να εκφράζετε την ευγνωμοσύνη σας. Μη βιάζεστε να τελειώσετε την προσευχή σας. Όταν ανοίγουμε έτσι την καρδιά μας στον Ιεχωβά, γευόμαστε την αγάπη του με πολύ προσωπικό τρόπο. Αυτό μας δίνει ισχυρό κίνητρο για “να εγκαρτερούμε στην προσευχή”.​—Ρωμαίους 12:12.

Να Δοξάζετε το Όνομα του Ιεχωβά

Καμιά φιλία δεν στεριώνει αν το ένα από τα δύο άτομα είναι εγωκεντρικό. Το ίδιο ισχύει και για τη σχέση μας με τον Ιεχωβά. Ο Δανιήλ το γνώριζε αυτό. Προσέξτε πόσο τον απασχολούσε η ενδόξαση του ονόματος του Ιεχωβά.

Όταν ο Θεός απάντησε στην προσευχή του αποκαλύπτοντάς του το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα και την ερμηνεία του, εκείνος είπε: «Ας είναι το όνομα του Θεού ευλογημένο από τους αιώνες και μέχρι τους αιώνες, λόγω της σοφίας και της κραταιότητας​—λόγω του ότι ανήκουν σε αυτόν». Έπειτα, όταν ο Δανιήλ έκανε γνωστό στον Ναβουχοδονόσορα το όνειρο και τη σημασία του, απέδωσε επανειλημμένα την τιμή στον Ιεχωβά, τονίζοντας ότι μόνο αυτός «αποκαλύπτει μυστικά». Παρόμοια, όταν προσευχήθηκε ικετευτικά για συγχώρηση και απελευθέρωση, είπε: «Θεέ μου, . . . το δικό σου όνομα έχει κληθεί πάνω στην πόλη σου και πάνω στο λαό σου».​—Δανιήλ 2:20, 28· 9:19.

Εμείς έχουμε πολλές ευκαιρίες να μιμούμαστε τον Δανιήλ από αυτή την άποψη. Στην προσευχή μας, μπορούμε να εκφράζουμε την επιθυμία μας να «αγιαστεί το όνομα» του Θεού. (Ματθαίος 6:9, 10) Η διαγωγή μας δεν πρέπει ποτέ να φέρνει όνειδος στο άγιο όνομα του Ιεχωβά. Αντίθετα, είθε να δοξάζουμε πάντα τον Ιεχωβά μεταδίδοντας στους άλλους όσα μαθαίνουμε για τα καλά νέα της Βασιλείας του.

Ομολογουμένως, στον κόσμο που μας περιβάλλει, δεν υπάρχει αγάπη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Εμείς, όμως, παρηγορούμαστε γνωρίζοντας ότι ο Ιεχωβά πράγματι ενδιαφέρεται για τους λάτρεις του ως άτομα. Όπως λέει ο ψαλμωδός: «Ο Ιεχωβά ευαρεστείται στο λαό του. Κοσμεί τους πράους με σωτηρία».​—Ψαλμός 149:4.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]

Ο Θεός εκδήλωσε τη στοργή του για τον Δανιήλ στέλνοντας τον άγγελο Γαβριήλ να τον ενισχύσει

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 23]

Η επιμελής μελέτη και προσευχή εκλέπτυναν την προσωπικότητα του Δανιήλ και τον έκαναν αγαπητό στον Θεό