Το Γνωρίζατε;

Έπαιζαν όντως αυλό στις κηδείες την εποχή του Ιησού;

▪ Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο αυλός χρησιμοποιούνταν σε εορταστικές εκδηλώσεις. (1 Βασιλέων 1:40· Ησαΐας 5:12· 30:29) Λέει επίσης ότι χρησιμοποιήθηκε σε κάποια κηδεία. Ο αυλός είναι το μόνο όργανο που μνημονεύεται σε εκείνη την περίπτωση. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κάποιος Ιουδαίος άρχοντας ζήτησε από τον Ιησού να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του. Όταν, όμως, ο Ιησούς έφτασε στο σπίτι του άρχοντα, «είδε τους αυλητές και το πλήθος που θορυβούσε» γιατί το παιδί ήταν ήδη νεκρό.​—Ματθαίος 9:18, 23.

Είναι ακριβής η περιγραφή του Ματθαίου όσον αφορά αυτό το έθιμο; Ο Βιβλικός μεταφραστής Γουίλιαμ Μπάρκλεϊ λέει: «Στα περισσότερα μέρη του αρχαίου κόσμου​—στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στη Φοινίκη, στην Ασσυρία και στην Παλαιστίνη—​ο πένθιμος ήχος του αυλού ήταν συνυφασμένος με το θάνατο και τις συμφορές». Σύμφωνα με το Ταλμούδ, τους πρώτους αιώνες Κ.Χ., ακόμη και ο πιο φτωχός Ιουδαίος που χήρευε μίσθωνε δύο αυλητές και μια μοιρολογίστρα για να θρηνήσει τη νεκρή σύζυγό του. Ο Φλάβιος Ιώσηπος, ιστορικός του πρώτου αιώνα, αφηγείται πως το 67 Κ.Χ., όταν μαθεύτηκε στην Ιερουσαλήμ ότι οι Ρωμαίοι είχαν καταλάβει την Ιωταπάτη της Γαλιλαίας και είχαν σφαγιάσει τους κατοίκους της, «πολλοί από αυτούς που πενθούσαν πλήρωσαν αυλητές για να συνοδεύουν τους θρήνους τους».

Τι έγκλημα είχαν διαπράξει οι κακοποιοί που εκτελέστηκαν δίπλα στον Ιησού;

▪ Η Αγία Γραφή αποκαλεί αυτούς τους κακοποιούς «ληστές». (Ματθαίος 27:38· Μάρκος 15:27) Ορισμένα Βιβλικά λεξικά επισημαίνουν ότι οι Γραφές χρησιμοποιούν διαφορετικές λέξεις για να ξεχωρίσουν μια κατηγορία εγκληματιών από μια άλλη. Η λέξη κλέπτης του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου προσδιορίζει κάποιον που κλέβει ύπουλα ώστε να μη γίνει αντιληπτός. Η συγκεκριμένη λέξη εφαρμόζεται στον Ιούδα τον Ισκαριώτη, που έκλεβε κρυφά από το κουτί με τα χρήματα το οποίο είχαν οι μαθητές. (Ιωάννης 12:6) Από την άλλη πλευρά, η λέξη ληστής προσδιορίζει συνήθως κάποιον που αφαιρεί ξένη περιουσία με τη βία, ενώ μπορεί να προσδιορίζει ακόμη και έναν επαναστάτη, έναν στασιαστή ή έναν αντάρτη. Εκείνοι που εκτελέστηκαν μαζί με τον Ιησού ανήκαν σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ο ένας είπε: «Λαβαίνουμε στο πλήρες ό,τι μας αξίζει για αυτά που κάναμε». (Λουκάς 23:41) Αυτό υποδηλώνει ότι δεν ήταν απλώς ένοχοι κλοπής.

Όπως εκείνοι οι δύο, ληστής αποκαλείται και ο Βαραββάς. (Ιωάννης 18:40) Ασφαλώς, αυτός δεν ήταν κοινός κλέφτης, πράγμα που καταδεικνύεται από το εδάφιο Λουκάς 23:19, το οποίο λέει ότι «είχε ριχτεί στη φυλακή για κάποιον στασιασμό που συνέβη στην πόλη και για φόνο».

Άρα, μολονότι οι κακοποιοί που εκτελέστηκαν μαζί με τον Ιησού είχαν διαπράξει ληστείες, πιθανόν να είχαν εμπλακεί επίσης σε στασιασμό ή ακόμη και φόνο. Ούτως ή άλλως, ο Ρωμαίος Κυβερνήτης Πόντιος Πιλάτος έκρινε ότι τους άξιζε να εκτελεστούν με κρέμασμα στο ξύλο.