ΗΤΑΝ ένα συνηθισμένο πρωινό στη Δυτική Αφρική. Ο τόπος μοσχομύριζε από τις σάλτσες και το ρύζι που έβραζαν. Κάποιες γυναίκες περπατούσαν ισορροπώντας απίστευτα φορτία στο κεφάλι τους. Δυνατά γέλια ανακατεύονταν με έντονα παζαρέματα. Ο ήλιος έγινε γρήγορα ανυπόφορος.

Μόλις είδαν ένα λευκό άτομο, ή αλλιώς Γιόβο, ένα τσούρμο παιδιά βάλθηκαν ως συνήθως να τραγουδούν και να χορεύουν. Το τραγούδι άρχισε με τα λόγια: «Γιόβο, Γιόβο, μπον σουάρ» και τελείωσε με την παράκληση: «Θα μας δώσεις κάτι για την παράσταση;» Ένα αγοράκι δεν τραγουδούσε. Καθώς προχωρούσα, με ακολούθησε και άρχισε να χειρονομεί. Μου φάνηκε ότι χρησιμοποιούσε νοηματική γλώσσα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχα μάθει να συλλαβίζω στην αμερικανική νοηματική, αλλά το Μπενίν είναι γαλλόφωνη χώρα.

Είδα και έπαθα να νοηματίσω τα οχτώ γράμματα του ονόματός μου. Το πρόσωπο του παιδιού φωτίστηκε από ένα πλατύ χαμόγελο. Με άρπαξε από το χέρι και με οδήγησε μέσα από μερικά στενά στο σπίτι του​—μια συνηθισμένη τσιμεντένια κατασκευή δύο δωματίων. Η οικογένειά του μαζεύτηκε γύρω μου. Όλοι νοημάτιζαν. Τι θα έκανα; Νοημάτισα το όνομά μου και έγραψα σε ένα χαρτί ότι είμαι ιεραπόστολος που διδάσκει την Αγία Γραφή και ότι θα ξαναπήγαινα. Ήρθαν και μερικοί ακούοντες γείτονες, και όλοι συμφωνούσαν κουνώντας το κεφάλι τους. “Μα πού έμπλεξα;” αναρωτήθηκα.

Στο σπίτι κάθησα και σκέφτηκα: “Κάποιος θα υπάρχει που να μπορεί να τους βοηθήσει να μάθουν την υπόσχεση του Θεού ότι «τα αφτιά των κουφών θα πάψουν να είναι κλειστά»”. (Ησαΐας 35:5) Έκανα μια μικρή έρευνα. Σύμφωνα με πρόσφατη απογραφή, στο Μπενίν υπάρχουν 12.000 κωφοί και βαρήκοοι. Έμεινα έκπληκτη όταν ανακάλυψα ότι στις σχολές κωφών δεν χρησιμοποιείται η γαλλική νοηματική, αλλά η αμερικανική. Απογοητεύτηκα, όμως, διαπιστώνοντας ότι κανένας Μάρτυρας του Ιεχωβά εδώ δεν την ήξερε. Είπα, λοιπόν, αναστενάζοντας σε κάποια ντόπια ομόπιστή μου: «Μακάρι να ερχόταν να βοηθήσει κάποιος που ξέρει την αμερικανική νοηματική». Εκείνη μου απάντησε: «Και εσύ γιατί είσαι εδώ;» Είχε δίκιο! Παρήγγειλα μια μέθοδο άνευ διδασκάλου, καθώς και τα DVD των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην αμερικανική νοηματική. Οι προσευχές μου για βοήθεια απαντήθηκαν  όταν μια Μάρτυρας του Ιεχωβά που ήξερε καλά τη γλώσσα μετακόμισε από το Καμερούν στο Μπενίν.

Τα νέα για την προσπάθειά μου διαδόθηκαν. Μου είπαν να επισκεφτώ τον Μπρις, που κατασκεύαζε επιγραφές. Το εργαστήριό του ήταν φτιαγμένο από πλεγμένα φοινικόκλαδα. Μέσα φυσούσε ένα δροσερό αεράκι που ανακούφιζε από την αποπνικτική ζέστη. Επειδή καθάριζε τα πινέλα στους τοίχους τόσα χρόνια, αυτοί είχαν πάνω τους όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ξεσκόνισε δυο σκαμνιά και με κοιτούσε επίμονα περιμένοντας να αρχίσω. Έβαλα ένα DVD στη φορητή μου συσκευή, και εκείνος έφερε το σκαμνί του πιο κοντά στη μικρή οθόνη. «Καταλαβαίνω! Καταλαβαίνω!» είπε νοηματίζοντας. Τα γειτονόπουλα μαζεύτηκαν γύρω μας και τέντωναν το λαιμό τους για να δουν. Ένα πετάχτηκε και είπε: «Γιατί βλέπουν την ταινία χωρίς ήχο;»

Όποτε πήγαινα στον Μπρις, μαζεύονταν όλο και περισσότεροι γύρω από το DVD player. Σε λίγο, αυτός και άλλοι άρχισαν να έρχονται στις συναθροίσεις μας. Προσπαθώντας να τους κάνω τη διερμηνεία, προόδευσα και εγώ. Ενόσω ο όμιλος μεγάλωνε, μερικοί έρχονταν να με βρουν με δική τους πρωτοβουλία. Για παράδειγμα, μια μέρα το σαραβαλάκι μου έτριζε και μούγκριζε, έτοιμο να διαλυθεί, καθώς έπεφτα σε λακκούβες για να αποφύγω κατσίκια και γουρούνια που τριγύριζαν εδώ και εκεί. Ξαφνικά άκουσα έναν δυνατό χτύπο από πίσω. “Ωχ, όχι!” σκέφτηκα, “πάλι θα με αφήσει στο δρόμο!” Αλλά ευτυχώς ήταν κάποιος κωφός που έτρεχε από πίσω και προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή μου όπως μπορούσε​—χτυπώντας το αυτοκίνητό μου!

Όμιλοι της αμερικανικής νοηματικής σχηματίστηκαν και σε άλλες πόλεις. Όταν διευθετήθηκε να παρουσιαστούν μέρη του προγράμματος της ετήσιας συνέλευσής μας στη νοηματική, μου ζητήθηκε να συμμετάσχω στη διερμηνεία. Καθώς ανέβηκα στο βήμα και περίμενα να ξεκινήσει ο ομιλητής, θυμήθηκα προς στιγμήν τον πρώτο καιρό που ανέλαβα το διορισμό μου. Τότε σκεφτόμουν: “Τι παραπάνω μπορώ να κάνω ως ιεραπόστολος στην Αφρική;” Κοιτώντας το ακροατήριο, ήξερα ότι είχα βρει την απάντηση​—να είμαι ιεραπόστολος που βοηθάει τους κωφούς. Δεν αναρωτιέμαι πλέον: “Μα πού έμπλεξα;”