ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ του συγκρητισμού, όμως, βλέπουν το θέμα εντελώς διαφορετικά. «Δείξτε μου μια θρησκεία που δεν προωθεί τη συμπόνια . . . , που δεν προωθεί την καλή διαχείριση του περιβάλλοντος . . . , που δεν προωθεί τη φιλοξενία», ανέφερε ο Ίμπου Πατέλ, ιδρυτής της οργάνωσης Νεανικός Πυρήνας Συγκρητισμού.

Πράγματι, Βουδιστές, Καθολικοί, Προτεστάντες, Ινδουιστές, Μουσουλμάνοι και πολλοί άλλοι έχουν συμμαχήσει κατά καιρούς για την καταπολέμηση της φτώχειας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την απαγόρευση των ναρκών ξηράς ή την προστασία του περιβάλλοντος. Κύκλοι που προωθούν το διαθρησκευτικό διάλογο επιδιώκουν αμοιβαία κατανόηση και υποστήριξη. Προβάλλουν τη διαφορετικότητά τους με τελετές υπό το φως των κεριών, εκδηλώσεις, μουσική, προσευχές, και ούτω καθεξής.

Αποτελεί η συγχώνευση των θρησκειών τη θεραπεία για τις μεταξύ τους συγκρούσεις; Επιδοκιμάζει ο Θεός το συγκρητισμό ως τη λύση για έναν καλύτερο κόσμο;

Μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις συγκρητισμού καυχιέται ότι τα μέλη της εκπροσωπούν 200 και πλέον θρησκείες και ότι δραστηριοποιείται σε 76 χώρες. Αντικειμενικός σκοπός της, όπως εξηγεί, είναι «η προώθηση διαρκούς, καθημερινής συνεργασίας μέσω του συγκρητισμού». Βέβαια, αυτό έχει αποδειχτεί ευκολότερο στη θεωρία παρά στην πράξη. Λόγου χάρη, σύμφωνα με τα ιδρυτικά της μέλη, το καταστατικό της έπρεπε να διατυπωθεί προσεκτικά ώστε να μην προσβάλλει τις πολλές θρησκείες και ομάδες ιθαγενών που το υπέγραψαν. Γιατί; Ένας λόγος ήταν ότι διαφωνούσαν για το αν έπρεπε να συμπεριληφθεί στο καταστατικό ο Θεός. Ως εκ τούτου, κάθε έμμεση ή άμεση αναφορά στον Θεό παραλείφθηκε.

Με τον Θεό στο περιθώριο, τι ρόλο παίζει η πίστη; Επιπλέον, σε τι διαφέρει ένα τέτοιο κίνημα συγκρητισμού από οποιοδήποτε ευαγές ίδρυμα ή φιλανθρωπικό σωματείο; Δικαίως, η παραπάνω συγκρητιστική ομάδα δεν αυτοαποκαλείται θρησκευτική οντότητα αλλά «οργάνωση που γεφυρώνει χάσματα».

«Όλες οι κυριότερες θρησκευτικές παραδόσεις τονίζουν βασικά τα ίδια πράγματα, δηλαδή την αγάπη, τη συμπόνια και τη συγχωρητικότητα», λέει ο Δαλάι Λάμα, επιφανής οπαδός του συγκρητισμού, και προσθέτει: «Το σημαντικό είναι να αποτελούν αυτά μέρος της καθημερινότητάς μας».

Ομολογουμένως, αρετές όπως η αγάπη, η συμπόνια και η συγχωρητικότητα έχουν ύψιστη αξία. Στο λεγόμενο Χρυσό Κανόνα, ο Ιησούς είπε: «Όλα όσα θέλετε, λοιπόν, να κάνουν σε εσάς οι άνθρωποι πρέπει  και εσείς, παρόμοια, να κάνετε σε αυτούς». (Ματθαίος 7:12) Αλλά τι συνεπάγεται η αληθινή πίστη; Απλώς το να προωθούμε το καλό;

Ο απόστολος Παύλος είπε για πολλούς οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι υπηρετούσαν τον Θεό στην εποχή του: «Μαρτυρώ σχετικά με αυτούς ότι έχουν ζήλο για τον Θεό αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση». Ποιο ήταν το πρόβλημα; «Επειδή δεν γνωρίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού», ανέφερε ο Παύλος, «ζητούν να εδραιώσουν τη δική τους». (Ρωμαίους 10:2, 3) Εφόσον δεν είχαν ακριβή γνώση σχετικά με το τι ήθελε ο Θεός από αυτούς, ο ζήλος και η πίστη τους ήταν μάταια.—Ματθαίος 7:21-23.

«Ευτυχισμένοι είναι οι ειρηνοποιοί», είπε ο Ιησούς. (Ματθαίος 5:9) Ο ίδιος εφάρμοζε όσα κήρυττε προωθώντας την αποχή από τη βία και μεταδίδοντας ένα ειρηνικό άγγελμα σε άτομα με διαφορετικό θρησκευτικό υπόβαθρο. (Ματθαίος 26:52) Όσοι ανταποκρίνονταν συνδέονταν μεταξύ τους με αδιάρρηκτο δεσμό αγάπης. (Κολοσσαείς 3:14) Αλλά ήθελε ο Ιησούς απλώς να γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ ατόμων διαφορετικού παρελθόντος ώστε να έχουν ειρηνικές σχέσεις; Τηρούσε μαζί με άλλους τις θρησκευτικές τους συνήθειες;

Οι θρησκευτικοί ηγέτες της αίρεσης των Φαρισαίων και της αίρεσης των Σαδδουκαίων εναντιώνονταν με σφοδρότητα στον Ιησού. Μάλιστα, επιχείρησαν να τον σκοτώσουν. Τι έκανε εκείνος; Είπε στους μαθητές του: «Αφήστε τους. Τυφλοί οδηγοί είναι». (Ματθαίος 15:14) Ο Ιησούς αρνήθηκε οποιαδήποτε πνευματική συγγένεια με τέτοια άτομα.

Μεταγενέστερα, σχηματίστηκε μια Χριστιανική εκκλησία στην Κόρινθο—μια πόλη φημισμένη για τον πλουραλιστικό, πολυθρησκευτικό της χαρακτήρα. Πώς έπρεπε να ενεργούν οι Χριστιανοί σε εκείνο το περιβάλλον; Ο απόστολος Παύλος έγραψε σε αυτούς: «Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους». Γιατί; Ο Παύλος εξήγησε: «Τι αρμονία υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Βελίαλ; Ή τι μερίδα έχει ένα πιστό άτομο με ένα άπιστο;» Κατόπιν συμβούλεψε: «Γι’ αυτό, βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε».—2 Κορινθίους 6:14, 15, 17.

Όπως είναι ξεκάθαρο, η Γραφή καταδικάζει το συγκρητισμό. Αλλά ίσως αναρωτιέστε: “Πώς, λοιπόν, μπορεί να επιτευχθεί πραγματική ενότητα;”

Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός—ένα τεχνολογικό θαύμα που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη γη—προέκυψε χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες περίπου 15 κρατών. Θα ολοκληρωνόταν ποτέ αυτό το έργο αν τα εν λόγω κράτη δεν συμφωνούσαν για το ποιο κατασκευαστικό σχέδιο να ακολουθήσουν;

Το ίδιο ισχύει στην ουσία και με το σύγχρονο κίνημα του συγκρητισμού. Μολονότι οι υποστηρικτές του εξαίρουν τη συνεργασία και το σεβασμό, δεν συμφωνούν σε κάποιο σχέδιο για την οικοδόμηση πίστης. Ως αποτέλεσμα, τα ηθικά και τα δογματικά ζητήματα παραμένουν όσο διαιρετικά ήταν και στο παρελθόν.

Η Γραφή περιέχει τους κανόνες του Θεού που είναι σαν σχέδιο. Μπορούμε να οικοδομήσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Όσοι τα έχουν αποδεχτεί έχουν υπερνικήσει φυλετικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις και έχουν μάθει να συνεργάζονται με ειρήνη και ενότητα. Ο Θεός το προείπε αυτό ως εξής: «Θα αλλάξω τη γλώσσα των λαών και θα την κάνω καθαρή, για να επικαλούνται όλοι το όνομα του Ιεχωβά, για να τον υπηρετούν ώμο προς ώμο». Η ενότητα απορρέει από την “καθαρή γλώσσα”, το θεϊκό κανόνα λατρείας.—Σοφονίας 3:9· Ησαΐας 2:2-4.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σάς προσκαλούν θερμά σε κάποια Αίθουσα Βασιλείας της περιοχής σας για να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια την εξαιρετική ειρήνη και ενότητα που επικρατεί μεταξύ τους.—Ψαλμός 133:1.