«ΓΙΑΤΙ σε εμένα; Γιατί επέτρεψε ο Θεός να συμβεί αυτό σε εμένα;» Τέτοιου είδους ερωτήματα βασάνιζαν τον 24χρονο Σίντνεϊ από τη Βραζιλία. Μετά από ένα ατύχημα σε νεροτσουλήθρα, έμεινε μόνιμα καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.

Τα δεινά που προέρχονται από ατυχήματα, ασθένειες, τον θάνατο κάποιου προσφιλούς, φυσικές καταστροφές ή πολέμους μπορούν εύκολα να κάνουν τους ανθρώπους να απογοητευτούν από τον Θεό. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Στην αρχαιότητα, ο πατριάρχης Ιώβ χτυπήθηκε από απανωτές συμφορές. Κατηγόρησε εσφαλμένα τον Θεό, λέγοντας: «Κραυγάζω προς εσένα για βοήθεια, αλλά δεν μου απαντάς· στάθηκα όρθιος, για να μου δείξεις προσοχή. Αλλάζεις και γίνεσαι σκληρός απέναντί μου· με την κραταιά δύναμη του χεριού σου τρέφεις εχθρότητα για εμένα».—Ιώβ 30:20, 21.

Ο Ιώβ δεν γνώριζε την πηγή των προβλημάτων του ούτε για ποιον λόγο τα περνούσε ή γιατί επιτρέπονταν. Ευτυχώς, η Αγία Γραφή μάς διαφωτίζει ως προς το γιατί συμβαίνουν τέτοια γεγονότα και πώς πρέπει να αντιδρούμε σε αυτά.

Όσον αφορά τον Θεό, η Γραφή μάς λέει: «Οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιο 32:4) Έχοντας αυτό υπόψη, είναι συνεπές ή έστω λογικό να πιστεύουμε ότι ένας Θεός «δίκαιος και ευθύς» θα ήθελε να υποφέρουν οι άνθρωποι ή ότι θα χρησιμοποιούσε τις συμφορές για να τους τιμωρήσει ή να τους εξαγνίσει;

Απεναντίας, η Γραφή μάς λέει: «Κανείς όταν περνάει δοκιμασία να μη λέει: “Από τον Θεό δοκιμάζομαι”. Διότι ο Θεός δεν μπορεί να δοκιμαστεί με κακά πράγματα ούτε και αυτός δοκιμάζει κανέναν». (Ιακώβου 1:13) Στην πραγματικότητα, μαθαίνουμε από τη Γραφή ότι ο Θεός έδωσε στην ανθρωπότητα ένα τέλειο ξεκίνημα. Έδωσε στους πρώτους ανθρώπους, στον Αδάμ και στην Εύα, ένα όμορφο σπίτι, όλα τα αναγκαία για τη ζωή και εργασία με νόημα. Ο Θεός τούς είπε: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε». Ο Αδάμ και η Εύα σίγουρα δεν είχαν κανέναν λόγο να είναι απογοητευμένοι από τον Θεό.—Γένεση 1:28.

Σήμερα, όμως, οι συνθήκες ζωής είναι κάθε άλλο παρά τέλειες. Μάλιστα, σε όλη την ιστορία η ανθρωπότητα είναι σε οικτρή κατάσταση. Αληθεύει η περιγραφή: «Όλη μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει μέχρι τώρα». (Ρωμαίους 8:22) Τι συνέβη;

Για να καταλάβουμε γιατί υπάρχουν δεινά, πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στον καιρό που ήρθαν σε ύπαρξη. Ένας στασιαστικός άγγελος, ο οποίος αργότερα αποκλήθηκε Σατανάς ο Διάβολος, παρακίνησε τον Αδάμ και την Εύα να απορρίψουν τους κανόνες του Θεού για το ορθό και το εσφαλμένο που αντιπροσωπεύονταν από την εντολή που τους δόθηκε να μην φάνε από «το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού». Ο Διάβολος είπε στην Εύα ότι δεν θα πέθαιναν αν παρήκουαν τον Θεό, κατηγορώντας έτσι τον Θεό ως ψεύτη. Ο Σατανάς τον κατηγόρησε επίσης ότι στερούσε από τους υπηκόους του το δικαίωμα να καθορίζουν τι είναι καλό και τι είναι κακό. (Γένεση 2:17· 3:1-6) Υπαινίχθηκε ότι η ανθρωπότητα θα ήταν σε καλύτερη θέση χωρίς τη διακυβέρνηση του Θεού. Όλα αυτά ήγειραν ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας—Ήταν ο Θεός το κατάλληλο πρόσωπο για να κυβερνάει;

Ο Διάβολος ήγειρε άλλο ένα ζήτημα. Κατηγόρησε τους ανθρώπους ότι υπηρετούν τον Θεό με ιδιοτελή κίνητρα. Σχετικά με τον πιστό Ιώβ, ο Διάβολος είπε στον Θεό: «Δεν έστησες ο ίδιος περίφραξη γύρω του και γύρω από το σπίτι του και γύρω από όλα όσα έχει; . . . Αλλά άπλωσε τώρα το χέρι σου, παρακαλώ, και άγγιξε όλα όσα έχει και δες αν δεν σε καταραστεί κατά πρόσωπο». (Ιώβ 1:10, 11) Αν και ο Σατανάς μιλούσε για τον Ιώβ, υπαινίχθηκε πως όλοι οι άνθρωποι υπηρετούν τον Θεό με ιδιοτελή κίνητρα.

Ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να επιλυθούν αυτά τα θεμελιώδη ζητήματα μια για πάντα; Ο Θεός, που είναι πάνσοφος, είχε την καλύτερη λύση—μια λύση η οποία δεν μας απογοητεύει. (Ρωμαίους 11:33) Αποφάσισε να επιτρέψει στους ανθρώπους να αυτοκυβερνηθούν  για κάποιο διάστημα και να αποδειχτεί εκ του αποτελέσματος τίνος η διακυβέρνηση είναι ανώτερη.

Οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν στη γη σήμερα αποτελούν σαφή απόδειξη ότι η ανθρώπινη διακυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς. Οι κοσμικές κυβερνήσεις όχι μόνο απέτυχαν να φέρουν ειρήνη, ασφάλεια και ευτυχία αλλά επίσης έχουν φέρει τη γη στο χείλος της καταστροφής. Αυτό επιβεβαιώνει τη θεμελιώδη αλήθεια που αναφέρεται στη Γραφή: «Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του». (Ιερεμίας 10:23) Μόνο ο τρόπος διακυβέρνησης του Θεού μπορεί να εγγυηθεί διαρκή ειρήνη, ευτυχία και ευημερία στην ανθρωπότητα, επειδή αυτός είναι ο σκοπός του Θεού.—Ησαΐας 45:18.

Πώς, λοιπόν, θα εκπληρώσει ο Θεός τον σκοπό του για τους ανθρώπους; Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται: «Ας έρθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη». (Ματθαίος 6:10) Ναι, στον κατάλληλο καιρό, ο Θεός θα εξαλείψει μέσω της Βασιλείας του όλες τις αιτίες των δεινών. (Δανιήλ 2:44) Η φτώχεια, η ασθένεια και ο θάνατος θα αποτελούν παρελθόν. Σχετικά με τους φτωχούς, η Γραφή δείχνει ότι ο Θεός «θα ελευθερώσει τον φτωχό που κραυγάζει για βοήθεια». (Ψαλμός 72:12-14) Όσον αφορά τους ασθενείς, ο Θεός υπόσχεται: «Κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”». (Ησαΐας 33:24) Ακόμα και για τους νεκρούς που βρίσκονται στη μνήμη του Θεού, ο Ιησούς είπε: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία . . . θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Τι συγκινητικές υποσχέσεις!

Δεκαεφτά χρόνια μετά το ατύχημά του, ο Σίντνεϊ, ο οποίος αναφέρθηκε στην αρχή αυτού του άρθρου, είπε: «Ποτέ δεν κατηγόρησα τον Ιεχωβά Θεό για το ατύχημα, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι στην αρχή είχα απογοητευτεί από αυτόν. Υπάρχουν μέρες που νιώθω πολύ πεσμένος ψυχολογικά και κλαίω όταν σκέφτομαι την αναπηρία μου. Ωστόσο, μέσω της Γραφής έχω καταλάβει ότι το ατύχημα δεν ήταν τιμωρία από τον Θεό. “Καιρός και απρόβλεπτη περίσταση μας βρίσκουν όλους”, αναφέρει η Γραφή. Προσευχόμενος στον Ιεχωβά και διαβάζοντας συγκεκριμένα εδάφια ενισχύομαι πνευματικά και διατηρώ καλή διάθεση».—Εκκλησιαστής 9:11· Ψαλμός 145:18· 2 Κορινθίους 4:8, 9, 16.

Το να έχουμε κατά νου γιατί έχει επιτρέψει ο Θεός τα δεινά και πώς θα αναιρεθούν οι συνέπειές τους μας βοηθάει να ξεπερνάμε οποιοδήποτε αίσθημα απογοήτευσης μπορεί να νιώθουμε από τον Θεό. Μας δίνεται η διαβεβαίωση ότι ο Θεός είναι «μισθαποδότης σε εκείνους που τον αναζητούν ένθερμα». Κανένας που εναποθέτει την πίστη του σε αυτόν και στον Γιο του δεν θα απογοητευτεί.—Εβραίους 11:6· Ρωμαίους 10:11.