Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, απολαμβάνουμε τις συζητήσεις γύρω από ζητήματα πίστης με ανθρώπους όλων των θρησκειών, αλλά δεν ασκούμε συγκρητισμό με την έννοια της απόδοσης λατρείας μαζί με όσους έχουν άλλες πεποιθήσεις. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι αληθινοί Χριστιανοί αποτελούν σώμα “αρμονικά συναρμολογημένο”, και ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτής της αρμονίας είναι η ενότητα όσον αφορά τις πεποιθήσεις. (Εφεσίους 4:16· 1 Κορινθίους 1:10· Φιλιππησίους 2:2) Αυτό περιλαμβάνει περισσότερα από το να συμφωνούμε απλώς για την αξία που έχουν αρετές όπως η αγάπη, η συμπόνια και η συγχωρητικότητα. Οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις βασίζονται σε ακριβή γνώση από τη Γραφή, χωρίς την οποία η πίστη μας θα ήταν μάταιη.—Ρωμαίους 10:2, 3.

 Στη Γραφή, η από κοινού απόδοση λατρείας με άτομα διαφορετικών πεποιθήσεων παρομοιάζεται με άνισο ζυγό. Αυτή η ασυμβατότητα θα μπορούσε να βλάψει την πίστη ενός Χριστιανού. (2 Κορινθίους 6:14-17) Γι’ αυτό, ο Ιησούς δεν επέτρεψε στους μαθητές του να ασκούν συγκρητισμό. (Ματθαίος 12:30· Ιωάννης 14:6) Παρόμοια, ο Νόμος του Θεού μέσω του Μωυσή απαγόρευε στους αρχαίους Ισραηλίτες την απόδοση λατρείας μαζί με γειτονικά έθνη. (Έξοδος 34:11-14) Αργότερα, οι πιστοί Ισραηλίτες απέρριψαν μια προσφορά για βοήθεια που θα δημιουργούσε θρησκευτική συμμαχία με άτομα άλλων θρησκειών.—Έσδρας 4:1-3.

 Ναι. Όπως ο απόστολος Παύλος, έτσι και εμείς θέλουμε να κατανοούμε τον τρόπο σκέψης και τα πιστεύω “των περισσοτέρων” στη διακονία μας. (1 Κορινθίους 9:19-22) Στις συζητήσεις μας, προσπαθούμε ειλικρινά να εφαρμόζουμε τη συμβουλή της Γραφής να δείχνουμε «βαθύ σεβασμό» για το άλλο άτομο.—1 Πέτρου 3:15.