وارثان زمین چه کسانی خواهند بود‏؟‏

شما شاید با این سخن دلگرم‌کنندهٔ عیسی که گفت ‹حلیمان وارث زمین خواهند شد› آشنایی دارید.‏ اما با توجه به جنگ‌ها و خساراتی که به زمین وارد آمده است،‏ چه چیزی برای حلیمان باقی خواهد ماند که به ارث ببرند؟‏ —‏ متّیٰ ۵:‏۵؛‏ مزمور ۳۷:‏۱۱‏.‏

این مقدّمه‌ای است که یکی از شاهدان یَهُوَه به نام میریام برای گفتگو با مردم به کار می‌گیرد.‏ مردی که مخاطب این خواهر بود گفت:‏ «اگر عیسی چنین وعده‌ای را داده است،‏ پس زمین حقیقتاً ارزش دارد که به ارث برسد،‏ و به مکانی ویران و غیرمسکونی تبدیل نمی‌گردد.‏»‏

مطمئناً جواب آن مرد کاملاً خوش‌بینانه بود.‏ اما چه دلیلی برای چنین دید مثبتی وجود دارد؟‏ کتاب مقدّس دلایل محکمی برای اعتماد به این وعده به ما ارائه می‌دهد.‏ در واقع،‏ تحقق این وعده ارتباط مستقیم با مقصود خدا در رابطه با بشر و زمین دارد.‏ و کلام خدا ما را مطمئن می‌سازد که مقصود اوّلیهٔ او به اجرا گذاشته خواهد شد.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۱‏)‏ مقصود اوّلیهٔ خدا در رابطه با بشر چه بود،‏ و چگونه به تحقق می‌پیوندد؟‏

مقصود ابدی خدا برای زمین

یَهُوَه خدا زمین را برای مقصود ویژه‌ای آفرید.‏ در کلامش آمده است:‏ «یَهُوَه آفرینندهٔ آسمان که خدا است که زمین را سرشت و ساخت و آن را استوار نمود و آن را عبث نیافرید بلکه به جهت سکونت مصوّر نمود چنین می‌گوید:‏ ‹من یَهُوَه هستم و دیگری نیست.‏› » (‏ اِشَعْیا ۴۵:‏۱۸‏)‏ پس زمین آفریده شد تا محل سکونت انسان‌ها باشد.‏ علاوه بر این،‏ خدا قصد کرده است که زمین تا ابد خانه بشر باقی بماند.‏ بلی،‏ خدا «زمین را بر اساسش استوار کرده،‏ تا جنبش نخورد تا ابدالآباد.‏» —‏ مزمور ۱۰۴:‏۵؛‏ ۱۱۹:‏۹۰‏.‏

فرمان یَهُوَه به اوّلین زوج انسانی نیز مقصود وی را برای زمین مشخص می‌سازد.‏ یَهُوَه به آدم و حوّا گفت:‏ «بارور و کثیر شوید و زمین را پر سازید و در آن تسلّط نمایید،‏ و بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان و همهٔ حیواناتی که بر زمین می‌خزند،‏ حکومت کنید.‏» (‏ پیدایش ۱:‏۲۸‏)‏ زمینی را که خدا به آدم و حوّا سپرد برای زندگی ابدی ایشان و نسلشان در نظر گرفته بود.‏ قرن‌ها بعد مزمورنویس بیان کرد:‏ «آسمان‌ها،‏ آسمان‌های خداوند است و اما زمین را به بنی‌آدم عطا فرمود.‏» —‏ مزمور ۱۱۵:‏۱۶‏.‏

آدم و حوّا و همچنین فرزندانشان برای به دست آوردن چنین آیندهٔ شگفت‌انگیزی می‌بایست یَهُوَه،‏ آفریدگارشان را به عنوان حاکم خود پذیرفته،‏ از وی اطاعت می‌کردند.‏ هنگامی که یَهُوَه به آدم امر فرمود که «از همهٔ درختان باغ بی‌ممانعت بخور،‏ اما از درخت معرفت نیک و بد زنهار نخوری،‏ زیرا روزی که از آن خوردی،‏ هرآینه خواهی مرد،‏» در واقع یَهُوَه مشخص کرد که انسان‌ها می‌باید مطیع وی باشند.‏ (‏ پیدایش ۲:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ پس ادامهٔ حیات آدم و حوّا در بهشت روی زمین وابسته به اطاعتشان از این فرمان ساده بود.‏  ایشان با این کار می‌توانستند قدردانی خود را نسبت به پدر آسمانی‌شان ابراز کنند.‏

هنگامی که آدم و حوّا به خواست خود فرمان خدا را شکستند در حقیقت با این عمل به کسی که همه چیز را برایشان مهیا ساخته بود پشت کردند.‏ (‏ پیدایش ۳:‏۶‏)‏ به این ترتیب زندگی ابدی در بهشت روی زمین را که برای ایشان و نسلشان در نظر گرفته شده بود از دست دادند.‏ (‏ رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ آیا سرکشی اوّلین زوج مانعی در راه مقصود خدا برای زمین ایجاد کرد؟‏

خدایی که تغییر نمی‌پذیرد

یَهُوَه از طریق مَلاکی نبی می‌گوید:‏ «من خداوندی تغییرناپذیر هستم.‏» (‏ مَلاکی ۳:‏۶‏،‏ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ در رابطه با این آیه محققی فرانسوی به نام لوئیس فیلیون بیان کرد که این گفته رابطهٔ نزدیکی با به انجام رسیدن مقصود الٰهی دارد.‏ وی نوشت:‏ «یَهُوَه می‌توانست قوم سرکشش را نابود سازد،‏ اما از آنجایی که تغییرناپذیر است در هر شرایطی به وعده‌ای که داده است وفادار باقی می‌ماند.‏» خدا وقتی وعده‌ای به یک نفر،‏ یک قوم و یا همهٔ انسان‌ها بدهد به هیچ وجه فراموش نمی‌کند بلکه در وقت مناسب آن را به تحقق می‌رساند.‏ خدا «عهد خود را یاد می‌دارد تا ابدالآباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است.‏» —‏ مزمور ۱۰۵:‏۸‏.‏

با وجود این،‏ چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم مقصود اصلی یَهُوَه در رابطه با زمین تغییر نکرده است؟‏ کتاب مقدّس شرح می‌دهد که خدا قصد دارد زمین را به انسان‌های مطیع عطا کند.‏ (‏ مزمور ۲۵:‏۱۳؛‏ ۳۷:‏۹،‏ ۲۲،‏ ۲۹،‏ ۳۴‏)‏ به علاوه یَهُوَه در کلامش امنیتی را که بر زمین حکمفرما خواهد بود چنین توضیح می‌دهد:‏ «هر کس زیر مَوْ خود و زیر انجیر خویش خواهد نشست و ترساننده‌ای نخواهد بود.‏» (‏ میکاه ۴:‏۴؛‏ حِزْقِیال ۳۴:‏۲۸‏)‏ آنانی را که یَهُوَه برگزیند حقیقتاً «خانه‌ها بنا کرده،‏ در آن‌ها ساکن خواهند شد و  تاکستان‌ها غَرْس نموده،‏ میوهٔ آن‌ها را خواهند خورد،‏» و از صلح و آرامشی لذّت خواهند برد که حتی در میان حیوانات وحشی نیز ایجاد خواهد شد.‏ —‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۶-‏۹؛‏ ۶۵:‏۲۱،‏ ۲۵‏.‏

کتاب مقدّس وعدهٔ خدا را به شکل دیگری نیز به نمایش گذاشته است.‏ قوم اسرائیل طی حکومت سلیمان از رفاه و آرامش کاملی برخوردار بودند.‏ تحت پادشاهی او «یهودا و اسرائیل،‏ هر کس زیر مو و انجیر خود از دان تا بئرشِبَع در تمامی ایّام سلیمان ایمن می‌نشستند.‏» (‏ ۱پادشاهان ۴:‏۲۵‏)‏ کتاب مقدّس می‌گوید که عیسی «بزرگ‌تر از سلیمان است،‏» و مزمورنویس پیشگویی کرده،‏ می‌گوید:‏ «در زمان حکومت او،‏ مردم خداشناس کامیاب خواهند شد و تا وقتی که ماه باقی باشد،‏ صلح و سلامتی برقرار خواهد بود.‏» در آن زمان «سرزمین او پر از غلّه شود و کوهستان‌ها مانند کوه‌های لبنان حاصلخیز گردد.‏» —‏ لوقا ۱۱:‏۳۱؛‏ مزمور ۷۲:‏۷،‏ ۱۶‏،‏ تفس.‏

یَهُوَه نه تنها کاری می‌کند که وارثان به ارث خود برسند بلکه آنچه به ارث می‌برند از اوّلش نیز بهتر خواهد بود.‏ مکاشفه ۲۱:‏۴ به ما می‌گوید که در دنیای جدید موعود «خدا هر اشکی را از چشمان [مردم] پاک خواهد کرد.‏ و بعد از آن موت نخواهد بود و ماتم و ناله و درد دیگر رو نخواهد نمود.‏» حقیقتاً که این وعدهٔ بهشت است.‏ —‏ لوقا ۲۳:‏۴۳‏.‏

چگونه می‌توانیم این ارث را صاحب شویم

تبدیل زمین به بهشت تحت پادشاهی عیسی مسیح که از آسمان بر زمین حکمرانی خواهد کرد صورت خواهد گرفت.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ ابتدا،‏ پادشاهی خدا کسانی را که زمین را به نابودی کشانده‌اند از بین خواهد برد.‏ (‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۸؛‏ دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ سپس،‏ این کلام نبوی در مورد عیسی مسیح به عنوان «سَروَر سلامتی» به تحقق خواهد پیوست:‏ «ترقی سلطنت و سلامتی او را .‏ .‏ .‏ انتها نخواهد بود.‏» (‏ اِشَعْیا ۹:‏۶،‏ ۷‏)‏ تحت این پادشاهی میلیون‌ها انسان،‏ منجمله رستاخیزیافتگان،‏ این موقعیت را می‌یابند که زمین را به میراث ببرند.‏ —‏ یوحنّا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ اَعمال ۲۴:‏۱۵‏.‏

چه کسی می‌تواند این میراث بی‌نظیر را صاحب شود؟‏ عیسی چنین گفت:‏ «خوشا به حال نرم‌خویان،‏ زیرا آنان زمین را به میراث خواهند برد.‏» (‏ متّیٰ ۵:‏۵‏،‏  ترجمهٔ هزارهٔ نو ‏)‏ نرم‌خو یا حلیم چه مفهومی دارد؟‏ فرهنگ‌نامه‌ها به طور کلّی این دو واژه را بر انسانی دلالت می‌دهند که ملایم،‏ نرم،‏ مطیع،‏ آرام و حتی محجوب است.‏ اما مفهوم واژهٔ یونانی آن عمیق‌تر است.‏ ویلیام بارکلی در لغت‌نامهٔ خود چنین اظهار می‌کند:‏ ‹ در مفهوم این کلمه ملایمت دیده می‌شود،‏ اما معنی عمیق‌تر آن استقامتی همچون فولاد را آشکار می‌سازد.‏› این واژه بر شخصی دلالت دارد که آزار و سختی را بدون رنجیدگی و انتقامجویی با بردباری تحمّل می‌کند،‏ و این رفتار به دلیل رابطهٔ نزدیکش با خداست،‏ و چنین رابطه‌ای وی را استوار می‌سازد.‏ —‏ اِشَعْیا ۱۲:‏۲؛‏ فیلِپّیان ۴:‏۱۳‏.‏

شخص نرم‌خو با فروتنی معیارهای خدا را در هر جنبهٔ زندگی می‌پذیرد؛‏ وی هرگز روی نظر خود یا دیگران پافشاری نمی‌کند.‏ چنین شخصی پیوسته تعلیم‌پذیر است و آمادهٔ آموزش دیدن از طرف یَهُوَه می‌باشد.‏ داود در مزامیر توضیح می‌دهد که یَهُوَه چنین شخصی را به انصاف رهبری خواهد کرد و راه خود را به او تعلیم خواهد داد.‏ —‏ مزمور ۲۵:‏۹؛‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

آیا می‌خواهید در میان نرم‌خویانی باشید که زمین را به میراث خواهند برد؟‏ پس حیاتی است با مطالعهٔ جدّی کتاب مقدّس،‏ یَهُوَه و اراده‌اش را بیاموزید و آن را به اجرا بگذارید.‏ به این طریق شما نیز وارث بهشت زمینی خواهید شد و تا ابد در آن زندگی خواهید کرد.‏ —‏ یوحنّا ۱۷:‏۳‏.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

فرمان خدا به آدم و حوّا مقصود وی را در مورد زمین مشخص می‌سازد

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

امنیت و آرامش زمان حکومت سلیمان وعدهٔ خدا را به نمایش می‌گذارد

‏[سطر اعتبار]‏

Sheep and background hill:

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.;

Arabian oryx: Hai-Bar, Yotvata, Israel;

farmer plowing: Garo Nalbandian

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

دنیای جدید پر عدل خدا در پیش روی ما قرار دارد،‏ آیا شما هم دوست دارید وارث آن شوید؟‏