خبر خوشی که همه به آن نیاز دارند
خبر خوشی که همه به آن نیاز دارند
«انجیل . . . قدرت خداست برای نجات.» — روم ۱:۱۶.
۱، ۲. چرا «بشارت پادشاهی» را موعظه میکنید و کدام بخش از خبر خوش را شخصاً بیان مینمایید؟
مسلّماً این جمله را بارها در خدمت موعظه به کار بردهاید: ‹مایلم خبر خوشی به شما بدهم.› بلی هر یک از ما شاهدان یَهُوَه از اهمیت موعظهٔ «بشارت پادشاهی» کاملاً آگاهیم. شاید حتی پیشگویی عیسی را در رابطه با خدمت موعظه از حفظ باشیم. — مت ۲۴:۱۴.
۲ در واقع با موعظهٔ ‹بشارت پادشاهی خدا› آنچه را عیسی شروع کرد ما ادامه میدهیم. (لوقا ۴:۴۳ خوانده شود.) بدون شک، بخشی از خبر خوشی که در خدمت موعظه صحبت میکنیم این است که خدا به زودی وضعیت بشر را تغییر خواهد داد. بلی، خدا طی ‹مصیبت عظیم› به دین کاذب پایان خواهد داد و همهٔ شریران را از روی زمین پاک خواهد کرد. (مت ۲۴:۲۱) همچنین این موضوع را بیان میکنیم که پادشاهی خدا فردوس ازدسترفته را باری دیگر بر زمین برقرار خواهد کرد تا صلح و شادی در سراسر آن استوار شود. در واقع، «بشارت پادشاهی» بخشی از آن وعدهای است که خدا «پیشاپیش به ابراهیم بشارت داد که ‹تمام قومها به واسطهٔ تو برکت خواهند یافت.›» — غلا ۳:۸.
۳. چرا میتوان گفت که تأکید پولُس رسول در کتاب رومیان بر «بشارت» یا «انجیل» بود؟
۳ شاید در موعظه به نکتهٔ اصلی «بشارت» یا خبر خوش کمتر اشاره کنیم. پولُس رسول در نامهاش به رومیان یک بار از واژهٔ «پادشاهی» استفاده کرد اما از کلمات «بشارت» و «انجیل» ۱۲ بار. (رومیان ۱۴:۱۷ خوانده شود.) حال، پولُس رسول در کتاب رومیان به کدام بخش از «بشارت» یا «انجیل» اشاره کرد؟ چرا این موضوع حیاتی است؟ و چرا باید در موعظهٔ «بشارت خدا» این موضوع را به مردم اعلام کنیم؟ — مرق ۱:۱۴؛ روم ۱۵:۱۶؛ ۱تسا ۲:۲.
نیاز حیاتی مسیحیان روم
۴. هنگامی که پولُس رسول برای اوّلین بار در روم زندان بود در بارهٔ چه موضوعاتی موعظه کرد؟
۴ ما میتوانیم از سخنان پولُس رسول وقتی اوّلین بار در زندان روم بود فایده ببریم. در کتاب رومیان آمده است اعما ۲۸:۱۷، ۲۳-۳۱) به وضوح پولُس در بارهٔ پادشاهی خدا سخن میگفت. اما بر چه موضوعی دیگر نیز تأکید کرد؟ بر این موضوع مهم که عیسی در مقصود و پادشاهی خدا نقش بسزایی دارد.
هنگامی که چند تن یهودی از پولُس رسول ملاقات کردند، او ‹به تفصیل دربارهٔ ۱) پادشاهی خدا با آنان سخن گفت و کوشید دربارهٔ ۲) عیسی مجابشان کند.› در نتیجه «برخی سخنان او را پذیرفتند، امّا دیگران از ایمان آوردن سر باز زدند.» بدینسان پولُس ‹هر که را نزدش میآمد، میپذیرفت. او ۱) پادشاهی خدا را اعلام میکرد و دربارهٔ ۲) عیسی مسیح خداوند تعلیم میداد.› (۵. پولُس رسول کدام موضوع حیاتی را در کتاب رومیان برجسته ساخت؟
۵ حیاتی است که همهٔ انسانها در بارهٔ عیسی شناخت کسب کنند و به او ایمان ورزند. پولُس رسول در کتاب رومیان به چنین موضوعی اشاره کرد. او در اوایل نامهاش نوشت ‹که خدا را با همهٔ وجودش در کار انجیل پسرش خدمت میکند.› همچنین بیان کرد که ‹از انجیل [یعنی مژده یا بشارت] سرافکنده نیست، چرا که قدرت خداست برای نجات هر کس که ایمان آوَرَد.› سپس در نامهاش به زمانی اشاره کرد که ‹بنا بر انجیلی که اعلام میکند، خدا رازهای نهان انسانها را به توسط عیسی مسیح› داوری خواهد کرد. او گفت که ‹از اورشلیم تا ایلیریکوم دور زده، به انجیل مسیح به کمال، بشارت داد.› * (روم ۱:۹، ۱۶؛ ۲:۱۶؛ ۱۵:۱۹) چرا پولُس رسول در نامهاش به رومیان نقش عیسی مسیح را برجسته ساخت؟
۶، ۷. جماعت روم چگونه تأسیس شد و از چه کسانی تشکیل شده بود؟
۶ از نحوهٔ تأسیس جماعت رومیان اطلاعی در دست نیست. شاید یهودیان یا نوکیشان یهودی که در پِنتیکاست ۳۳ م. حضور داشتند مسیحی گشته، به روم برگشته بودند. (اعما ۲:۱۰) همچنین احتمال دارد تاجران و مسافران مسیحی، مسیحیت را در روم پخش کرده بودند. به هر حال، زمانی که پولُس در حدود ۵۶ م. کتاب رومیان را نوشت جماعت روم مدتها برپا شده بود. (روم ۱:۸) حال، اعضای جماعت رومیان از چه فرهنگهایی بودند؟
۷ برخی از اعضای جماعت، یهودی بودند. پولُس در نامهاش آندْرونیکوس و یونیاس را «خویشاوندان» خود نامید، احتمالاً بدین مفهوم که آنها نیز یهودی بودند. آکیلا هم که با همسرش پْریسکیلا در روم به کار خیمهدوزی اشتغال داشت یهودی بود. (روم ۴:۱؛ ۹:۳، ۴؛ ۱۶:۳، ۷؛ اعما ۱۸:۲) اما بسیاری از برادران و خواهرانی که پولُس رسول به آنها سلام رساند احتمالاً غیریهودی بودند. برخی نیز احتمالاً از غلامان یا مقامات کم رتبه ‹دربار قیصر› بودند. — فیلیپ ۴:۲۲؛ روم ۱:۶؛ ۱۱:۱۳.
۸. کسانی که در روم زندگی میکردند با چه وضعیت بحرانی مواجه بودند؟
۸ هر یک از مسیحیان روم در وضعیتی قرار داشت که هر یک از ما نیز با آن مواجه هستیم. پولُس آن وضعیت را بدین شکل توصیف کرد: «زیرا همه گناه کردهاند و از جلال خدا قاصر میباشند.» (روم ۳:۲۳، ترجمهٔ قدیم) بلی، همهٔ مخاطبان نامهٔ پولُس باید درک میکردند که گناهکارند و به قربانیای که خدا تهیه کرده بود ایمان ورزند.
درک گناهکار بودن
۹. پولُس چه چیزی در مورد نتیجهٔ «بشارت» بیان کرد؟
۹ پولُس در ابتدای نامهاش به نتیجهٔ فوقالعادهٔ بشارت حَبَقُّوق ۲:۴ نقلقول کرد هماهنگ است: «مرد عادل به ایمان خود زیست خواهد نمود.» (روم ۱:۱۶، ۱۷؛ غلا ۳:۱۱؛ عبر ۱۰:۳۸) حال، «بشارت» که به نجات میانجامد چگونه به این موضوع که «همه گناه کردهاند» ارتباط دارد؟
اشاره کرد: «از انجیل سرافکنده نیستم، چرا که قدرت خداست برای نجات هر کس که ایمان آوَرَد، نخست یهود و سپس یونانی.» بلی، آنها میتوانستند نجات یابند به شرطی که ایمان میورزیدند. این موضوع با حقیقتی که پولُس از۱۰، ۱۱. چرا مفهوم رومیان ۳:۲۳ برای برخی غریب است و برای برخی چنین نیست؟
۱۰ قبل از آن که شخص بتواند ایمانِ حیاتبخش را در خود پرورش دهد باید اذعان کند که گناهکار است. این دیدگاه برای کسانی که در خانوادهای خداپرست تربیت شدهاند و با کتاب مقدّس تا حدّی آشنایی دارند موضوع غریبی نیست. (جامعه ۷:۲۰ خوانده شود.) چنین اشخاصی چه با این موضوع موافق باشند چه تردید داشته باشند تا حدّی به منظور سخنان پولُس رسول پی میبرند که گفت: «همه گناه کردهاند.» (روم ۳:۲۳) با این حال، در خدمت موعظه با کسانی روبرو میشویم که این موضوع را درک نمیکنند.
۱۱ در برخی از سرزمینها اکثر مردم اعتقاد ندارند که شخص از بدو تولّد گناهکار است، یعنی گناه را به ارث برده است. البته میپذیرند که هر شخصی خطا میکند، خصوصیات نامطلوب دارد و شاید حتی دست به کاری ناشایست زده باشد. با این حال، نمیتوانند کاملاً درک نمایند که دلیل آن چیست. حتی در برخی از زبانها اگر گفته شود که شخص گناهکار است شاید فکر کنند که آن شخص تبهکار است یا قانون را زیر پا گذاشته است. پس کسی که در چنین محیطی بزرگ میشود شاید نتواند منظور پولُس را در مورد گناهکار بودن همهٔ انسانها درک کند.
۱۲. چرا بسیاری باور ندارند که همهٔ انسانها گناهکارند؟
۱۲ بسیاری حتی در کشورهای مسیحی، گناهکار بودن انسان را باور ندارند. چرا که گزارش آدم و حوّا را افسانهای بیش نمیدانند حتی اگر گهگاه به کلیسا بروند. برخی دیگر در محیطی بزرگ میشوند که وجود خدا انکار میشود. به همین دلیل، نمیتوانند درک کنند که قادری متعال برای انسانها معیارهای اخلاقی معین کرده و غفلت در رعایت آنها به مفهوم گناه است. آنها مانند بسیاری از مردم قرن اوّل میباشند که پولُس توصیف کرد: «بیامید و بیخدا در این جهان» به سر میبرند. — افس ۲:۱۲.
۱۳، ۱۴. الف) چرا انکار خدا و گناه عذری موجه نیست؟ یک دلیل بیاورید. ب) بیاعتقادی، بسیاری از انسانها را به چه سمت کشانده است؟
۱۳ پولُس در نامهاش به رومیان دو دلیل آورد که داشتن چنین گذشتهای عذری موجه برای انکار خدا و گناه نیست؛ چه در گذشته چه امروزه. اوّلین دلیل این است که خلقت گواهی بر وجود آفریدگار است. (رومیان ۱:۱۹، ۲۰ خوانده شود.) این موضوع با گفتهٔ پولُس که از روم برای عبرانیان نوشت هماهنگ است: «هر خانهای به دست کسی بنا میشود، امّا بانی همه چیز خداست.» (عبر ۳:۴) این آیه نشاندهندهٔ وجود آفریدگاری است که بانی و خالق همهٔ عالم میباشد.
۱۴ از این رو، پولُس با دلایل محکمی به جماعت رومیان نشان داد که نه آنها «عذری» برای وقف خود به روم ۱:۲۲-۲۷) پولُس با این استدلال به درستی نتیجه گرفت که «یهود و یونانی هر دو زیر سلطهٔ گناهند.» — روم ۳:۹.
بتها داشتند و نه اسرائیلیان باستان. این موضوع در مورد آنانی که به شهوترانی دست میزنند و زن با زن و مرد با مرد برخلاف طبیعت رابطه دارند نیز صدق میکند. (‹گواهیدهنده›
۱۵. تأثیر وجدان بر انسان چیست؟
۱۵ کتاب رومیان دلیل دیگری را مطرح میکند بر این که انسانها باید تشخیص دهند گناهکارند و نیاز به تدارکی برای رهایی دارند. پولُس با توجه به اصول شریعتی که خدا به اسرائیلیان باستان داده بود نوشت: «همهٔ کسانی که زیر شریعت مرتکب گناه میشوند، بنا بر موازین شریعت داوری خواهند شد.» (روم ۲:۱۲) او با ادامهٔ این استدلال اشاره میکند که امّتها و قومها با این که اصول شریعت را نمیشناسند «بنا به طبیعت [شریعت را] به جا میآورند.» پولُس مطرح میکند که این اشخاص به دلیل وجدانشان اعمالی همچون زنای با محارم، جنایت و دزدی را منع میکنند. — رومیان ۲:۱۴، ۱۵ خوانده شود.
۱۶. چرا داشتن وجدان به مفهوم اجتناب از گناه نیست؟
۱۶ با این حال، داشتن وجدانی که گواهی بر اعمال شخص است بدین مفهوم نیست که وی به وجدانش گوش دهد. نمونهٔ قوم اسرائیل این موضوع را نشان میدهد. اسرائیلیان با این که هم وجدان داشتند و هم شریعتی مشخص در مورد دزدی و زنا، اغلب هم وجدان و هم قانون خدا را زیر پا میگذاشتند. (روم ۲:۲۱-۲۳) آنها از دو جهت مقصر محسوب میشدند و به همین دلیل گناهکار بودند و در انجام معیارها و ارادهٔ خدا قصور میکردند. از این رو، رابطهشان با خالق به طور جدّی خراب میشد. — لاو ۱۹:۱۱؛ ۲۰:۱۰؛ روم ۳:۲۰.
۱۷. کتاب رومیان چه تسلّیای میدهد؟
۱۷ آنچه از کتاب رومیان بررسی کردیم وضعیت ناخوشایند بشر منجمله خودمان را در حضور قادر متعال نمایان میسازد. با این حال، پولُس موضوع خود را تمام نکرد. او با نقلقول کردن از مزمور ۳۲:۲ نوشت: «خوشا به حال آنان که خطایایشان آمرزیده شد و گناهانشان پوشانیده گردید. خوشا به حال آن که خداوند گناه وی را به حسابش نگذارد.» (روم ۴:۷، ۸) بلی، خدا تدارکی قانونی برای بخشش گناهان ترتیب داد.
پیام اصلی ما خبر خوش در مورد عیسی
۱۸، ۱۹. الف) پولُس چه بخشی از «بشارت» را در کتاب رومیان برجسته ساخت؟ ب) برای دریافت برکات آینده چه چیزی را باید تشخیص دهیم؟
۱۸ شاید بگویید: «این حقیقتاً خبر خوشی است!» بلی، این همان خبر خوشی است که پولُس در کتاب رومیان برجسته ساخت. همان طور که در قبل گفتیم، پولُس نوشت: «از انجیل سرافکنده نیستم، چرا که قدرت خداست برای نجات.» — روم ۱:۱۵، ۱۶.
۱۹ این خبر خوش در رابطه با نقش عیسی در تحقق مقصود خداست. پولُس ‹بنا بر انجیلی که اعلام میکرد› در انتظار روزی بود که «خدا رازهای نهان انسانها را به توسط عیسی مسیح» داوری کند. (روم ۲:۱۶) او با بیان این مطلب از اهمیت «پادشاهی مسیح و خدا» یعنی آنچه خدا از طریق پادشاهی انجام خواهد داد نکاست. (افس ۵:۵) برعکس، نشان داد برای دریافت برکات تحت پادشاهی خدا، ما باید ۱) وضعیت گناهکار خود را در دید خدا تشخیص دهیم و ۲) برای آمرزیده شدن باید به عیسی مسیح ایمان بورزیم. وقتی کسی این موضوع را درک کند، آنها را بپذیرد و ببیند که چه آیندهٔ درخشانی در انتظارمان است، اذعان خواهد کرد که «حقیقتاً خبر خوشی دریافت کرده است!»
۲۰، ۲۱. چرا باید در موعظه بر آن بخش از خبر خوش تمرکز کنیم که در کتاب رومیان آمده است، و چه نتیجهٔ آن چه خواهد بود؟
۲۰ به حتم در خدمت موعظه باید این بخش از خبر خوش را همواره مد نظر داشته باشیم. پولُس با اشاره به عیسی از کتاب اِشَعْیا چنین نقلقول کرد: «هر که بر او توکل کند، سرافکنده نشود.» (روم ۱۰:۱۱؛ اشع ۲۸:۱۶) شاید خبر خوش در بارهٔ عیسی برای آنانی که با گفتهٔ کتاب مقدّس در مورد گناه آشنایی دارند غریب نباشد. اما برای کسانی که با این موضوع ناآشنا هستند یا چنین باوری عموماً در فرهنگشان نبوده است، این پیام بسیار جدید است. پس وقتی این اشخاص به خدا و کتاب مقدّس ایمان میآورند لازم است که نقش عیسی را نیز درک کنند. در مقالهٔ بعد با بررسی باب ۵ کتاب رومیان به این بخش از خبر خوش توجه میکنیم. به حتم متوجه خواهید شد که مقالهٔ بعد در خدمت موعظه بسیار مؤثر است.
۲۱ حقیقتاً پاداش بزرگی است که به انسانهای صادق کمک کنیم تا خبر خوشی را که در کتاب رومیان تکرار شده است درک کنند، چرا که این بشارت «قدرت خداست برای نجات هر کس که ایمان آوَرَد»! (روم ۱:۱۶) در کنار این پاداش، ایشان نقلقول پولُس را که در رومیان ۱۰:۱۵ آمده است تصدیق میکنند: «چه زیباست پاهای کسانی که بشارت میآورند.» — اشع ۵۲:۷.
[پاورقی]
^ بند 5 عبارات مشابهی نیز در دیگر کتب کتاب مقدّس آمده است. — مرق ۱:۱؛ اعما ۵:۴۲؛ ۱قر ۹:۱۲؛ فیلیپ ۱:۲۷.
مرور مقاله
• کتاب رومیان کدام بخش از «بشارت» را برجسته میسازد؟
• در خدمت موعظه مردم باید چه موضوعی را درک کنند؟
• چگونه انجیل یا بشارت مسیح میتواند برای ما و دیگران برکت باشد؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعهای]
[نکتهٔ برجستهشده در صفحهٔ ۸]
‹بشارتی› که در کتاب رومیان برجسته شده است شامل نقش حیاتی عیسی در مقصود خدا میباشد
[تصویر در صفحهٔ ۹]
همهٔ ما با نقصی مخرّب یعنی گناه متولّد شدهایم!