صلح را بجویید
صلح را بجویید
«بیایید آنچه را که موجب برقراری صلح و صفا . . . میشود، دنبال کنیم.» — روم ۱۴:۱۹.
۱، ۲. چرا در میان شاهدان یَهُوَه صلح و آرامش هست؟
در دنیای امروز صلح و آرامش حقیقی بسیار نایاب است. حتی بین انسانهایی که از یک ملت میباشند و به یک زبان سخن میگویند اغلب از لحاظ دینی، سیاسی و اجتماعی تفرقه هست. ولی قوم یَهُوَه با این که «از هر ملت و طایفه و قوم و زبان» میباشند با هم متحدند. — مکا ۷:۹.
۲ این صلح و سلامتی در میان ما شاهدان یَهُوَه تصادفی نیست. دلیل اصلی آن این است که از طریق ایمان به خون ریختهشدهٔ پسر خدا در راه گناهانمان، «میان ما و خدا . . . صلح برقرار شده است.» (روم ۵:۱؛ افس ۱:۷) به علاوه، یَهُوَه خدا روحالقدس خود را به خادمان وفادارش میدهد که ثمرهٔ آن شامل صلح و آرامش است. (غلا ۵:۲۲) دلیل دیگر صلح در بین ما این است که «به دنیا تعلّق» نداریم. (یو ۱۵:۱۹) ما در امور سیاسی از گروه خاصّی جانبداری نمیکنیم بلکه همواره بیطرف میمانیم. از آنجایی که به طور مجازی ‹شمشیرهای خود را برای گاوآهن شکستهایم› در هیچ جنگ داخلی یا بینالمللی نیز شرکت نمیکنیم. — اشع ۲:۴.
۳. صلح در میان ما چه چیزی را امکانپذیر ساخته است و در این مقاله چه موضوعی بررسی میشود؟
۳ صلحی که در میان ما حاکم است فقط بدی نکردن به یکدیگر نیست بلکه فراتر از آن است. صلح ما این امکان را به وجود میآورد تا «به همه نیکی کنیم، به ویژه به اهل بیت ایمان.» (غلا ۶:۱۰) همهٔ ما «یکدیگر را محبت» میکنیم، با آن که اغلبِ جماعات ما از انسانهایی با فرهنگها و نژادهای گوناگون تشکیل شدهاند. (یو ۱۵:۱۷) بلی، صلح میان ما و یَهُوَه و برادران و خواهران بسیار پرارزش است و باید آن را حفظ کنیم. از این رو، در این مقاله بررسی میکنیم که چگونه میتوان در جماعت صلحجو بود.
وقتی میلغزیم
۴. وقتی متوجه میشویم کسی را از خود رنجاندهایم چگونه میتوانیم صلح را برقرار سازیم؟
۴ یعقوب شاگرد نوشت: «ما همه بسیار میلغزیم. اگر کسی در گفتار خود نلغزد، انسانی کامل است.» (یعقو ۳:۲) از این رو، اختلافات و سوءتفاهمها بین همایمانان به وجود میآید. (فیلیپ ۴:۲، ۳) ولی اعضا میتوانند این مشکلات را بدون آن که آرامش جماعت برهم ریخته شود، بین خود حل کنند. برای مثال، وقتی متوجه میشویم کسی را از خود رنجاندهایم بهکارگیری این پند کتاب مقدّس ضروری است. — مَتّی ۵:۲۳، ۲۴ خوانده شود.
۵. وقتی در حق ما خطایی شود چگونه میتوانیم صلح و آرامش را حفظ کنیم؟
۵ حال اگر کسی ما را رنجانده باشد چه باید بکنیم؟ آیا باید منتظر باشیم خطاکار از ما عذرخواهی کند؟ در اوّل قُرِنتیان ۱۳:۵ آمده است: «[محبت] کینه به دل نمیگیرد.» وقتی خطایی در حق ما میشود، با بخشیدن و فراموش کردن آن صلح را ترویج میدهیم، و ‹کینه به دل نمیگیریم.› (کولُسیان ۳:۱۳ خوانده شود.) این بهترین روش برای برطرف کردن خطاهای کوچک روزمره است چرا که باعث تقویت رابطهٔ دوستانه با همایمانان میشود و به ما آرامش دل و ذهن میدهد. در مثلی حکیمانه آمده است: «گذشتن از تقصیر جلال [انسان] است.» — امث ۱۹:۱۱.
۶. اگر چشمپوشی از خطای کسی برایمان دشوار باشد چه باید کنیم؟
۶ حال اگر چشمپوشی از خطایی برایمان دشوار باشد چه باید کنیم؟ پخش کردن آن در میان دیگران کار عاقلانهای نیست. چنین غیبتگویی فقط صلح و آرامش جماعت را برهم میزند. حال چگونه میتوان مشکل را در صلح و صفا حل کرد؟ در مَتّی ۱۸:۱۵ آمده است: «اگر برادرت به تو گناه ورزد، نزدش برو و در خلوت خطایش را به او گوشزد کن. اگر سخنت را پذیرفت، برادرت را بازیافتهای.» با آن که مَتّی ۱۸:۱۵-۱۷ در مورد خطاهای جدّی به کار گرفته میشود، بر اساس اصل آیهٔ ۱۵، باید موضوع را در خلوت و با نرمی با خطاکار در میان بگذاریم و صلح را دوباره برقرار سازیم. *
۷. چرا باید به سرعت اختلافات را حل کرد؟
۷ پولُس رسول نوشت: «‹هنگامی که خشمگین میشوید، گناه نکنید›: مگذارید روزتان در خشم به سر رسد، و ابلیس را مجال ندهید.» (افس ۴:۲۶، ۲۷) عیسی گفت: «شتاب کن که با مدعی خود . . . صلح کنی.» (مت ۵:۲۵، عهد جدید بر اساس کتاب مقدّس اورشلیم) پس در طلب صلح بودن به این مفهوم است که مشکلات را سریع حل کنیم. چرا؟ چون در غیر این صورت آن مشکل مثل زخمی میماند که اگر به سرعت مرهم نشود عفونی میگردد. پس نگذاریم غرور، حسادت یا وابستگیهای مادی مانعی در برطرف کردن سریع مشکلات شود. — یعقو ۴:۱-۶.
وقتی مشکلات بین افراد بیشتری باشد
۸، ۹. الف) چه اختلافنظرهایی بین اعضای جماعت قرن اوّل در روم وجود داشت؟ ب) پولُس در این زمینه چه پند و اندرزی به آنها داد؟
۸ برخی اوقات اختلافات در جماعت بین بیش از دو نفر به وجود میآید. چنین اتفاقی در جماعت مسیحی روم رخ داد. در آنجا اختلافنظری میان مسیحیان یهودی و مسیحیان نوکیش به وجود آمده بود. بعضی از اعضای جماعت از قرار معلوم وجدانشان ضعیف بود و کارهایی را که حتی کلام خدا محکوم نمیکند انجام نمیدادند و آنانی را داوری میکردند که بر طبق وجدان قوی خود چنین کارهایی را انجام میدادند. بعضی نیز وجدانی قوی داشتند و خود را بهتر از آنانی میدانستند که وجدانشان ضعیف بود. هر دو گروه به طور نادرست امور خصوصی یکدیگر را محکوم میکردند. پولُس به الهام خدا چه پندی به آن دو گروه داد؟ — روم ۱۴:۱-۶.
۹ پولُس به هر دو گروه پند و اندرز داد. او به آنانی که درک کرده بودند تحت شریعت موسوی نیستند گفت برادران خود را به چشم حقارت نبینند. (روم ۱۴:۲، ۱۰) چنین نگرشی میتوانست همایمانی را که وجدانش هنوز مطابق شریعت موسوی عمل میکرد لغزش دهد. پولُس به آنها توصیه کرد: «کار خدا را برای خوراک خراب مکن! . . . بهتر آن است که از خوردن گوشت یا نوشیدن شراب یا انجام هر کار دیگر که باعث لغزش برادرت میشود، بپرهیزی.» (روم ۱۴:۱۴، ۱۵، ۲۰، ۲۱) از طرفی دیگر، پولُس به مسیحیانی که وجدانی ضعیف داشتند توصیه کرد برادرانی را که وجدانی قوی دارند بیایمان نشمارند. (روم ۱۴:۱۳) او گفت: «هر یک از شما را میگویم که خود را بیش از آنچه میباید، مپندارید.» (روم ۱۲:۳) پولُس پس از پند و اندرز دادن به هر دو گروه نوشت: «پس بیایید آنچه را که موجب برقراری صلح و صفا و بنای یکدیگر میشود، دنبال کنیم.» — روم ۱۴:۱۹.
۱۰. برای حل مشکلات میان اعضای جماعت چه چیزی لازم است؟
۱۰ مطمئناً اعضای جماعت روم به پند و اندرز پولُس واکنشی مثبت نشان دادند و تغییرات ضروری را در خود ایجاد کردند. امروزه نیز وقتی در جماعت مسیحی اختلافنظری رخ میدهد آیا نباید با فروتنی جویای پند کلام خدا و بهکارگیری آن باشیم؟ بلی ما نیز همچون مسیحیان قرن اوّل در روم باید تغییرات لازم را برای حفظ ‹صلح با یکدیگر› ایجاد کنیم. — مرق ۹:۵۰.
وقتی درخواست کمک میشود
۱۱. پیر مسیحی باید چه موضوعاتی را در نظر داشته باشد هنگامی که عضوی از جماعت بخواهد در مورد مشکلش صحبت کند؟
۱۱ حال اگر مسیحیای بخواهد در بارهٔ مشکلی که با خویشاوند یا همایمانی دارد با پیری گفتگو کند، پیر مسیحی چه باید بکند؟ در امثال ۲۱:۱۳ آمده است: «هر که گوش خود را از فریاد فقیر میبندد، او نیز فریاد خواهد کرد و مستجاب نخواهد شد.» پیر مسیحی به حتم نمیخواهد ‹گوش خود را ببندد.› با این حال، در مثلی دیگر آمده است: «نخستین کسی که در ادعای خود میآید صادق مینماید اما رفیقش میآید و او را تفتیش [یعنی بازپرسی] میکند.» (امث ۱۸:۱۷، ترجمهٔ فاضلخان همدانی) لازم است پیر مسیحی با مهربانی به حرف شخص گوش دهد، اما باید مواظب باشد که از شاکی طرفداری نکند. او بعد از شنیدن سخنان شخصِ رنجیده بهتر است سؤال کند که آیا موضوع را با طرف مقابل گفتگو کرده است یا خیر. همچنین آیاتی را برای هدایت شخص رنجیده در راه صلحجویی، با او مرور میکند.
۱۲. گزارشاتی را بیان کنید که خطر عملکرد عجولانه را بعد از گوش دادن به یک طرف دعوی نشان میدهد.
۱۲ سه گزارش کتاب مقدّس، خطر عملکرد عجولانه را بعد از گوش دادن به یک طرف دعوی نمایان میسازد. فوطیفار حکایت زنش را که به دروغ گفته بود یوسف قصد تجاوز به او داشت پذیرفت. فوطیفار که خشمگین شده بود یوسف را غیرمنصفانه به زندان انداخت. (پیدا ۳۹:۱۹، ۲۰) داود پادشاه سخن صیبا را باور کرد که گفته بود آقایش مَفِیبوشَت سمت دشمنان داود را گرفته است. داود نیز عجولانه به او گفت: «اینک کل مایملک مَفِیبوشَت از مال توست.» (۲سمو ۱۶:۴؛ ۱۹:۲۵-۲۷) به اَرْتَحْشَستای پادشاه خبر داده شد که یهودیان دیوارهای اورشلیم را بازسازی میکنند و تصمیم دارند بر ضدّ امپراتوری پارس آشوب نمایند. پادشاه هم این گزارش را باور کرد و دستور داد تا بازسازی اورشلیم متوقف شود. در نتیجه، یهودیان از ساختن معبد خدا باز ایستادند. (عز ۴:۱۱-۱۳، ۲۳، ۲۴) پیران مسیحی لازم است با خردمندی به توصیهای که پولُس به تیموتائوس در بارهٔ پیشداوری داد توجه کنند. — ۱تیموتائوس ۵:۲۱ خوانده شود.
۱۳، ۱۴. الف) در رابطه با اختلاف دو نفر در جماعت، همهٔ ما چه محدودیتی داریم؟ ب) چه چیزی به پیران کمک میکند تا در اختلافات همایمانان به درستی داوری کنند؟
۱۳ حتی زمانی که به نظر میآید از همهٔ وقایع مطلع هستیم، ضروری است تشخیص دهیم «آن که گمان میکند چیزی میداند، هنوز چنان که باید نمیداند.» (۱قر ۸:۲) آیا حقیقتاً از تمام جزئیات که به اختلاف منجر شده است آگاهی داریم؟ آیا به خوبی با پیشینهٔ هر دو مدعی آشنایی داریم؟ وقتی از پیران مسیحی درخواست میشود که موضوعی را داوری کنند باید مواظب باشند با دروغ، نیرنگ یا شایعات فریب نخورند! عیسی مسیح منتخب یَهُوَه به انصاف داوری میکند. او «موافق رؤیت چشم خود داوری نخواهد کرد و بر وفق سمع گوشهای خویش تنبیه نخواهد نمود،» بلکه با هدایت روحالقدس خدا. (اشع ۱۱:۳، ۴) پیران مسیحی نیز باید به طور مشابه با روحالقدس خدا هدایت شوند.
۱۴ ضروری است که پیران قبل از داوری برای دریافت روحالقدس یَهُوَه دعا کنند و با استفاده از کتاب مقدّس و نشریات مسیحی غلام امین و دانا اجازه دهند روح خدا در ایشان عمل نماید. — مت ۲۴:۴۵.
ارجحیت به حفظ صلح با خدا
۱۵. اگر از گناه جدّی کسی با خبر شویم، چه وقت باید آن را اطلاع دهیم؟
۱۵ ما مسیحیان ترغیب میشویم که صلحجو باشیم. با این حال، در کتاب مقدّس به موضوع دیگری نیز اشاره شده است: «آن حکمت که از بالاست، نخست پاک است، سپس صلحآمیز.» (یعقو ۳:۱۷) پاکی پیش از صلحجویی آمده است که به مفهوم پذیرفتن و حفظ معیارهای پاک خدا است. اگر مسیحیای متوجه شود همایمانش گناهی جدّی مرتکب شده است باید او را به اعتراف نزد پیران ترغیب کند. (۱قر ۶:۹، ۱۰؛ یعقو ۵:۱۴-۱۶) در صورتی که خطاکار اقدامی نکند، آن مسیحی باید گناه او را به پیران اطلاع دهد. ولی اگر برای حفظ صلح و دوستی خود با گناهکار، خطای او را گزارش ندهد در گناهش شریک شده است. — لاو ۵:۱؛ امثال ۲۹:۲۴ خوانده شود.
۱۶. از برخورد یِیْهُو با یَهُورام پادشاه چه میآموزیم؟
۱۶ گزارشی در مورد یِیْهُو نمایان میسازد که درستکاری از حفظ صلح ارجحیت دارد. خدا یِیْهُو را فرستاد تا داوریاش را بر خانهٔ اَخاب پادشاه اجرا کند. یَهُورام، پادشاه شریر، پسر اَخاب و ایزابل، سوار بر ارابهاش به ملاقات یِیْهُو رفت و گفت: «ای یِیْهُو آیا [صلح و] سلامتی است؟» جواب یِیْهُو چه بود؟ او گفت: «چه [صلح و] سلامتی مادامی که زناکاری مادرت ایزابل و جادوگری وی اینقدر زیاد است؟» (۲پاد ۹:۲۲) بعد از آن یِیْهُو کمان خود را کشید و تیری به دل یَهُورام زد. همانند یِیْهُو، پیران مسیحی نیز باید با خطاکاری که توبه نمیکند و دست از عمل بدش برنمیدارد سازش نکنند. ایشان گناهکاری را که ندامت نمیکند اخراج میکنند تا جماعت همواره با خدا در صلح باشد. — ۱قر ۵:۱، ۲، ۱۱-۱۳.
۱۷. همهٔ مسیحیان چه نقشی در صلحجویی دارند؟
۱۷ بیشتر اختلافاتِ برادران شامل گناهی جدّی نمیشود تا کمیتهٔ قضایی به آن رسیدگی کند. از این رو، بسیار نیکوست که با مهربانی خطاهای دیگران را بپوشانیم. در کلام خدا آمده است: «آن که خطایی را میپوشاند، محبت را میگسترد؛ آن که مسئله را بازگو میکند، میان دوستانِ خالص جدایی میافکند!» (امث ۱۷:۹، ترجمهٔ هزارهٔ نو) پیروی از این سخنان به همهٔ ما کمک میکند تا صلح را در جماعت و رابطهٔ صمیمی را با یَهُوَه حفظ کنیم. — مت ۶:۱۴، ۱۵.
صلحجویی برکات میآورد
۱۸، ۱۹. صلحطلبی چه فوایدی دارد؟
۱۸ کوشیدن در راه «برقراری صلح و صفا» برکات فراوانی به ارمغان میآورد. وقتی در راههای یَهُوَه گام برمیداریم رابطهٔ صمیمی را با او حفظ میکنیم و در صلح و اتحاد جماعت سهیم میشویم. صلحطلبی در جماعت همچنین به ما کمک میکند تا با کسانی صلحجو باشیم افس ۶:۱۵) بدین شکل آماده خواهیم بود «با همه مهربان» و در سختیها «بردبار» باشیم. — ۲تیمو ۲:۲۴.
که به ایشان «انجیلِ صلح را» اعلام میکنیم. (۱۹ به خاطر داشته باشید که در دنیای جدید «قیامت مردگان از عادلان و ظالمان» خواهد بود. (اعما ۲۴:۱۵، ترجمهٔ قدیم) وقتی این امید به تحقق بپیوندد، میلیونها نفر «از آغاز جهان تا کنون» با پیشینهها، خلقوخوها و شخصیتهای گوناگون به زندگی برمیگردند! (لو ۱۱:۵۰، ۵۱) تعلیم راههای صلحجویی به رستاخیزیافتگان افتخار بزرگی خواهد بود. حقیقتاً تعلیمی که اکنون در راه صلحطلبی دریافت میکنیم کمک بزرگی در آن زمان خواهد بود!
[پاورقی]
^ بند 6 برای دریافت راهنمایی بیشتر در رابطه با گناهی جدّی مانند تهمت زدن و کلاهبرداری به برج دیدهبانی ۱ نوامبر ۱۹۹۹، صفحات ۱۳-۱۸ رجوع شود.
از این مقاله چه آموختیم؟
• اگر کسی را رنجانده باشیم چگونه میتوانیم صلح را برقرار کنیم؟
• اگر به ما خطایی شده باشد چگونه میتوانیم صلح را برقرار سازیم؟
• چرا عاقلانه نیست که از کسی در اختلافات جانبداری کنیم؟
• توضیح دهید که چرا باید به پاکی بیشتر از صلح ارجحیت داد.
[سؤالات مقالهٔ مطالعهای]
[تصویر در صفحهٔ ۲۹]
یَهُوَه انسانهای بخشنده را دوست دارد