سؤالات خوانندگان
سؤالات خوانندگان
آیا اسرائیلیان، جنایتکاران را با آویختن بر دار اعدام میکردند؟
▪ بسیاری از ملتها در دوران باستان برخی از جنایتکاران را با آویختن به تیر چوبی اعدام میکردند. برای مثال رومیان، جنایتکاران را به تیر چوبی میخکوب میکردند یا با بند به آن میبستند. جنایتکار گاهی چند روز زنده میماند تا آن که در اثر درد، تشنگی، گرسنگی، زیر باد و باران و آفتاب سرانجام جان میداد. این نوع اعدام در دید رومیان ننگآور بود. از این رو، آن روش اعدام را برای پستترین جنایتکاران به کار میبردند.
در اسرائیل باستان چطور؟ آیا آنان این روش را در اعدام جنایتکار به کار میبردند؟ در شریعت موسی چنین فرمان داده شده بود: «اگر کسی گناهی را که مستلزم موت است، کرده باشد و کشته شود، و او را به دار کشیده باشی، بدنش در شب بر دار نماند. او را البته در همان روز دفن کن.» (تث ۲۱:۲۲، ۲۳) بنابراین، در دورانی که بخش عبرانی کتاب مقدّس نگاشته میشد، شخص محکوم به مرگ اول کشته و سپس بر درخت یا دار آویخته میشد.
در رابطه با شخص محکوم به مرگ در لاویان ۲۰:۲ چنین آمده است: «به قوم اسرائیل بگو که هرکسی، چه اسرائیلی باشد چه بیگانهای که در بین آنها زندگی میکند، اگر فرزندان خود را برای بت مولِک قربانی کند، باید سنگسار شود.» (مژده برای عصر جدید) همچنین «صاحب اجنّه یا جادوگر» نیز محکوم به مرگ بود. چگونه؟ چنین افرادی نیز «به سنگ سنگسار» میشدند.—لاو ۲۰:۲۷.
در تثنیه ۲۲:۲۳، ۲۴ آمده است: «اگر دختر باکرهای به مردی نامزد شود و دیگری او را در شهر یافته، با او همبستر شود، پس هر دو ایشان را نزد دروازه شهر بیرون آورده، ایشان را با سنگها سنگسار کنند تا بمیرند؛ اما دختر را چونکه در شهر بود و فریاد نکرد، و مرد را چونکه زن همسایهٔ خود را ذلیل ساخت، پس بدی را از میان خود دور کردهای.» این آیات نشان میدهد که در اسرائیل باستان روش اصلی برای اعدام مجرمی که گناهی بزرگ مرتکب میشد، سنگسار بود. *
در تثنیه ۲۱:۲۳ آمده است: «آنکه بر دار آویخته شود ملعون خدا است.» گناهکاری که «ملعون خدا» بود جسدش را در ملأ عام بر دار میآویختند تا درس عبرت برای دیگران باشد. بلی، این کار هشداری برای بقیهٔ قوم اسرائیل بود.
[پاورقی]
^ بند 6 بسیاری از محققان موافقند که تحت شریعت، جنایتکار قبل از آن که بر درختی آویخته شود کشته میشد. با این حال، شواهدی در دست است که در قرن اول، یهودیان برخی مجرمین را زنده به تیری میخکوب میکردند تا کشته شود.
[نکتهٔ برجستهشده در صفحهٔ ۱۳]
آیات نشان میدهد در دورانی که بخش عبرانی کتاب مقدّس نگاشته میشد، شخص محکوم به مرگ اول کشته و سپس بر درخت یا دار آویخته میشد