سؤالات خوانندگان
سؤالات خوانندگان
«پسران خدا» که مطابق با پیدایش ۶:۲، ۴ پیش از توفان نوح زندگی میکردند، چه کسانی بودند؟
▪ شواهد نشان میدهد که این عبارت به پسران روحی خدا اشاره دارد. چه شواهدی؟
در رابطه با این عبارت، اولین بار در کتاب پیدایش چنین میخوانیم: «پسران خدا دختران آدمیان را دیدند که نیکو منظرند، و از هر کدام که خواستند، زنان برای خویشتن میگرفتند.»—پیدا ۶:۲.
عبارت «پسران خدا» در زبان اصلی متون عبرانی در پیدایش ۶:۲، ۴؛ ایّوب ۱:۶؛ ۲:۱؛ ۳۸:۷ و مزمور ۸۹:۶ آمده است. این آیات چه چیزی در مورد این عبارت روشن میسازد؟
عبارت «پسران خدا» که در ایّوب ۱:۶ آمده است به روشنی به موجودات روحی در درگاه خدا اشاره میکند. شیطان نیز در جمع آنان بود که از «تردّد [یا رفتوآمد] کردن در زمین» برگشته بود. (ایو ۱:۷؛ ۲:۱، ۲) به طور مشابه در ایّوب ۳۸:۴-۷ آمده است که وقتی خدا ‹سنگ زاویهٔ زمین را نهاد،› «پسران خدا آواز شادمانی دادند.» مطمئناً آنان فرشتگان بودند چرا که در آن زمان بشر آفریده نشده بود. همچنین عبارت «پسران خدا» در مزمور ۸۹:۶ که در فارسی «فرزندان زورآوران» برگردانده شده است، به موجودات روحی در آسمان اشاره دارد نه انسانها.
«پسران خدا» که در پیدایش ۶:۲، ۴ ذکر شده است چه کسانی میباشند؟ هماهنگ با شواهد آیات بند قبل، به طور منطقی میتوان نتیجه گرفت که پیدایش ۶:۲، ۴ به پسران روحی خدا اشاره دارد که به زمین آمدند.
برای عدهای دشوار است بپذیرند که برخی از فرشتگان به رابطهٔ جنسی با زنان دست زدند. سخن عیسی در متّی ۲۲:۳۰ نشان میدهد که فرشتگان در آسمان نه ازدواج میکنند و نه رابطهٔ جنسی دارند. با این حال، در گذشته فرشتگان برخی اوقات از روح به جسم تبدیل میشدند و حتی با انسانها میخوردند و مینوشیدند. (پیدا ۱۸:۱-۸؛ ۱۹:۱-۳) از این رو، منطقی است نتیجه بگیریم که فرشتگان با بدن انسانی قادر بودند با زنان رابطهٔ جنسی داشته باشند.
بر اساس کتاب مقدّس دلایلی محکم وجود دارد که برخی فرشتگان به چنین عملی دست زدند. یهودا ۶، ۷ گناه مردان شهر سُدُوم را که در پی رابطهٔ جنسی غیرطبیعی رفتند، با گناه «فرشتگانی» مقایسه کرد «که مقام والای خود را حفظ نکردند، بلکه منزلگاه مناسب خویش را ترک گفتند.» نکتهٔ مشابه بین این فرشتگان و مردان اهل سُدُوم این بود که هر دوی «آنان بیعفتی کردند و در پی شهوات غیرطبیعی رفتند.» ۱پِطرُس ۳:۱۹، ۲۰ نیز این فرشتگان یاغی را با «روزگار نوح» مربوط میداند. (۲پطر ۲:۴، ۵) بنابراین، عملی که این فرشتگان سرکش در روزگار نوح مرتکب شدند مشابه است با گناه اهالی سُدُوم و غَمورَه.
آیات بند قبل زمانی مفهوم پیدا میکند که تشخیص دهیم «پسران خدا» در پیدایش ۶:۲، ۴ فرشتگانی بودند که از روح به جسم تبدیل شدند و با زنان رابطهٔ جنسی برقرار کردند.
۱پطر ۳:۱۹، ترجمهٔ قدیم) این آیه به چه مفهوم است؟
کتاب مقدّس میگوید که عیسی ‹به ارواحی که در زندان بودند موعظه نمود.› (▪ پِطرُس رسول گفت که این ‹ارواح› «در ایام گذشته نافرمانی کرده بودند،» زمانی که ‹خدا در روزگار نوح با شکیبایی انتظار میکشید.› (۱پطر ۳:۲۰) پِطرُس به روشنی به فرشتگانی اشاره کرد که در سرکشی به شیطان پیوستند. یهودا در مورد این فرشتگان گفت: «مقام والای خود را حفظ نکردند، بلکه منزلگاه مناسب خویش را ترک گفتند، [خدا آنان را] به زنجیرهای ابدی کشیده و برای محاکمه در آن روز عظیم، در تاریکی مطلق نگاه داشته است.»—یهو ۶.
این فرشتگان در روزگار نوح چگونه سرکشی کردند؟ قبل از توفان، این فرشتگان شریر از روح به جسم تبدیل شدند که برخلاف خواست خدا بود. (پیدا ۶:۲، ۴) به علاوه آنان به عملی غیرطبیعی دست زدند یعنی آمیزش با زنان. قصد خدا از آفرینش فرشتگان این نبود که با زنان رابطهٔ جنسی داشته باشند. (پیدا ۵:۲) پس خدا این فرشتگان سرکش را در زمان معین نابود خواهد کرد. اما اکنون آنان در «تاریکی مطلق» یعنی در زندانی مجازی به سر میبرند، همان طور که یهودا اشاره کرد.
چه وقت عیسی «به ارواحی که در زندان بودند» موعظه کرد و به چه مفهوم؟ پِطرُس نوشت که عیسی پس از آن که «به حسب روح زنده گشت» به ارواح موعظه کرد. (۱پطر ۳:۱۸، ۱۹، ترجمهٔ قدیم) دقت کنید که پِطرُس گفت: عیسی «موعظه نمود.» پِطرُس از فعل گذشته استفاده کرد. این موضوع نشان میدهد که عیسی قبل از نگاشته شدن نامهٔ اول پِطرُس موعظه کرد. این موعظه برای امید دادن به فرشتگان شریر نبود بلکه برای اعلام محکومیتشان. پس به نظر میرسد عیسی مجازات فرشتگان شریر را مدتی پس از رستاخیزش به آنان اعلام کرد. (یون ۱:۱، ۲) عیسی ایمان و وفاداری خود را تا پای مرگ ثابت کرد، رستاخیز یافت و نشان داد که ابلیس بر او هیچ قدرتی ندارد. از این رو، حکم داوری آنان به عیسی سپرده شد.—یو ۱۴:۳۰؛ ۱۶:۸-۱۱.
در آینده، عیسی شیطان و فرشتگان شریر را به بند خواهد کشید و به هاویه خواهد انداخت. (لو ۸:۳۰، ۳۱؛ مکا ۲۰:۱-۳) تا آن زمان، این ارواح سرکش در «تاریکی مطلق» خواهند بود و نابودیشان حتمی است.—مکا ۲۰:۷-۱۰.
[تصویر در صفحهٔ ۲۲]
[تصویر در صفحهٔ ۲۳]