عیسی مسیح گفت:‏ «به خانه،‏ نزد خویشان خود برو و به آنها بگو که خداوند برای تو چه کرده و چگونه بر تو رحم نموده است.‏» عیسی این سخن را احتمالاً در جَدَریه واقع در جنوب شرقی دریای جلیل به مردی گفت که می‌خواست پیرو او شود.‏ بلی،‏ عیسی از این خصلت ذاتی بشر که دوست دارد موضوعات جالب و مهم را به خانواده و خویشاوندانش بگوید آگاه بود.‏—‏مرق ۵:‏۱۹‏.‏

چنین خصلتی با آن که در برخی از فرهنگ‌ها بیشتر از فرهنگ‌های دیگر به چشم می‌خورد امروزه نیز نمایان است.‏ از این رو،‏ وقتی فردی پرستندهٔ یَهُوَه خدا می‌شود،‏ اغلب مایل است که ایمان جدید خود را با خویشاوندانش سهیم شود.‏ ولی این کار را چگونه باید انجام دهد؟‏ چگونه می‌تواند دل خویشاوندانی را به دست آورد که دینی متفاوت دارند یا اصلاً ایمانی ندارند؟‏ در این رابطه،‏ کتاب مقدّس توصیه‌هایی مثبت و واقع‌بینانه می‌دهد.‏

در قرن اول میلادی،‏ آندریاس یکی از اولین کسانی بود که تشخیص داد عیسی همان مسیح موعود است.‏ او پس از کشف این موضوع چه کرد؟‏ «[آندریاس] نخست،‏ برادر خود شَمعون را یافت و به او گفت:‏ ‹ما مسیح را (‏که معنی آن ”مسح شده“ است)‏ یافته‌ایم.‏›» آندریاس برادر خود یعنی شَمعون پِطرُس را نزد عیسی برد و بدین شکل به پِطرُس فرصت داد تا یکی از شاگردان عیسی شود.‏—‏یو ۱:‏۳۵-‏۴۲‏.‏

تقریباً شش سال بعد وقتی پِطرُس در یافا بود،‏ از او دعوت شد تا به قیصریه در شمال یافا سفر کند و به خانهٔ افسری رومی به نام کُرنِلیوس رود.‏ پِطرُس چه کسانی را در خانه یافت؟‏ «کُرنِلیوس خویشان و دوستان نزدیک خود را نیز گرد آورده بود  و منتظر ورود [پِطرُس و همسفران او] بود.‏» پس کُرنِلیوس به اهل خانه‌اش فرصت داد تا سخنان پِطرُس را بشنوند و بر اساس آنچه شنیده‌اند تصمیم بگیرند.‏—‏اعما ۱۰:‏۲۲-‏۳۳‏.‏

از عملکرد آندریاس و کُرنِلیوس با خویشاوندانشان چه می‌توانیم بیاموزیم؟‏

آندریاس و کُرنِلیوس در راه آشنا کردن خویشاوندانشان با حقایق کتاب مقدّس قدم برداشتند.‏ آندریاس پِطرُس را شخصاً به عیسی معرفی کرد و کُرنِلیوس ترتیبی داد تا خویشاوندانش سخنان پِطرُس را بشنوند.‏ ولی آندریاس و کُرنِلیوس خویشاوندانشان را تحت فشار قرار ندادند و موجب آزارشان نشدند.‏ از آنان چه درسی می‌گیریم؟‏ ما نیز باید همچون آنان عمل کنیم.‏ شاید بتوانیم مطالبی را با خویشاوندانمان در میان بگذاریم و فرصتی به وجود آوریم تا با حقایق کتاب مقدّس و هم‌ایمانانمان آشنا شوند.‏ با این حال،‏ باید به آنان احترام بگذاریم و از فشار ناخوشایند اجتناب کنیم زیرا یَهُوَه به هر کس حق انتخاب داده است.‏ در رابطه با کمک به خویشاوندان به نمونهٔ یورگن و پِترا،‏ زوجی از آلمان توجه کنید.‏

پِترا آموزش کتاب مقدّس را از شاهدان یَهُوَه پذیرفت و پس از مدتی تعمید گرفت.‏ شوهر پِترا،‏ یورگن افسر ارتش بود.‏ در ابتدا،‏ یورگن از تصمیم همسرش خوشحال نبود.‏ ولی به مرور زمان متوجه شد آنچه شاهدان یَهُوَه از کتاب مقدّس تعلیم می‌دهند حقیقت است.‏ او نیز خود را به یَهُوَه وقف کرد و اکنون در جماعت پیر مسیحی است.‏ حال یورگن برای به دست آوردن دل خویشاوندان غیرشاهد چه توصیه‌ای به ما می‌دهد؟‏

یورگن می‌گوید:‏ «نباید حقیقت را به خویشاوندانمان اصرار ورزیم و آنان را با امور روحانی خسته سازیم.‏ این کار باعث می‌شود که نسبت به حقیقت بی‌میل شوند.‏ بهتر است که حقایق کتاب مقدّس را گهگاه و آن هم سنجیده بیان کنیم.‏ همچنین مفید است که خویشاوندانمان را با برادران و خواهرانی آشنا سازیم که با آنان همسن‌وسالند و علایقی مشابه دارند.‏ بدین شکل می‌توانید پلی میان شکاف خود و خویشاوندانتان ایجاد کنید.‏»‏

پِطرُس رسول و خویشاوندان کُرنِلیوس سریع به پیام کتاب مقدّس واکنش نشان دادند.‏ ولی اشخاص دیگر برای پذیرفتن حقیقت به زمانی بیشتر نیاز داشتند.‏

چند نفر از خویشاوندان عیسی طی موعظه‌اش به او ایمان ورزیدند.‏ به احتمال زیاد یعقوب و یوحنای رسول پسرخاله‌های عیسی بودند و مادر آنان سالومه خالهٔ عیسی بود.‏ از قرار معلوم او یکی از بسیار زنانی بود که «از دارایی خود برای رفع نیازهای عیسی و شاگردانش تدارک می‌دیدند.‏»—‏لو ۸:‏۱-‏۳‏.‏

با این حال،‏ دیگر اعضای خانوادهٔ عیسی بلافاصله به او ایمان نورزیدند.‏ برای مثال،‏ روزی گروهی عظیم جمع شده بودند تا سخنان عیسی را در خانه‌ای بشنوند و این واقعه بیش از یک سال پس از تعمیدش بود.‏ ولی «نزدیکانش با شنیدن این خبر آمدند تا او را به خانه‌اش ببرند،‏ چون فکر می‌کردند عقلش را از دست داده است.‏» مدتی پس از آن،‏ وقتی برادران ناتنی عیسی از او در مورد تصمیم سفرش به اورشلیم پرسیدند،‏ او به آنان جوابی صریح نداد.‏ چرا؟‏ زیرا «برادرانش .‏ .‏ .‏ به او ایمان نیاورده بودند.‏»—‏مرق ۳:‏۲۱‏،‏ ترجمهٔ تفسیری؛‏ یو ۷:‏۵‏.‏

 از عملکرد عیسی با خویشانش چه می‌آموزیم؟‏ وقتی به او گفته شد که عقلش را از دست داده است،‏ دلخور نشد.‏ عیسی حتی پس از مرگ و رستاخیز بر برادر ناتنی‌اش یعقوب ظاهر شد و او را تشویق کرد.‏ عیسی با این عمل نه تنها یعقوب را بلکه دیگر برادرانش را نیز متقاعد ساخت که مسیح موعود است.‏ از این رو،‏ آنان نیز با رسولان در بالاخانه‌ای در اورشلیم بودند وقتی که روح‌القدس بر آنان ریخته شد.‏ بعدها،‏ یعقوب و یکی دیگر از برادران ناتنی عیسی یعنی یهودا افتخاراتی دریافت کردند.‏—‏اعما ۱:‏۱۲-‏۱۴؛‏ ۲:‏۱-‏۴؛‏ ۱قر ۱۵:‏۷‏.‏

امروزه نیز برخی از خویشاوندان در پذیرفتن حقیقت به زمانی فراوان نیاز دارند.‏ برای مثال،‏ شرح حال روزویتا،‏ کاتولیکی بسیار فعال را در نظر گیرید که شوهرش در سال ۱۹۷۸ شاهد یَهُوَه شد.‏ روزویتا که صادقانه به دینش ایمان داشت،‏ در اول با شوهرش مخالفت می‌کرد.‏ اما به مرور زمان،‏ مخالفت وی فروکش کرد و پی برد که شاهدان یَهُوَه حقیقت را تعلیم می‌دهند و در سال ۲۰۰۳ تعمید گرفت.‏ چه چیزی در تغییر طرز فکرش مؤثر بود؟‏ شوهر روزویتا به جای دلخوری از مخالفت همسرش با شکیبایی منتظر ماند تا طرز فکر او تغییر کند.‏ چه توصیه‌ای روزویتا به ما می‌دهد؟‏ «با صبر،‏ صبر و صبر بیشتر نتایجی مثبت به دست می‌آید.‏»‏

مونیکا در سال ۱۹۷۴ تعمید گرفت و دو پسرش ۱۰ سال بعد شاهد یَهُوَه شدند.‏ شوهر وی،‏ هانس هرگز با ایمان آنان مخالفت نورزید.‏ با این حال تا سال ۲۰۰۶ طول کشید تا خودش نیز تعمید گیرد.‏ این خانواده چه توصیه‌ای برای ما دارند؟‏ «به یَهُوَه همواره وفادار بمانید و در رابطه با ایمانتان مصالحه نکنید.‏» البته،‏ آنان عشق و محبتشان را مرتباً به هانس ابراز کردند و هرگز امید خود را از دست ندادند.‏

عیسی یک بار پیام حقیقت را به آبی تشبیه کرد که سرچشمهٔ حیات جاودان است.‏ (‏یو ۴:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ ما می‌خواهیم که خویشاوندانمان با نوشیدن آب خنک و پاک حقیقت طراوت یابند.‏ به حتم نمی‌خواهیم آنان را با دادن آب بیش از حد یا سریع خفه کنیم.‏ البته طراوت یافتن یا خفه شدن آنان به نحوهٔ توضیح ایمانمان بستگی دارد.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «دل مرد عادل در جواب دادن تفکّر می‌کند» و «سخنان شخص دانا عاقلانه است و تعالیمی که او می‌دهد مؤثر می‌باشد.‏» چگونه می‌توانیم این توصیه را به کار گیریم؟‏—‏امث ۱۵:‏۲۸؛‏ ۱۶:‏۲۳‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

خواهری شاید مایل باشد که ایمانش را برای شوهرش توضیح دهد.‏ اگر او «در جواب دادن تفکّر» کند،‏ سنجیده سخن خواهد گفت نه عجولانه.‏ زن نباید به شوهرش این احساس را بدهد که از او بهتر یا درستکارتر است.‏ سخنان سنجیده سبب نشاط می‌شود و صلح و آرامش را در خانه رواج می‌دهد.‏ فکر کردن در سؤالات ذیل باعث می‌شود تا زن با درایت سخن گوید و عمل کند:‏ چه وقت شوهرش پذیرای گفتگو است؟‏ به چه موضوعاتی علاقه‌مند است؟‏ آیا به علوم،‏ سیاست یا ورزش علاقه دارد؟‏ زن چگونه می‌تواند او را نسبت به کتاب مقدّس کنجکاو سازد و در عین حال به احساسات و طرز فکرش احترام بگذارد؟‏

برای به دست آوردن دل خویشاوندان غیرشاهد فقط توضیح تدریجی ایمانمان کافی نیست.‏ برای این کار لازم است که اعمالمان با سخنانمان هماهنگ باشد.‏

یورگن می‌گوید:‏ «در به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس ثابت‌قدم باشید.‏ این راهی بسیار مؤثر برای جلب توجه خویشاوندان به حقیقت است،‏ حتی اگر اعمال نیک ما را اذعان نکنند.‏» هانس که تقریباً ۳۰ سال پس از همسرش تعمید گرفت این گفته را چنین تصدیق می‌کند:‏ «اعمال مسیحی ما بسیار مهم است زیرا خویشاوندان تأثیر مثبت حقیقت را در زندگی‌مان می‌بینند.‏» خانوادهٔ ما باید ببینند که ایمانمان ما را به شکلی مثبت از دیگران متمایز ساخته است.‏

پِطرُس رسول توصیه‌ای پرارزش به زنانی داد که شوهرشان با آنان هم‌ایمان نیست:‏ «ای زنان،‏ مطیع شوهران خود باشید تا چنانچه بعضی از ایشان نیز به انجیل ایمان نیاورده باشند،‏ با دیدن رفتار شما ایمان بیاورند؛‏ زیرا رفتار خوب و توأم با احترام یک زن،‏ بهتر از سخنان او درباره مسیح،‏ در دل شوهر اثر می‌گذارد.‏  برای زیبایی،‏ به آرایش ظاهری نظیر جواهرات و لباس‌های زیبا و آرایش گیسوان،‏ توسل نجویید،‏ بلکه بگذارید باطن و سیرت شما زیبا باشد.‏ باطن خود را با زیبایی پایدار یعنی با روحیه آرام و ملایم زینت دهید که مورد پسند خداست.‏»—‏۱پطر ۳:‏۱-‏۴‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

پِطرُس نوشت که رفتار نمونهٔ همسر راهی است برای متقاعد ساختن شوهر به حقایق کتاب مقدّس.‏ خواهری به نام کریستا از تعمیدش در سال ۱۹۷۲ کوشیده است که شوهرش را با رفتارش به حقیقت جذب کند.‏ شوهرش کتاب مقدّس را از شاهدان یَهُوَه تعلیم گرفته ولی هنوز حقیقت را نپذیرفته است.‏ او در برخی از جلسات مسیحی شرکت کرده و با اعضای جماعت دوست شده است.‏ اعضای جماعت نیز او را تحت فشار قرار نمی‌دهند.‏ کریستا به چه کاری مصمم است؟‏

‏«من مصمم هستم که به یَهُوَه وفادار بمانم.‏ در عین حال،‏ با رفتار نیکو که ‹بهتر از سخنان› است می‌کوشم دل شوهرم را به دست آورم.‏ وقتی خواستهٔ شوهرم خلاف اصول کتاب مقدّس نباشد،‏ تمام تلاشم را در برآورده ساختن آن انجام می‌دهم و فراموش نمی‌کنم که او حق انتخاب دارد.‏ بقیهٔ کار را به یَهُوَه سپرده‌ام.‏»‏

نمونهٔ کریستا ارزش انعطاف‌پذیری را نمایان می‌سازد.‏ او مرتباً به فعالیت‌های مسیحی مانند حضور در جلسات و شرکت در خدمت موعظه مشغول است.‏ با این حال،‏ درک کرده است که همسرش مستحق محبت و توجه اوست و لازم است برای او وقت بگذارد.‏ درک کردن خویشاوندان غیرشاهد و انعطاف‌پذیری در عملکرد با آنان طریقی حکیمانه است.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «برای هر چیز زمانی است.‏» این کار شامل صرف وقت با اعضای خانواده،‏ به ویژه همسر غیرشاهد می‌شود.‏ گذراندن وقت با یکدیگر راه را برای گفتگو باز می‌کند.‏ تجارب نشان می‌دهد که گفتگوی خوب از احساس تنهایی،‏ بی‌اعتنایی یا حسادت می‌کاهد.‏—‏جا ۳:‏۱‏.‏

هولگه که پدرش ۲۰ سال پس از تعمید اعضای خانواده‌اش تعمید گرفت می‌گوید:‏ «بسیار اهمیت دارد که نشان دهیم عضو غیرشاهد خانواده‌مان را دوست داریم و برایش دعا کنیم.‏» کریستا می‌گوید که ‹هرگز امید خود را به این که شوهرش روزی سمت یَهُوَه را بگیرد و حقیقت را بپذیرد از دست نمی‌دهد.‏› رفتار و طرز فکرمان نسبت به عضوی از خانواده که شاهد یَهُوَه نیست باید همیشه مثبت و توأم با امید باشد.‏

بکوشید که رابطه‌ای خوب با اعضای غیرشاهد داشته باشید،‏ به آنان فرصت دهید که حقیقت را تشخیص دهند و با اعمال نیک پیام حقیقت را به دلشان بنشانید.‏ به علاوه،‏ باید در هر کار رفتارمان «به نرمی و با احترام» باشد.‏—‏۱پطر ۳:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏