محبت،‏ داشتن علاقه و دلبستگی شدید به دیگران است.‏ شخصِ با محبت احساساتش را در گفتار و کردار به عزیزانش نشان می‌دهد و در این راه از فداکاری و ازخودگذشتگی دریغ نمی‌کند.‏

موسی به خدا عشق می‌ورزید.‏ چگونه؟‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «محبت به خدا همین است که از احکام او اطاعت کنیم.‏» (‏۱یوحنا ۵:‏۳‏)‏ موسی مطابق با این قانون خدا زندگی می‌کرد.‏ او همواره مطیع فرمان خدا بود،‏ چه فرمان دلهره‌انگیز و تشویش‌آوری همچون رویارویی با فرعون قدرتمند و چه فرمان ساده‌ای همچون فروبردن عصایش در دریای سرخ.‏ موسی از سخت‌ترین و آسان‌ترین فرمان‌های خدا پیروی می‌کرد.‏ او «همهٔ آنچه را که خداوند فرموده بود موبمو اجراء کرد.‏»—‏خروج ۴۰:‏۱۶‏،‏ ترجمهٔ دری.‏

موسی همچنین عشقش را به هم‌ایمانانش ابراز داشت.‏ آنان پی برده بودند که یَهُوَه به کمک موسی آنان را هدایت و راهنمایی می‌کند.‏ از این رو مشکلاتشان را با او در میان می‌گذاشتند.‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «قوم به حضور موسی از صبح تا شام ایستاده بودند.‏» (‏خروج ۱۸:‏۱۳-‏۱۶‏)‏ تصوّر کنید که چقدر برای موسی خسته‌کننده بود که ساعت‌های پی‌درپی پای گفتگوی اسرائیلیان بنشیند و به مشکلاتشان گوش دهد!‏ اما موسی به قومش عشق می‌ورزید و از کمک به قومش شاد و مسرور می‌شد.‏

موسی در کنار گوش فرا دادن به گفته‌های قومش،‏ برای عزیزانش دعا می‌کرد.‏ او حتی برای آنانی که با او بدرفتاری کرده بودند،‏ دعا کرد.‏ برای نمونه،‏ زمانی که مریم،‏ خواهر موسی علیه او شِکوه و شکایت به راه انداخت یَهُوَه،‏ مریم را به جذام مبتلا کرد.‏ موسی بجای این که از این امر شاد شود،‏ فوراً برای او نزد خدا شفاعت کرد و در دعایش چنین گفت:‏ «ای خدا،‏ به تو التماس می‌کنم او را شفا دهی!‏» (‏اعداد ۱۲:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ عشق و محبت بود که موسی را برانگیخت تا با ازخودگذشتگی چنین دعایی کند.‏

با عشق و محبت ورزیدن به خدایمان می‌توانیم موسی را سرمشق قرار دهیم.‏ چنین عشقی ما را بر آن می‌دارد که «به تمامی دل» فرمان‌های خدا را پیروی کنیم.‏ (‏رومیان ۶:‏۱۷‏)‏ هنگامی که با تمام وجودمان از خدا اطاعت می‌کنیم،‏ دل او را شاد می‌سازیم.‏ (‏امثال ۲۷:‏۱۱‏)‏ همچنین خود نیز از آن بهره می‌بریم.‏ وقتی که خدایمان را با تمام دل و جان خدمت می‌کنیم،‏ در حقیقت نه تنها معیارهای او را در زندگی به کار می‌بندیم،‏ بلکه از انجام دادن آن واقعاً شاد و خرسند می‌شویم.‏—‏مزمور ۱۰۰:‏۲‏.‏

راه دیگری که می‌توانیم موسی را سرمشق قرار دهیم،‏ داشتن محبت قلبی و ایثارگرانه به دیگران است.‏ هنگامی که دوستان یا اعضای خانواده‌مان مشکلات و نگرانی‌های خود را با ما مطرح می‌کنند،‏ عشق و محبت ما را برمی‌انگیزد تا ۱)‏ با تمام وجود به آنان گوش فرا دهیم؛‏ ۲)‏ با آنان همدردی کنیم و به عمق احساساتشان پی بریم؛‏ و ۳)‏ به آنان نشان دهیم که به فکرشان هستیم.‏

همانند موسی ما نیز می‌توانیم برای عزیزانمان دعا کنیم.‏ برخی اوقات وقتی آنان مشکلاتشان را با ما در میان می‌گذارند،‏ نمی‌توانیم هیچ راه‌حلی به آنان نشان دهیم.‏ حتی ممکن است با افسوس و تأسف به آنان بگوییم:‏ «متأسفانه تنها کاری که از دستم بر می‌آید دعا کردن برای توست.‏» اما به یاد داشته باشید:‏ «دعایِ مرد پارسا،‏ قدرت دارد.‏» (‏یعقوب ۵:‏۱۶‏)‏ دعاهای ما ممکن است یَهُوَه را بر آن دارد که عملی برای شخص انجام دهد که شاید در غیر این صورت انجام نمی‌داد.‏ پس بهترین کاری که می‌توانیم برای عزیزانمان انجام دهیم دعا برای آنان است.‏ *

یقیناً شما نیز با این امر موافقید که از سرگذشت زندگی موسی می‌توان درس‌های فراوانی گرفت.‏ با این که او همانند ما بود،‏ سرمشق فوق‌العاده‌ای از ایمان،‏ تواضع و عشق برایمان بجا گذاشت.‏ هر چه بیشتر از او سرمشق گیریم،‏ بیشتر به خودمان و به دیگران فایده خواهیم رساند.‏—‏رومیان ۱۵:‏۴‏.‏