Fálanos da túa infancia.

Nacín en Italia en 1943. Os meus irmáns e mais eu medramos nunha pequena vila e os nosos pais educáronnos na relixión católica. Meu pai era labrego e carpinteiro.

Por que decidiches ser sacerdote?

Cando era neno, encantábame ir a misa para escoitar o sacerdote. Gustábame moito a súa voz e impresionábanme os rituais que facía. De aí me veu o de facerme sacerdote. Con 13 anos, miña nai levoume a un internado onde preparaban os nenos para que despois estudasen para sacerdotes.

Estudaches a Biblia durante a túa formación?

Non moito. Cando tiña 15 anos, un dos meus profesores deume un libro dos Evanxeos —os relatos que falan da vida de Xesús— e lino varias veces. Despois, con 18 anos, mudeime a Roma e fun estudar a varias universidades pontificias, que están baixo a autoridade do papa. Estudei latín, grego, historia, filosofía, psicoloxía e teoloxía. Inda que recitabamos versículos da Biblia e escoitabamos lecturas dela no sermón dos domingos, en realidade non a estudabamos.

Mentres eras reitor, tamén dabas clases?

O meu traballo era basicamente administrativo, pero si que dei clases sobre decretos do Concilio Vaticano II.

Por que empezaches a dubidar da Igrexa?

Houbo tres razóns: vin que a Igrexa se metía en política, toleraba a mala conduta do clero e dos fregueses e algunhas das súas doutrinas non me parecían lóxicas. Por exemplo, como pode un Deus de amor castigar eternamente a unha persoa despois de morrer? Ademais, de verdade quere que usemos un rosario para repetir centos de veces o mesmo rezo? *

E que fixeches?

Con bágoas nos ollos, supliqueille a Deus que me axudase. Merquei unha copia da Biblia de Jerusalén, que se acababa de publicar en italiano, e púxenme a lela. Un domingo á mañá mentres colgaba a sotana despois de dar a misa, dous homes viñeron ó seminario; eran testemuñas de Xehová. Estivemos falando máis dunha hora sobre a Biblia e o que di da relixión verdadeira.

Que impresión levaches dos homes que te visitaron?

Impresionoume a súa convicción e a facilidade coa que atopaban os versículos nunha Biblia católica. Máis adiante, comezou a visitarme Mario, que tamén era testemuña de Xehová. Era moi paciente e un home de palabra: tódolos sábados ás nove da mañá chamaba á porta do seminario, chovese ou quentase o sol.

Que pensaban desas visitas os demais sacerdotes?

Inviteinos a unirse ás nosas conversas, pero ningún pensaba que fose importante estudar a Biblia. En cambio, a min encantábame. Estaba a aprender cousas marabillosas, como por exemplo por que permite Deus o mal e o sufrimento, un tema que me intrigaba dende había moito.

Díxoche algún dos teus superiores que deixases de estudar a Biblia?

En 1975, fun a Roma varias veces para falar do que estaba a aprender. Os meus superiores tentaron convencerme de que estaba equivocado, pero ningún usou a Biblia. Ó final, o 9 de xaneiro de 1976 escribín unha carta de renuncia á Igrexa e mandeina a Roma. Dous días despois, marchei do seminario e collín un tren para ir á miña primeira reunión coas testemuñas de Xehová. Era un congreso no que había varias congregacións reunidas. Era tan diferente ó que eu estaba afeito! Cada un tiña a súa propia Biblia e buscaban as pasaxes que mencionaban os oradores.

Que lle pareceu á túa familia o que fixeches?

A maioría deles puxéronse en contra miña. Pero descubrín que un dos meus irmáns tamén estaba a estudar a Biblia coas testemuñas de Xehová na Lombardía, ó norte de Italia. Fun a velo, e as testemuñas daquela zona axudáronme a atopar un traballo e un sitio para vivir. Ese mesmo ano fíxenme testemuña de Xehová.

Hai algo do que te arrepintas?

Para nada! Por fin me sinto preto de Deus porque todo o que agora sei sobre el está na Biblia non na filosofía ou nas tradicións católicas. Ademais, agora podo falarlles ós demais convencido de que o que digo é verdade.