Os científicos pensaban que a lingua do colibrí succionaba o néctar mediante forzas naturais que movían os fluídos por tubos finos, un proceso chamado capilaridade. Pero estudos recentes demostraron que este paxariño usa un método máis eficiente, a “trampa para líquidos”.

 Pensa nisto: Cando a lingua do colibrí entra no néctar, divídese horizontalmente formando dúas puntas. Ó longo de cada punta hai unha canle que ten unha especie de láminas pechadas. Ó entrar no líquido, as puntas sepáranse e as láminas despréganse e isto permite que o paxaro atrape o néctar en vez de succionalo, coma se usase unha palla. Cando recolle a lingua sucede o contrario, as láminas enrólanse co néctar dentro delas.

 Segundo os investigadores Alejandro Rico-Guevara, Tai-Hsi Fan e Margaret Rubega todo este proceso leva “menos dunha décima de segundo”. Tamén comentan: “A punta da lingua é unha trampa para líquidos que cambia a súa forma drasticamente cando se move dentro e fora dos líquidos”.

 Ademais, este pequeno paxaro non necesita usar enerxía para facer isto. As puntas da lingua sepáranse e xúntanse como resposta a unhas forzas complexas que actúan sobre elas cando entran e saen do líquido.

 Como a lingua do colibrí atrapa o líquido dunha forma moi eficiente, os investigadores pensan que o que aprenden dela poderían aplicalo en medicina, robótica e outros campos. Incluso podería axudar a deseñar ferramentas para limpar líquidos ou vertidos de petróleo.

 Que dirías? É a complexa lingua do colibrí resultado da evolución? Ou deseñouna alguén?