SANG Septiembre 7, 1950, nangin miembro ako sang pamilya Bethel sa Brooklyn. Sadto nga tion, may 355 ka Bethelite nga naghalin sa lainlain nga pungsod kag nagaedad halin sa 19 asta 80. Kalabanan sa ila mga hinaplas nga Cristiano.

Ang akon iloy ang nagtudlo sa akon nga alagaron ang aton “malipayon nga Dios.” (1 Tim. 1:11) Nagsugod sia sa pag-alagad kay Jehova sang bata pa ako. Sang Hulyo 1, 1939, sang dies anyos ako, nabawtismuhan ako sa zone assembly (ginatawag karon nga sirkito nga asembleya) sa Columbus, Nebraska, U.S.A. Mga 100 kami nga nagtipon sa gin-arkilahan nga pasilidad para mamati sa narekord nga pamulongpulong ni Joseph Rutherford nga may tig-ulo, “Pasismo Ukon Kahilwayan.” Sa tungatunga sang pamulongpulong, may guban nga nagtipon sa gua sining gamay nga pasilidad. Nagpamilit sila nga masulod, ginpauntat ang amon pagtilipon, kag ginpahalin kami sa banwa. Nagtipon kami sa uma sang isa ka utod nga malapit lang sa banwa kag didto namon ginpadayon ang programa. Amo ina ang rason kon ngaa indi ko malipatan ang petsa sang akon bawtismo!

Nanikasog gid ang akon iloy nga mapadaku ako sa kamatuoran. Mabuot nga tawo kag maayo nga amay ang akon tatay, pero indi sia interesado sa relihion ukon sa akon espirituwalidad. Si Nanay kag ang mga Saksi sa Kongregasyon sang Omaha ang nagpalig-on gid sa akon.

Sang malapit na lang ako maggradwar sa hayskul, kinahanglan ko magdesisyon kon ano ang himuon ko sa akon kabuhi. Kada magbakasyon sa eskwelahan, nagaalagad ako subong vacation pioneer (ginatawag karon nga auxiliary payunir) upod sa akon mga katubotubo.

Duha ka pamatan-on nga utod nga lalaki nga bag-o lang naggradweyt sa Gilead School—sanday John Chimiklis kag Ted Jaracz—ang gin-asayn sa amon lugar subong nagalakbay nga manugtatap. Nakibot gid ako sang nabal-an ko nga mga beintehon pa lang sila. Disiotso anyos ako sadto kag manuggradweyt pa lang sa hayskul. Nadumduman ko pa sang ginpamangkot ako ni Utod Chimiklis kon ano ang himuon ko sa akon  kabuhi. Sang ginsugiran ko sia, ginpalig-on niya ako: “Huo, sulod ka dayon sa bug-os tion nga pag-alagad. Wala ka makahibalo kon ano pa gid ang mahatag sini sa imo.” Nagtudok gid sa akon ina nga laygay, kag ang halimbawa sadtong mga utod. Gani pagkagradweyt ko, nagpayunir ako sang 1948.

Sang Hulyo 1950, nagbiyahe ako upod sa akon mga ginikanan para sa internasyonal nga kombension sa Yankee Stadium sa New York City. Didto ako nagtambong sang miting para sa mga interesado mag-alagad sa Bethel. Nagpasa ako sang sulat nga nagasiling nga gusto ko mag-alagad sa Bethel.

Indi supak si Tatay sa akon pagpayunir kag pag-istar sa balay, pero sa banta niya kinahanglan ko magbayad para sa akon kuarto kag pagkaon. Gani isa ka adlaw sang maaga nga bahin sang Agosto, sang manuglakat na ako para mangita sing trabaho, naghapit anay ako sa amon mailbox. Nakita ko nga may sulat ako halin sa Brooklyn. Halin ini kay Nathan H. Knorr, nga nagasiling: “Nabaton namon ang imo aplikasyon sa Bethel. Suno diri, gusto mo mag-alagad sa Bethel tubtob kuhaon ka sang Ginuo. Gani luyag ko nga magreport ka sa Bethel sa 124 Columbia Heights, Brooklyn, New York, sa Septiembre 7, 1950.”

Sang nagpauli si Tatay halin sa obra, ginsugiran ko sia nga may trabaho na ako. Nagsiling sia: “Maayo gid, ti diin ka maobra?” Nagsabat ako: “Sa Bethel sa Brooklyn, tag-$10.00 ang kada bulan.” Nakibot gid sia, pero nagsiling sia nga kon amo gid sina ang gusto ko, panikasugan ko gid nga magmadinalag-on sa sini. Wala madugay, nabawtismuhan sia sa kombension sa Yankee Stadium sang 1953!

Nalipay gid ako kay ang akon partner sa pagpayunir nga si Alfred Nussrallah, gin-imbitar man nga mag-alagad sa Bethel sa amo man nga tion, gani upod kami nga nagbiyahe. Sang ulihi nangasawa sia kay Joan, nag-eskwela sila sa Gilead, kag nag-alagad subong misyonero sa Lebanon, dayon subong nagalakbay nga manugtatap sa Estados Unidos.

Ang una ko nga asaynment sa Bethel amo ang pagpanahi sang mga libro sa Bindery. Ang una nga publikasyon nga naobra ko amo ang libro nga, What Has Religion Done for Mankind? Pagkatapos sang mga walo ka bulan sa Bindery, ginsaylo ako sa Service Department para magbulig kay Utod Thomas J. Sullivan. Nalipay gid ako nga makatrabaho sia kag makabenepisyo sa iya espirituwal nga kaalam kag paghantop nga natigayon sa sulod sang mga tinuig sa organisasyon.

Pagkatapos sang halos tatlo ka tuig sa Service Department, ginsilingan ako sang manugtatap sang factory nga si Max Larson nga ginapatawag ako ni Utod Knorr. Nakulbaan ako basi may nahimo ako nga sala. Pero nahaw-asan ako sang ginpamangkot ako ni Utod Knorr kon bala may plano ako nga maghalin sa Bethel sa ulihi. Nagakinahanglan sia sing temporaryo nga upod sa opisina kag tan-awon niya kon masarangan ko ini nga asaynment. Ginsilingan ko sia nga wala ako sing plano nga maghalin sa Bethel. Subong resulta, nangin pribilehiyo ko nga magtrabaho sa iya opisina sa masunod nga 20 ka tuig.

Pirme ko ginasiling nga indi ko gid mabayaran ang akon natun-an sa pagtrabaho upod nanday Utod Sullivan kag Knorr, subong man ang iban pa sa Bethel kaangay nanday Milton Henschel, Klaus Jensen, Max Larson, Hugo Riemer, kag Grant Suiter. *

Ang mga utod nga akon nakatrabaho tama gid  ka organisado sa ila pagtrabaho para sa organisasyon. Si Utod Knorr daw wala ginakapoy sa iya trabaho kag gusto gid niya makita nga padayon ang pag-uswag sang hilikuton sa Ginharian. Nakita sang mga nakaupod niya sa opisina nga mahapos sia istoryahon. Bisan pa lain ang amon pagtamod sa isa ka butang sangsa iya, mapabutyag namon gihapon ang amon kaugalingon kag wala nagabag-o ang pagsalig niya sa amon.

Isa ka bes, gin-istorya ako ni Utod Knorr parte sa pag-atipan sang makabig nga gamay nga mga butang. Para iilustrar, ginsilingan niya ako nga sang manugtatap sia sa factory, ginatawgan sia ni Utod Rutherford kag ginasilingan: “Utod Knorr, kon maghalin ka sa factory para magkaon, dal-i ako sang pila ka eraser sa lapis. Kinahanglan ko ina sa akon opisina.” Si Utod Knorr nagsiling nga ang una niya nga himuon amo ang pagkadto sa supply room, dayon makuha sang mga eraser, kag isulod ini sa iya bulsa. Pagkaudto, idul-ong niya ini sa opisina ni Utod Rutherford. Gamay man lang ini nga butang pero nakabulig ini kay Utod Rutherford. Dayon ginsilingan ako ni Utod Knorr: “Gusto ko nga may natahalan nga mga lapis sa akon lamesa. Gani palihug butangan mo ang akon lamesa kada aga.” Sa sulod sang madamo nga tinuig, ginasigurado ko nga natahalan ang iya mga lapis.

Pirme ginahambal ni Utod Knorr nga kinahanglan kami mamati sing maayo kon may ginapangabay nga obra sa amon. Isa ka bes, ginhatagan niya ako sing detalyado nga instruksion parte sa isa ka butang, pero wala ako namati sing maayo. Subong resulta, napahuy-an ko sia. Naglalain gid ako, gani naghimo ako sing malip-ot nga sulat nga nagasiling nga naghinulsol gid ako sa akon ginhimo kag mas maayo nga mahalin na lang ako sa iya opisina. Sa sina nga aga, ginkadtuan ako ni Utod Knorr. “Robert,” siling niya, “Nabasa ko ang imo sulat. Nakasala ka. Gin-istorya ta na ka parte sina, kag sigurado ako nga mahalong ka na gid sa sunod. Gani, mapadayon kita sa aton obra.” Ginaapresyar ko gid ang iya kaayo kag konsiderasyon.

Pagkatapos sang akon walo ka tuig nga pag-alagad sa Bethel, wala na ako sing iban pa nga plano kundi magpadayon sa sini. Pero, nagbag-o ini. Sang internasyonal nga kombension sa Yankee Stadium kag Polo Grounds sang 1958, nakita ko si Lorraine Brookes, nga nakilala ko sang 1955 sang nagapayunir sia sa Montreal, Canada. Nagdayaw gid ako sa iya pagtamod sa bug-os tion nga pag-alagad kag kahanda sa pagkadto kon diin man sia ipadala sang organisasyon ni Jehova. Tulumuron ni Lorraine nga mag-eskwela sa Gilead School. Sang 22 anyos sia, naaprobahan sia nga mag-eskwela sa ika-27 nga klase sang 1956. Pagkagradwar niya, gin-asayn sia sa Brazil subong misyonero. Nagkitaay kami liwat ni Lorraine sang 1958, kag ginbaton niya ang akon tanyag nga magpakasal kami. Plano namon nga magpakasal pagkasunod nga tuig, kag nagalaum nga magkaupod kami nga duha sa pagmisyonero.

Sang ginsugid ko kay Utod Knorr ang akon plano, ginlaygayan niya kami nga maghulat sing tatlo ka  tuig antes magpakasal kag dayon mag-alagad sa Bethel sa Brooklyn. Sadto nga tion, para makaalagad ang mag-asawa sa Bethel pagkatapos sang ila kasal, ang isa sa ila dapat nakaalagad na sa Bethel sing indi magkubos sa napulo ka tuig, kag ang isa indi magkubos sa tatlo ka tuig. Gani nagpasugot si Lorraine nga mag-alagad sa Bethel sa Brazil sa sulod sang duha ka tuig kag dayon isa ka tuig sa Bethel sa Brooklyn antes kami magpakasal.

Nagasulatay lang kami sa una nga duha ka tuig sang amon pagnobyahanay. Tama ka mahal magtawag sa telepono kag wala pa sing e-mail sadto! Sang ginkasal kami sang Septiembre 16, 1961, kadungganan namon nga si Utod Knorr ang nagpamulongpulong sa amon kasal. Matuod, daw kadugay gid sadtong tinuig nga amon ginhulat. Pero karon, kon balikdon namon ang makalilipay nga 50 ka tuig sang amon pag-asawahay, pareho gid kami nga nagaugyon nga maayo gid kay naghulat kami!

Sang 1964, ginhatagan ako sing pribilehiyo nga magbisita sa iban nga pungsod subong zone overseer. Sadto, wala pa ginapaupod ang asawa sa sini nga mga biyahe. Pero nagbag-o ini sang 1977, sang ang mga asawa nagaupod na sa ila mga bana. Sadto nga tuig, nag-upod kami ni Lorraine kanday Grant kag Edith Suiter sa pagbisita sa mga sanga talatapan sa Germany, Austria, Gresya, Cyprus, Turkey, kag Israel. Sa kabilugan, nakabisita ako sa mga 70 ka pungsod sa bilog nga kalibutan.

Sang nagbiyahe kami sa Brazil sang 1980, nalakip sa amon ginkadtuan ang Belém, ang siudad sa equator diin nag-alagad si Lorraine subong misyonero. Naghapit man kami sa mga kauturan sa Manaus. Sa isa ka pamulongpulong sa istadyum, nakita namon ang isa ka grupo nga magkaupod nga nagapungko kag wala nagahimo sang kinaandan nga pagtamyaw sa Brazil subong sang paghalok sa guya sang mga babayi kag pagkamustahanay sang mga lalaki. Ngaa?

Mga pinalangga naton sila nga kauturan nga nagaistar sa isa ka lugar sang mga aruon sa tunga sang kagulangan sang Amazon. Para indi malatnan ang iban, nagapain sila sa iban nga tumalambong. Pero, natandog gid nila ang amon tagipusuon, kag indi namon malipatan ang kalipay sa ila mga nawong! Matuod gid ang ginsiling ni Isaias: “Ang akon mga alagad magaamba sa kalipay sang tagiposoon.”—Isa. 65:14.

Pirme namon ginapanumdom ni Lorraine ang amon sobra sa anom ka dekada nga pag-alagad kay Jehova. Nalipay gid kami sa mga pagpakamaayo nga amon nabaton bangod gintugutan namon si Jehova nga giyahan kami paagi sa iya organisasyon. Indi na ako makabiyahe sa iban nga pungsod pareho sang una, pero mahimo ko gihapon ang akon obra subong kabulig sang Nagadumala nga Hubon, nga nagaalagad sa Coordinators’ Committee kag sa Service Committee. Ginaapresyar ko gid ang akon pribilehiyo nga makahatag sing gamay nga bulig sa pagsuportar sa bug-os kalibutan nga paghiliutod. Nalipay gihapon kami nga makita ang madamo nga pamatan-on nga nagasulod sa bug-os tion nga pag-alagad kag may panimuot kaangay ni Isaias, nga nagasiling: “Yari ako! Ipadala ako.” (Isa. 6:8) Nagapamatuod sila sa ginsiling sadto sa akon sang manugtatap sang sirkito: “Sulod ka dayon sa bug-os tion nga pag-alagad. Wala ka makahibalo kon ano pa gid ang mahatag sini sa imo.”