Ի՞նչ է նշանակում լինել «բարի սամարացի»
Աստվածաշնչի պատասխանը
Սովորաբար «բարի սամարացի» են անվանում այն մարդուն, որը օգնության ձեռք է մեկնում կարիքի մեջ եղողներին։ Այդ արտահայտությունը ծագել է Հիսուսի պատմած առակից, որում մի մարդ ողորմածաբար վարվեց իր մերձավորի հանդեպ՝ չնայած նրա ազգությանը և ծագմանը։
Այս հոդվածում՝
Ինչի՞ մասին է «բարի սամարացու» առակը
Ահա Հիսուսի առակի համառոտ բովանդակությունը։ Մի հրեա մարդ Երուսաղեմից գնում էր Երիքով, երբ ավազակները նրան կողոպտեցին, ծեծեցին և կիսամեռ թողեցին ճանապարհին ընկած։
Այդ վիրավոր մարդու կողքով անցան մի հրեա քահանա և կրոնական առաջնորդ, ու թեև նրանք նույն ազգից էին, սակայն օգնության ձեռք չմեկնեցին։
Ավելի ուշ մի այլազգի մարդ անցավ այդ ճանապարհով։ Նա սամարացի էր (Ղուկաս 10։33; 17։16–18)։ Սամարացին խղճաց այդ մարդուն և մշակեց նրա վերքերը, այնուհետև տարավ իջևանատուն, որտեղ ամբողջ գիշեր հոգ տարավ նրա մասին։ Հաջորդ օրը սամարացին վճարեց իջևանատիրոջը և ասաց, որ եթե հավելյալ ծախսեր առաջանան, դրանք էլ կվճարի (Ղուկաս 10։30–35)։
Հիսուսը ինչո՞ւ պատմեց այդ առակը
Հիսուսը այդ առակը պատմեց մի մարդու, որը կարծում էր, թե մերձավորը միայն իր ազգությանը պատկանող և իր կրոնը դավանող մարդն է։ Հիսուսը ցանկանում էր կարևոր դաս սովորեցնել նրան. «մերձավոր» միայն հրեաները չէ, որ կարող էին լինել (Ղուկաս 10։36, 37)։ Այս առակը տեղ է գտել Աստվածաշնչում, որպեսզի օգտակար լինի բոլոր այն մարդկանց համար, որոնք ցանկանում են հաճեցնել Աստծուն (2 Տիմոթեոս 3։16, 17)։
Ի՞նչ դաս ենք սովորում այդ առակից
Այս պատմությունից սովորում ենք, որ պետք է գործերով ցույց տանք մեր կարեկցանքը, ձեռք մեկնենք տառապող մարդուն՝ անկախ նրա ծագումից, ռասայից ու ազգությունից և ուրիշների հետ վարվենք այնպես, ինչպես կցանկանայինք, որ մեզ հետ վարվեին (Մատթեոս 7։12)։
Ովքե՞ր էին սամարացիները
Սամարացիները ապրում էին Հրեաստանից հյուսիս ընկած տարածքներում։ Նրանց մեջ շատ էին հրեաների և ոչ հրեաների ամուսնությունից առաջացած սերունդները։
Մինչև մ. թ. առաջին դարը սամարացիները արդեն իրենց կրոնն ունեին։ Նրանք ընդունում էին միայն Եբրայերեն գրությունների առաջին հինգ գրքերը։
Հիսուսի օրերում շատ հրեաներ արհամարհում էին սամարացիներին և հեռու էին մնում նրանցից (Հովհաննես 4։9)։ Որոշ հրեաներ էլ «սամարացի» բառը որպես վիրավորանք էին օգտագործում (Հովհաննես 8։48)։
«Բարի սամարացու» առակը իրակա՞ն պատմություն է
Աստվածաշնչում չի նշվում՝ բարի սամարացու մասին պատմությունը իրականում տեղի է ունեցել, թե ոչ։ Սակայն Հիսուսը հաճախ էր անդրադառնում իր ունկնդիրներին ծանոթ սովորույթներին ու վայրերին, քանի որ դրանք ավելի հասկանալի էին դարձնում իր խոսքը, և այս առակը բացառություն չէր։
Դրանում նշված շատ մանրամասներ պատմականորեն ճշգրիտ են։ Օրինակ՝
Երուսաղեմից Երիքով տանող ուղին ավելի քան 20 կմ (12 մղոն) երկարություն ունեցող զառիթափ ճանապարհ էր, իսկ Երուսաղեմը Երիքովից 1 կմ (0,6 մղոն) բարձրության վրա էր գտնվում։ Առակում ճշգրտորեն նշվում է, որ ճանապարհորդները «Երուսաղեմից իջնում էին Երիքով» (Ղուկաս 10։30)։
Երիքովում ապրող քահանաներն ու ղևտացիները Երուսաղեմ գնալու համար կանոնավոր անցնում էին այս ճանապարհով։
Ավազակները հաճախ թաքնվում էին այդ ճանապարհի ամայի հատվածներում և հարձակվում ու թալանում էին հատկապես մենակ ճամփորդողներին։