1. Hver er sem þú, Guð hinn hæsti?

Himnunum hærri þú ert.

Umlukinn fegurð og mætti,

mörg dásemdarverk hefur gert.

Veldi þitt réttlátt og mikið,

kraftur þinn eilífur er.

Hver er þá ég, hverfult rykið,

að þú skulir miskunna mér?

2. Hjarta mitt fel þér í hendur,

boða af lífi og sál.

Nú þegar við þig er kenndur

allt veraldarvafstur er tál.

Æ, hvernig fæ ég þér þakkað

einstaka góðvild og náð?

Lifandi orð ég hef smakkað,

legg traust á þín albestu ráð.

3. Regnskúr um haga og hæðir,

syngjandi fegurð má sjá.

Litadýrð dalina klæðir,

þín handaverk segja þér frá.

Hvað er þá mér mikils virði?

Ást þína ljóslega sé.

Lofa þig hlýt, góði hirðir,

að eilífu vil fylgja þér.