Ana cah enom sing sengaja mulih telat. Sing liyané malah ora jujur karo wong tuwané, mungkin ngapusi utawa dolan tanpa ijin. Apa sing isa ditindakké wektu anaké njenengan dadi ora isa dipercaya?

•  Apa anakku mbrontak?

•  Piyé nèk anakku seneng ngapusi?

•  Sapa sing salah?

•  Piyé aku isa mbantu anakku?

•  Kandhané para wong tuwa

 Durung mesthi. Alkitab ngomong nèk ”kabodhoan iku tumèmpèl ing atiné wong anom”, lan pancèn kuwi sing kelakon saiki. (Wulang Bebasan 22:15) Dr. Laurence Steinberg nulis nèk ”akèh cah enom nggawé keputusan sing salah lan ora dipikir dhisik” lan akhiré cah-cah kuwi ”nindakké kesalahan”. a

 Aja langsung mikir nèk anaké njenengan sengaja nindakké kuwi. Penelitian mbuktèkké nèk sakjané cah-cah enom nggatèkké omongané wong tuwané senajan kétoké ora manut. Bocah-bocah biasané tetep ngrasa gela karo apa sing wis ditindakké senajan ora nduduhké kuwi.

•    Apa kuwi merga pergaulané? Alkitab ngomong, ”Sesrawungan sing ala ngrusak kebiasaan sing apik.” (1 Korintus 15:33) Cah enom biasané dipengaruhi karo kanca-kancané, média sosial, lan iklan. Apa manèh, cah enom ya ora nduwé akèh pengalaman. Kuwi sebabé akèh cah enom nggawé keputusan sing salah. Senajan ngono, cah enom tetep kudu nampa akibat saka keputusané bèn isa dadi wong diwasa sing bertanggung jawab.

•    Apa iki merga salahku? Njenengan mungkin mikir nèk anaké njenengan mbrontak merga njenengan terlalu kaku, utawa njenengan mungkin ngrasa nèk anaké njenengan dadi sak karepé dhéwé merga njenengan kurang tegas. Ketimbang terus-terusan mikir kesalahané njenengan, coba pikirna apa sing isa njenengan tindakké kanggo ngrampungké masalahé.

•   Aja nesu-nesu. Anaké njenengan mungkin ngira nèk njenengan bakal nesu. Ketimbang nesu-nesu, apa sing isa njenengan tindakké? Luwih apik nèk njenengan takon alesané anaké njenengan tumindak kaya ngono nganggo cara sing apik. Apa kuwi merga dhèwèké penasaran, bosen, kesepian, utawa butuh kanca? Alesan-alesan kuwi ora salah. Malah, kuwi isa mbantu njenengan lan anaké njenengan ngerti penyebabé.

   Pathokané Alkitab: ”Kudu cepet ngrungokké, aja kesusu ngomong, lan aja gampang nesu.”​—Yakobus 1:19.

•   Rembugen masalahé karo anaké njenengan. Njenengan isa takon: Apa sing isa mbok sinaoni? Nèk ngadhepi kaya ngéné manèh, apa sing bakal mbok tindakké? Pitakonan-pitakonan kaya ngono isa mbantu anaké njenengan nggawé keputusan sing luwih apik mengkoné.

   Pathokané Alkitab: ”Kandhanana, élikna, lan wènèhana naséhat kanthi sabar lan nggunakké cara mulang sing trampil.”​—2 Timotius 4:2.

•   Wènèhana hukuman. Kudu mènèhi hukuman wektu anaké njenengan nggawé kesalahan. Contoné, wektu anaké njenengan nganggo mobil tanpa ijin, njenengan isa sementara nglarang dhèwèké nganggo mobil.

   Pathokané Alkitab: ”Apa sing disebar wong, ya kuwi sing bakal dipanèn.”​—Galatia 6:7.

•   Ngandhani carané bèn isa dipercaya manèh. Pancèn bèn isa dipercaya manèh kuwi butuh wektu. Ning, anaké njenengan kudu ngerti nèk dhèwèké isa dipercaya manèh karo wong tuwané. Njenengan kudu ngomongké kuwi karo anaké njenengan merga nèk anaké njenengan ora yakin soal kuwi, dhèwèké bakal nyerah.

   Pathokané Alkitab: ”Aja nggawé mangkel anak-anakmu, supaya anak-anakmu ora semplah atiné.”​—Kolose 3:21.