Gusti Allah mènèhi manungsa kemampuan bèn isa komunikasi karo Dhèwèké liwat donga. Nabi Daud tau ndonga, ”Paduka ingkang midhangetaken pandonga. Sadaya ingkang gesang sowan wonten ing ngarsa Paduka.” (Jabur 65:3) Ning, piyé bèn dongané awaké dhéwé isa dirungokké lan ditampa Gusti Allah?

Wektu ndonga, njenengan isa nyritakké kabèh sing njenengan rasakké. Kitab Suci kandha, ”isining atimu sokna kabèh ing ngarsané [Gusti Allah].” (Jabur 62:9) Gusti Allah seneng karo donga sing tulus saka ati.

Senajan Gusti Allah nduwé akèh gelar, ning jenengé mung siji. ”Ingsun iki Yehuwah, yaiku asmaningSun.” (Yésaya 42:8) Jenengé Gusti Allah muncul ing Kitab Suci kira-kira ping 7.000. Para nabi ya nggunakké jenengé Gusti Allah wektu ndonga. Contoné, Abraham ngomong, ”Yéhuwah, tulung . . . Aku péngin takon manèh.” (Purwaning Dumadi 18:30, Terjemahan Dunia Baru) Dadi, wektu ndonga awaké dhéwé ya kudu nggunakké jenengé Gusti Allah, yaiku Yéhuwah.

Ora masalah basa apa sing digunakké wektu ndonga, Gusti Allah tetep ngerti pikiran lan perasaané awaké dhéwé. Kitab Suci kandha, ”Gusti Allah ora mbédak-mbédakké wong, nanging kabèh wong saka bangsa ngendi waé sing wedi marang Gusti Allah lan nindakké apa sing bener ditampa Panjenengané.”​—Kisah 10:34, 35.

Bèn éntuk berkah saka Gusti Allah, ora cukup nèk mung ndonga. Ing artikel sakbanjuré awaké dhéwé bakal ngrembug apa sing kudu ditindakké.