ფსალმუნები 49:1—20
გუნდის ხელმძღვანელს. კორახის ძეების+ ფსალმუნი. საგალობელი.
49 ისმინეთ, ხალხნო!
ყური დაუგდეთ, ქვეყნიერების მკვიდრნო,
2 დიდნო თუ მცირენო,მდიდარნო თუ ღარიბნო!
3 ბრძნულად ილაპარაკებს ჩემი ბაგედა ჩემი გულის ზრახვებში+ გონიერება გამოვლინდება.
4 ყურს მივაპყრობ იგავს,ქნარს ავაჟღერებ და ავხსნი ჩემს გამოცანას.
5 რატომ უნდა შევშინდე გაჭირვების ჟამს+ჩემი განადგურების მსურველთა ბოროტებით გარშემორტყმული?!
6 მათგან, ვინც თავის ქონებაზეა დაიმედებული+და ვინც თავისი სიმდიდრით იკვეხნის,+
7 ვერცერთი ვერ გამოისყიდის თავის ძმას,ვერ მისცემს ღმერთს მის გამოსასყიდს+
8 (მათი გამოსასყიდი იმდენად დიდია,
რომ ვერასდროს გადაიხდიან),
9 რომ მან მარადიულად იცოცხლოს და საფლავი არ იხილოს.+
10 ის ხედავს, რომ ბრძენებიც კი იხოცებიან,სულელნიც და უგუნურნიც ერთად იღუპებიან+და თავიანთ ქონებას სხვებს უტოვებენ.+
11 გულით სწადიათ, რომ მათი სახლები მარადიულად იდგეს,მათი კარვები — თაობიდან თაობაში;
თავიანთ სახელებს არქმევენ საკუთარ მამულებს.
12 მაგრამ ადამიანი, თუნდაც პატივდებული, დიდხანს ვერ იცოცხლებს,+არაფრითაა პირუტყვზე მეტი, რომლის ბოლოც სიკვდილია.+
13 ასეთია სულელების ბოლოც+
და მათი ბოლოც, ვინც მათ მიჰყვება და მათი ფუჭსიტყვაობა სიამოვნებს. (სელა)
14 სამარისთვის* არიან განწირულნი, როგორც ცხვარია განწირული დასაკლავად;
სიკვდილი დამწყემსავს მათ.დილით მართლები გაბატონდებიან მათზე,+
მათი კვალიც კი გაქრება.+დიდებული სასახლის ნაცვლად სამარეში+ დაიდებენ ბინას.+
15 თავად ღმერთი დამიხსნის სამარის ხელიდან,+რადგან ის ჩამჭიდებს ხელს. (სელა)
16 ნუ შეგაშინებს, თუკი ვინმე სიმდიდრეს იძენს,თუკი დიდებული ხდება მისი სახლი,
17 რადგან, როცა მოკვდება, ვერაფერს წაიღებს,+თან არ ჩაჰყვება თავისი დიდება.+
18 მთელი სიცოცხლე თავს იწონებდა+
(ხალხი აქებს მათ, ვისაც ყველაფერი უხვად აქვს).+
19 საბოლოოდ თავის წინაპრებს შეუერთდება*;
ვეღარ იხილავენ სინათლეს.
20 ადამიანი, თუნდაც პატივდებული,+ რომელიც ვერ ხვდება ამას,არაფრითაა პირუტყვზე მეტი, რომლის ბოლოც სიკვდილია.
სქოლიოები
^ ებრ. „შეოლ“. იხ. „სამარე“ („ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).
^ სიკვდილის აღმნიშვნელი ებრაული იდიომი.
