បងហុលដាបានសម្រេចគោលដៅគាត់
បើអ្នកបានទៅលេងកោះសាងអិបាសរដែលជាកោះតូចមួយនៅប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន អ្នកប្រហែលជាបានឃើញបងស្រីបីនាក់របស់យើងនៅតាមឆ្នេរ។ អ្នកកោះនោះភាគច្រើនស្គាល់ពួកគេ ដោយព្រោះកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ពួកគេ គឺពួកគេជួយមនុស្សឲ្យយល់អំពីគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែនៅតាមឆ្នេរនោះ ពួកគេធ្វើកិច្ចការផ្សេងទៀត។
កោះសាងអិបាសរនៅភាគខាងជើងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី
ដំបូងពួកគេដើរចូលទៅក្នុងសមុទ្រ ហើយរើសថ្មធ្ងន់ៗ រួចយកមកឆ្នេរ។ ថ្មខ្លះមានទំហំធំប៉ិនគ្រាប់បាល់។ បន្ទាប់មក ស្ត្រីទាំងនោះអង្គុយនៅលើជើងម៉ាឈើ ហើយយកញញួរមកដំថ្មទាំងនោះឲ្យបែកទៅជាថ្មតូចៗជាងពងមាន់។ បន្ទាប់ពីនោះ ពួកគេដាក់ក្នុងធុងជ័រ ហើយយកឡើងតាមជណ្ដើរទៅកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ។ ក្រោយមក ពួកគេដាក់ថ្មនៅក្នុងថង់ធំៗដែលអាចដាក់នៅលើឡានដឹកដី ហើយប្រើដើម្បីធ្វើផ្លូវ។
បងហុលដាកំពុងប្រមូលថ្មនៅតាមឆ្នេរ
បងស្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមបងស្រីទាំងនោះគឺបងហុលដា។ ស្ថានភាពរបស់គាត់អនុញ្ញាតឲ្យគាត់ចំណាយពេលច្រើនជាងបងស្រីឯទៀតដែលធ្វើកិច្ចការនោះ។ តាមធម្មតា គាត់ប្រើលុយទាំងអស់ដែលគាត់រកបានដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពក្រុមគ្រួសារប្រចាំថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវគាត់ធ្វើការដោយមានគោលដៅថែមទៀត។ គាត់ចង់បានថេបប្លេតមួយដើម្បីគាត់អាចប្រើកម្មវិធីJWបណ្ណាល័យ។ បងហុលដាដឹងថាវីដេអូនិងអ្វីផ្សេងទៀតដែលមានក្នុងកម្មវិធីនោះនឹងជួយគាត់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀត ហើយកាន់តែយល់ពីគម្ពីរ។
តាមធម្មតា បងហុលដាធ្វើការដោយដំបំបែកថ្មដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពក្រុមគ្រួសារគាត់ ប៉ុន្តែអស់មួយរយៈពេល គាត់បានធ្វើការពីរម៉ោងថែមទៀតជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់គាត់។ នៅទីបំផុត គាត់មានលុយគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទិញថេបប្លេត។
បងហុលដាកាន់ថេបប្លេតរបស់គាត់
បងហុលដានិយាយថា៖ «ទោះជាកិច្ចការបំបែកថ្មធ្វើឲ្យខ្ញុំអស់កម្លាំងនិងឈឺខ្លួនក្ដី ខ្ញុំស្រាប់តែភ្លេចឈឺចុកចាប់ទាំងអស់ភ្លាមៗពេលខ្ញុំអាចប្រើថេបប្លេតថ្មី ដើម្បីជួយខ្ញុំឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ និងរៀបចំកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិកស្រួលជាង»។ គាត់ក៏និយាយថាថេបប្លេតនោះបានជួយគាត់ឲ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំនិងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយក្នុងអំឡុងរោគរាតត្បាត ពេលសកម្មភាពទាំងអស់នៃក្រុមជំនុំធ្វើតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត។ យើងចូលរួមត្រេកអរជាមួយបងហុលដាដែលគាត់បានសម្រេចគោលដៅរបស់គាត់។
