ហេតុអ្វីក៏មានទុក្ខវេទនាច្រើនដូច្នេះ?
ហេតុអ្វីក៏មានទុក្ខវេទនាច្រើនដូច្នេះ?
ដើម្បីយល់នូវមូលហេតុដែលយើងមានទុក្ខវេទនាច្រើនដូច្នេះនិងមូលហេតុដែលមនុស្សពុំអាចបំបាត់ទុក្ខវេទនាបាន នោះយើងត្រូវស្គាល់ដើមហេតុពិតដែលបណ្ដាលឲ្យមានទុក្ខវេទនា។ ទោះជាមានដើមហេតុផ្សេងៗនិងកត្ដាជាច្រើនក្ដី តែយើងរីករាយដែលគម្ពីរអាចជួយយើងឲ្យស្គាល់មូលហេតុទាំងនោះបាន។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិនិត្យមើលមូលហេតុដ៏សំខាន់ប្រាំយ៉ាងដែលនាំឲ្យមានទុក្ខវេទនាច្រើនដូច្នេះ។ យើងសូមអញ្ជើញលោកអ្នកពិចារណាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់នូវអ្វីដែលគម្ពីរចែង ហើយមើលរបៀបដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះជួយយើងឲ្យយល់ច្បាស់អំពីដើមហេតុពិតនៃរឿងដ៏សំខាន់នេះ។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦
◼ ដោយសារការគ្រប់គ្រងមិនល្អ
គម្ពីរចែងថា៖ «កាលណាមនុស្សអាក្រក់គ្រប់គ្រងវិញ នោះបណ្ដាជនស្រែកថ្ងូរឡើង»។—សុភាសិត ២៩:២
ក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រពោរពេញទៅដោយអ្នកគ្រប់គ្រងផ្ដាច់ការ ដែលបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅទៅលើបណ្ដារាស្ត្រ នោះនាំឲ្យមានទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងដែលមិនអាចពណ៌នាបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមែនអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់សុទ្ធតែធ្វើដូចនោះទេ។ អ្នកគ្រប់គ្រងខ្លះមានបំណងចិត្តល្អបំផុតចំពោះអ្នកឯទៀត។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលពួកគេកាន់អំណាចច្រើនតែឃើញថាការខំព្យាយាមរបស់ខ្លួនមិនបានសម្រេច ដោយសារតែជំលោះផ្ទៃក្នុងនិងការដណ្ដើមអំណាចគ្នា។ ណាមួយទៀត ពួកគេប្រហែលប្រើអំណាចក្នុងផ្លូវខុសដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ដូច្នេះហើយនាំឲ្យបណ្ដារាស្ត្រមានទុក្ខវេទនា។ អតីតរដ្ឋលេខាធិការសហរដ្ឋអាម៉េរិកម្នាក់ឈ្មោះហេនរី ឃីសស៊ីងជើ បានប្រាប់ថា៖ «តាមទំព័រប្រវត្ដិសាស្ត្រយើងឃើញថាការខំព្យាយាមរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងតែងបរាជ័យ ហើយគោលបំណងរបស់ពួកគេមិនបានសម្រេចឡើយ»។
គម្ពីរបានបញ្ជាក់ថា៖ «ក្នុងដំណើរជីវិត គេពុំអាចតំរង់ផ្លូវរបស់ខ្លួនបានឡើយ»។ (យេរេមី[យេរេមា] ១០:២៣, ខ.ស.) មនុស្សដែលមិនល្អឥតខ្ចោះខ្វះប្រាជ្ញានិងមិនអាចឃើញទុកជាមុនដើម្បីចាត់ចែងកិច្ចការទាំងអស់របស់ខ្លួនដោយជោគជ័យបានឡើយ។ បើមនុស្សមិនអាចតម្រង់ផ្លូវរបស់ខ្លួនបាន ចុះទម្រាំដល់ប្រទេសជាតិមួយវិញនោះ តើពួកគេអាចធ្វើបានតាមរបៀបណា? ឥឡូវអ្នកអាចយល់មូលហេតុដែលអ្នកគ្រប់គ្រងជាមនុស្សគ្មានសមត្ថភាពបំបាត់ចោលទុក្ខវេទនាបាន មែនទេ? ពិតណាស់ ការគ្រប់គ្រងមិនល្អភាគច្រើនបណ្ដាលឲ្យមានទុក្ខវេទនាមែន!
◼ ដោយសារសាសនាមិនពិត
លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «យ៉ាងនេះ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹងថាអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នា»។—យ៉ូហាន ១៣:៣៥
អ្នកដឹកនាំសាសនាគ្រប់និកាយបង្រៀននិងផ្សព្វផ្សាយឲ្យមនុស្សចេះស្រឡាញ់គ្នានិងមានសាមគ្គីភាព។ តែការពិតពួកគេមិនបានជួយសមាជិកខ្លួនឲ្យចេះស្រឡាញ់គ្នាខ្លាំងល្មមដើម្បីឲ្យពួកគេលែងមានការរើសអើងនោះទេ។ ជាជាងជួយសមាជិកឲ្យបណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់ សាសនាច្រើនតែនាំឲ្យបាក់បែកគ្នា មានការលម្អៀង ហើយមានជម្លោះជាមួយគ្នានិងជាមួយសាសន៍ផ្សេងទៀត។ សាសនវិទូម្នាក់ឈ្មោះហាន គុង បានសរសេរថា៖ «ទំនាស់នយោបាយដែលបង្ហាញនូវគំនិតជ្រុលនិយមបំផុតនិងដែលសាហាវព្រៃផ្សៃ គឺសុទ្ធតែពាក់ព័ន្ធ អុជអាល និងគាំទ្រដោយសាសនា» (Christianity and the World Religions)។
បន្ថែមទៀត ពួកបព្វជិតក្នុងសាសនាជាច្រើនបានបង្ហាញការយល់ព្រមជាចំហចំពោះការរួមភេទមុនរៀបការ ការរួមភេទជាមួយមនុស្សដែលមិនមែនជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងការរួមភេទជាមួយមនុស្សភេទដូចគ្នា។ នេះនាំឲ្យមានជំងឺរាលដាល ការពន្លូតកូន ការមានផ្ទៃពោះដែលមិនចង់បាន ការបាក់បែកក្រុមគ្រួសារនិងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ជាលទ្ធផលនាំឲ្យមានការរងទុក្ខវេទនាដែលមិនអាចរៀបរាប់បាន។
◼ ដោយសារភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនិងការគិតតែពីប្រយោជន៍ខ្លួន
«មនុស្សទាំងអស់ត្រូវល្បងលដោយសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនទាក់ទាញនិងល្បួងលួងលោម។ រួចមក ពេលដែលសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានោះចាប់មានគភ៌ នោះក៏សម្រាលចេញជាអំពើខុសឆ្គង»។—យ៉ាកុប ១:១៤, ១៥
ដោយសារយើងទាំងអស់គ្នាបានឆ្លងភាពមិនល្អឥតខ្ចោះពីមនុស្សពីរនាក់ដំបូង យើងមានចិត្តទោរទន់ទៅរកការធ្វើខុស ហើយត្រូវយកឈ្នះចិត្តដែលចង់តែ«ធ្វើអ្វីៗតាមបំណងប្រាថ្នារបស់រូបកាយ»។ (អេភេសូរ ២:៣) ជាពិសេស បើយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយដែលយើងមានឱកាសបំពេញសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានោះ នេះគឺពិបាកឲ្យយើងយកឈ្នះណាស់។ បើយើងបណ្ដោយតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ នៅទីបំផុតអាចនាំឲ្យមានការខ្លោចផ្សា។
អ្នកនិពន្ធម្នាក់ឈ្មោះភីរូស ឌ ម៉េតតា បានសរសេរថា៖ «ទុក្ខវេទនាមួយចំនួនធំគឺបណ្ដាលមកពីតណ្ហាដែលងប់ងុលនឹងការសប្បាយ ការបណ្ដោយទៅតាមចំណង់របស់ខ្លួន ចិត្តលោភលន់ និងមហិច្ឆតារបស់មនុស្ស»។ ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សញៀនអ្វីគ្រប់យ៉ាងដូចជា គ្រឿងស្រវឹង គ្រឿងញៀន ល្បែងស៊ីសង និងការរួមភេទជាដើម។ អ្វីទាំងនេះបានធ្វើឲ្យ«មនុស្សត្រឹមត្រូវ»ទៅជាទាបថោក និងនាំឲ្យក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្ដិ និងអ្នកឯទៀតរងទុក្ខវេទនា។ ដោយគិតដល់ភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់មនុស្សជាតិ យើងយល់ស្របនឹងអ្វីដែលគម្ពីរចែងថា៖ «យើងដឹងថា អ្វីៗទាំងឡាយដែលព្រះបានបង្កើតក៏ថ្ងូរនិងឈឺចាប់ជាមួយគ្នាឥតឈប់ រហូតដល់ឥឡូវនេះ»។—រ៉ូម ៨:២២
◼ ដោយសារឥទ្ធិពលពីពួកវិញ្ញាណអាក្រក់
គម្ពីរលាតត្រដាងឲ្យយើងដឹងថាសាថានជា«ព្រះនៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ» ហើយថាវាមានការគាំទ្រពីពួកវិញ្ញាណកំណាចដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លា។—កូរិនថូសទី២ ៤:៤; ការបើកបង្ហាញ ១២:៩
ដូចសាថានដែរ ពួកវិញ្ញាណកំណាចកំពុងកាន់កាប់ទៅលើមនុស្សហើយបំភាន់ពួកគេ។ សាវ័កប៉ូលបានទទួលស្គាល់រឿងនេះ ពេលគាត់និយាយថា៖ «យើងមានការប្រយុទ្ធ មិនមែនប្រយុទ្ធនឹងសាច់ឈាមទេ តែប្រយុទ្ធនឹងរដ្ឋាភិបាលទាំងឡាយ ពួកអាជ្ញាធរ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកងងឹតនេះ ពួកវិញ្ញាណទុច្ចរិតនៅស្ថានសួគ៌»។—អេភេសូរ ៦:១២
ពួកវិញ្ញាណកំណាចចូលចិត្តបៀតបៀនមនុស្ស តែគោលដៅចម្បងរបស់ពួកវា គឺចង់ទាញនាំមនុស្សចេញពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត។ (ទំនុកតម្កើង ៨៣:១៨) ពួកវាប្រើការប្រព្រឹត្តដូចជាការមើលក្បួនតារាសាស្ត្រ វេទមន្ត និងការទស្សន៍ទាយ។ នេះជាវិធីខ្លះៗដែលពួកវិញ្ញាណកំណាចប្រើដើម្បីបញ្ឆោតនិងកាន់កាប់ទៅលើមនុស្ស។ ហេតុនេះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានយើងអំពីគ្រោះថ្នាក់ទាំងនោះ ហើយផ្ដល់ការការពារដល់អស់អ្នកដែលចង់តស៊ូនឹងសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាច។—យ៉ាកុប ៤:៧
◼ ដោយសារយើងកំពុងរស់នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»
ប្រមាណពីរពាន់ឆ្នាំមុន គម្ពីរបានទាយថា៖ «ចូរដឹងថា គ្រាចុងក្រោយបង្អស់នឹងលំបាកណាស់»។
ខនេះបញ្ជាក់បន្តអំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យគ្រានេះទៅជាពិបាក ដោយចែងថា៖ «ព្រោះមនុស្សនឹងស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ស្រឡាញ់ប្រាក់ អួតបំប៉ោង ក្រអឺតក្រទម . . . គ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមធម្មជាតិជាមនុស្ស មិនព្រមស្រុះស្រួលគ្នា ជាអ្នកបង្កាច់បង្ខូច មិនចេះទប់ចិត្ត កាចសាហាវ មិនស្រឡាញ់គុណធម៌ ជាអ្នកក្បត់ ធ្វើតាមទំនើងចិត្ត មានមោទនភាពហួសហេតុពេក ស្រឡាញ់ការសប្បាយជាជាងស្រឡាញ់ព្រះ»។ ពិតណាស់ មូលហេតុសំខាន់មួយដែលបណ្ដាលឲ្យមានទុក្ខវេទនាសព្វបែបយ៉ាងដូចដែលយើងឃើញនៅសព្វថ្ងៃនេះ គឺដោយសារយើងកំពុងរស់នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៤
ដោយពិចារណាមូលហេតុទាំងនេះ យើងឃើញច្បាស់ថា ទោះជាមនុស្សជាតិមានបំណងល្អក៏ដោយ តែពួកគេគ្មានសមត្ថភាពបំបាត់ទុក្ខវេទនាបានឡើយ មែនទេ? ដូច្នេះ តើយើងអាចរកជំនួយពីណាបាន? យើងត្រូវរកជំនួយពីព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ដែលបានសន្យាថាលោកនឹង«បំផ្លាញស្នាដៃរបស់មេកំណាច»និងពួកអ្នកកាន់តាមវា។ (យ៉ូហានទី១ ៣:៨) អត្ថបទបន្ទាប់នឹងរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលព្រះនឹងធ្វើដើម្បីបំផ្លាញចោលដើមហេតុទាំងអស់ដែលធ្វើឲ្យមានទុក្ខវេទនា។
[រូបភាពនៅទំព័រ៤]
