Nûh, malbata wî û heywan ketin gemiyê. Yehowa deriyê gemiyê girt û baranê dest pê kir. Ew qas baran barî ku gemî li ser avê bilind bû û herikî. Bi zeman re temamiya dinyayê di bin avê de ma. Hemû kesên xerab mirin. Lê Nûh û malbata wî sax û selamet man. Ka xeyal bike ji ber ku wan guh da Yehowa ew çi qas kêfxweş bûn!

40 roj û 40 şevan baran barî û dûre sekinî. Av hêdî hêdî dadiket. Di dawiyê de gemî li ser çiyayekî rûnişt. Lê li her derê hîn gelek av hebû. Ji ber vê yekê, Nûh û malbata wî nikaribû zû ji gemiyê derkevin.

Her ku diçû av kêm dibû. Nûh û malbata wî zêdeyî salekê di gemiyê de man. Piştre Yehowa ji wan re got ku ew dikarin ji gemiyê derkevin. Dinya êdî wek dinyayeke nû xuya dikir. Nûh û malbata wî dixwest ji Yehowa re spas bikin ku wî ew xelas kirine. Ji bo vê yekê, wan qurbanek ji Yehowa re pêşkêş kir.

Yehowa bi vê qurbanê kêfxweş bû. Wî soz da ku ewê careke din Tofanekê neyne ser erdê û hemû tiştên li ser erdê tune neke. Wek nîşana vê soza xwe, Xwedê keskesora pêşîn li ezmanan nîşan da. Gelo te carekê keskesor dîtiye?

Piştre Yehowa ji Nûh û malbata wî re got ku gerek ew zarokan çêkin û dinyayê tije bikin.