Kitêba Pîrozda gelek car nivîsar e “qedirê dê û bavê xwe bigire” (Derketin 20:12; Qanûna Ducarî 5:16; Metta 15:4; Efesî 6:2, 3). Çar kirên sereke dikevine nava wê yekê.

1. Wana qîmet kin. Çaxê tu razîbûnê didî kifşê bona her tiştî çi ku dê-bav bona te kirine, usa tu qedirê wan digirî. Tuyê nîşan kî ku wana qîmet dikî hergê şîret û rêberiyên wan qebûl kî (Metelok 7:1, 2; 23:26). Kitêba Pîroz hêlan dike dê-bavê xwera firnaq bin (Metelok 17:6).

2. Hukumetiya wan qebûl ke. Hergê tu cahil î wê hingê bê kifşê ku qedirê dê-bavê xwe digirî, çaxê hukumetiya wan ya ku Xwedê daye, qebûl dikî. Kolosî 3:20-da cahilara tê gotinê: “Her tiştîda gura dê û bavê xweda bin, çimkî ew yek li Xudan xweş tê”. Hela hê Îsa, gava biçûk bû gura dê-bavê xwe dikir (Lûqa 2:51).

3. Hindava wanda bi qedir be. (Qanûna Kahîntiyê 19:3; Îbranî 12:9). Dikeve nava qedirgirtinê ew yek ku tu wanra çi dibêjî û ça dibêjî. Carna dibe ku dê-bav xwe usa didine kifşê, wekî çetin dibe qedirê wan bigirin. Lê hela hê wî çaxî jî zar gerekê qedirê dê-bavê xwe bi wê yekê bigirin, ku xeberdan û kirên xweda xwe berzeq û bêmerîfet nedine kifşê (Metelok 30:17). Kitêba Pîrozda tê gotinê, wekî xeberdana ku dê-bava bêhurmet dike, gunekî giran e (Metta 15:4).

4. Bona wan xem bikin. Çaxê dê-bav emirda mezin dibin, wanara dikare alîkariya te lazim be. Tu dikarî bi wê yekê qedirê wan bigirî, ku çida ewana hewce ne alîkariyê bidî wan û ebûra wan bikî (1 Tîmotêyo 5:4, 8). Mesele, Îsa hine wede pêşiya mirina xwe, xem kir bona wê yekê ku kê wê miqatî diya wî be (Yûhenna 19:25-27).

Nihêrandina nerast: Qedirê dê-bava bigirî tê hesabê, wekî kal-bava bihebînî.

Îzbatî: Kitêba Pîroz dibêje: “Serê xwe li ber Xudan Xwedêyê xwe dayne û tenê wî bihebîne!” (Lûqa 4:8). Merivê ku kal-bava dihebîne, dilê Xwedê dêşîne. Xêncî wê yekê Kitêba Pîroz dibêje, wekî “mirî bi tiştekî nizanin”. Ev tê hesabê wekî ewana ne jî zanin ku yên sax wana dihebînin; lema jî ewana nikarin ne alîkariyê bidine me ne jî ziyanê (Waîz 9:5, 10; Îşaya 8:19).