വിൻസ്റ്റൺ സഹോ​ദരാ, ദൈവ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള സഹോ​ദ​രന്റെ അന്വേ​ഷണം ഒന്നു വിവരി​ക്കാ​മോ?

ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ക്വീൻസ്‌ലാൻഡിൽ ആണു ഞാൻ വളർന്നു​വ​ന്നത്‌. ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു കൃഷി​യി​ട​ത്തി​ലെ ഒരു വീട്ടിൽ. വീട്ടു​കാ​രാ​രും മതവി​ശ്വാ​സി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഞങ്ങളുടെ വീട്‌ ഒറ്റപ്പെട്ട്‌ കിടന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി മാത്രമേ എനിക്കു ബന്ധമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. 12-ാമത്തെ വയസ്സു​മു​തൽ ദൈവ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള എന്റെ അന്വേ​ഷണം തുടങ്ങി. ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സത്യം അറിയാൻ സഹായി​ക്കണേ എന്നു ഞാൻ ദൈവ​ത്തോ​ടു പ്രാർഥി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. പിന്നീടു ഞാൻ വീടു വിട്ട്‌ സൗത്ത്‌ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ അഡലെ​യ്‌ഡിൽ എത്തി അവിടെ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. 21-ാമത്തെ വയസ്സിൽ ഞാൻ പാമിനെ ആദ്യമാ​യി കണ്ടു. സിഡ്‌നി​യിൽ അവധി ആഘോ​ഷി​ക്കാൻ പോയ​താ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ. അവൾ എന്നോടു ബ്രിട്ടീഷ്‌-ഇസ്രാ​യേൽ മതസം​ഘ​ട​ന​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പറഞ്ഞു. ഇസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ നഷ്ടപ്പെട്ട ഗോ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പിൻത​ല​മു​റ​ക്കാ​രാ​ണു ബ്രിട്ടീ​ഷു​കാർ എന്നാണ്‌ ആ മതസം​ഘ​ട​ന​യി​ലെ ആളുകൾ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ബി.സി. എട്ടാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ ബന്ദിക​ളാ​യി പോയ പത്തു-ഗോത്ര ഇസ്രാ​യേ​ലി​നെ​യാ​ണു ‘നഷ്ടപ്പെട്ട ഗോ​ത്രങ്ങൾ’ എന്ന്‌ വിളി​ക്കു​ന്നത്‌. ഞാൻ അഡലെ​യ്‌ഡിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഈ വിഷയ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ കൂടെ ജോലി ചെയ്‌തി​രുന്ന ഒരാ​ളോ​ടു സംസാ​രി​ച്ചു. അദ്ദേഹം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊത്ത്‌ ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹ​വു​മാ​യി ഞാൻ ഏതാനും മണിക്കൂ​റു​കൾ സംസാ​രി​ച്ചു. പ്രധാ​ന​മാ​യും സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു ചർച്ച. അതു കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ എനിക്ക്‌ ഒരു കാര്യം മനസ്സി​ലാ​യി, കുട്ടി​ക്കാ​ലത്തെ എന്റെ പ്രാർഥ​ന​യ്‌ക്ക്‌ ഉത്തരം കിട്ടിയെന്ന്‌, സ്രഷ്ടാ​വി​നെ​യും ആ സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ രാജ്യ​ത്തെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള സത്യമാ​ണു ഞാൻ കേൾക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌. ഞാൻ ‘വില​യേ​റിയ മുത്തു കണ്ടെത്തി.’—മത്താ. 13:45, 46.

സഹോ​ദരീ, ആ മുത്തി​നു​വേണ്ടി സഹോ​ദ​രി​യും ചെറു​പ്പം​മു​തലേ അന്വേ​ഷി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. എങ്ങനെ​യാണ്‌ അതു കണ്ടെത്തി​യത്‌?

ന്യൂസൗത്ത്‌ വെയ്‌ൽസി​ലെ കോഫ്‌സ്‌ ഹാർബർ എന്ന പട്ടണത്തി​ലാ​ണു ഞാൻ വളർന്നു​വ​ന്നത്‌. എന്റെ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ദൈവ​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ബ്രിട്ടീഷ്‌-ഇസ്രാ​യേൽ സംഘട​ന​യു​ടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളാണ്‌  എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും മുത്തശ്ശീ​മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്മാ​രും വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ബ്രിട്ടീഷ്‌ വംശജ​രായ ആളുക​ളെ​യാ​ണു ദൈവ​ത്തിന്‌ ഇഷ്ടമെന്ന്‌ എന്നെയും അനിയ​നെ​യും ചേച്ചി​യെ​യും മറ്റു ചില ബന്ധുക്ക​ളെ​യും പഠിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. എനിക്ക്‌ എന്തോ, അത്‌ അത്രയ്‌ക്കങ്ങ്‌ വിശ്വാ​സ​മാ​യില്ല. ഇതൊ​ന്നും എന്റെ ആത്മീയ​ദാ​ഹം ശമിപ്പി​ച്ചു​മില്ല. 14 വയസ്സാ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ ആംഗ്ലിക്കൻ, ബാപ്‌റ്റിസ്റ്റ്‌, സെവൻത്‌-ഡേ അഡ്വന്റിസ്റ്റ്‌ തുടങ്ങി പല സഭകളു​ടെ​യും പള്ളികൾ സന്ദർശി​ച്ചു. പക്ഷേ അതു​കൊ​ണ്ടൊ​ന്നും ഒരു പ്രയോ​ജ​ന​വും കിട്ടി​യില്ല.

പിന്നീട്‌ എന്റെ കുടും​ബം സിഡ്‌നി​യി​ലേക്കു താമസം മാറി. അവി​ടെ​വെ​ച്ചാ​ണു ഞാൻ വിൻസ്റ്റ​ണി​നെ കാണു​ന്നത്‌. അവധി ആഘോ​ഷി​ക്കാൻ എത്തിയ​താ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേഹം. വിൻസ്റ്റൺ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ, ഞങ്ങളുടെ ആത്മീയ​ചർച്ചകൾ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊത്ത്‌ ബൈബിൾ പഠിക്കു​ന്ന​തി​ലേക്കു അദ്ദേഹത്തെ നയിച്ചു. അതിനു ശേഷം അദ്ദേഹം എനിക്ക്‌ അയച്ച കത്തുക​ളിൽ നിറയെ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള ഉദ്ധരണി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു! സത്യം പറയട്ടെ, ആദ്യം എനിക്ക്‌ ആശങ്കയാ​ണു തോന്നി​യത്‌. അൽപ്പം ഇഷ്ടക്കേ​ടും തോന്നി​യെന്നു പറയാതെ വയ്യ. പക്ഷേ സത്യത്തി​ന്റെ കിരണ​ങ്ങ​ളാ​ണു ഞാൻ കണ്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ എനിക്കു പതി​യെ​പ്പ​തി​യെ മനസ്സി​ലാ​യി.

വിൻസ്റ്റൺ താമസി​ച്ചി​രുന്ന അഡലെ​യ്‌ഡി​ലേക്ക്‌ 1962-ൽ ഞാൻ താമസം മാറി. ഒരു സാക്ഷി​ദ​മ്പ​തി​ക​ളു​ടെ​കൂ​ടെ അദ്ദേഹം എനിക്കു താമസ​സൗ​ക​ര്യം ഒരുക്കി. മുമ്പ്‌ പാപ്പുവ ന്യൂഗി​നി​യിൽ മിഷന​റി​മാ​രാ​യി സേവി​ച്ചി​രുന്ന തോമസ്‌ സ്ലൊമാ​നും ജാനി​സും ആയിരു​ന്നു അവർ. എന്നോട്‌ അവർ വലിയ ദയ കാണിച്ചു. എനിക്കു 18 വയസ്സേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ആത്മീയ​മാ​യി അവർ എന്നെ ഒരുപാ​ടു സഹായി​ച്ചു. അങ്ങനെ ഞാനും ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇതാണു സത്യ​മെന്ന്‌ എനിക്കു ബോധ്യ​മാ​യി. പിന്നീടു വിൻസ്റ്റ​ണും ഞാനും വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി. അതിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച്‌ അങ്ങേയറ്റം സംതൃ​പ്‌തി പകരുന്ന മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വനം ആരംഭി​ച്ചു. പരി​ശോ​ധ​നകൾ ധാരാ​ള​മു​ണ്ടാ​യെ​ങ്കി​ലും ആ സേവനം ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയ മുത്തി​നോ​ടുള്ള വിലമ​തി​പ്പു വർധി​പ്പി​ച്ചു.

സഹോ​ദരാ, യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തി​ലെ സഹോ​ദ​രന്റെ ആദ്യനാ​ളു​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പറയാ​മോ?

വിവാഹം കഴിഞ്ഞ്‌ അധികം വൈകാ​തെ, യഹോവ തന്റെ സേവന​ത്തിൽ ഞങ്ങൾക്കു പ്രത്യേ​ക​നി​യ​മ​നങ്ങൾ തരാൻ തുടങ്ങി. (1 കൊരി. 16:9) ഞങ്ങളുടെ ചെറിയ സഭയിൽ സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി എത്തിയ ജാക്ക്‌ പോർട്ടർ സഹോ​ദ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു സേവന​ത്തി​ന്റെ ആദ്യത്തെ വാതിൽ കാണി​ച്ചു​ത​ന്നത്‌. (അദ്ദേഹം ഇപ്പോൾ എന്റെകൂ​ടെ ഓസ്‌​ട്രേ​ലേഷ്യ ബ്രാഞ്ച്‌ കമ്മിറ്റി​യം​ഗ​മാ​യി സേവി​ക്കു​ന്നു.) ജാക്ക്‌ സഹോ​ദ​ര​നും ഭാര്യ റോസ്‌ലിൻ സഹോ​ദ​രി​യും സാധാരണ മുൻനി​ര​സേ​വനം തുടങ്ങാൻ ഞങ്ങളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. അഞ്ചു വർഷം ഞങ്ങൾ ആ സേവന​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. എനിക്കു 29 വയസ്സാ​യ​പ്പോൾ എന്നെയും പാമി​നെ​യും സർക്കിട്ട്‌ വേലയിൽ നിയമി​ച്ചു. തെക്കൻ പസിഫിക്‌ ദ്വീപു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ പ്രദേശം. അന്ന്‌ അതു ഫിജി ബ്രാഞ്ചി​ന്റെ കീഴി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അമേരി​ക്കൻ സമോവ, കിരി​ബാ​റ്റി, ടുവാലു, ടോംഗ, തൊക്ക​ലാ​വു, നാവ്‌റു, ന്യൂയ്‌, വന്വാട്ടു, സമോവ എന്നിവ​യാ​യി​രു​ന്നു ആ ദ്വീപു​കൾ.

ആ കാലത്ത്‌, ഒറ്റപ്പെട്ട്‌ കിടന്ന ചില ദ്വീപു​ക​ളി​ലെ ആളുകൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കളെ സംശയ​ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടെ​യാ​ണു കണ്ടിരു​ന്നത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ജാഗ്ര​ത​യും വിവേ​ക​വും കാണി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. (മത്താ. 10:16) അവിടത്തെ സഭകൾ ചെറു​താ​യി​രു​ന്നു. ചിലയി​ട​ങ്ങ​ളിൽ ഞങ്ങൾക്കു താമസ​സൗ​ക​ര്യം തരാൻ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്കു കഴിവി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ​യുള്ള ഗ്രാമ​ങ്ങ​ളിൽ അവിടത്തെ ആളുക​ളോട്‌, അവരു​ടെ​കൂ​ടെ താമസി​ച്ചോ​ട്ടേ എന്നു ഞങ്ങൾ ചോദി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവർ എപ്പോ​ഴും വളരെ ദയയോ​ടെ​യാ​ണു ഞങ്ങളോട്‌ ഇടപെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌.

പരിഭാ​ഷ​യു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ സഹോ​ദ​രനു പ്രത്യേ​ക​താ​ത്‌പ​ര്യ​മു​ണ്ട​ല്ലോ. ആ താത്‌പ​ര്യം എങ്ങനെ കിട്ടി?

ആ കാലത്ത്‌ ദ്വീപു​രാ​ജ്യ​മായ ടോം​ഗ​യി​ലെ സഹോദരങ്ങൾക്ക്‌, പോളി​നേ​ഷ്യ​യി​ലെ ഒരു ഭാഷയായ ടോം​ഗ​നി​ലുള്ള ഏതാനും ലഘു​ലേ​ഖ​ക​ളും ചെറു​പു​സ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും മാത്രമേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന സത്യം എന്ന പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ന്റെ ഇംഗ്ലീഷ്‌ പതിപ്പ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചാണ്‌ അവർ ആളുകളെ പഠിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ നാല്‌ ആഴ്‌ച നീണ്ടു​നിന്ന മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ ഒരു സ്‌കൂ​ളി​നി​ടെ നാട്ടു​കാ​രായ മൂന്നു മൂപ്പന്മാർ ആ പുസ്‌തകം ടോംഗൻ ഭാഷയി​ലേക്കു പരിഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. അവർക്ക്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ അത്ര നന്നായി കൈകാ​ര്യം ചെയ്യാൻ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അവർ പരിഭാഷ ചെയ്‌തത്‌ പാം ആണു ടൈപ്പ്‌ ചെയ്‌തത്‌. അച്ചടി​ക്കാ​യി ഞങ്ങൾ അതു ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ ബ്രാഞ്ചി​ലേക്ക്‌ അയച്ചു. പരിഭാ​ഷ​യ്‌ക്കും അച്ചടി​ക്കും ആയി മൊത്തം എട്ട്‌ ആഴ്‌ച വേണ്ടി​വന്നു. പരിഭാ​ഷ​യ്‌ക്ക്‌ അത്ര നിലവാ​ര​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും സത്യം പഠിക്കാൻ ടോംഗൻ ഭാഷ സംസാ​രി​ക്കുന്ന പല ആളുക​ളെ​യും ഈ പുസ്‌തകം സഹായി​ച്ചു. ഞാനും പാമും പരിഭാ​ഷ​കരല്ല. എങ്കിലും ഈ അനുഭവം പരിഭാ​ഷാ​വേ​ല​യോ​ടുള്ള ഞങ്ങളുടെ താത്‌പ​ര്യം ജ്വലി​പ്പി​ച്ചു.

ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യിൽ ജനിച്ച്‌ വളർന്ന സഹോ​ദ​രി​ക്കു ദ്വീപു​ക​ളി​ലെ ജീവിതം സുഖക​ര​മാ​യി​രു​ന്നോ?

ശരിക്കും വലിയ വ്യത്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പലപല പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഞങ്ങൾ നേരിട്ടു. ഒരു സ്ഥലത്ത്‌ കൊതു​കു​ക​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു പ്രശ്‌ന​മെ​ങ്കിൽ വേറൊ​രി​ടത്ത്‌ ചൂടും ഉഷ്‌ണ​വും ആയിരി​ക്കും. അതു​പോ​ലെ എലിശ​ല്യം, രോഗങ്ങൾ, അങ്ങനെ പലതും. ചില​പ്പോൾ ആവശ്യ​ത്തി​നു  ഭക്ഷണം കാണില്ല. എന്നാൽ ഓരോ ദിവസ​വും കഴിയു​മ്പോൾ പുല്ല്‌ മേഞ്ഞ മേൽക്കൂ​ര​യുള്ള, ഭിത്തി​ക​ളി​ല്ലാത്ത അവിടത്തെ വീടു​ക​ളി​ലി​രുന്ന്‌, സമു​ദ്ര​ത്തി​ലേക്ക്‌ അങ്ങനെ നോക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ കുളിർമ​യേ​കുന്ന ഒരു അനുഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. ചന്ദ്രൻ പൂർണ​പ്രഭ വിതറി​നിൽക്കുന്ന ചില രാത്രി​ക​ളിൽ തെങ്ങുകൾ തെളി​ഞ്ഞു​കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു. കടൽവെ​ള്ള​ത്തിൽ ചന്ദ്രന്റെ ശോഭ പ്രതി​ഫ​ലി​ക്കു​ന്നത്‌, ഒരു കാഴ്‌ച​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അത്തരം മനോ​ഹ​ര​മായ നിമി​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ ഞങ്ങൾ ധ്യാനി​ക്കു​ക​യും പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. മനസ്സു മടുപ്പി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ നല്ല കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ചിന്തകൾ തിരി​ച്ചു​വി​ട്ടു.

ഞങ്ങൾക്ക്‌ അവിടത്തെ കുട്ടി​കളെ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. വെള്ളക്കാ​രായ ഞങ്ങളെ കൗതു​ക​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു കുസൃ​തി​ക്കാ​രായ ആ കുട്ടികൾ കണ്ടിരു​ന്നത്‌. ന്യൂയ്‌ സന്ദർശി​ച്ച​പ്പോൾ ഒരു കൊച്ചു​കു​ട്ടി രോമാ​വൃ​ത​മായ വിൻസ്റ്റ​ണി​ന്റെ കൈക​ളിൽ പിടി​ച്ചിട്ട്‌ പറഞ്ഞു: “എനിക്ക്‌ അങ്കിളി​ന്റെ തൂവൽ ഇഷ്ടമാണ്‌.” അത്രയും രോമാ​വൃ​ത​മായ കൈകൾ അവൻ അതിനു മുമ്പ്‌ കണ്ടിട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അത്‌ എങ്ങനെ പറയണ​മെന്ന്‌ അവന്‌ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

പലരു​ടെ​യും മോശ​മായ ജീവി​താ​വ​സ്ഥകൾ കണ്ടത്‌ ശരിക്കും ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയം വേദനി​പ്പി​ച്ചു. അവരുടെ ചുറ്റു​പാ​ടു​കൾ ഒക്കെ മനോ​ഹ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ ആരോ​ഗ്യ​പ​രി​പാ​ല​ന​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ അവർ പിന്നോ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. കുടി​വെള്ളം ദുർല​ഭ​മാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും അവിടു​ത്തെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യു​മു​ള്ള​താ​യി തോന്നി​യില്ല. അവരെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അതായി​രു​ന്നു അവരുടെ ജീവിതം. കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തും ആരാധി​ക്കാൻ ഒരു സ്ഥലമു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തും യഹോ​വയെ സ്‌തു​തി​ക്കാ​നുള്ള പദവി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തും ഒക്കെ അവർക്കു സന്തോഷം നൽകി. അവരുടെ മാതൃക ശരിയായ മുൻഗ​ണ​നകൾ വെക്കാ​നും ജീവിതം ലളിത​മാ​ക്കാ​നും ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചു.

സഹോ​ദ​രി​ക്കു ചില​പ്പോൾ വെള്ളം കോരി​യെ​ടു​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു, അതു​പോ​ലെ വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ആഹാര​മു​ണ്ടാ​ക്കണം. എങ്ങനെ​യാണ്‌ അതി​നൊ​ക്കെ കഴിഞ്ഞത്‌?

ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ നന്ദി പറയേ​ണ്ടത്‌ എന്റെ പപ്പയോ​ടാണ്‌. അദ്ദേഹം പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മായ പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും എന്നെ പഠിപ്പി​ച്ചു, അടുപ്പ്‌ ഉണ്ടാക്കി എങ്ങനെ തീ കത്തിക്കാം, അധികം സാധന​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ എങ്ങനെ ജീവി​ക്കാം അങ്ങനെ പലതും. ഒരിക്കൽ കിരി​ബാ​റ്റി​യി​ലെ സന്ദർശ​ന​ത്തി​നി​ടെ മേഞ്ഞ മേൽക്കൂ​ര​യും പവിഴ​പ്പു​റ്റു​ക​ളു​ടെ പൊടി​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കിയ തറയും മുള​കൊണ്ട്‌ തീർത്ത ഭിത്തി​ക​ളും ഉള്ള ഒരു ചെറിയ വീട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു താമസം. ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ തറയിൽ ഒരു കുഴി കുഴിച്ചു. അതിൽ തേങ്ങയു​ടെ തൊണ്ട്‌ കത്തിച്ചാ​യി​രു​ന്നു പാചകം. വെള്ളം കിട്ടി​യി​രു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ? കിണറ്റിൻക​ര​യിൽ സ്‌ത്രീ​ക​ളു​ടെ ഒരു നിര കാണും. ഞാനും ആ നിരയിൽ നിൽക്കും, എന്റെ ഊഴത്തി​നാ​യി കാത്ത്‌. ആറ്‌ അടി നീളമുള്ള ഒരു വടിയു​ടെ അറ്റത്ത്‌ നേർത്ത ഒരു വള്ളി കെട്ടും, ഒരു ചൂണ്ട​പോ​ലെ. എന്നാൽ ഇരയെ കെട്ടി​വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം ഒരു പാത്ര​മാ​യി​രി​ക്കും ആ വള്ളിയു​ടെ അറ്റത്ത്‌. അതായി​രു​ന്നു തൊട്ടി. ഊഴമ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഓരോ സ്‌ത്രീ​യും തൊട്ടി​യി​ടും, തൊട്ടി കിണറ്റിൽ വീഴു​മ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേ​ക​രീ​തി​യിൽ കൈക്കുഴ തിരിച്ച്‌ തൊട്ടി ചെരി​ക്കും, അതിൽ വെള്ളം നിറയും. ‘ഇത്‌ എളുപ്പ​മല്ലേ’ എന്നു ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. പക്ഷേ എന്റെ ഊഴം വന്നപ്പോ​ഴാണ്‌ അതിന്റെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു മനസ്സി​ലാ​യത്‌. ഞാൻ പല പ്രാവ​ശ്യം തൊട്ടി​യിട്ട്‌ നോക്കി. പക്ഷേ എന്തെല്ലാം ചെയ്‌തി​ട്ടും തൊട്ടി ചെരിഞ്ഞ്‌ അതിൽ വെള്ളം കയറി​യില്ല. എല്ലാവ​രും ചിരി​യോ​ടു ചിരി. അവസാനം ഒരു സ്‌ത്രീ എന്നെ സഹായി​ച്ചു. അവർ എല്ലാവ​രും സഹായ​മ​ന​സ്‌ക​രായ, ദയയുള്ള ആളുക​ളാ​യി​രു​ന്നു.

ദ്വീപു​ക​ളി​ലെ നിയമനം നിങ്ങൾക്ക്‌ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. പ്രത്യേ​കം ഓർത്തി​രി​ക്കുന്ന ഏതെങ്കി​ലും നിമി​ഷ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടോ?

വിൻസ്റ്റൺ: കുറച്ച്‌ നാളുകൾ കഴിഞ്ഞി​ട്ടാണ്‌ അവിടത്തെ ചില രീതികൾ ഞങ്ങൾക്കു പിടി​കി​ട്ടി​യത്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ആതി​ഥേ​യ​രായ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ഭക്ഷണം മുഴുവൻ മേശപ്പു​റത്ത്‌ വിളമ്പി​വെ​ക്കും. അവർക്കു​വേണ്ടി ഞങ്ങൾ മിച്ചം വെക്കണ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു ഞങ്ങൾക്ക്‌ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യ​മൊ​ക്കെ വെച്ചി​രു​ന്നതു മുഴുവൻ ഞങ്ങൾ അകത്താക്കി. പക്ഷേ പിന്നീടു കാര്യം മനസ്സി​ലാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവർക്കു ഭക്ഷണം ബാക്കി​വെച്ചു. ഇങ്ങനെ മണ്ടത്തര​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ കാണി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അവർ ഞങ്ങളെ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. സർക്കിട്ട്‌ വേലയിൽ ഓരോ ആറു മാസം കൂടു​മ്പോ​ഴും ഞങ്ങൾ അവരെ സന്ദർശി​ക്കാൻ ചെല്ലു​ന്നത്‌ അവർക്കു വളരെ സന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. അക്കാലത്ത്‌, പുറത്തു​നിന്ന്‌ അവർ ഏതെങ്കി​ലും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ കാണു​ന്നതു ഞങ്ങൾ ചെല്ലു​മ്പോൾ മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

നാട്ടു​കാർക്കും ഞങ്ങളുടെ സന്ദർശ​നങ്ങൾ നല്ല ഒരു സന്ദേശം കൊടു​ത്തു. അവിടത്തെ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ സ്വന്തമാ​യി തുടങ്ങിയ ഒരു മതമാണ്‌ ഇതെന്നാ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ ചിന്ത. അതു​കൊണ്ട്‌ വിദേ​ശ​രാ​ജ്യ​ത്തു​നിന്ന്‌ ഒരു ശുശ്രൂ​ഷ​ക​നും ഭാര്യ​യും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ സന്ദർശി​ക്കാൻ എത്തിയ​പ്പോൾ അവരുടെ ആ ധാരണ തെറ്റാ​ണെന്നു മനസ്സി​ലാ​യി, മാത്രമല്ല അവർക്കു മതിപ്പു തോന്നു​ക​യും ചെയ്‌തു.

പാം: കിരി​ബാ​റ്റി​യി​ലെ ഓർമ​ക​ളാണ്‌ എന്റെ മനസ്സിൽ മായാതെ കിടക്കു​ന്നത്‌. ഏതാനും സഹോ​ദ​രങ്ങൾ മാത്ര​മുള്ള ഒരു സഭയാ​യി​രു​ന്നു അവിട​ത്തേത്‌. ഒരേ ഒരു മൂപ്പനായ സിനി​കായ്‌ മടേര സഹോ​ദരൻ തന്നെ​ക്കൊണ്ട്‌  കഴിയു​ന്ന​തി​ന്റെ പരമാ​വധി ഞങ്ങൾക്കാ​യി കരുതി. അദ്ദേഹം ഒരിക്കൽ ഒരു കുട്ടയു​മാ​യി വന്നു, അതിൽ ഒരു മുട്ടയു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. “ഇതു നിങ്ങൾക്കാണ്‌,” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. കോഴി​മുട്ട അപൂർവ​മാ​യി കിട്ടുന്ന വിഭവ​മാ​യി​രു​ന്നു അവിടെ. ചെറിയ ഒരു കാര്യ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ആ സഹോ​ദ​രന്റെ ഉദാരത ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തെ സ്‌പർശി​ച്ചു.

അതിനു ശേഷം കുറച്ച്‌ വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ്‌, സഹോ​ദ​രി​ക്കു കുഞ്ഞിനെ ഗർഭത്തിൽവെ​ച്ചു​തന്നെ നഷ്ടപ്പെ​ട്ട​ല്ലോ. സഹോ​ദരി എങ്ങനെ​യാ​ണു പിടി​ച്ചു​നി​ന്നത്‌?

വിൻസ്റ്റ​ണും ഞാനും സൗത്ത്‌ പസിഫി​ക്കിൽ സേവി​ക്കു​മ്പോൾ 1973-ലാണു ഞാൻ ഗർഭി​ണി​യാ​യത്‌. ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലേക്കു മടങ്ങി​പ്പോ​കാൻ ഞങ്ങൾ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. അവിടെ ചെന്ന്‌ നാലു മാസം കഴിഞ്ഞ്‌ ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞിനെ ഞങ്ങൾക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു. വിൻസ്റ്റ​ണും ആകെ തകർന്നു​പോ​യി. കാലം പതി​യെ​പ്പ​തി​യെ എന്റെ മനസ്സിന്റെ മുറിവ്‌ ഉണക്കി. പക്ഷേ അതു പൂർണ​മാ​യും മാറി​യത്‌ 2009 ഏപ്രിൽ 15 ലക്കം വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തിൽ വന്ന ഒരു ലേഖനം വായി​ച്ച​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു. “വായന​ക്കാ​രിൽനി​ന്നുള്ള ചോദ്യ​ങ്ങൾ” എന്ന പംക്തി​യി​ലെ “ഗർഭത്തിൽവെച്ചു മരിച്ചു​പോ​കുന്ന കുഞ്ഞു​ങ്ങൾക്ക്‌ പുനരു​ത്ഥാന പ്രത്യാശയുണ്ടോ?” എന്നതാ​യി​രു​ന്നു ആ ലേഖനം. എപ്പോ​ഴും ശരി മാത്രം ചെയ്യുന്ന യഹോ​വ​യാ​ണു കാര്യം തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ ആ ലേഖനം ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഉറപ്പു തന്നു. ‘പിശാ​ചി​ന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​കളെ തകർക്കാൻ’ തന്റെ മകന്‌ യഹോവ കല്‌പന കൊടു​ക്കു​മ്പോൾ ഈ ദുഷ്ട​ലോ​ക​ത്തിൽ നമുക്കു​ണ്ടായ മുറി​വു​ക​ളെ​ല്ലാം യഹോവ ഉണക്കും. (1 യോഹ. 3:8) യഹോ​വ​യു​ടെ ജനമെന്ന നിലയിൽ നമുക്കു ലഭിച്ചി​രി​ക്കുന്ന ‘മുത്തിന്റെ’ മൂല്യം കുറച്ചു​കൂ​ടെ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ഈ ലേഖനം ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചു! ദൈവ​രാ​ജ്യ​പ്ര​ത്യാ​ശ​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്താകു​മാ​യി​രു​ന്നു നമ്മുടെ അവസ്ഥ?

കുഞ്ഞിനെ നഷ്ടപ്പെ​ട്ട​തി​നു ശേഷം ഞങ്ങൾ വീണ്ടും മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വനം തുടങ്ങി. കുറച്ച്‌ മാസങ്ങൾ ഞങ്ങൾ ഓസ്‌​ട്രേ​ലിയ ബഥേലിൽ സേവിച്ചു. പിന്നീടു ഞങ്ങൾ സർക്കിട്ട്‌ വേല പുനരാ​രം​ഭി​ച്ചു. ന്യൂസൗത്ത്‌ വെയ്‌ൽസി​ന്റെ ഉൾപ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും സിഡ്‌നി​യി​ലും നാലു വർഷം പ്രവർത്തി​ച്ച​തി​നു ശേഷം 1981-ൽ ഞങ്ങളെ അന്നത്തെ ഓസ്‌​ട്രേ​ലിയ ബ്രാഞ്ചി​ലേക്കു ക്ഷണിച്ചു. ഇപ്പോ​ഴും ഞങ്ങൾ അവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ​യാണ്‌.

സഹോ​ദരൻ ഇപ്പോൾ ഓസ്‌​ട്രേ​ലേഷ്യ ബ്രാഞ്ച്‌ കമ്മിറ്റി​യി​ലെ ഒരു അംഗമാ​യി സേവി​ക്കു​ക​യാ​ണ​ല്ലോ. സൗത്ത്‌ പസിഫിക്‌ ദ്വീപു​ക​ളി​ലെ അനുഭ​വങ്ങൾ സഹോ​ദ​രനെ സഹായി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ?

ഉണ്ട്‌, പല വിധങ്ങ​ളിൽ. ഒന്നാമ​താ​യി, സമോ​വ​യു​ടെ​യും അമേരി​ക്കൻ സമോ​വ​യു​ടെ​യും മേൽനോ​ട്ടം ഓസ്‌​ട്രേ​ലിയ ബ്രാഞ്ചി​നാ​യി. അതിനു ശേഷം, ന്യൂസി​ലൻഡ്‌ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓസ്‌​ട്രേ​ലിയ ബ്രാഞ്ചു​മാ​യി ലയിപ്പി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ ഓസ്‌​ട്രേ​ലേഷ്യ ബ്രാഞ്ചി​ന്റെ കീഴിൽ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യയെ കൂടാതെ അമേരി​ക്കൻ സമോവ, കുക്ക്‌ ദ്വീപു​കൾ, ടിമോർ ലെസ്‌തെ, ടോംഗ, തൊക്ക​ലാ​വു, ന്യൂയ്‌, ന്യൂസി​ലൻഡ്‌, സമോവ എന്നീ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​മുണ്ട്‌. മിക്ക പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളും ബ്രാഞ്ച്‌ പ്രതി​നി​ധി​യെന്ന നിലയിൽ ഞാൻ സന്ദർശി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ആ ദ്വീപു​ക​ളി​ലെ വിശ്വ​സ്‌ത​രായ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം സേവി​ച്ചത്‌, ഇപ്പോൾ ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സിൽനിന്ന്‌ അവരെ സേവി​ക്കു​ന്നത്‌ എനിക്ക്‌ എളുപ്പ​മാ​ക്കി​ത്തീർത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഞങ്ങളുടെ അനുഭ​വ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഞാനും പാമും മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അവസാ​നി​പ്പി​ക്കട്ടേ: മുതിർന്നവർ മാത്രമല്ല ദൈവത്തെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നത്‌. യുവജ​ന​ങ്ങ​ളും ‘വില​യേ​റിയ മുത്തി​നാ​യി’ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​രും താത്‌പ​ര്യം കാണി​ക്കാ​ത്ത​പ്പോൾപ്പോ​ലും അവർ അതു ചെയ്യുന്നു. (2 രാജാ. 5:2, 3; 2 ദിന. 34:1-3) ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രും പ്രായ​മാ​യ​വ​രും നിത്യ​ജീ​വൻ നേടണ​മെന്ന്‌ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ ഒരു ദൈവ​മാണ്‌ യഹോവ!

50-ലധികം വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ ഞാനും പാമും ദൈവ​ത്തി​നു​വേണ്ടി അന്വേ​ഷി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​താണ്‌. ആ അന്വേ​ഷണം ഞങ്ങളെ എവി​ടെ​ക്കൊ​ണ്ടെ​ത്തി​ക്കു​മെന്ന്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. വിലയി​ടാ​നാ​കാത്ത ഒരു മുത്തു​പോ​ലെ​യാ​ണു രാജ്യ​സ​ത്യം! എല്ലാ ശക്തി​യോ​ടും​കൂ​ടെ ആ മുത്ത്‌ നെഞ്ചോ​ടു ചേർത്തു​പി​ടി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ഉറച്ച തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.