၂၀၂၃ ခုနှစ်၊ မေ ၁၂ ရက်က jw.org၊ “သတင်း”ကဏ္ဍ မှာဖော်ပြခဲ့တဲ့အတိုင်း ဆူဒန်နိုင်ငံရဲ့မြို့တော် ခါတွမ်းမှာ လက်နက်ကိုင် အုပ်စုနှစ်ခုကြား ပြင်းထန်တဲ့တိုက်ပွဲကြောင့် လူထောင်ပေါင်းများစွာ သေဆုံး၊ ဒဏ်ရာရခဲ့တယ်။ ခါတွမ်းမြို့နဲ့ အနီးအနားမှာနေကြတဲ့ ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတချို့ မြို့ကနေ ထွက်ပြေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုအချိန်မှာ သူတို့ကို ခွန်အားပေးတဲ့အရာဟာ ယေဟောဝါအဖွဲ့အစည်းက ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ကျမ်းစာအခြေပြုစာပေနဲ့ အစည်းအဝေးတွေပါပဲ။

ဥပမာ၊ တိုက်ပွဲစပြီး မကြာခင်မှာ ခါတွမ်းမြို့က ၂၃ နှစ်အရွယ် ရှေ့ဆောင်ညီအစ်မ အဂျူဂျာက ဗီဒီယိုချိတ်ဆက်မှုနဲ့ အစည်းအဝေးတက်တယ်။ အစည်းအဝေးမှာ “သတိရှိပြီး နိုးနိုးကြားကြား နေကြပါ” ဆိုတဲ့ ကင်းမျှော်စင် ဆောင်းပါးကို လေ့လာကြတယ်။ သူဒီလိုပြောပြတယ်– “ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အရာတွေဟာ ကျမ်းစာပရောဖက်ပြုချက် ပြည့်စုံမှုပဲဆိုတာ ဒီဆောင်းပါးကို သုံးသပ်ရင်း အမှတ်ရမိတယ်။ အဲဒီအချက်ကို ပြန်သတိရတာက ကျွန်မလိုအပ်နေတဲ့ အချိန်ကိုက် အားပေးမှုပါပဲ။” အခြေအနေတွေ ပိုဆိုးလာလို့ မြို့ကနေ ထွက်ခွာဖို့ အဂျူဂျာ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။ သူ ဒီလို ဆက်ပြောပြတယ်– “ထွက်ပြေးရင်း လမ်းမှာ မူရင်းသီချင်းတွေ၊ တခြားအသံသွင်းဖိုင်တွေကို နားထောင်လို့ နှစ်သိမ့်မှုရခဲ့တယ်။ ဘေးကင်းကင်း ရောက်နိုင်ဖို့ ကူညီပေးပါလို့လည်း ယေဟောဝါဆီ တောက်လျှောက် ဆုတောင်းနေခဲ့တာ။” နောက်ဆုံး ကဆလာမြို့ကို ဘေးကင်းလုံခြုံစွာ ရောက်ရှိပြီး ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတွေက လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကြိုဆိုကြတယ်။

တိုက်ပွဲဖြစ်နေတဲ့ ခါတွမ်းမြို့အနီးက အယ်လ် ဟက်ဂျ် ယူဆစ် ဒေသမှာနေတဲ့ ညီအစ်ကို အီလိုင်ဟာ ရှေ့ဆောင်လုပ်နေတဲ့ ၂၄ နှစ်အရွယ် အကြီးအကဲတစ်ဦးပါ။ သူလည်း ၂၀၅ မိုင်ဝေးတဲ့ ကူ့စတီမြို့ကို ထွက်ပြေးတယ်။ ဟိုကိုရောက်တော့ ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတွေက သူ့ကို ဝမ်းပန်းတသာ ကြိုဆိုပြီး စားသောက်နေထိုင်ရေးအတွက် စီစဉ်ပေးတယ်။ ထွက်ပြေးတဲ့အပတ်တုန်းက သူ့ကို အားရှိစေခဲ့တာဟာ နေ့စဉ်ကျမ်းချက်တွေကြောင့်ပါ။ ဥပမာ၊ ယေဟောဝါကို သူ့ရဲ့ ခိုလှုံရာ၊ ရဲတိုက်အဖြစ် ယူမှတ်ရမယ်ဆိုတာ ဆာလံ ၉၁:၂ က အမှတ်ရစေတယ်။ သူ ဒီလိုပြောပြတယ်– “ဒုက္ခတွေပြည့်နေတဲ့ ဒီကမ္ဘာမြေမှာ ငြိမ်းချမ်းရေး အစစ်အမှန်ဆိုတာ မရှိဘူး။ ဘယ်အစိုးရ၊ စစ်ခေါင်းဆောင်တွေကမှ ပြဿနာတွေကို မဖြေရှင်းပေးနိုင်ဘူး။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စစ်မှန်တဲ့မျှော်လင့်ချက်ဟာ လူသားအားလုံးရဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကို ပြည့်စုံစေမယ့် ဘုရားနိုင်ငံတော်ပါ။”

ညီအစ်ကိုတီအာနဲ့ ညီအစ်မဂျူလီယာက ခါတွမ်းမြို့အနားက အုမ်းဒမန်မြို့မှာ နေပြီး ရှေ့ဆောင်လုပ်ကြတယ်။ အကြမ်းဖက်မှုတွေ ပိုဆိုးလာတော့ မကြာသေးခင်က လေ့လာခဲ့တဲ့ ကင်းမျှော်စင် ဆောင်းပါးကို သူတို့ သတိရသွားတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း ချက်ချင်းလုပ်ဆောင်ဖို့ အားပေးထားတာ။ မြို့ထဲမှာလည်း အခြေအနေတွေ ပိုဆိုးလာလို့ ချက်ချင်း ထွက်သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတယ်။ နေရာသစ်ကို လုံလုံခြုံခြုံ ရောက်သွားပြီး အဲဒီမှာ ဒေသခံ ညီအစ်ကို/မတွေက နွေးထွေးစွာ ကြိုဆိုကြတယ်။ ကင်းမျှော်စင် ထဲက အချက်အလက်တွေအတွက် တီအာနဲ့ဂျူလီယာတို့ သိပ်ကိုကျေးဇူးတင်ကြတယ်။ ဂျူလီယာ ဒီလိုပြောတယ်– “ဒီလိုမေတ္တာပြည့်ဝတဲ့ အဖွဲ့အစည်းထဲမှာ ရှိခွင့်ရလို့ ဂုဏ်ယူမိတယ်။ ယေဟောဝါက မကယ်တင်နိုင်လောက်အောင် လက်တော်မတိုပါဘူးဆိုတာ တကယ်မှန်တယ်။”

အထက်ပါ ညီအစ်ကို/မ အားလုံးဟာ နေရာသစ်တွေမှာ ဝတ်ပြုရေး လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တွေကို ချက်ချင်း ပြန်စကြတယ်။ အစည်းအဝေးတွေ၊ အမှုဆောင်တွေမှာ တက်တက်ကြွကြွ ပါဝင်တယ်၊ ကျမ်းစာသင်အံမှုအသစ်တွေတောင် စနိုင်ခဲ့တယ်။ အသင်းတော်အသစ်က ညီအစ်ကို/မတွေနဲ့လည်း အချိန်ပေးပေါင်းသင်းကြတယ်။ ဒီလိုလုပ်နေလို့ သူတို့ရဲ့ဘဝ ဆက်တည်ငြိမ်ပြီး ပျော်ရွှင်နေတာပါ။

နှစ်သိမ့်မှုရဖို့၊ မျှော်လင့်ချက်ရှိဖို့ ယေဟောဝါဘုရားနဲ့ သမ္မာကျမ်းစာကို ဆူဒန်က ညီအစ်ကို/မတွေက မျှော်ကိုးနေတာ မြင်ရလို့ သိပ်ကိုအားရှိမိပါတယ်။—ရောမ ၁၅:၄၊ ၅။