घमण्डी भयौँ भने हामी पूर्वाग्रही हुन सक्छौँ। घमण्डी मानिसले आफूलाई बढ्‌तै महत्त्व दिन्छ। त्यस्तो व्यक्‍तिले आफूलाई अरूभन्दा उच्च ठान्छ र आफूभन्दा फरक जोकोहीलाई पनि तुच्छ सम्झन्छ। यस्तो सोचाइ जसमा पनि विकास हुन सक्छ। दी इन्साइक्लोपीडिया ब्रिटानिका यसो भन्छ: “धेरैजसो [सांस्कृतिक] समूहका मानिसहरूलाई केही न केही हदसम्म आफ्नो जीवनशैली, खानेकुरा, पहिरन, आनीबानी, विश्‍वास, मूल्यमान्यता लगायत अन्य कुराहरू अरू समूहको भन्दा उच्च छ जस्तो लाग्छ।” आफूमा यस्तो गलत सोचाइ विकास हुन नदिन के गर्न सक्छौँ?

“नम्र भएर अरूलाई आफूभन्दा श्रेष्ठ ठान।”—फिलिप्पी २:३.

यसबाट के सिक्न सक्छौँ? घमण्ड विकास हुन नदिन हामीले यसको ठीक विपरीत गुण अर्थात्‌ नम्रता विकास गर्नुपर्छ। हामी नम्र छौँ भने अरू मानिसहरू कुनै-कुनै पक्षमा हामीभन्दा असल छन्‌ भनेर बुझ्न सक्नेछौँ। सबै असल गुण र क्षमता भएको कुनै समूह छैन।

स्टिफनको उदाहरण विचार गर्नुहोस्‌। तिनी कम्युनिस्ट शासन भएको देशमा हुर्किएका थिए। तर तिनले कम्युनिस्ट शासन नभएको देशका मानिसहरूप्रतिको पूर्वाग्रही  सोचाइ हटाए। तिनी यसो भन्छन्‌: “मेरो विचारमा पूर्वाग्रही सोचाइविरूद्ध लड्‌न अरूलाई आफूभन्दा श्रेष्ठ ठान्‍नु आवश्‍यक छ। मलाई सबै कुराहरू थाह छैन, त्यसैले हरेक मानिसबाट केही न केही सिक्न सक्छु।”

व्यावहारिक हुनुहोस्‌ र आफूबाट पनि गल्ती हुन सक्छ भन्‍ने कुरा स्विकार्नुहोस्‌। कुनै-कुनै काम तपाईँले भन्दा अरूले अझ राम्रोसित गर्न सक्छन्‌ भन्‍ने कुरा मानिलिनुहोस्‌। कुनै एउटा समूहका सबै मानिसहरूको एउटै कमीकमजोरी हुन्छ भन्‍ने नसोच्नुहोस्‌।

कुनै एउटा समूहका मानिसहरूबारे नकारात्मक कुराहरू मात्रै सोच्नुको साटो आफैलाई यस्ता प्रश्‍नहरू सोध्नुहोस्‌:

• ‘मलाई उक्‍त मानिसमा मन नपरेको गुण वास्तवमै खराब हो कि फरक मात्र हो?’

• ‘के उक्‍त व्यक्‍तिले ममा कुनै कमीकमजोरी भेट्टाउन सक्छन्‌?’

• ‘कुन-कुन क्षेत्रमा उक्‍त व्यक्‍ति मभन्दा क्षमतावान्‌ छन्‌?’

इमानदार भई यस्ता प्रश्‍नहरूको जवाफ दिनुभयो भने पूर्वाग्रही सोचाइ हटाउन मात्र होइन बरु उक्‍त व्यक्‍तिमा कदर गर्न लायकको केही भेट्टाउन पनि सक्नुहुन्छ।