HOE is Psalm 83:18 (19) in uw bijbel vertaald? In de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift staat: „Opdat men weet dat gij, wiens naam Jehovah is, gij alleen de Allerhoogste zijt over heel de aarde.” Er zijn nog een aantal andere bijbelvertalingen die dit vers op een soortgelijke manier weergeven. Maar in veel vertalingen is de naam Jehovah weggelaten en vervangen door een titel, zoals ’Heer’ of ’Eeuwige’. Wat hoort er in dit vers te staan? Een titel of de naam Jehovah?

Dit vers spreekt over een naam. In het oorspronkelijke Hebreeuws, waarin een groot deel van de bijbel is geschreven, staat daar een unieke persoonlijke naam. Er staat in Hebreeuwse letters יהוה (JHWH). In het Nederlands wordt die naam vaak weergegeven met ’Jehovah’. Komt die naam alleen in dit bijbelvers voor? Nee, in de oorspronkelijke tekst van de Hebreeuwse Geschriften komt de naam bijna zevenduizend keer voor!

Hoe belangrijk is Gods naam? Sta eens stil bij het modelgebed dat Jezus Christus ons leerde. Het begint als volgt: „Onze Vader in de hemelen, uw naam worde geheiligd” (Mattheüs 6:9). Later bad Jezus tot God: „Vader, verheerlijk uw naam.” Daarop kwam Gods stem uit de hemel, die zei: „Ik heb hem verheerlijkt en zal hem wederom verheerlijken” (Johannes 12:28). Het is duidelijk dat Gods naam heel belangrijk is. Waarom hebben sommige vertalers die naam dan uit hun vertaling van de bijbel weggelaten en vervangen door een titel?

Het lijkt voornamelijk om twee redenen te gaan. Ten eerste beweren velen dat de naam niet gebruikt zou mogen worden omdat we tegenwoordig niet meer weten hoe die oorspronkelijk werd uitgesproken. Het oude Hebreeuws werd zonder klinkers geschreven. Daarom kan niemand in deze tijd met zekerheid zeggen hoe JHWH in bijbelse tijden precies werd uitgesproken. Maar zouden we daarom Gods naam niet mogen gebruiken? In bijbelse tijden  werd de naam Jezus misschien wel uitgesproken als Jesjoea of als Jehosjoea — niemand kan dit met zekerheid zeggen. Toch worden er tegenwoordig verschillende vormen van de naam Jezus gebruikt en spreken mensen overal op aarde zijn naam uit zoals dat in hun taal gebruikelijk is. Hoewel ze niet weten hoe Jezus’ naam in de eerste eeuw werd uitgesproken, vinden ze het geen enkel probleem die naam te gebruiken. Als u naar een ander land gaat, merkt u wellicht dat ook uw naam in een andere taal heel anders klinkt. Onzekerheid over de uitspraak van Gods naam in de oudheid is dus geen reden om die naam niet te gebruiken.

Als tweede reden voor het weglaten van Gods naam uit de bijbel wordt vaak een oude joodse traditie aangevoerd. Veel joden vinden dat Gods naam nooit uitgesproken mag worden. Die opvatting is blijkbaar gebaseerd op een verkeerde toepassing van een bijbelse wet die luidt: „Gij moogt de naam van Jehovah, uw God, niet op onwaardige wijze opnemen, want Jehovah zal niet ongestraft laten wie zijn naam op onwaardige wijze opneemt.” — Exodus 20:7.

Deze wet verbiedt misbruik van Gods naam. Maar wordt ook het respectvolle gebruik van zijn naam verboden? Nee. De schrijvers van de Hebreeuwse bijbel (het ’Oude Testament’) waren allemaal getrouwe mannen die zich hielden aan de Wet die God aan het oude Israël had gegeven. Toch gebruikten ze Gods naam vaak, bijvoorbeeld in de vele psalmen die door menigten van aanbidders hardop gezongen werden. Jehovah God gaf zijn aanbidders zelfs de opdracht om zijn naam aan te roepen, en de getrouwen onder hen deden dat ook (Joël 2:32; Handelingen 2:21). Daarom aarzelen christenen in deze tijd niet om Gods naam respectvol te gebruiken, zoals ook Jezus dat beslist gedaan heeft. — Johannes 17:26.

Bijbelvertalers maken een ernstige fout als ze Gods naam door een titel vervangen. Daardoor lijkt God afstandelijk en onpersoonlijk, terwijl de bijbel mensen aanmoedigt tot „vertrouwelijke omgang met Jehovah” (Psalm 25:14). Denk eens aan een goede vriend van u. Hoe hecht zou uw vriendschap eigenlijk zijn als u nooit de naam van uw vriend had leren kennen? Zo is het ook met God: als mensen onwetend worden gehouden over Gods naam, Jehovah, hoe kunnen ze dan ooit een hechte band  met hem krijgen? En als mensen Gods naam niet gebruiken, laat dat zien dat ze ook de prachtige betekenis ervan niet kennen. Wat betekent Gods naam dan?

God zelf verklaarde de betekenis van zijn naam aan zijn trouwe dienaar Mozes. Toen Mozes naar Gods naam vroeg, antwoordde Jehovah: „Ik zal bewijzen te zijn wat ik zal bewijzen te zijn” (Exodus 3:14). Een Engelse vertaling geeft die woorden als volgt weer: „Ik zal worden wat mij ook behaagt” (Rotherham). Jehovah kan dus alles worden wat nodig is om zijn voornemens te vervullen.

Stel dat u zou kunnen worden wat u maar wilde. Wat zou u dan voor uw vrienden doen? Als een van hen ernstig ziek werd, zou u een bekwame arts kunnen worden en hem kunnen genezen. Als een ander financiële problemen kreeg, zou u een rijke weldoener kunnen worden en hem te hulp kunnen komen. Maar helaas bent u beperkt in wat u kunt worden. En dat zijn we allemaal. Als u de bijbel bestudeert, zult u verbaasd zijn te zien hoe Jehovah alles wordt wat maar nodig is om zijn beloften na te komen. En hij wil zijn macht graag gebruiken ten behoeve van degenen die hem liefhebben (2 Kronieken 16:9). Voor degenen die Jehovah’s naam niet kennen, blijven deze schitterende kanten van Jehovah’s persoonlijkheid verborgen.

Het is duidelijk dat de naam Jehovah in de bijbel thuishoort. Als we de betekenis ervan kennen en de naam vaak gebruiken in onze aanbidding, is dat een enorme hulp om een hechte band te krijgen met onze hemelse Vader, Jehovah. *