Van onze lezers

Aardbevingen Ik heb de coverserie „Overlevenden van aardbevingen aan het woord” (22 maart 2002) gelezen. Daarin citeert u een bron die beweert dat „het aantal aardbevingen met een magnitude van 7,0 en meer de hele twintigste eeuw door ’tamelijk constant’ is gebleven”. Uit de World Almanac van 1999 blijkt echter dat er in de jaren ’90 een aanzienlijke stijging van het aantal aardbevingen is geweest.

F. A., Italië

Reactie van „Ontwaakt!”: Zonder in deze kwestie partij te kiezen, gaf ons artikel slechts aan wat enkele seismologen beweren over de frequentie waarmee aardbevingen over het geheel genomen in de twintigste eeuw plaatsvonden. Er werd gesteld dat zelfs als iemand gelooft dat het aantal aardbevingen „tamelijk constant” is gebleven, Jezus’ profetie die is opgetekend in Mattheüs 24 in onze tijd in vervulling gaat. Jezus zei eenvoudig dat er „grote aardbevingen” zouden voorkomen. — Lukas 21:11.

Miskraam Toen ik het artikel „Ik verloor mijn ongeboren baby” (22 maart 2002) las, kreeg ik tranen in mijn ogen omdat ik terugdacht aan het verlies van ons ongeboren kind. Ik heb Jehovah meteen bedankt voor het verschaffen van deze broodnodige informatie en de vertroosting die het bood. We zullen altijd troost putten uit het feit dat in Gods nieuwe wereld dit niemand meer zal overkomen.

J. S., Verenigde Staten

In de dertigste week van mijn zwangerschap werd mijn baby dood geboren. Het was het ergste dat ik ooit heb meegemaakt. Dit artikel is een grote hulp en troost omdat het een onderwerp bespreekt dat vaak als een taboe wordt beschouwd en er staat ook praktische raad in.

K. W., Duitsland

Ook ik heb mijn ongeboren kind verloren. Ik deed alsof er niets was gebeurd. Maar in mijn hart was ik ontroostbaar en elke dag deed ik als ik alleen was niets dan huilen. De pijn zal waarschijnlijk niet verdwijnen zolang dit samenstel nog voortduurt. Maar dit artikel heeft me echt geholpen.

I. M., Japan

U hebt beslist gelijk als u schrijft dat moeder en kind al heel vroeg een emotionele band krijgen. Het verdriet is onvoorstelbaar. Na negentien jaar vergiet ik nog steeds tranen om ons ongeboren kind.

C. C., Groot-Brittannië

Ik wist nooit goed wat ik tegen iemand in zo’n situatie moest zeggen. Toen ik hoorde dat een zuster in onze gemeente een miskraam had gehad, las ik het artikel opnieuw en schreef ik haar en de grootouders een brief waarin ik mijn intense medeleven tot uitdrukking bracht.

D. R., Duitsland

Dit artikel was een antwoord op mijn gebeden. Bedankt dat jullie je bewust zijn van het verdriet en het trauma dat iemand na een miskraam ondervindt. Tijdens het lezen van het artikel had ik het gevoel alsof Jehovah zelf zijn armen om me heen sloeg en me troostte.

C. P., Verenigde Staten

Mijn moeder verloor een kind tussen de geboorte van mij en mijn jongere zus. Daar heeft ze ongetwijfeld veel verdriet van gehad. Na het lezen van het kader „Hoe familie en vrienden kunnen helpen” heb ik haar onmiddellijk een brief geschreven.

M. Y., Japan

Hoeveel continenten? Op bladzijde 25 van uw uitgave van 8 februari 2002 beweert u dat Australië het „kleinste van de vijf continenten is”. Ik dacht altijd dat er zeven continenten waren.

L. U., Canada

Reactie van „Ontwaakt!”: Er zijn inderdaad zeven continenten — Azië, Afrika, Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Antarctica, Europa en Australië. Maar sommigen die Europa en Azië als één continent (Eurazië) beschouwen, zullen misschien zeggen dat er zes zijn. Anderen beschouwen Antarctica niet als continent.