„Het zou best weleens een lied kunnen zijn”

● Juliana was een lieve, bejaarde christen in de Filippijnen. Ze leed aan alzheimer en herkende zelfs haar eigen kinderen niet meer. Toch ging ik altijd even bij haar langs als ik in de buurt was.

Ze was bedlegerig en lag meestal met doffe ogen uit het raam te staren. Ik wist niet goed wat ik met haar aan moest, vooral omdat ze niet meer wist wie ik was. Ze keek me met grote ogen aan, maar zonder een spoortje van herkenning. „Denk je nog aan Jehovah?”, vroeg ik. Ik vertelde haar een ervaring en stelde nog een paar vragen, maar uit niets bleek dat ze me begreep. Toen begon ik een lied te zingen. Wat er daarna gebeurde, was echt hartverwarmend!

Juliana draaide haar hoofd om, keek me aan en begon mee te zingen! Al gauw moest ik stoppen omdat ik de tekst in het Tagalog, de plaatselijke taal, niet vanbuiten kende. Maar Juliana zong gewoon door. Ze kende alle drie de coupletten uit haar hoofd. Snel vroeg ik de vriendin die bij me was of ze bij een Getuige die in de buurt woonde, een liederenbundel kon lenen. Ze kwam er meteen mee terug. Ik wist het nummer van het lied niet maar sloeg toevallig gelijk de goede pagina open. Ditmaal zongen we samen het hele lied! Toen ik Juliana vroeg of ze nog meer liederen kende, zette ze een oud Filippijns liefdeslied in.

„Nee, Juliana,” zei ik, „niet een lied van de radio maar een uit de Koninkrijkszaal *.” Toen begon ik een ander lied uit onze liederenbundel te zingen, en ze zong meteen mee. De lege blik was verdwenen, haar ogen straalden en ze glimlachte van oor tot oor.

Tegen die tijd waren de buren komen kijken waar het zingen vandaan kwam. Ze stonden bij het raam naar ons te kijken en te luisteren. Het was prachtig te zien hoe de muziek Juliana’s hart raakte! Ze kon zich alle woorden van het lied herinneren.

Ik heb van die ervaring geleerd dat je nooit weet wat er door de mist heen dringt en degenen bereikt die bijna niets meer meekrijgen of met wie je haast niet meer kunt communiceren. Het zou best weleens een lied kunnen zijn.

Juliana is niet lang na dat voorval gestorven. Ik moest aan die ervaring denken toen ik naar de aangrijpende nieuwe muziekopnamen luisterde die Jehovah’s Getuigen in 2009 hebben uitgebracht. Als u daar belangstelling voor hebt, kunt u bij de plaatselijke Getuigen informeren hoe u in het bezit kunt komen van die prachtige, ontroerende opnamen.

[Voetnoot]