In Chili stonden Osman en zijn vrouw en dochter tijdens openbaar getuigenis bij een lectuurstand net buiten een begraafplaats. Plotseling was er luide muziek te horen en kwam er een grote begrafenisstoet aan. Sommigen dachten dat Osman de voorganger van hun evangelische kerk was, dus liepen ze naar hem toe, omhelsden hem en riepen uit: ‘Bedankt dat u hier op tijd bent, we verwachtten u al!’

 Osman probeerde het misverstand recht te zetten, maar door al het lawaai kon niemand hem verstaan. Een paar minuten nadat de groep de begraafplaats op was gegaan, kwamen een paar mensen terug en zeiden tegen Osman: ‘We wachten op u bij het graf.’

 Toen het wat stiller werd kon Osman uitleggen wie hij was en waarom hij daar was. Ze zeiden dat ze diep verontwaardigd waren dat hun voorganger niet was komen opdagen. Daarna vroegen ze Osman: ‘Zou u misschien een paar woorden uit de Bijbel tot de groep willen spreken?’ Osman stemde daarmee in.

 Op weg naar het graf stelde Osman een aantal vragen over de overledene en dacht erover na welke Bijbelteksten hij kon gebruiken. Bij het graf stelde hij zich aan de groep voor en legde hij uit dat hij een Getuige van Jehovah is en deelneemt aan de prediking van het goede nieuws.

 Hij haalde Openbaring 21:3, 4 en Johannes 5:28, 29 aan en legde uit dat het nooit Gods bedoeling was dat mensen zouden sterven. Verder zei hij dat God binnenkort de doden tot leven zal wekken en dat ze het vooruitzicht krijgen om voor altijd op aarde te leven. Toen Osman klaar was, gaven velen hem een omhelzing en bedankten hem voor ‘Jehovah’s boodschap van het goede nieuws’. Daarna ging hij terug naar de lectuurstand.

 Na de begrafenis kwamen sommigen naar de lectuurstand en begonnen ze Osman en zijn gezin vragen te stellen over de Bijbel. Er volgde een lang gesprek en de mensen gingen weg met bijna alle publicaties uit de lectuurstand.