De Bijbel zegt: „De levenden zijn zich ervan bewust dat zij zullen sterven; maar wat de doden betreft, zij zijn zich van helemaal niets bewust” (Prediker 9:5; Psalm 146:4). Als we sterven, houden we dus op te bestaan. De doden kunnen niets doen, voelen of denken.

„Tot stof zult gij terugkeren”

 God legde aan Adam uit wat er bij de dood gebeurt. Omdat Adam ongehoorzaam was, zei God tegen hem: „Stof zijt gij en tot stof zult gij terugkeren” (Genesis 3:19). Voordat Adam „uit stof van de aardbodem” werd geschapen, bestond hij niet (Genesis 2:7). Toen hij stierf, keerde hij dan ook tot stof terug en hield hij op te bestaan.

 Hetzelfde gebeurt met mensen die nu sterven. De Bijbel zegt over mensen, en ook dieren: „Zij zijn allen uit het stof ontstaan, en zij keren allen tot het stof terug” (Prediker 3:19, 20).

De dood is niet per se het einde van alles

 De Bijbel vergelijkt de dood vaak met een slaap (Psalm 13:3; Johannes 11:11-14; Handelingen 7:60). Iemand die diep slaapt, is zich niet bewust van wat er om hem heen gebeurt. Zo zijn ook de doden zich nergens van bewust. Toch leert de Bijbel dat God de doden weer tot leven kan brengen, alsof hij ze uit een slaap wekt (Job 14:13-15). Voor de mensen die God uit de dood wekt, is de dood dus niet het einde van alles.